Moje Chorwackie ( i nie tylko ) wspomnienia

Fresz napisał(a):Mam chyba oczopląsy, bo Heterka i AnaSz mają taki sam awatar!!!!! Takie same sukienki??

Oj tam . . . zapewne bliźniaczki



Pozdrawiam
Piotr

I obie dołączyły 21 maja - tylko lata różne

Aune napisał(a):I obie dołączyły 21 maja - tylko lata różne

Lata . . .u kobiet

Chyba że masz na myśli porę roku



Pozdrawiam
Piotr

no tak, postaram się w końcu zmienić:) specjalnie dla Ciebie

Ależ oczywiście że kobiety liczą lata !
Teraz jest 2013 tak ? no to skoro AnaSz dołączyła w 2011 roku to znaczy się jest teraz ....pomyślmy .... 2013-2011= 2 ...........mam !!!! 2 lata młodsza
Pozdrowionka.

Myślę, że AnnaSz ( mieszkamy niedaleko siebie ) jest więcej młodsza -

Nasz pierwszy wyjazd do Szibenika, zwiedzanie, targ i moje wejście do ogromnej hali, gdzie sprzedawano ryby. Do dziś pamiętam ten „zapach” – jak tam weszłam to stamtąd tak wypadłam jak torpeda z żołądkiem w gardle. I znów się stałam powodem do żartów.

Nasze dzieci ( 17, 16 i 8 lat ), a zwłaszcza starsi chłopcy nie chcieli zwiedzać – syn stwierdził „ mamo my zabytki mamy w Krakowie jak będziemy chcieli zwiedzić, a takiej wody u nas nie ma”.

Takie to były nasze pierwsze wspaniałe wakacje. Wróciliśmy szczęśliwi, wypoczęci i z planami na przyszłość oraz z zapewnieniami gospodarzy, że zawsze u Nich znajdzie się dla nas miejsce.

Wspominam te czasy ( lata ) z wielkim sentymentem wszyscy razem cała nasza piątka, ja jestem jak kwoka lubię mieć swoje kurczęta koło siebie. Wydaje mi się, że tylko wtedy są bezpieczne.
Teraz już z nami nie jeżdżą, jakby mogli to chętnie by jechali, ale trudno tak się zgrać organizacyjnie. Chociaż udało nam się to w 2008 roku i całą rodziną nawet już z synową byliśmy w Porecu. W 2012 roku byliśmy pierwszy raz sami – tak to jest dzieci się usamodzielniają – a kwoka cierpi.

To może parę zdjęć z 2006 roku - widoczki na Trybunj.

Patrząc na wiek pociech Heterki i moich to przypuszczać można że faktycznie jestem młodsza moje mają 4 i 7 lat
A na cro na pewno jestem młodsza
Pozdrawiam

Jeszcze parę zdjęć

Koniec tych sentymentów czas na 2002 rok.

Wszystko wskazuje na to, że nigdzie nie pojedziemy – pomimo szczerych chęci. Nasz 17 letni syn na początku maja złamał 3 razy nogę w kostce – stopa wykręcona o 45 stopni - gips po tyłek przez 2 miesiące. Koło 10 lipca ( pamiętam był to czwartek ) kontrola w szpitalu, zdjęcie gipsu i inspirujące nas słowa lekarza” teraz by dobrze było chłopie żebyś dużo pływał”.

Wracam z dziećmi ( bo mąż w pracy ) patrzymy na siebie i rozumiemy się bez słów – może by tak jednak się wybrać do Chorwacji. Mam dylematy – dziecko o kulach po złamaniu nogi, dziś już czwartek – urlop już trwa – jak to wszystko pogodzić, żeby był wilk syty i owca cała?

No nic trzeba to skonsultować z drugą połówką – więc szybka decyzja jedziemy do niego do pracy bo czasu nie ma za wiele na myślenie. Zajeżdżamy a tu się okazuje, że dostał w pracy Tzw. Wczasy pod gruszą i jest przypływ nowej gotówki. Jakbym czekała na ten znak – szybka rozmowa- decyzja podjęta – jedziemy w sobotę po południu, żeby dojechać na niedzielę rano. Jeszcze tylko telefon do gospodarzy z poprzedniego roku i apartament zaklepany .

Szybkie zakupy, pakowanie samochodu i w sobotę po południu wyjazd – jedziemy sami, chyba się nie zgubimy, mapa z poprzedniego roku się odnalazła, więc myślę, że będzie dobrze. W trasie hamulca ręcznego mąż nie mógł używać bo syn musiał mieć wyciągniętą nogę.
Wjechaliśmy do Chorwacji, już za Karlowacem zaczęło strasznie padać, ciemna noc ,mało co widać , nie wiem czy nie pobłądziliśmy, nawet dzieci patrzyły na kierunkowskazy, stanąć i przeczekać nie bardzo było gdzie.
W końcu zaczęło się rozwidniać, deszcz przestał padać i jakoś udało nam się szczęśliwie dojechać do celu.

Kolejny wyjazd i kolejna przygoda.

Darkos napisał(a):Kolejny wyjazd i kolejna przygoda.

I jakie to przyjemne, że choć kierunek ten sam to zawsze coś nowego do przeżycia i pewnie dlatego m.innymi tak chętnie wracamy do Chorwacji... i nie tylko

Chętnie wracamy, tęsknimy i planujemy. W 20012 roku byliśmy tylko we dwójkę przez tydzień ( w drugim tygodniu dołączył brat z rodziną ) i był to wspaniały tydzień - spacery, kolacje,cisza, spokój, - chociaż szczerze się obawiałam bo pierwszy raz byliśmy sami bez dzieci i przyjaciół - okazało się, że niepotrzebnie.

To i ja przeskakuję do 2002 r.

Cd.
Godzina wczesna, nie chcemy budzić naszego gospodarza więc pojechaliśmy sobie na plaże jedną a potem drugą pooglądać widoczki. Podeszła do nas starowinka, ubrana na czarno z ofertą apartamentu.
Nie chcieliśmy go oglądać , ale tak namawiała, a my mieliśmy czasu dużo więc poszliśmy z nią. Pokazała nam piękny apartament zaraz koło plaży i chciała za niego od nas 40 Euro. Oczywiście ugościła nas wędzone małe rybki , owoce nawet rakija się pokazała – a nasz gospodarz okazał się jej kuzynem.
Między czasie przyszli szukać apartamentu jacyś Niemcy – jakież było moje zdziwienie gdy ten sam apartament za który od nas żądała 40 Euro im wynajęła za 80 Euro. Zapytałam ją dlaczego takie różnice w cenie, a ona stwierdziła” my Polaków lubimy bo razem walczyliśmy przeciwko takim Niemcom – niech teraz płacą stać ich na to „.

Zamieszkaliśmy w innym domu gospodarzy ( bo mają 2 domy jeden koło drugiego ) gdzie są 2 duże apartamenty – jeden na piętrze a drugi na parterze.
Dostał nam się apartament na piętrze, ale na paterze zamieszkało małżeństwo Polaków z 2 dzieci mieszkający na stałe w Niemczech, a z nimi zaprzyjaźnione z nimi małżeństwo ze Śląska – jak się okazało ona była rehabilitantką. Młoda dziewczyna, widząc 17-latka o kulach sama zaproponowała, że może mu trochę pomasować tę chorą nogę.
Przez 10 dni robiła z nim ćwiczenia i masaże + pływanie i wyobraźcie sobie jak wróciliśmy do domu to mógł normalnie stopą ruszać i chodzić trochę kuśtykając bez kul.