Mój Hvar na ziemi

Epepa napisał(a):Ale z drugiej strony zobacz, ilu osobom się podoba! Jestem pewna, że ci, którzy tu komentują to zaledwie niewielki odsetek wszystkich czytelników. I ilu z nich podąża później Twoimi śladami!

I właśnie dlatego nadal robię to, co robię

Nefer napisał(a):Durmitor zrobił na mnie wspaniałe wrażenie. Jakiż on jest malowniczy, różnokolorowy, bogaty w odcienie .
Aż się chce poznać go w realu, a nie tylko wirtualnie.
Ale i tak za możliwość wirtualnego spaceru/wycieczki jestem bardzo wdzięczny .

Szczerze polecam. Będzie Pan zadowolony


27 lipca (sobota): Droga przez Serbię

Chociaż tytuł odcinka powinien brzmieć: Droga przez mękę

Trudniej mi teraz odtworzyć wszystkie szczegóły, bo skończyły się zapiski w CROnice. W Suboticy już mi się nie chciało notować i nadrabiać zaległości. Jak zwykle podczas naszych wakacji, nie było na to czasu

Do granicy czarnogórsko-serbskiej mamy z Žabljaka stosunkowo niedaleko. Wybieramy przejście Jabuka, które ma w google'ach dużo pozytywnych komentarzy Faktycznie, odprawa szybka i bezproblemowa, czekamy maksymalnie 5 minut.

Serbia wita nas... kominami :



Na szczęście dalej jest dużo ładniej :



To rzeka Lim, a następnie długie na 20 km Potpećko jezero:



Niestety, na trasie zdarzają się też takie spowalniacze:



Wkrótce krajobraz się zmienia; przed nami Zlatibor - górzysty rejon zajmujący powierzchnię ponad 300 km²:



Najwyższy szczyt tego pasma (Tornik) ma wysokość 1496 metrów.

Wydaje się, że baza turystyczna jest tu nieźle rozwinięta - dużo hoteli, restauracji, nawet ośrodek narciarski

Widokowo - Bieszczady z przerośniętymi połoninami :



Ewentualnie Wielka Fatra

Przejeżdżamy skrajem Zlatiboru, więc niestety nie uda nam się zobaczyć zbyt wiele.

Tymczasem na drodze kolejne utrudnienia



Wjeżdżamy do miasta Užice, w którym zaplanowaliśmy przerwę na obiad. Małż trochę narzeka, że na pewno zabawimy tu zbyt długo i on by się zadowolił kanapkami. Ja jednak potrzebuję jakiegoś normalnego ciepłego posiłku (mimo że mamy bardzo upalny dzień) i chwili odpoczynku.

Zwiedzania już nawet nie staram się przemycać (Wiem, jak daleko mamy jeszcze do Suboticy.) Tylko mijamy ruiny twierdzy z XII (lub XIII; różnie podają źródła) wieku zwane po prostu Stari Grad i usytuowane na niewielkim wzgórzu nad rzeką Đetinja:



Jedziemy zresztą w stronę tejże rzeki, bo nad nią położona jest restauracja Moja Reka, którą wybrałam już wczoraj, oczywiście na podstawie opinii na GM (średnia ocen: 4,7).

Mijamy pomnik Velika pobeda (Wielkie zwycięstwo):



czyli uosobienie Serbii. Jest ona przedstawiona jako młoda kobieta, z wieńcem laurowym na głowie, z koroną w prawej i flagą w lewej dłoni. Odsłonięcie pomnika miało miejsce stosunkowo niedawno - w październiku 2018 roku.

Pomnik nawiązuje do historii Królestwa Serbii i jest wyrazem dumy narodowej. Podczas jego odsłonięcia padły też słowa, że jest to hołd złożony wszystkim znanym i nieznanym bohaterom Wielkiej Wojny, odważnym kobietom i matkom, osobom o wysokiej moralności i patriotyzmie, które walczyły o swoją ojczyznę i rodziny, tak, jak im nakazywał ich system wartości.

Ciekawe, czy Serbowie (a w szczególności užičanie) są dumni z Rakety? Bardzo charakterystycznego budynku, który właśnie mijamy:



Myślę, że zdania mogą być podzielone, choć to bezsprzecznie symbol miasta. Mieści się w nim hotel Zlatibor (kategoria: jedna gwiazdka Tak podają na stronie internetowej.), który został wybudowany na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, a obecnie może pomieścić nawet 470 gości.

Wygląda jak prawdziwa rakieta :



Sama nie wiem, czy mi się ten budynek podoba... Na pewno budzi zaciekawienie. Lubię niektóre przykłady brutalistycznej architektury, a dzięki tej budowli przez moment czuję się jak w Katowicach

Za chwilę wjeżdżamy w mniej okazałe rejony miasta. Robi się trochę strasznie :



Nastrój grozy rozładowują śmiechy ludzi korzystających z atrakcji miejscowego kąpieliska urządzonego na rzece Đetinja:



Na widok stanu wody robię dziwną minę :



Nie wiem, co by się musiało zdarzyć , żebym tu weszła. Po Jadranie żadna woda nie jest wystarczająco czysta, ale ta tutaj to lekka przesada Zdaję sobie sprawę, że "śmieci" mogą być pochodzenia naturalnego , ale i tak bym się tu nie wykąpała.

Nie mamy wyboru - musimy się schłodzić od środka Dobrze, że właśnie dotarliśmy do restauracji Moja Reka:




Ku mojej radości leją tu Staropramena :



Čevaby są smaczne, choć jedliśmy już lepsze:



Jak dla mnie, za mało zwęglone Nie mają startu do tych zjedzonych w Karczmie Nostalgija w Žabljaku.

Natomiast bardzo smakuje mi czekadełko w postaci pasty oliwkowej (na zdjęciu powyżej jest nóż nią "zabrudzony" ), masła czosnkowego i przepysznych ciepłych bułeczek. Zjadam ich kilka, co w połączeniu z pokaźną porcją čevabów jest dla mnie nie lada wyczynem

Najedzeni i bardzo zadowoleni spacerujemy chwilę wzdłuż rzeki, oglądając projekty planowanych inwestycji:



Przejeżdżając przez centrum miasta, zauważam jeszcze jedną ciekawostkę - częściowo zamurowane okna :



Ktoś ma jakiś pomysł, dlaczego do tego doszło

Powoli opuszczamy Užice. Przed miejscowością Čačak znowu stajemy w korku:



Tym razem to poważna sprawa; ludzie mówią, że był wypadek. Chwilę czekamy i sprawdzamy opcje dojazdu innymi drogami, tzn. Małż sprawdza, a ja zwiedzam :



Dobra, wiele do zwiedzania nie ma Wspólnie decydujemy się zawrócić i pojechać mniej uczęszczanymi drogami. Będziemy mieć przynajmniej godzinę w plecy, o ile na tych dróżkach nie spotkamy miliona ruchów wahadłowych

W okolicy jest mnóstwo ciekawych obiektów do zwiedzania:



Następnym razem (Na zdjęciu widać koreczek, w którym przed chwilą staliśmy.)

Niestety, droga którą wybraliśmy, miejscami jest taka:



a przede wszystkim wąska i kręta - przebijamy się przez górskie tereny. W dodatku "goni" nas burza. Albo to my ją ścigamy Oboje jesteśmy wykończeni. Do "domu" jeszcze tak daleko! Atmosfera w samochodzie gęstnieje, wszystko nas denerwuje, dochodzi do małej wymiany zdań... Tak to czasami bywa, kiedy podróż się przedłuża

Na szczęście wkrótce dojeżdżamy do autostrady i napięcie samo się rozładowuje Belgrad mijamy bokiem:



Kiedyś tu przyjedziemy (koniecznie z noclegiem!) i mam nadzieję, poznamy prawdziwe serbskie klimaty, bo Subotica, do której właśnie wjeżdżamy, jest bardziej węgierska niż serbska, o czym w pełni przekonamy się jutro.

Będziemy mieć cały dzień na zwiedzanie miasta i jego najbliższej okolicy. Dzisiaj już nie damy rady pójść do centrum, choć mieliśmy takie plany. Jest prawie 21:30, kiedy otwieramy drzwi naszego apartmana mieszczącego się na szóstym piętrze nowego budynku.

Noclegi (tak jak w przypadku Žabljaka) zaklepaliśmy na Airbnb i była to chyba nasza najlepsza kwatera zarezerwowana za pośrednictwem tego portalu Po wejściu do mieszkania robi mi się bardzo przyjemnie, a drogę przez Serbię, czyli przez mękę , powoli puszczam w niepamięć Zresztą sami zobaczcie, w jakich luksusach przyjdzie nam spędzić najbliższe dwie noce:




Po tak wyczerpującej podróży, która w sumie trwała 11 godzin , zdecydowanie nam się to należało!

Tak samo jak Nikšićko, które wypijemy na balkonie, oglądając foldery turystyczne zostawione przez właścicielkę (mieliśmy bezproblemowy self check-in ):



Mamy fajny widok na oświetlone wieże katedry:



I moglibyśmy siedzieć tak bardzo długo, ale przeganiają nas grzmoty. Jeden z nich "rozbrzmiewa" bardzo blisko

A skoro już się zebraliśmy z balkonu, weźmiemy prysznic i pójdziemy spać, żeby jutro mieć siłę na zwiedzanie

Katerina napisał(a):maslinka

Zwiedzania już nawet nie staram się przemycać

To Ty też tak miewasz? Myślałam,że Twój Małż jest równie nakręcony na zwiedzanie, jak Ty

No co Ty! Trochę pozwiedzać lubi, ale tyle, ile normalny człowiek Ja mam totalnego hopla!

Katerina napisał(a):Ja nie rozumiem takiej fascynacji, gdy jesteśmy w Paryżu często widzę jakieś szare, betonowe "bunkry" i jestem w szoku, gdy Małż rzuca nazwą jakieś znanej szkoły (stylu) architektonicznego np z międzywojnia i mówi,że to wybitne

Nie wiem, czy to jest wybitne, ale taka Superjednostka w Katowicach robi na mnie (i zawsze robiła, jak tamtędy przechodziłam) wrażenie:


Źródło: Wikipedia

Katerina napisał(a):Rakieta i jednogwiazdkowy hotel Ciekawa jestem jak wyglądają wnętrza i ile kosztuje noc, pewnie można sprawdzić

Tutaj są ceny:
https://www.hotel-zlatibor.com/arrangement

Oczywiście w dinarach. 3600 dinarów (pokój double-classic) to prawie 31 euro. Za pokój dwuosobowy w hotelu to bardzo niska cena, ale zdjęcia wyglądają średnio zachęcająco :
https://www.hotel-zlatibor.com/sobe

mchrob napisał(a):Ciekawe jak nam się w przyszłym roku uda przejazd przez Serbię. Przyglądam się wnikliwie bo będziemy w podobnych rejonach. Jedziemy w drugą stronę, zaczynamy od noclegu w Suboticy a kolejną noc mamy Wiszegradzie w Bośni. Potem jeszcze dwa noclegi w Sarajewie i na koniec Hvar.

Świetny plan!

Epepa napisał(a):Może i droga przez mękę, ale świetnie się czytało.

Dzięki!

Epepa napisał(a):Już nie mogę się doczekać Suboticy, bo uwielbiam secesję i dlatego to miasto jest na mojej liście miejsc do odwiedzenia.

Ja polubiłam secesję... po wizycie w Suboticy

pomorzanka zachodnia napisał(a):Może ktoś sobie łazienkę z kuchni wyodrębnił, bo w standardzie nie miał .

Możliwe, chociaż na wyższych piętrach okna w łazience nie trzeba "zasłaniać", nikt raczej nie zajrzy Ale jest to jakaś koncepcja

mchrob napisał(a):

Katerina napisał(a):maslinka

Nie wiem, czy to jest wybitne, ale taka Superjednostka w Katowicach robi na mnie (i zawsze robiła, jak tamtędy przechodziłam) wrażenie:

Najdłuższy budynek w Europie w Gdańsku
Zaledwie kilometr...Teraz go pomalowali na jakąś ochrę, czy ugier jasny( potocznie zwany sraczkowatym ale kiedyś był w kolorze betonu.

Nie wiem czy niemiecka Prora nie dłuższa? W sumie chyba ma 4,5 km ale to kilka budynków obok siebie

Rozkręcił się nam tutaj fajny wątek architektoniczno-budowlany

Pudelek napisał(a):A co do trasy, to ja sobie nawet nie wyobrażam odcinka z Durmitoru na Suboticę w jeden dzień! Tyle ciekawych miejsc po drodze, a tu się trzeba tak spieszyć. Ja zazwyczaj przeznaczam na to ze 2 noclegi

Wiem, mnóstwo tych miejsc... Niektóre niemal nie do odżałowania Ale tak jest prawie wszędzie na Bałkanach
Wrócimy! Jestem tego pewna

Objazdówka tak jak Wasza jest super, ale ja się ostatnio wygodna zrobiłam i lubię mieć zaklepane noclegi , a łatwiej jest je zabukować w dwóch tranzytowych miejscach (w naszym wypadku Žabljak i Subotica), niż często się przemieszczać.

Kiedyś robiliśmy objazdówki po Chorwacji, z namiotem. Potem wymyśliliśmy kajak i co roku wybieramy inną wyspę, którą staramy się dokładnie eksplorować
Czasem jednak tęsknię za tamtym sposobem spędzania wakacji... Niewykluczone, że jeszcze do niego wrócimy Może w innym niż Chorwacja kraju