Mój Brač w koronie

Nefer napisał(a):Maslinko, dla Ciebie i Twego męża moc najlepszych życzeń na czas świąteczny i na nowy rok.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Wszystkiego najlepszego, wesołych Świąt

travel napisał(a):Dzięki i na wzajem

piotrf napisał(a):Zdrowych , pogodnych świąt i wszystkiego co najlepsze w Nowym 2021 Roku

Dziękuję

4 sierpnia (wtorek): Nin - część pierwsza

Wjeżdżamy do Ninu. Parkujemy (za darmo ) w okolicach poczty i zmierzamy w stronę starówki położonej na wyspie, która jest połączona z lądem dwoma mostami - dolnym i górnym. Dostaniemy się do centrum tym pierwszym:



Stoi przy nim pomnik księcia Branimira:




Byliśmy w Ninie w 2007 roku (nocowaliśmy na campie Ninska Laguna), ale tego pomnika nie pamiętam. Być może wtedy go nie było...

Do "serca" miasteczka wchodzimy przez Dolną Bramę:



Początki Ninu sięgają IX w. p.n.e., kiedy to na tych terenach osiedlili się Ilirowie. Następni byli Rzymianie, którzy wznieśli m.in. amfiteatr oraz forum.

Od połowy IX wieku (tym razem - naszej ery) Nin stał się siedzibą pierwszego chorwackiego biskupstwa podlegającemu bezpośrednio papieżowi. Biskupi Ninu odgrywali ważną rolę w życiu politycznym państwa, a wśród nich był Grzegorz z Ninu (Grgur Ninski) uważany za obrońcę języka i pisma słowiańskiego (głagolicy). Na synodach w Splicie zabiegał o formalne wprowadzenie języka chorwackiego do liturgii katolickiej, która była wówczas sprawowana po łacinie.

Pomnik Grgura Ninskiego zobaczymy już za chwilę

Tymczasem, po przekroczeniu bramy, "atakują" nas panowie oferujący fishpicnicki :



Oferta sklepów z pamiątkami jest szeroka:



Skorzystamy z niej za kilka chwil

Najpierw jednak udajemy się do najmniejszej katedry świata:



Dla porównania z (dość małym ) człowiekiem:



Zdjęcie z zajawki relacji:



Wewnątrz - bardzo surowo:



"Najmniejsza katedra" to tak naprawdę kościół św. Krzyża z IX wieku. Ma jedynie 40 metrów obwodu i prawdopodobnie msze odprawiał tutaj biskup Grzegorz.

A oto i on we własnej (skamieniałej) osobie:



Nasz trzeci Grgur Ninski do kompletu :



Z dwoma pozostałymi witaliśmy się w Splicie i w Varaždinie. Tego, który jest "u siebie" , widzimy po raz pierwszy. Nie wiem, co oglądaliśmy wtedy (w 2007), chyba tylko "najmniejszą katedrę" i knajpkę

Wyślizgany paluch Grzegorza:



i jego demoniczne spojrzenie :



Normalnie strach się bać

A propos knajpki , zgłodnieliśmy, a Pizzeria Peperoni wygląda sympatycznie:



i ma wysoką średnią ocen na Google Maps.

Piwo jest zimne, a pizza pyszna :



Czego chcieć więcej?

Po smacznym lanczu kontynuujemy "zwiedzanie". Dzwonnica kościoła św. Anzelma pochodząca z XIII wieku:




i sam kościół stojący w miejscu dawnej katedry romańskiej:



Docieramy na Trg Kraljevac:




gdzie w sklepie z pamiątkami nabywamy kolejną (czwartą już) gumową kaczkę do kolekcji :



Chodzi o pierwszą po lewej Nazwaliśmy ją, po prostu, Kraljica Wybór był oczywisty, przecież ma koronę Gumowa Królowa wystąpi jeszcze - w przedostatnim odcinku relacji

Tymczasem odkrywamy starożytne kamulce:




czyli pozostałości rzymskiej świątyni z I wieku.

A potem zmierzamy w stronę morza, ale o tym w następnym odcinku

Nefer napisał(a):Królowa z gumy to zdecydowanie najważniejsza postać ostatniego odcinka - co tam Branimir, co tam jakiś Grgur .

Kaczka najważniejszą postacią? A ja?

Nefer napisał(a):No wiesz, jak się pojawia jakaś nowa postać w filmie, książce czy relacji, to bardziej przyciąga

Wiem, pod koniec relacji (zostały mi do napisania tylko 4 odcinki ) muszę się bardziej postarać

Zapraszam na odcinek dygresyjny
Wczoraj otworzyliśmy (i obawiam się, że również zamknęliśmy , oby nie) sezon narciarski.

Wybraliśmy się na wieczorne szusowanie do dwóch ośrodków w Wiśle, w ramach Wiślańskiego Skipassu.

Jazda od 17:00 do 21:00, z przerwą na przejechanie do drugiego ośrodka i na oscypki 22 km w dół

Zdjęcia wyszły bardzo słabo ze względu na warunki oświetleniowe.

Pierwszy ośrodek - Skolnity, centrum Wisły:



Pozowanie na sztuksie, jeszcze prze otwarciem wyciągu :



Było więcej ludzi, niż się spodziewałam :



Na trasie też gęsto, chociaż narciarze, jak zwykle, jeździli grupkami, więc można było przyjemnie poszusować.



Przerwa na oscypka i grzane piwo :



O 19:30 przejazd do ośrodka Klepki, Wisła Malinka. Trasa zwężona niemal do połowy:



Za mną widać Cieńków, który wczoraj jeszcze się nie otworzył:



Ale śnieżyli:



Wyjazd bardzo udany, choć do paru rzeczy można by się przyczepić Cieszyliśmy się z tej odrobiny normalności

Z przyjemnością wyrwałam się z domu, tym bardziej, że jedzenie świątecznych potraw nie sprawiało mi w tym roku przyjemności Dopadły mnie pocovidowe powikłania - węch mi totalnie zwariował i większość zapachów odbieram jako bardzo nieprzyjemne. Krótko mówiąc, jedząc kolację wigilijną, czułam cały czas zapach benzyny Im bardziej aromatyczne danie, tym gorzej

Parosmia to się podobno nazywa... Kilku znajomych też tak ma, więc najwyraźniej nie zwariowałam do reszty

No nic, mam nadzieję, że jeszcze w tym sezonie pojeździmy i otwarcie sezonu nie będzie jednocześnie jego zamknięciem

Pozdrawiam poświątecznie

Bratwojciech napisał(a):Nie wiem czy byliście, ale na wieczorne jazdy bez tłoku polecam stacje narciarską Stok w Wiśle

Wiemy o istnieniu tej stacji, ale jeszcze tam nie byliśmy. Wczoraj na stronie pisali, że warunki mają wymagające Wszędzie było średnio z ilością śniegu...

Bratwojciech napisał(a):Warunki wszędzie są cienkie i chyba polepszenia nie widać.

Od dzisiaj to i tak już nie ma znaczenia...

Bratwojciech napisał(a):Z racji bliskości topowych stacji w okolicy jeszcze na wieczornych jazdach nie uświadczyłem kolejki, czy tłoku na stoku. Można się wyszaleć przez te kilka godzin. Na plus przemawia też parking wyłożony kostką, więc nie trzeba naginać po błocie czy kamieniach jak w niektórych stacjach

My też długo nie staliśmy w kolejce na Skolnitach, a na Klepkach - wcale. Sądziłam jednak, że będzie mniej ludzi, ale już zadziałała przynęta w postaci ostatnich szusów (przynajmniej w tym roku), na którą i my daliśmy się złapać
Wczoraj się działo - zarówno w ciągu dnia, jak i wieczorem. Niektóre wyciągi były czynne do 23:59 i chętnych nie brakowało.


Wracamy do Chorwacji

4 sierpnia (wtorek): Nin - część druga i wielka fala w Zadarze

Dalej spacerujemy po Ninie i natykamy się na kolejne starożytne kamulce. Tym razem są to pozostałości rzymskiego domu z II wieku:





Dalej jest cmentarz ze sporą liczbą "rezerwacji":



Wychodzimy na ścieżkę biegnącą dookoła murów:



Jest nieznośnie gorąco, a właściwie parno - jak przed burzą



Zaczynamy brać pod uwagę plażowanie na Ninskiej Lagunie:



Formalnie jest to chyba plaża Ždrijac. One są obok siebie i wyglądają bardzo podobnie, więc nie wiem, która jak się nazywa

W każdym razie - dobre miejsce dla dzieci. Jest tu bardzo płytko, można iść i iść, tak jak ten pan :



Po drugiej stronie mamy Kraljičiną plažę:



To za nią jest camping Ninska Laguna, na którym byliśmy w 2007 roku.

Jednak rezygnujemy z kąpieli... Ostatnie spojrzenie na Velebit:



i powoli wracamy do samochodu:




Dolnym Mostem:



Reklama fishpickinicku z "gwarantowanymi delfinami":



Niby fajnie, chociaż zobaczenie tych wspaniałych stworzeń daje więcej satysfakcji, jeśli nie jest gwarantowane Nam dupiny zrobiły niespodziankę i było to świetne przeżycie

Wsiadamy do Maździaka, ale zanim wrócimy do Zadaru, zatrzymamy się w jeszcze jednym ciekawym miejscu. Chodzi o wzniesiony na małym wzgórzu, w miejscowości Prahulje, kościół św. Mikołaja z XII wieku:



Kościółek stoi przy drodze, miedzy Zadarem a Ninem. Świątynia ma nietypową formę – jest to wieża z blankami na planie koniczyny. W okresie wojen z Turkami budowla pełniła funkcje obronne.

Zgodnie z legendą, w Ninie koronowanych było siedmiu królów Chorwacji, którzy po koronacji przyjeżdżali właśnie tutaj, do kościoła św. Mikołaja, by ukazać się poddanym i wznieść swój miecz w kierunku czterech stron świata.

Idziemy przyjrzeć się kościołowi z bliska:



Po drodze spotykamy miłego stworka :



Do wnętrza budowli oczywiście nie wejdziemy:



ale możemy podziwiać widoki - na Velebit:



i w stronę parkingu :



Wychodzi słońce :



i od razu świat wygląda piękniej. Crkva sv. Nikole też:



My się już napatrzyliśmy. Damy szansę innym. Do kościółka właśnie zmierza spora grupa turystów:




A my jedziemy "do domu". Szybki prysznic, wskakujemy w inne ciuchy i ruszamy na kolejny podbój Zadaru , który jednak nieco się opóźni...

Oto, co zastaliśmy, po wyjściu z apartmana:



Jadran szaleje:




Morze jest zachłanne i zabiera kawałek ulicy:



Momentami wygląda to naprawdę niebezpiecznie:



I znowu musimy biec, bo nagle zaczyna lać Na szczęście mamy blisko do domu. Przymusowo spędzimy trochę więcej czasu na kwaterze, jakąś godzinę. Oprócz tego, że pada, bardzo mocno wieje. Widok z okna:



W chorwackiej telewizji chyba dowiedzieli się, że musieliśmy zmienić plany - puścili reportaż o życiu podwodnym na Braču No to oglądamy! Wciąga nas do tego stopnia, że kiedy przestaje padać, nie bardzo chce się nam wychodzić
Ale przecież nie spędzimy ostatniego wakacyjnego wieczoru w apartmanie Idziemy! Decyzja była bardzo słuszna, a wieczór okaże się wyjątkowo miły i nieprzewidywalny

majkik75 napisał(a):Dokładnie od początku sierpnia byliśmy na Pagu, czyli "blisko" I też opisywałem jak lało codziennie. Nasi gospodarze też mówili, ze to jest bardzo dziwne i nietypowe ...

Niby nietypowe, chociaż od paru lat w Chorwacji trafiamy na kilka dni ze słabszą pogodą i z deszczem. Dziwne tylko, że załamanie pogody tym razem nastąpiło na początku sierpnia. Ten termin zwykle był "pewniakiem"

Epepa napisał(a):Pogoda w Zadarze nie zawsze Was rozpieszczała, ale za to macie naprawdę piękne zdjęcia. Cudownie wyglądają fale rozbijające się o brzeg!

Dzięki
Rzeczywiście, pogoda pozwoliła na zrobienie ciekawych ujęć. Więcej ich będzie w następnym odcinku

Kapitańska Baba napisał(a):

Stoi przy nim pomnik księcia Branimira:

On wygląda jakby chciał Ci ten miecz wbić w głowę Sadysta

Hehe, rzeczywiście

Kapitańska Baba napisał(a):Co to za sztorm w Zadarze???? Widać szaleństwo na morzu, co ten Adriatyk wyprawia???

Nawywijał ten Jadran I jeszcze tego dnia nawywija...