Na nartach... w cyrku (i nie tylko)

elka21 napisał(a):Z chęcią zerknę, jak to sobie szusowałaś

Zapraszam

tiwa napisał(a):Cudownie, bosko i ... zazdroszczę. Będę zaglądał tylko od czasu do czasu, bo masochistą nie jestem .
pzdr.

Będą dwa dni słabej pogody , wtedy nie będziesz się tak męczył

Janusz Bajcer napisał(a):Wirtualnie sobie pozjeżdżam po alpejskich stokach ...

Dzięki za towarzystwo

Buber napisał(a):Ech moje ferie się dopiero zaczną ... tym przyjemniej oglądać popisy "cyrkowców" .

Fajnie masz!
Dziś ruszymy z relacją

4 lutego (niedziela): Dojazd i mały rekonesans

W tym roku nasz "turnus" zaczyna się nietypowo - od niedzieli. Tak zwalnia się mały studio apartman gospodarzy. Rezerwujemy więc (kilka dni przed wyjazdem ) sześć noclegów zamiast siedmiu. Natomiast szusować będziemy, tradycyjnie, przez 6 dni, z tym że od poniedziałku do soboty. Po sobotnim szusowaniu odwiedzimy rodzinę w Bawarii i w niedzielny wieczór wrócimy do domu.

Plusem takiego jednodniowego przesunięcia wyjazdu jest absolutny brak korków na drogach i kolejek na stacjach benzynowych (zakup winiety).

Wyjeżdżamy kilka minut po 6:00. Po raz pierwszy jedziemy nowym fragmentem austriackiej autostrady, za Drasenhofen. Wychodzi jakieś 20 minut szybciej niż do tej pory.

Podróż mija bezproblemowo i przyjemnie. Postój przy Tauernautobahn (autostrada Taurów):





Nareszcie śnieg! Mało go mieliśmy tej zimy. Do tej pory, od dziś się to zmieni

Mijamy skocznię w Bischofshofen:



Nasza zeszłoroczna miejscówka narciarska jest całkiem niedaleko stąd, w miasteczku Sankt Johann im Pongau. Dziś jedziemy jednak dalej, piękną drogą, przy której można wypatrzeć wodospady:



Przejeżdżamy przez Zell am See, po którym spacerowaliśmy rok temu. Gondolka przy czarnej trasie:



Podziwiamy też lodowiec Kitzsteinhorn:



Za tym zameczkiem (kasztelem czy też cokolwiek to jest):



skręcamy w dolinę Glemmtal. Niestety, wjeżdżamy w chmury Glemmtal to bardzo urokliwa, ale wąska i głęboka dolina i o słońce jest tu trudniej niż w innych rejonach, o czym się niebawem przekonamy...

Miejscówkę mamy w wiosce Viehhofen:



Po 14:00 meldujemy się w apartmanie. Szybki wyładunek i pierwsze zdjęcia najbliższej okolicy. Czego jak czego, ale śniegu w tym roku nie powinno nam brakować :



Gotowa na rekonesans miejscowości:



Zanim jednak pójdziemy na spacer po Viehhofen, podjeżdżamy 5 km do najbliższej gondolki (w Vorderglemm) celem nabycia karnetu. Nie będziemy tracić czasu jutro rano

Kupujemy skipass, który zowie się Salzburg Super Ski Card, który uprawnia do korzystania z 2800 km tras, ponad 900 wyciągów i 25 ośrodków na ziemi salzburskiej i w Tyrolu. Od tych liczb można dostać zawrotu głowy Aż tyle tras nie jest nam potrzebnych do szczęścia, ale okazuje się, że ten skipass jest niewiele droższy od karnetu na sam SkiCircus (który ma 280 km tras ), a zależy nam, żeby oprócz Cyrku odwiedzić również Kitzbühel, który bardzo nam się spodobał podczas jednodniowego nartowania dwa lata temu.

Skipass kupiony! Zdjęcia okolic dolnej stacji gondolki w Vorderglemm:





Możemy wracać do "naszego" Viehhofen. Idziemy na spacer w stronę centrum wioski, podziwiając ilość śniegu na dachach i nie tylko :



Musimy wejść na górkę, przejść przez mostek:



a potem zejść z górki przy trasie wyciągu-wyrwirączki (Zawsze bawi mnie ta nazwa ):



Jeszcze tylko zaśnieżona kapliczka:



i jesteśmy w centrum Viehhofen:



Szopka, pod śniegiem, a jakże :



Różowi trzej królowie :



Są tu trzy restauracje i jeden bar z burgerami. W tym ostatnim je się na stojąco albo siedząc na stołkach barowych. Z pewnością jest tanio, niekoniecznie przytulnie. Z trzech restauracji, które znajdują się w Viehhofen, jedna otwiera się dopiero po 17:30 (właśnie wybiła 16:00), a druga jest przy wyrwirączce i trwa tam w najlepsze głośne Apres Ski przy dźwiękach niemieckojęzycznych szlagierów Zostaje nam trzecia restauracja - znajdująca się w hotelu Oberwirt.

Relaks z "Szarotką" (pszeniczne piwo Edelweiss) w dłoni i planowanie jutrzejszego szusowania:



Po obiedzie (obiadokolacji) robimy się senni. W końcu ostatnia noc była krótka - wstaliśmy o 4:00 nad ranem Powoli zmierzamy na kwaterę.



Ostatecznie padamy ze zmęczenia koło 20:00. Dzięki temu wyśpimy się porządnie przed pierwszym narciarskim dniem

Potter napisał(a):Oj narty....oj Austria ....oj słońce.... .... Zazdroszczę ...Ale i cieszę się na kolejną fajną Twoją relację .

Hej Potter Miło Cię widzieć. Kopę lat

Tak dawno mnie nie odwiedzałaś w żadnej relacji, że nawet zaczęłam się zastanawiać, czy się nie obraziłaś na mnie

beatabm napisał(a):W Austrii pierwszy raz w życiu założyłam narty i .... na tym samym wyjeździe zdobyłam pierwszy w życiu medal w slalomie
Fajnie byłoby znowu poszusować. Może kiedyś...Kto wie

Tego się chyba nie zapomina, a w każdym razie można sobie odświeżyć
Mój mąż pierwsze narciarskie korki stawiał tuż przed trzydziestką, a teraz (już po ładnych kilku latach ) śmiga aż miło

beatabm napisał(a):Ale od kilku lat sprzęt kurzy się na strychu i raczej prędko go nie użyjemy znowu

Nigdy nie wiadomo

tony montana napisał(a):Pszeniczne piwo ! (mlask)

O tak, trochę tego popiliśmy
I przywieźliśmy do domu całą skrzynkę Franziskanera


5 lutego (poniedziałek): Pierwsze szusy w Saalbach i w Leogangu

Wstajemy wcześnie, bo już nie możemy się doczekać pierwszego szusowania. Dziś będziemy nartować "u siebie".

Dolina jeszcze w cieniu, ale u góry już jest pięknie:



Podjeżdżamy do najbliższej stacji gondolki, która znajduje się w Vorderglemm (5 km od naszego apartmanu):





Dzisiaj nie udało się być "na bramkach" przed uruchomieniem wyciągów (jeszcze nie zorganizowaliśmy się na kwaterze, żeby sprawnie wychodzić ), ale jutro już tak będzie

Poranny sztruksik to miód na moje serce :



Dlatego też jestem taka rozanielona :



Mapa tras całego SkiCircus składającego się z ośrodków Saalbach, Hinterglemm, Leogang i Fieberbrunn (można powiększyć ):



Tu widać trasę schodzącą do Vorderglemm, z tym, że po drugiej stronie doliny:



A tu górne stacje gondolek na Schattberg Ost (2020 m) i Schattberg West (2096 m):



My na razie wciągamy się na wysokość 1910 m, na szczyt Wildenkarkogel i podziwiamy widoki na masyw Hochkönig:





Przyplątuje się psi koleżka, który najwyraźniej chce się bawić. Przynosi mi w pysku swoją czerwoną piłeczkę



Boję się, że ktoś przypadkowo zrobi mu coś złego, bo psiak biegnie prawie za każdym startującym narciarzem. Ostatniego dnia spotykamy tego koleżkę w tym samym miejscu i ma się dobrze, choć zachowuje tak samo głupkowato Pewnie jest psem kogoś z obsługi stacji albo restauracji.

Pięknie przygotowane i puste trasy zachęcają do robienia szszszszsz... :







Chociaż między wyratrakowanymi pasami jest dość nierówno Ale może to my jesteśmy rozpieszczeni
Jednak nie! Jutro, w Kitzbühel, okaże się, że można lepiej przygotować trasy

Symbol ośrodka Saalbach - charakterystyczna, jak ją nazwaliśmy "popięciorna", gondolka:



(W Fieberbrunn jest podobna, tylko poczwórna.)

Przejazd nią nie jest przyjemnością, bo bardzo się wlecze i zazwyczaj jest nabita ludźmi. Nam się udaje jechać w miarę luźno (jest jeszcze wcześnie). Widok przez porysowane szyby:



Kolejka ma swoje lata, ale na pewno jej nie wymienią, bo to przecież symbol Saalbach.



Na górze pstrykamy zdjęcie z drewnianą sową:



oraz widoki, jakie roztaczają się z tego miejsca:



Dzisiaj nie będziemy jechać już dalej w stronę Hinterglemm. Wracamy się trochę i obieramy inny kierunek - Leogang.
Jeziorko na szczycie Großer Asitz (1914 m):



A oto cyrkowy ptak - Feniks :



Zjazd do dolnej stacji gondolki w Leogangu:



i widoczek z kolejki:



Ta trasa (niebieska, nr 93) była, jak widać, dość popularna

Żeby uniknąć tłumów na trasach, a potem w knajpkach, idziemy coś przekąsić, zanim większość narciarzy o tym pomyśli

Na stół wjeżdża Stiegl - moje ulubione (jasne) austriackie piwo, koniecznie z pianką :



i tosty z sałatkami:



Wyjątkowo pyszne i niezbyt wielkie danie. Na nartach nie lubimy się najadać.

Jest też obowiązkowy relaks na baranach :



Mogłabym tak tu zostać...

Ale trzeba jeździć! Ciąg dalszy szusowania już w następnym odcinku

Potter napisał(a):Ludzi mało....słońce....sztruksik...Przepis na idealne nartowanie .

beatabm napisał(a):Śnieg, słońce i pustki na stokach, ależ zazdroszczę

Tak było, Dziewczyny Szkoda tylko, że przez trzy (z sześciu) dni

elka21 napisał(a):

maslinka napisał(a): Szkoda tylko, że przez trzy (z sześciu) dni

Aż się ciśnie na usta pytanie. A co było z pozostałymi trzema dniami

Pochmurno i mgliście. Czasami nic nie było widać i jechało się "na czuja". Błędnik wariował i mieliśmy problemy ze stwierdzeniem, czy jedziemy w dół, czy może w górę

Sara76 napisał(a):Jak zwykle piękne zimowe zdjęcia... Agnieszko podziwiam Cię, że pamiętasz wszystkie nazwy górek, szczytów i jeziorek, bo dla mnie wszędzie biało i całkiem podobnie. Tylko, że ja jestem laikiem w temacie nartowania.

Cześć Justyna. Miło Cię widzieć
Ja tego nie pamiętam, sprawdziłam na mapce

Ten post jest tylko po to, żeby strona się gibła

Zaraz kolejny odcinek - na następnej stronie