Moje podboje - Garda, Costa del Maresme 2013

W Trydencie nie byłam, a widzę, że warto, więc już sobie zanotowałam w moim cudownym kajecie .
A Malcesine miałam na wyciągnięcie nóg, ale też nie byłam, bo mi czasu zabrakło .

Ciekawość mnie zżera , więc uprzedzę i zapytam, czy byliście na Monte Baldo?

mysza73 napisał(a):Ciekawość mnie zżera , więc uprzedzę i zapytam, czy byliście na Monte Baldo?

Niestety nie, przyjechaliśmy dosyć późno i priorytetem był obiad, ponieważ była pora siesty to nie łatwo było znaleźć lokal który serwowałby posiłek o tej porze, później pochodziliśmy chwilę po mieście i ostatecznie zrezygnowaliśmy z kolejki. Może kiedyś.

Dzień czwarty miał być typowo wypoczynkowy. Z rana tylko zrobiliśmy zakupy na podróż, która czekała na nas następnego dnia. Wieczorem jeszcze wyskoczyliśmy na chwilę do miasteczka Moniga del Garda



, gdzie zobaczyliśmy zamek, całkiem okazale wygląda z trasy, z bliska już tak sobie,







port



a na koniec jeszcze zaliczyliśmy lody.

Czwartek to całodzienna jazda do Santa Susanna. Dla mnie to trochę sentymentalna podróż bo kilkanaście lat wcześniej byłem w tych okolicach na wakacjach (autokarem), ale ponieważ byłem młodszy to i priorytety były inne . Rzadko kiedy wracam do miejsc, w których już kiedyś byłem, ale poza obowiązkową Barceloną chciałem zobaczyć kilka innyh miejsc, no i teoretycznie pogoda miała być pewna.
Najciekawszy odcinek trasy to ten na pograniczu Piemontu i Ligurii i później trasa wzdłuż wybrzeża Włoch. Trasa we Francji taka sobie gdzieniegdzie widoczne stare miasteczka. Do hotelu Tahiti Playa dotarliśmy po 18 (prawdziwy „kombinat” turystyczny, podobnie z resztą jak i miejscowość). Hotel jednak położony nad samym morzem, z fajnymi basenami i wyżywieniem. O ile we Włoszech moje Kochanie serwowało nam posiłki, o tyle tu mieliśmy odpoczywać wszyscy. Jako baza wypadowa też nie najgorsza miejscówka. Kolejka do Barcelony całkiem blisko, a jeśli chodzi o pozostałe nasze plany, to też nie było źle. W Hiszpanii





zaplanowaliśmy w sumie trzy wycieczki i trzy dni wypoczynku. Z racji tego, że wg prognozy najładniejsze miały być dwa pierwsze dni to przeleżeliśmy na plaży i przy basenie. Trzeciego dnia – w niedzielę po śniadaniu wybraliśmy się pociągiem do Barcelony. Bilet - 9,10E za osobę dorosłą w obie strony a dzieci do 5 lat free. Barcelona jest doskonale skomunikowanym miastem, czego doświadczyłem będąc kilkanaście lat temu, jednak z wózkiem to zwiedzanie jest jednak trochę uciążliwe. Można również wykupić bilet jedno lub dwudniowy na zwiedzanie miasta specjalnym autobusem, który jeździ w najbardziej atrakcyjne miejsca w cenie chyba 25E za osobę dorosłą i 16E za dziecko za jeden dzień (z podobnym rozwiązaniem spotkaliśmy się w Rzymie), ale uznaliśmy, że z wózkiem będzie to uciążliwe i nie skorzystaliśmy z tej oferty. Ciekawe obiekty porozrzucane są w zasadzie po całym mieście więc ograniczyliśmy się do starego miasta z katedrą (moje Kochanie nie zostało wpuszczone ze względu na zbyt skąpy strój ups )









, spacerem po Rambli i później udaliśmy się w kierunku Sagarady Familii mijając po drodze efektowne secesyjne kamienice. Casa Lleó Morera,



Casa Batllo,



Casa Mila,



i jakaś inna casa



Mała dzielnie znosiła trudy zwiedzania. Jak się okazało pod kościołem



był placyk zabaw, gdzie dzieciaki mogły sobie trochę poszaleć. My tradycyjnie już zakupiliśmy pamiątkową akwarelkę od miejscowej artystki?



Przynajmniej na niej nie widać żurawi . Pogoda (zgodnie z resztą z prognozą) zaczęła się psuć i uznaliśmy, że będziemy się powoli kierować



na dworzec. Do hotelu wróciliśmy po 17, lekko mżyło i wieczór spędziliśmy w hotelu. Oglnie rzecz biorąc tego dnia Barcelona nas trochę rozczarowała. Za to, o ile do tej pory miałem co najwyżej mgliste pojęcie o secesji, to teraz po tej wizycie chyba rozpoznam ten styl z daleka . Podczas mojego pierwszego pobytu w Barcelonie poza Sagradą Familią, nie miałem okazji zobaczyć tych kamienic.

Następny dzień według prognoz nie tyle pochmurny co dosyć chłodny, przed południem temperatura oscylowała wokół 20 stopni, więc uznaliśmy, że aż tak zdesperowani nie jesteśmy i odpuścimy sobie kąpiel. Przedpołudnie przeznaczyliśmy na zakupy upominków. Po obiedzie ruszyliśmy do Girony. Swego czasu w necie znalazłem zdjęcie z kolorowymi domkami nad rzeką i uznałem, że skoro będę tak blisko to warto byłoby to miejsce zobaczyć. Zwykle przygotowuję się do takich wycieczek, jednak tym razem jakoś po macoszemu potraktowałem to miasto. Nie planowałem spędzać tam zbyt wiele czasu. Zaparkowaliśmy przy placu Catalunya, więc blisko centrum i ruszyliśmy na zwiedzanie. Z mostu z tej perspektywy kolorowe domki prezentowały się całkiem nieźle.



Kolejnym naszym celem była katedra. Szliśmy tam wzdłuż „girońskiej” Rambli w sumie nic szczególnego. Kiedy jednak dotarliśmy najpierw do kościoła Sant Feliu









a później do katedry







naszym oczom zaczęła się ukazywać bardzo urokliwa stara część miasta. Niby nie duża starówka ale bardzo ładna, z dużą ilością wąskich uliczek i kamienną zabudową, zupełnie się tego nie spodziewaliśmy.















Zeszło nam więc więcej czasu niż zakładałem początkowo. Po starym mieście jeszcze kilka ujęć kolorowych domów





oraz Pont de les Peixateries Velles zbudowanego przez Gustave Eiffela (tego od wieży w Paryżu).





Zwiedziliśmy więc miejsce, które pozytywnie nas zaskoczyło. Na koniec jeszcze chwila na placu zabaw przy Placu Catalunya i mogliśmy ruszać do kolejnego celu naszej wycieczki.

Miasteczko Pals ze starą kamienna zabudową.

















Absolutny kontrast w stosunku do tych sztucznych turystycznych miejscowości nadmorskich, pełnych chińszczyzny i różnego rodzaju badziewia. Spacerujemy chwilę i musieliśmy się zbierać żeby zdążyć jeszcze na kolację. Początkowo w planach była jeszcze Tossa de Mar, ale było już zbyt późno. Jednak na autostradzie po chwili jazdy zaczął się tworzyć korek, odcinek 4 km jechaliśmy blisko godzinę, postanowiłem że na wysokości miejscowości Platja d’Aro zjadę i pojedziemy wzdłuż wybrzeża. Miało być bliżej i pewnie było, za to z cała pewnością dłużej.



Przy jeździe przez dłuższą chwilę z prędkością 60km/h (tam gdzie się dało) wszyscy żołądki mieliśmy prawie w gardle. Sytuację trochę ratowały fantastyczne widoki na wybrzeże, zachodzące słońce miejscami oświetlało pomarańczowo-brązowe skały. Ponieważ było późno to nie robiłem zdjęć, ale mogę napisać, że widoki podobne do tych jakie można oglądać z Jadranki na południu Dalmacji, z tą różnicą że skały bardziej pomarańczowo-brązowe niż białe no i ta droga o wiele bardziej kręta. Tak więc Tossę widzieliśmy z góry – wygląda okazale jak na zdjęciach z najlepszych folderów czy przewodników. Do hotelu docieramy już po 22. Z hotelowej kolacji nici, więc kupiliśmy bagietki, wędlinę i mieliśmy jedzenie własnej roboty. Wycieczka na długo zostanie w naszej pamięci. Uboższa „siostra Barcelony” – Girona bardzo nam się podobała, do tego Pals i na koniec ta trasa hmm, a następnego dnia miało być równie ciekawie .. i było .

Przepiękne zakątki pokazujesz, a secesja ... bajka. Przy dwójce maluchów naprawdę sporo udało Wam się zobaczyć.

Wyprawa wygląda na bardzo wypakowaną atrakcjami.
Z małymi dziećmi - brawa dla nich .

Tak naprawdę to przed ostatnią wycieczką zrobiliśmy dopiero połowę z blisko 6000 km. Co ciekawe, najbardziej zmęczeni byliśmy drugiego dnia plażowania w Hiszpanii, po obiedzie spaliśmy wszyscy .

Fajna relacja,
będę tu zaglądał,my w tych rejonach będziemy we wrześniu.

Alternatywą dla naszej ostatniej wycieczki, gdyby brakło czasu i chęci miał być Montserrat. Na szczęście nie brakło. Jedziemy do Carcassonne, w końcu to tylko 250 km, a ponieważ droga przebiega głównie autostradą to jazdy będzie nie więcej niż 3 godziny. Szybkie śniadanie i startujemy. Trasa w dużej części jest nam znana, bo jechaliśmy nią do Hiszpanii.
Zatrzymujemy się na parkingu pod murami miasta - „La Cite” – tak kierunkowskazy opisują to miejsce. Do jednej godziny parking za darmo, poźniej 5 euro. Być może gdzieś indziej mogło być taniej ale nie chciało nam się krążyć. Mury robią imponujące wrażenie.



Wchodzimy główną bramą La Porte Narbonnaise. Zaraz za bramą, po prawej, punkt informacji turystycznej, bierzemy plan i „inne takie” i zwiedzamy.































Pomimo tego, że samo miasto (to otoczone murami) nie jest bardzo duże to chwilę nam tam zeszło, chodziliśmy chyba ze 2 godziny, zaglądając w prawie każdy zaułek za wyjątkiem zamku, gdzie wejście jest płatne a chodzenie z wózkiem pewnie utrudnione.

Na koniec jeszcze tylko spacer wkoło murów.



















Początkowo w planach był przystanek w Perpignan, ale uznałem, że miasto jest zbyt duże, może być zakorkowane i postanowiliśmy skorzystać z „innych takich” (znaczy folderów) zebranych w informacji turystycznej. Wybór padł na Lagrasse.



Sam wybór doskonały, a do tego przejazd bocznymi drogami po Langwedocji to niezapomniane wrażenia. Trochę można to porównać do Dalmacji z tym, że tej kawałek od morza. Piękne formacje skalne, rzeki, potoki i winnice w każdym możliwym do uprawy miejscu. Nie wiem czy Marek Kondrat po takiej przejażdżce postanowił zająć się winami, ale ja za całą pewnością gdybym nie musiał pracować to osiedliłbym się w jednym z tych Langwedockich miasteczek i do końca życia delektował się winem. A może tak na starość, żeby tylko emerytura w odpowiedniej wysokości chciała wpływać na konto. Do tego piękne widoki i piękna słoneczna pogoda. Mijając kolejne miasteczka odnosiło się wrażenie, że życie w nich płynie bez najmniejszego pośpiechu. W Paziols w jednej z winiarni kupiliśmy trochę wina (butelkę wypiliśmy zaraz po przyjeździe do Polski). Żaden ze mnie znawca, ale to mi naprawdę smakowało. Ceny tych najdroższych przekraczały 40E za butelkę. Po drodze mijamy jeszcze ruiny zamek w Aguilar.

_Piotrek_ napisał(a):

Jakoś mi się te świeże kapturki kłócą z murami. Te pokryte patyną czasu zdecydowanie lepsze.

_Piotrek_ napisał(a):

Kenik napisał(a):
Jakoś mi się te świeże kapturki kłócą z murami. Te pokryte patyną czasu zdecydowanie lepsze.

Na żywo to sie tak nie rzuca w oczy. Wcale nie jestem pewny że te "błyszczące" są takie świeże, tak tam po prostu jest, część wież jest pokryta dachówką, część innym materiałem i jest to nawet pokazane na planie.

Kierujemy się do ostatniego naszego celu dzisiejszej wycieczki - Collioure. Ładne Nadmorskie miasteczko w Roussillon – francuskiej części Katalonii. Spacerujemy chwilę po nabrzeżu i uroczych uliczkach.
















Około 19 udajemy się do hotelu, tego dnia zdążyliśmy na kolację.

To już ostatnia nasza wycieczka hiszpańskiej części wakacji. Ostatniego dnia wypoczynek i planowanie powrotu do domu. Trzeba było jeszcze tylko zarezerwować noclegi. Były trzy opcje, pierwsza - Solden w Austrii, druga - coś nad jeziorem Como, ale i tak wygrała ta trzecia.

Podrodze mijamy coś takiego



Viaduc de Millau, prix jedyne 7E

Wygląda jak nasz słynny most na A1... do tej pory zamknięty

Jeżeli masz na myśli ten pod granicą z Czechami, to jednak zupełnie nie ta skala. Millau ma 7 pylonów, najwyższa podpora jest wyższa od wieży Eiffela. Chociaż konstrukcja tego w Polsce też miała być na swój sposób wyjątkowa.