Moja wielka FJAKA w koronie - Vis inaczej

Katerina napisał(a):Czekamy...na wiatr co rozgoni...
Skłębione zasłony mojej chwilowej niemocy

Kasiu , "idź w góry, tam gdzie wiatr po błękitach chmury pędzi, gdzie nad czuprynami traw czerwień kalin i jarzębin."



Pozdrawiam
Piotr

boboo

Eh, właśnie zrobiło się bardzo kolorowo w przyrodzie.
Żar tropików, niebo błękitne - no, o tej porze (22ga) ciemnogranatowe, a na jego tle podświetlone przez latarnie - mewy i rybitwy, które szybują nad moim balkonem, bo to ich pora na żer


piotrf

Kasiu , "idź w góry, tam gdzie wiatr po błękitach chmury pędzi, gdzie nad czuprynami traw czerwień kalin i jarzębin."

Na tą czerwień kalin i jarzębin trzeba będzie kilka miesięcy poczekać
To jest jednak pomysł, opuścić Żuławy i...; kusisz, a ja wariatka przecież, nie wiadomo co mi zaraz do głowy strzeli



C.d.

Nastał świt i wschód słońca wokół Palagruży - nareszcie .

A wraz z nim - ponownie spokój, choć do wspomnianej wcześniej bonacy było temu daleko.

Nie wiem kto pierwszy wykazał się aktywnością - Kali, Darko, czy ptaki Diomedesa (burzyki)...



Odgłosy tych ostatnich słyszałam przez mój krótki i płytki sen, dobrze, że nie uznały mnie za jakąś przekąskę, żeby nie powiedzieć brutalnie - padlinę pozostawioną na pokładzie

Słyszę krzątaninę Kapetana po jego "zagrodzie", ale nie mam siły otworzyć oczu.

Dopiero aromat kawy z menażki postawionej przy mym wezgłowiu pozwala mi obrócić głowę i spojrzeć na niego z wdzięcznością.

Wspieram się na łokciu i łapczywie dopadam ciepłego napoju - oczywiście , jest to kawa-siekiera, w stylu Darka
Przy okazji rzucam okiem na krajobraz wokół.




O.., trochę oddaliliśmy się od plaży, przy której kotwiczyliśmy, jacht "korsarzy" z Lastowa ciągle tam stoi, może nie przeżyli trudnej nocy

Darko nie zadaje mi żadnych pytań - on wszystko wie, tylko mówi:

"Teraz rozumiesz, Katarina, na czym polega nasze życie - ludzi morza?
Nie zawsze jest łatwo znaleźć bezpieczną przystań - z dala od cywilizowanych portów, nigdy nie wiesz co się wydarzy."

Chwilę rozmawiamy o tym, jak takie przeżycia zmieniają optykę - nie tylko w kontekście postrzegania tego typu wycieczek przez turystów, ale w ogóle...
Co człowiek czuje w takich okolicznościach, jak może sobie przewartościować pewne rzeczy ,eh, nie wiem jak to opisać.
Mówiłam już, że Darko to filozof i poeta ?

Specjalnie dla mnie opływa archipelag, żebym zobaczyła i zrobiła zdjęcia poszczególnym wysepkom - i hridom.
Tyle, że ja, po tej nocy pełnej żywiołów, jak też po naszej rozmowie przy kawie, nie mam siły i "ciśnienia" (kawa mi obniża ciśnienie ) na robienie zdjęć.
Tyle uchwyciłam - wolałam patrzeć.








Kapetan mówił mi jak nazywają się poszczególne części archipelagu, ale gdzież bym miała to wtedy zapamiętać
Po godzinie snu i piekielnej nocy

Dlatego znalazłam taką mapkę...



Opływamy spokojnie Velą Palagrużę...



Z miny psa nie można wyczytać, czy się cieszy, że opuszczamy miejsce wiecznego spoczynku Diomedesa, czy będzie tęsknić...
Ale ja wiem, że ona kocha każdą malutką skałę na Jadranie - pod warunkiem, że kocha ją jej Pan.



Kali...mój "killer" , ale jednocześnie moja pocieszycielka, pogromczyni demonów, druh pokładowy, ogrzewacz- gdy razem zmokłyśmy, terapeutka , poduszka i przytulanka.
I jedyna , oprócz wirtualnych - kiedyś mówiło się duchowych, towarzyszka rozmów.

Nie ma tam nic - teefonu, sms-a, o messengerze zapomnijmy, tym bardziej, o innych insta i watsp.

Spokój, który teraz panuje na morzu i w moim wnętrzu mogę oddać tylko tym utworem...



Choć pozornie niegościnna wydaje się ta część Jadrana, bo naprawdę trudno tu o przystań.






I znowu wracamy w znajome widokowo obszary...








Mijamy nasze Malo Žalo - łódki Lastowców już nie ma.
I ostatni rzut oka na latarnię.





O... Małż się obudził i wyszedł z kajuty

Jest około 7.30.

Ja nie zmieniam zastanej pozycji, chociaż wszystko co pode mną i obok jest mokre od morskiej wody, a słońce praży niemiłosiernie
To nie morze, nie alergia, nie brak leków ( totalna głupota), ale coś było dziwnego -może ta wyspa chciała mnie sobie jakoś poddać, może oswoić, a może poddać próbie?
Odmawiam śniadania, chcę tylko odespać...nareszcie.




Nie mówię "żegnaj".

Palagrużo, tak się nie może skończyć
Jeszcze się spotkamy - będę silniejsza, bardziej doświadczona, mądrzejsza o wiedzę - jaka jesteś pod słodką otoczką ze zdjęć, które oglądałam zanim cię poznałam naprawdę

Następne spotkanie to... rzucam ci wyzwanie

Czy ja jestem normalna? Żeby rozmawiać z ...Wyspą?

Katerina napisał(a):(...) ale coś było dziwnego -może ta wyspa chciała mnie sobie jakoś poddać, może oswoić (...)

Podobnie ślicznie opisał to A. de Saint-Exupéry w spotkaniu Małego Księcia z Lisem.

Katerina napisał(a):Czy ja jestem normalna? Żeby rozmawiać z ...Wyspą?

Właśnie "teraz" (wtedy?) się taką stajesz

Katerina napisał(a):(...) Mówiłam już, że Darko to filozof i poeta?

Aby zdobyć "pagony/dyplom/certyfikat..." wystarczy umieć.
Darko zalicza się do tych nielicznych, którzy nie tylko umieją, ale również rozumieją. A dla takich zarezerwowany jest przedrostek "arcy".

Katerina napisał(a):Czy ja jestem normalna? Żeby rozmawiać z ...Wyspą?

Jak ktoś się pyta, czy jest normalny, to może oznaczać, że ma wobec się jakieś podejrzenia...
A może to jednak, mówiąc już poważniej, oznaka prawdziwej, nieskrępowanej fjaki .

Katerina napisał(a):
"Teraz rozumiesz, Katarina, na czym polega nasze życie - ludzi morza?
Nie zawsze jest łatwo znaleźć bezpieczną przystań - z dala od cywilizowanych portów, nigdy nie wiesz co się wydarzy."

----------


Nie ma tam nic - telefonu, sms-a, o messengerze zapomnijmy, tym bardziej, o innych insta...

Przygoda , przez duże P

Choćbym się wyspał , to przecierałbym oczy - patrząc, na ten poranny archipelag...

Niesamowita i pięknie opowiedziana przygoda.
A to moje ulubione perełki:

Katerina napisał(a):Kali...mój "killer" , ale jednocześnie moja pocieszycielka, pogromczyni demonów, druh pokładowy, ogrzewacz- gdy razem zmokłyśmy, terapeutka , poduszka i przytulanka.

Troszczyła się o całe swoje stadko, a Tobą w szczególności.
Była tam, gdzie być powinna

Katerina napisał(a):Z miny psa nie można wyczytać, czy się cieszy, że opuszczamy miejsce wiecznego spoczynku Diomedesa, czy będzie tęsknić...
Ale ja wiem, że ona kocha każdą malutką skałę na Jadranie - pod warunkiem, że kocha ją jej Pan.

Piękna i mądra sunia, bez niej nie byłoby tak

Kasiu...mogę tylko trywialnie powiedzieć CUDO a zdjęcia wspaniałe

Czy jeszcze wczoraj widziałem "błękitne rękawiczki"?

Katerina napisał(a):Następne spotkanie to... rzucam ci wyzwanie

Czy ja jestem normalna? Żeby rozmawiać z ...Wyspą?

Katerina, spokojnie...Dopiero gdyby Wyspa zaczęła odpowiadać, wtedy można byłoby się z lekka zaniepokoić.
A na poważnie - zazdroszczę rejsu, ale taką zdrową zazdrością.

boboo

Katerina napisał(a):
(...) ale coś było dziwnego -może ta wyspa chciała mnie sobie jakoś poddać, może oswoić (...)

Podobnie ślicznie opisał to A. de Saint-Exupéry w spotkaniu Małego Księcia z Lisem.

Aż sobie odświeżyłam pamięć.
To jest naprawdę piękne

Lis wytłumaczył, że istotą przyjaźni jest wzajemne oswojenie tzn. stworzenie więzów.
"Jeśli mnie oswoisz, będziemy siebie nawzajem potrzebować"- te słowa wypowiedziane przez Lisa oznaczają, że istota, którą oswoimy, nie będzie już podobna do tysięcy innych, lecz będzie dla nas jedyna i niepowtarzalna.
Jednocześnie "stajesz się odpowiedzialny za to, co oswoiłeś". Prawdziwa przyjaźń, lub miłość wymaga więc, aby dbać o przyjaciół i zawsze się nimi opiekować. Przyjaciela nie można zdradzić lub porzucić.
Lis ostrzega również Księcia, że przyjaźń niesie ze sobą ryzyko łez, zwłaszcza przy rozstaniu. Jednak pomimo samotności, jaką człowiek może wtedy odczuwać, pozostanie mu szczęście pamiętania wspólnie spędzonych chwil.

Jeśli uznać ,że wyspa to istota - to muszę stwierdzić, że spektakularnie mnie ze sobą oswajała
Na pewno jej nadal potrzebuję - tylko pytanie: czy Palagruża potrzebuje mnie ?

Aby zdobyć "pagony/dyplom/certyfikat..." wystarczy umieć.
Darko zalicza się do tych nielicznych, którzy nie tylko umieją, ale również rozumieją. A dla takich zarezerwowany jest przedrostek "arcy".

W punkt

Czy jeszcze wczoraj widziałem "błękitne rękawiczki"?

Tak Znikające błękitne rękawiczki
Kolejny raz YouTube zrobił mi psikusa - utwór zamieszczony w relacji został usunięty przez użytkownika, który go zamieścił na YT. Podmieniłam więc, choć to wykonanie nie jest już takie dobre , jak to pierwsze. A potem zobaczyłam, że jednak nadal jest na YT
Oto on...



Ciekawe, czy znowu zniknie



Nefer

Jak ktoś się pyta, czy jest normalny, to może oznaczać, że ma wobec się jakieś podejrzenia...

A może to jednak, mówiąc już poważniej, oznaka prawdziwej, nieskrępowanej fjaki .

Chyba dotknąłeś sedna


CROberto

Przygoda , przez duże P

Choćbym się wyspał , to przecierałbym oczy - patrząc, na ten poranny archipelag...

Znając Ciebie - nie traciłbyś tam czasu na spanie
Jedyną wyspaną osobą z naszej załogi był mój małżonek Mówił, że nie pamięta, żeby chociaż raz zakołysało łodzią
Ja natomiast byłam wyspana inaczej


Habanero

Niesamowita i pięknie opowiedziana przygoda.

Dzięki

Piękna i mądra sunia, bez niej nie byłoby tak

To jest niesamowity pies - wyjątkowy - jak jej Pan
Kiedyś Darko popłynął z jakąś ekipą w morze - w drodze powrotnej zatrzymali się na Biševie i tam Kalipso się gdzieś zawieruszyła. Czekali, wołali, szukali - pies zapadł się pod ziemię.
Darko musiał wracać z turystami do Komiży, bo zbliżał się wieczór i pogoda robiła się niepewna.
Rano odebrał telefon od znajomego z Biševa - Kali była widziana w porcie w Mezuporacie.
Darko natychmiast wyruszył, ale po dobiciu do portu psa tam nie zastał Obszedł całą wyspę - bez powodzenia. I nagle telefon - tym razem z Komiży :" Wracaj, bo Twój pies lata po Rivie. "
Nikt nie wie do tej pory jak ona to zrobiła


ZytaS

Kasiu...mogę tylko trywialnie powiedzieć CUDO a zdjęcia wspaniałe

Cudo, czy čudo?
Bardzo dziękuję, miło mi,że Ci się podobało


Bravik

Katerina, spokojnie...Dopiero gdyby Wyspa zaczęła odpowiadać, wtedy można byłoby się z lekka zaniepokoić.

Krzysztofie...napisałam, że...rozmawiałam z Wyspą

A na poważnie - zazdroszczę rejsu, ale taką zdrową zazdrością.

Vis czeka i na Ciebie

Katerina napisał(a):To jest niesamowity pies - wyjątkowy - jak jej Pan
Kiedyś Darko popłynął z jakąś ekipą w morze - w drodze powrotnej zatrzymali się na Biševie i tam Kalipso się gdzieś zawieruszyła. Czekali, wołali, szukali - pies zapadł się pod ziemię.
Darko musiał wracać z turystami do Komiży, bo zbliżał się wieczór i pogoda robiła się niepewna.
Rano odebrał telefon od znajomego z Biševa - Kali była widziana w porcie w Mezuporacie.
Darko natychmiast wyruszył, ale po dobiciu do portu psa tam nie zastał Obszedł całą wyspę - bez powodzenia. I nagle telefon - tym razem z Komiży :" Wracaj, bo Twój pies lata po Rivie. "
Nikt nie wie do tej pory jak ona to zrobiła

Wyobrażam sobie jaki to musiał być stres dla Darko a sunia pewnie zamustrowała na inną łódkę, mądry psiak ,sama doświadczyłam podobnej sytuacji (wprawdzie nie na wyspie, ale jeszcze gorzej, bo w przeludnionym kurorcie), o mało nie zeszłam, całe szczęście, że też dobrze się skończyło

Katerina napisał(a):Jeśli uznać ,że wyspa to istota - to muszę stwierdzić, że spektakularnie mnie ze sobą oswajała
Na pewno jej nadal potrzebuję - tylko pytanie: czy Palagruża potrzebuje mnie ?

Gdyby Cię nie potrzebowała, po cóż miałaby Cię oswajać?

Co tam było na 20. stronie (tego wątku)?
Tryb przypuszczający "sprawdziłabym się"?

If...

(...)
- Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.
(...)
- Ponieważ poświęciłem jej wiele czasu... - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.
(...)
- Jestem odpowiedzialny za moją różę... - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.

Czytanie Twojej relacji to czysta przyjemność. Podziwiam tych, którzy potrafią ubrać w słowa swoje myśli, potrafią pokazać emocje i tak pisać o rzeczach widzianych, przeżywanych, żeby innych zainteresować, żeby chciało się czytać i jechać, i wracać w te miejsca. Masz szczęście, jesteś jedną z tych osób które posiadają ten dar.

ZytaS

Wyobrażam sobie jaki to musiał być stres dla Darko

Tak, ich relacja wzajemna nadaje się na pracę naukową.

...sunia pewnie zamustrowała na inną łódkę, mądry psiak

Nie podejrzewam jej o przepłynięcie Kanału Biszewskiego pieskiem , chociaż...

...sama doświadczyłam podobnej sytuacji, o mało nie zeszłam,

Rozumiem, miałam kiedyś kochanego kundla, który urywał się ze smyczy i szedł w długą na całą noc, albo dwa dni ( w dużym mieście ), nikt nie zdołał go poskromić i wytresować. Przeżywaliśmy z rodzicami katusze, a potem ktoś nam wyjaśnił, że on miał przewagę genów owczarka podhalańskiego


boboo

If...


(...)
- Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.

Tak, tak, miej serce i patrzaj w serce Ta małpa - Wyspa- wydawała się nie mieć dla mnie serca
Może to nie jest moja planeta, bo mieszka tam Latarnik?

- Ponieważ poświęciłem jej wiele czasu... - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.

Niektórzy zapominają, albo nie rozumieją... co to jest dużo poświęconego czasu. Jeden poświęcony dzień może być cenniejszy, niż tygodnie, lub lata.

- Jestem odpowiedzialny za moją różę... - powtórzył Mały Książę, aby zapamiętać.

A róża nie doceniała.
Moja Palagruża miała kolce, ale może wie, że się nie zniechęciłam


wiola2012 Dziękuję za wielki komplement i za to, że zaglądasz



Taak, człowiek bez drona, to faktycznie nie ma szans

Taki film znalazłam i dowiedziałam się gdzie właściwie byłam

Trochę długi, ale można zobaczyć rejony wyspy, w które nie dotarłam, wnętrze latarni - którego nie pokazałam ( ale ostatnich schodów na sam szczyt w tym filmie nie ma ), są tam falkuše i tłum na plaży ( z okazji wydarzenia jakim jest wyścig - regaty Rota Palagružona w czerwcu), piękne światło letniego dnia, które wydobywa kolory wody, których mi nie było dane zobaczyć (byłam po południu we wrześniu), oraz to, że w lecie nie ma tam kwitnącej roślinności - oprócz kaparów - miałam szczęście zobaczyć więcej kwiecia, np. oleandry, niż to co pokazane.
I ten ...horyzont zakrzywiony



Muszę tam wrócić Is this love?