Na nartach w Wagrainie było całkiem fajnie

tony montana napisał(a):Pianka ... rzekłbym.... CZESKA

Dokładnie Austriacy całkiem nieźle leją piwo

CROberto napisał(a):Wierz mi, że nie miałem pojęcia, że to to - nosi nazwę "dupoloty"....a miałem nadzieje na odkrycie jakieś nowej dyscypliny zimowej

Oj, to strasznie mi przykro, że Cię rozczarowałam
A jak nazywasz to "cudo"? Ślizg? Jabłuszko?

Moim zdaniem nazwa "dupolot" najbardziej oddaje zastosowanie tego "sprzętu"

tony montana napisał(a):Maslinka... RANO?

U nas mówi się na to właśnie Jabłuszko

Dlaczego nie rano? Dobrze jest rano... pogadać o dupolotach

Jabłuszko... hmm, dupolot nie zawsze ma kształt jabłka, czasami jest kanciasty, bardziej kwadratowy. Dlatego, mz, nazwa "dupolot" bardziej pasuje

Dzisiaj wieczorem postaram się napisać już całkowicie narciarski odcinek. Żeby nie było, że my tu tylko o dupolotach rozmawiamy

tony montana napisał(a):Z Tobą mogę nawet cały czas o dupolotach

Mimo wszystko, wrzucę coś narciarskiego



17 lutego (niedziela): Wagrain (Grafenberg) i Alpendorf

Wstajemy skoro świt. Właściwie jest jeszcze całkiem ciemno Schodzimy na pierwsze na tym wyjeździe śniadanko. Jest to tzw. "rozszerzone śniadanie", a obejmuje wędliny (salami, szynki, mortadele), ser żółty, dżem, masło, pyszne bułeczki (5 sztuk na dwie osoby ) oraz herbatę i sok pomarańczowy. Pani pyta, czy chcemy jajka. Decydujemy się, chociaż nie wiemy, w jakiej formie je dostaniemy. Gospodyni przynosi zrobione na półmiękko. Mogą być, ale więcej już nie będziemy ich chcieli, bo za długo się na nie czeka , a przed wyjściem na stok każda minuta jest na wagę złota

O 8:20 wychodzimy z domu i suwamy w stronę trasy narciarskiej. Będziemy na niej pierwsi Bezcenny sztuksik! :



i zupełnie pusty stok:



Zjeżdżamy do stacji gondolki. Przed nami 13 minut (dokładnie zmierzyliśmy ) jazdy w górę (trochę się wlecze ta gondolka). A potem już same narciarskie przyjemności

U góry też jest sztruksik :





Niestety wymarzonej pogody dzisiaj nie mamy, ale nie jest źle - widoczność całkiem dobra i śnieg w ogóle nie pada.

Podoba nam się :



Kto rano wstaje... ten ma sztruksik I puste trasy:





Dzisiaj będziemy jeździć na "naszej górce", czyli na Grafenbergu. Pojedziemy też do ośrodka Alpendorf.
Wyciągi i trasy, którymi będziemy się poruszać, widać na tej mapce:



Właśnie jesteśmy na szczycie Grafenberg (tam, gdzie żółte kółko z kamerą). Jest tu też bałwan - brat bliźniak tego z centrum Wagrainu :



Rozgrzewka zrobiona! Pora na coś ambitniejszego - jedziemy w stronę czarnej trasy przy wyciągu nr 50, na Sonntagskogel.

Jest stromo! (chociaż zdjęcie tego nie oddaje):



Ale trasa świetnie przygotowana, więc zjazd jest prawdziwą przyjemnością

Czarna traska widziana z kanapy:



I jeszcze z pewnej odległości:



Było ostro! Ale ważne, żeby stawiać sobie wyzwania. Szczęśliwa (i rumiana ) Maslinka :



Tu jesteśmy :



Zmierzamy w stronę Alpendorfu.

Baaardzo powoli odsłaniają się piękne widoki:



Dlaczego ja zawsze mam krzywo gogle? :



Kanapa wcale nie musi oznaczać wyciągu :



Jeździmy zresztą nie tylko kanapami. Czasami trafi się podwójny orczyk:



A tym warto było pojechać - prowadziła do niego cudna czarna trasa, bardzo fajnie nachylona

Alpendorf coraz bliżej:



Ciąg dalszy wycieczki - w następnym odcinku

FUX napisał(a):Uaa. Wakacje 1996 i 7...
Aż chce się wracać...

Cześć. Byłeś w Wagrainie (okolicach) latem? Musi tam być przepięknie...

CROberto napisał(a):W temacie "jabłuszek"(tak to znałem) dzięki za uświadomienie........ teraz jak Julia by mi powiedziała że idzie na dupoloty to będę spokojny.......

Będziesz mógł odetchnąć z ulgą

Ten "dupolot" to może być regionalizm Może na Śląsku tak się mówi.

Potter napisał(a):Pięęękny ten sztruksik doprawdy ! Warto dla niego zrywać się tak rano. Chociaz dla mnie godzina 8.20 i już po śniadaniu - to sytuacja abstrakcyjna

Ja też bym pospała, ale mój mąż musiał być jak najwcześniej na stoku Straszny z niego wariat, jeśli chodzi o narty Każdego kolejnego dnia przesuwałam godzinę wychodzenia z domu w stronę akceptowalnej

Aguha napisał(a):Gdzież bym mogła zazdrościć Dołączam i ja do szusujących, choć nie potrafię szusować, ale co mi tam

Poszusujesz wirtualnie
Witaj, Aguha!

17 lutego (niedziela): Wagrain (Grafenberg) i Alpendorf. Ciąg dalszy

Zjeżdżamy w stronę Alpendorf. Ludzi coraz więcej. Znajdujemy się właśnie w zagłębiu szkółek narciarskich. Do jedynego tutaj orczyka (poprowadzonego niemal po płaskim) ustawiła się niezła kolejka:



W okolicach knajpki i stacji gondolki tłum:



Być może jest to spowodowane koncertem Gra jakaś swojska kapela. Jodłowanie roznosi się po okolicy

Jodłując pod nosem , jedziemy dalej:





Czerwoną trasą wzdłuż wyciągu nr 54 zjeżdżamy do Alpendorf:



Potem wsiadamy w gondolkę (nr 6) i kręcimy się trochę po okolicznych trasach. Mają one południową ekspozycję, jest bardziej twardo niż na Grafenbergu, co nie do końca mi odpowiada.

Większość ludzi koncentruje się wokół knajpek. Na trasach prawie pusto :



Widoki piękne, choć zdjęcia wyszły trochę szare.



Zbliża się 14:00, pora wracać na "naszą górkę", czyli w stronę Wagrain. Jedziemy dwuosobowym krzesełkiem, niestety z tych podcinających:



Na szczęście pan z obsługi łapie je w locie i mój mąż nie musi nadstawiać swoich nóg, żeby oszczędzić moje

Generalnie infrastruktura w tym rejonie jest dobra. To jedyny stary wyciąg, który jeszcze się uchował. Większość kanap jest wygodna (tapicerowana ), wiele ma osłony (kopuły), jedna gondolka jest z "heizungiem"

Wracamy na Grafenberg, czyli do bałwana :



Mój mąż chce się jeszcze trochę pokręcić po tutejszych stokach. Ja na dzisiaj mam już dosyć szusowania. Zdecydowanie wolę przysiąść w jednej z knajpek i napić się pysznego Weissbiera - Edelweiss







Bardzo sympatyczne wnętrze lokalu:



Koło 16:00 kończymy nartowanie i zjeżdżamy do naszego domku.

Wieczorem powtarzamy spacer do Wagrainu (tym razem bez dupolotów ) Testujemy inną pizzerię. Pizza lepsza, Edelweiss oczywiście pyszny :



"Jutro" nartowanie w ośrodku Hochkönig, słoneczne Zapraszam