NA OBCASACH przez Vis Pelješac i Brač

gusia-s

Z ośmiornicą było nieco lepiej.

Potwierdzam. Raz zrobiłyśmy z sąsiadką, mrożona była, ale wyszła super - duszona w winie.

O rany!!! Ale masakra z tymi świńskimi o...

A jak robicie ośmiornice??? Chyba że w wątku kulinarnym się podzielicie przepisem....
Mrożoną można łatwo kupić, gorzej z całymi kalmarami....

piekara114 napisał(a):A jak robicie ośmiornice??? Chyba że w wątku kulinarnym się podzielicie przepisem....
Mrożoną można łatwo kupić, gorzej z całymi kalmarami....

Całe kalmary widziałam w Makro kiedyś..
Jak odkopię ten przepis, to się podzielę chętnie

piekara114 napisał(a):A jak robicie ośmiornice??? ....

Ja tylko sałatkę robiłam a jak no zwyczajnie, gotowałam w garnku z cebulą bo gdzieś wyczytałam, że pomaga w miękkości tak z pół godzinki, potem pociapałam i wymieszałam z mixem sałat i pomidorkami, polałam sosem z oliwy jakimś włoskim i skropiłam cytryną.




Mniam

Gusia - toż to bardzo profesjonalno wygląda

Narobiłaś mi smaka...w imieniny

P.S. A moczyłaś zwierzę w mleku przed ugotowaniem?

Katerina napisał(a):Gusia - toż to bardzo profesjonalno wygląda

Narobiłaś mi smaka...w imieniny

P.S. A moczyłaś zwierzę w mleku przed ugotowaniem?

W imieniny???
Wszystkiego najlepszego zatem!!!!! Obyś nigdy więcej baba na Cyca nie dostała
Zdrówka i wspaniałych podróży

Katerina napisał(a):Gusia - toż to bardzo profesjonalno wygląda
Narobiłaś mi smaka...w imieniny

Matko i córkooo A ja się cały dzień zastanawiałam czy nie mam jakiej Kachy w otoczeniu
Wszystkiego najlepszego Niech się spełni marzenie o własnej knajpce w Cro Przepis na sałatkę z hobotnicy już masz

Katerina napisał(a):P.S. A moczyłaś zwierzę w mleku przed ugotowaniem?

Nie, po rozmrożeniu tylko wycięcie zęba i do gara Ząb to to czarne na samym środku.

Sałatki to nie zjem,ale jakąś duszoną możecie polecić?
Kaśka,spóźnione ale najlepsze

maslinka napisał(a):Wyspałaś się już po imprezie? Czekam na następny odcinek

A Ona w ogóle spała? Pisze o 5 to chyba impreza się przeciągnęła
Dołączam się do grona czekających

Spała, spała, a teraz pracuje

Dziękuję wszystkim za cudne życzenia

Gusia - ta knajpka nie musi być koniecznie w Cro... ech..

piekara114

,ale jakąś duszoną możecie polecić?

Po rozmrożeniu dusiła się ta ośmiornica z cebulą i czosnkiem podlana małą ilością wody.
Potem wyjęłyśmy i pokroiłyśmy, po czym z powrotem włożyłyśmy do gara.Na tym etapie była już miękka.
Pod koniec duszenia koleżanka uparła się na sos pomidorowy - dodałyśmy niewielką ilość gotowego z puszki, białe wino trochę tymianku i dużo natki pietruszki. Wyszła pyszna, chociaż ja wolę duszoną w czerwonym winie, bez pomidorów.

Kolejny odcinek poddawany jest właśnie obróbce

Militarny Vis

Pobudka i znowu widok mobilizujący do opuszczenia łóżka..



...chociaż pogoda po sztormie dnia poprzedniego pozostawia wiele do życzenia.




Przed nami wyspa Biševo z Błękitną Grotą:



Do groty nie wybieramy się, bo odwiedziliśmy ją dwa lata wcześniej, ale chciałabym popłynąć na plażę Porat na tejże wyspie, plaża podobno jest piaszczysta - ale nic to - przecież nie po piasek tam pojedziemy ( jeśli w ogóle pojedziemy ), tylko po to by zobaczyć ten zakątek, bo na Visie jesteśmy 4 raz i coś nowego zobaczyć trzeba..
Ale nie dzisiaj - ciekawe czy dzisiaj w ogóle coś pływa, bo morze wciąż niespokojne..? Na powyższych zdjęciach widać,że nawet jachty, zazwyczaj cumujące koło słynnej konoby Jastożera zniknęły - pewnie ewakuowali się przed tym jugo..

Jeszcze raz oceniam niebo, przyglądam się ptactwu..




Pogoda w sam raz na ...szukanie SKARBU

Jak wspomniałam wcześniej, umówiłam się poprzez forum z Marsallah i jego żoną Anią,że podczas swojego pobytu na Visie ( wyjechali 3 dni przed naszym przyjazdem), że ukryją gdzieś dla nas jakiś skarb - zabawa w harcerzy mi się zamarzyła

Idziemy w górę od ulicy Ribarskiej - jedną z wąskich uliczek, aby wsiąść do auta zaparkowanego na płatnym parkingu. Parking ten był bezpłatny gdy przyjechaliśmy tu pierwszy raz w 2014, ale Vis zmienia się z roku na rok, nawet Zieloną Grotę ogrodzono i opłaty pobiera się..



Na parkingu tym rośnie wiele drzew rogača - zwanego drzewem świętojańskim, po angielsku carob tree. Jak wiadomo, rosną na nich duże twarde strąki, i jeśli ktoś obawia się nadmiernie o karoserię nie powinien raczej parkować bezpośrednio pod nimi.



Ten samochód pod rogačem miał polską rejestrację - może ktoś rozpoznaje swoje auto?

Jedziemy starą drogą do Visu, aby dojechać do plaży Srebrna - tam ma znajdować się nasz skarb

Widoki z trasy:

Biševo,



.wysepka Sweti Andrija, zwana też Svetac..



Wyspa ta pobudza wyobraźnię - znajduje się 25 km od Komiży, obecnie nie jest zamieszkała - ostatnia stała rezydentka - członkini rodziny Zanki, do której należy wyspa - umarła w 2000 roku. Potomkowie rodziny( która zamieszkała tam około 250 lat temu) mieszkają teraz w Komiży, ale na lato przenoszą się na Św. Andrzeja by uprawiać na nim swoje ekologiczne uprawy. Zapewne nie jest to łatwe - wyspa nie ma ponoć porządnej zatoki do cumowania. brzeg jest skalisty i stromy. Bardzo chciałabym się tam kiedyś wybrać, zwłaszcza,że są tam ruiny bizantyjskich budowli i groby illiryjskie..

Jedziemy dalej zostawiając w tyle Komiżę.




Na wysokości punktu widokowego zatrzymujemy się ,aby obejrzeć miasteczko z tej perspektywy..




Z punktu widokowego odchodzi szutrowa droga - do tej pory nią nie jechaliśmy...



... hmm..skarb zaczeka , a my zobaczymy co kryje się na końcu tej drogi.

Droga nie wydaje się być trudna, chociaż po ujechaniu 500 metrów widzimy zaparkowane auta a dalej "dziewiczy" szuter nie zmącony śladami opon..Yuuppii, jedziemy w jakieś odludne miejsce
Są momenty w trakcie tej całkiem długiej trasy, gdy mąż - jadący 10km/h - mówi,że z powrotem możemy mieć problem. Ale dzielnie brniemy przez pojawiające się powoli zasieki.., aż oczom naszym ukazują się takie budowle:







Budynki te, wyglądające na chaty pasterskie, to kamuflaż - jak się potem dowiedziałam - były to ujęcia paliwa dla rakiet balistycznych dalekiego zasięgu, które też niebawem zobaczymy.

Vis był od 1945 roku jedną wielką bazą militarną Armii Jugosłowiańskiej, która poprzecinała wyspę kilometrami podziemnych korytarzy, bunkrów, schronów dla okrętów wojennych, podziemnymi szpitalami i wszelkimi wojskowymi obiektami.

Budka wartownicza, czy też strzelnicza..







Nie chce mi się wierzyć,że ten but leży tu od 1995 roku, gdy wojsko opuściło Vis..Pewnie go to podrzucili jako artefakt

Zaglądam do środka kamiennego zbiornika paliwa, można tam wejść, ale nie mam ochoty..W ogóle takie miejsca to nie moja bajka, ale eksploruję specjalnie dla drogich forumowiczów
Nakazuję mężowi wspiąć się na dach i zobaczyć z góry co tam jest na końcu..





Wygląda to obiecująco





Wracamy do auta - chcemy namierzyć drogę do tej latarni morskiej

Po drodze widzimy jeszcze toaletę





Ostatni rzut oka za siebie..








Roślinność jest nie tyle wyschnięta, a nadpalona Jeszcze czuć swąd spalenizny po pożarach.

O matko Co to?

Nie zbliżaj się !!!! Tam na pewno straszy i są nietoperze i czarne włochate pająki i za siatką czai się ktoś podobny do Doktora w niebieskich rękawicach. To mi wygląda na groźne miejsce

Jak niektórzy już wiedzą, mieszkańcy Visu, ci którym nie udało się uciec zanim powstała top secret baza wojskowa obejmująca całą wyspę mieli zakaz zawierania związków małżeńskich z osobami spoza wyspy Nikt mieszkający na lądzie ,lub innych wyspach nie miał tam również wstępu...Toż tutaj musi mieszkać niejeden mutant ( mam nadzieję,że nie obrażam nikogo?) - tak sobie dywagujemy idąc w stronę tego tunelu..Przed tunelem ogromna kałuża - nie wiadomo jak głęboka - w niej mogą leżęć jakieś kamloty i uszkodzić podwozie..Na przykład takie, które mogły spaść z rozpostartej nad naszymi głowami siatki..





Postanawiamy wejść do tunelu, a nie wjechać. Chwytam męża za rękę, bo wrażenie jest naprawdę...straszne

Nie wiem jakim cudem na zdjęciu widać drugi koniec tunelu, bo było w nim cholernie ciemno..Udaje mi się zrobić jedno zdjęcie w tej ciemnicy..



Mniej więcej w połowie tunelu znajdują się odchodzące po obu stronach ogromne komory -trzymano tu 12 ruskich rakiet o długości 20 metrów -P-21 z głowicami ważącymi pół tony.
Jestem taka mądra, bo później obczytałam net, wtedy jednak nic o miejscu nie wiedziałam..
Ja absolutnie nie chcę wchodzić do tych komór i sprawdzać co tam jeszcze zostało po rakietach - jest mi bardzo nieprzyjemnie, myśl,że od chwili opuszczenia głównej szosy z Komiży nie spotkaliśmy żywej duszy potęguje mojego cykora.

" Może oni tu trzymali mutantów?" mówi mąż

Musielibyście widzieć jak szybciutko pobiegłam z powrotem do auta




Patrząc w górę myślę,że jak z tej dziurawej siatki mi kawał skały na łeb spadnie to nikt już nie przeczyta na forum o mojej przygodzie.. Mąż wyprowadza mnie z błędu - to nie skały, tylko styropian dla kamuflażu , a raczej jego pozostałości. Kiedyś siatka była cała nim pokryta, aby sprawiać wrażenie skał i maskować schron.

Małżon podejmuje decyzję - przejedziemy przez ten tunel - ale najpierw sprawdzamy kijem głębokość kałuży. Ok, luz.

Zamykam oczy, a mąż szybciutko przejeżdża przez ten bunkier.

Po drugiej stronie jest tak:







Jednak droga jest tu tak fatalna,że zostawiamy auto i idziemy na piechotę mijając różne mniej lub bardziej ukryte schrony i inną infrastrukturę. Już od jakiegoś czasu świeci słońce i jest bardzo gorąco..Ja oczywiście drepczę na obcasach






Po chwili ukazuje nam się ona - Uvala Stupišće







Jednak na dół tym razem nie dojdziemy.
Za to dochodzimy do takiego punktu..








Abstrakcja zupełna - takie sprzęty w takich cudnych okolicznościach przyrody

Jak okiem sięgnąć ciągną się po klifie takie stanowiska z wyrzutniami..







pełno też stanowisk strzelniczych i małych bunkrów..










Kusi mnie ,żeby zejść niżej, do samej wody, ale te klapki na klinie bezpieczne nie są



Gdyby nie te dziwne militaria, to byłoby tu nieprzyzwoicie pięknie..







Nadal nie widać,ani nie słychać cywilizacji..Tylko silne fale rozbijają się o skały. Bosko

Pora wracać, bo nie mamy ze sobą wody, a skwar się zrobił niemiłosierny.
Znowu przejeżdżamy przez tunel, gdzie mąż włącza długie światła i coś wreszcie widać..




Wracamy po własnych śladach..




Zaczyna się gwałtownie chmurzyć...Na prawie samym końcu droga wznosi się lekko, ale nie można nazwać jej szczególnie stromą..Jest jednak...mokra po deszczu - i to jest pech..

Mijamy zaparkowane auto z trzema autochtonami i pniemy się powoli pod górkę po około 100 metrach koła zaczynają buksować i ...stajemy w miejscu.Mąż cofa auto, rozpędza się i znowu stajemy.. Zaczyna kropić deszcz..

Przesiadam się za kierownicę, a mąż pcha..i pcha ..i nic

Znowu się rozpędza, tym razem na dłuższym dystancie - sukces - zakopuje się w mokrej glinie jakiś metr wyżej niż poprzednio



Parę prób później posunęliśmy się o parę metrów.

Mąż w desperacji podkłada gałęzie pod koła,żeby zwiększyć opór..