Mój Vis na ziemi

Trzeba powoli kończyć tę relację, bo zaraz się okaże, że sarajewska część jest dłuższa niż viška Jeszcze na pewno dwa (łącznie z dzisiejszym) odcinki z Sarajewa i jeden z powrotu do domu.

24 lipca (poniedziałek): Bijela tabija i trzy bramy starego Vratnika

Otwierają się przed nami duże przestrzenie i piękne widoki w stronę Republiki Serbskiej:




Jeszcze parę kroków:



i docieramy do Bijelej tabiji:



To po prostu Biała Twierdza - stary fort znajdujący się na wysokości 667 m. Podobno wieczorami zbiera się tu miejscowa młodzież, żeby się napić i łobuzować Teraz jest bardzo spokojnie i pusto:




Tylko my i kot:



Widoczek z okna twierdzy:



Lepsze widoki mamy z innego miejsca. Podziwiamy panoramę Sarajewa:




A ponieważ zgłodnieliśmy i się odwodniliśmy , z radością przysiądziemy w restauracji widocznej na zdjęciu:



Lokal nazywa się "Bijela Tabija" i ma stylowe wnętrze:



Mamy do wyboru kilka sal i dwa tarasy. Oczywiście wolimy siedzieć na zewnątrz Okoliczności są bardzo przyjemne :




Sielankę na moment psuje złowrogi dym, który zakłóca kontemplowanie zielonego krajobrazu:




Kelner razem z facetem piorącym dywan piętro niżej :



naradzają się, czy dzwonić po straż pożarną. Na szczęście po dłuższej chwili problem (dym) znika, a na stół wjeżdżają čevaby :



Pychota, chociaż mnie jednak bardziej smakowały wczoraj w Ćevabdžinicy Željo. Mój mąż jest natomiast zwolennikiem wersji z avjarem, czyli takiej, do której przyzwyczailiśmy się w Chorwacji.

Tym razem zaprezentuję banknot o wyższym nominale - z Musą Ćazimem Ćatićem, bośniackim poetą:



Po pysznym obiadku włóczymy się po okolicy. Przechodzimy przez XVIII-wieczną Bramę Wyszehradzką (Višegradska kapija):



Kiedyś była to główna brama wjazdowa do miasta. Towary transportowano tędy w stronę Wyszehradu, stąd nazwa.

Obok znajduje się tablica upamiętniająca poległego w tym miejscu w 1992 roku przedstawiciela Czerwonego Krzyża:



Brama Wyszehradzka z drugiej strony:



Kręcimy się po starej części dzielnicy Vratnik. Nie brak tu pomników i tablic poświęconych tym, którzy zginęli.



A tu właściciel posesji ostrzega, że jak mu ktoś zablokuje bramę, dzwoni po "pająka", czyli po lawetę:



Zbliżamy się do kolejnej bramy - Širokac:



To brama zachodnia łącząca stare miasto Vratnik z centrum Sarajewa.



Poniżej wybudowano coś na kształt amfiteatru:



Między bramą Širokac a kolejną (Ploča) znajduje się fragment starych murów miejskich:



A w Bramie Ploča muzeum Aliji Izetbegovića otwarte w 2007 roku:



Zwiedzający, oprócz obejrzenia ekspozycji muzealnej, mogą również przespacerować się po murach, od jednej bramy do drugiej.

Nas jednak bardziej ciągnie w stronę Baščaršiji, więc powoli zmierzamy w tamtym kierunku. Mijamy stary muzułmański cmentarz:



Dalej widać cmentarz Kovači. Tutaj z Žutą tabiją i fragmentem budynku koszar Jajce powyżej (jednak mam fotkę, na których widać koszary choć trochę):



Przy pobliskiej studni pan pomaga psu się schłodzić :



Jesteśmy ponownie na ulicy Kovači:



W Čajdžinicy Džirlo pełno:



Mężczyzna (myślę, że raczej właściciel, nie kelner) nie tylko przynosi herbatę do stolika, ale również nalewa i miesza gościom

Z radością znowu wchodzimy w wąskie uliczki Baščaršiji...

Katerina napisał(a):Całkiem egzotycznie zrobiło się

Ale też trochę sielsko Uciekliśmy przed gwarem, ruchem samochodów i turystów na sam skraj miasta.

Katerina napisał(a):A manekin w knajpce - czyżby jakąś lufę widzę za nim?

Raczej nie... Nie mam lepszego ujęcia, ale myślę, że to coś ze sprzętu AGD , bo taki był w tym miejscu wystrój.

Abakus68 napisał(a):Te spacery, które pokazujesz są takie, że człowiek się czuje, jakby tam z Wami wędrował. Dziękuję.

A ja dziękuję za towarzystwo w wędrówkach

Interseal. napisał(a):Hej!
Kolejna super wycieczka w miejsca i klimaty niekoniecznie do znalezienia w przewodnikach.
Tydzień - tyle szacuję na podstawie Waszych doświadczeń potrzeba
by mi czasu, by zobaczyć miasto ale i okolice z nim związane (Jahorina, Igman, Bjelasnica, Trebević).

Myślę, że tydzień na tyle atrakcji byłby w sam raz.

Interseal. napisał(a):Złapaliście też klimat miasta, co nie u wszystkich jest oczywiste.

Wydaje mi się, że "poczułam" to miasto

24 lipca (poniedziałek): Pomieszanie wrażeń, czyli (prawie) żegnamy się z Sarajewem

Wracamy na Baščaršiję:




Kupujemy ostatnie prezenty i pamiątki.



Okazuje się, że Ćevabdžinica Željo zajmuje kilka lokali:



Zaglądamy na piękny dziedziniec muzeum literatury:




Cały czas pamiętamy o tym, że :




Trochę nowej architektury :



Nieopodal synagoga; takiego ujęcia jeszcze nie było:



Sobór Narodzenia Najświętszej Marii Panny, który zwiedzaliśmy dziś przed południem:



Niezła fura :



zaparkowana przed hotelem Art. Nowe i stare:



Znowu trochę pobiegaliśmy po różnych kątach Najwyższa pora przysiąść i wypić ostatnie w Sarajewie piwo. Pada na Staropramena w apetycznym kuflu :



Nie jest to jednak ostatnie piwo na tych wakacjach Ostatnie wypijemy jutro... w Chorwacji

Siedząc w knajpce, podziwiamy wyjątkowo udane logo escape room'u:



Widać ta zabawa dotarła również do Sarajewa

Na wiosnę mieliśmy okazję przeżyć świetną przygodę w ponoć (wg jednego z rankingów) najlepszym takim miejscu w Polsce, które znajduje się akurat w Gliwicach

Jak przyjedziemy na dłużej do Sarajewa, z chęcią pójdziemy do Lisa w Pudełku

Mostem Łacińskim przechodzimy na drugą stronę Miljacki:



Mijamy jedną z sarajewskich róż:



Zmierzamy w stronę dzielnicy Hrid. Po drodze nie brakuje meczetów:



i cmentarzy:



Niepozorne miejsce między blokami - studnia:



i tablica pamiątkowa:



W tej części miasta podobnych tablic jest dużo

Tak samo jak śladów po kulach:



Robi nam się smutno... Głowa boli mnie od nadmiaru i pomieszania wrażeń. Nasz dzisiejszy spacer jest bardzo różnorodny - od rana zwiedziliśmy wnętrze meczetu, cerkwi, wspięliśmy się na dwie twierdze, przechodziliśmy obok wielu cmentarzy, podziwialiśmy wspaniałe widoki i czytaliśmy tablice poświęcone poległym żołnierzom i cywilom, również dzieciom.

Na razie mam mętlik w głowie i gonitwę myśli; jeszcze nie potrafię tego uporządkować, oddzielić emocji od faktów; na to przyjdzie czas...

Mijamy ambasadę naszych przyjaciół - Czechów:



Bardzo lubimy "czeskie klimaty", niejednokrotnie o tym pisałam Polskiej ambasady niestety nie udaje nam się wytropić.

Jak czeska ambasada, to w pobliżu musi być... browar I jest!:



Można go zwiedzać, ale do 18:00, a jest już zdecydowanie później.

Naprzeciw browaru znajduje się katolicki kościół św. Antoniego. Kolorystyka taka jak browaru :




Ulica Franjevačka z piękną, choć wymagającą odnowienia, kamienicą:



Browar, fragment kościoła i widok na tarasowato wybudowane domy:



Zataczamy koło, mijamy Meczet Cesarski, który podziwialiśmy wczoraj wieczorem. Dziedziniec jest pełen życia :



Tak jak współczesne Sarajewo...

Znowu jesteśmy na Baščaršiji. W buregdžinicy Saraj Bosna siedzą uśmiechnięci szejkowie:



Wstępujemy do kawiarni, w której wczoraj jedliśmy lody, a zauważyliśmy kilka rodzajów baklawy na wagę. Kupujemy po kilka kawałków o różnych smakach - orzechów włoskich, orzechów laskowych, pistacji. Pistacjowa baklawa jest najdroższa, ale wcale nie najsmaczniejsza (choć przepadamy za pistacjowymi lodami). Najbardziej przypada nam do gustu ta o smaku orzechów laskowych. Oczywiście wszystkie rodzaje są baaardzo słodkie, ale taki to już urok baklawy

Powoli opuszczamy muzułmańskie Stare Miasto:




Jesteśmy już bardzo zmęczeni, dzisiaj darujemy sobie "Sarajevo by night". Ulicą Ferhadija, coraz bardziej ruchliwą i pełną wieczornego zgiełku, zmierzamy w stronę kwatery:



"W domu" pochłaniamy baklawę i powoli zaczynamy się pakować, żeby jutro mieć mniej roboty.

Na sarajewskie (i nie tylko) podsumowania przyjdzie jeszcze pora. Wstrzymam się (przynajmniej) do kolejnego odcinka...

beatabm napisał(a):Bardzo ciekawie opowiadasz maslinko, bardzo lubię czytać Twoje relacje Szkoda że się kończy

Dzięki Trwała już wystarczająco długo

Abakus68 napisał(a):Czasami włóczę się po Krakowie i zastanawiam po co tutaj tyle kościołów, ale widzę, że w tych większych miastach to wszędzie nasadzone tych ośrodków kultu...

Tak to bywa z tymi kościołami, od zawsze...

W mieście, którego nazwiska nie powiem,
Nic to albowiem do rzeczy nie przyda(...)
Było trzy karczmy, bram cztery ułomki,
Klasztorów dziewięć i gdzieniegdzie domki.

Katerina napisał(a):Kamienica na Franjevačkiej prawie jak Gaudi

Nooo, rzeczywiście Masz rację

Katerina napisał(a):Wstyd mi się przyznać ,ale miesiąc temu, będąc na Pelješcu planowaliśmy skoczyć do Sarajeva - dosłownie skoczyć -i wrócić wieczorem

Ciężko by było, bo to jednak dość daleko... Umęczylibyście się w podróży, a na miejscu bylibyście krótko.

Katerina napisał(a):Dzięki za relację z Sarajeva - będzie ona wiodącym źródłem informacji ...może w przyszłym roku.

Mam nadzieję, że się przyda