Mój Brač w koronie

31 lipca (piątek): Kajakowanie z Velej Grški

Przed nami kolejny upalny dzień i kolejna (dziesiąta już i niestety przedostatnia) wycieczka kajakowa.

Dziś będziemy eksplorować południowe wybrzeże Brača. Dojeżdżamy do Milnej:



i odbijamy na uvalę Osibovą. Później skręcamy w lewo i jedziemy w kierunku Velej Maslinovej, która wkrótce się wyłania:



To obok tych koszy widzieliśmy delfiny :



Próbujemy znowu je wypatrzeć, ale się nie udaje...

Przed nami Mala Maslinova, z której wtedy startowaliśmy:



Tym razem pojedziemy dalej, całkiem wygodnym szutrem:




Podziwiając zatoczki pod nami:



Srednji Turski Bok i Donji Turski Bok, w których to uvalach będziemy "za chwilę":



Widać kolejną hodowlę ryb:



Po chwili odsłania się nam Vela Grška:



z piękną plażą:




Na skałkach siedzą dwie osoby (zapewne przypłynęły tu z zacumowanych w pobliżu jachtów), ale nie będziemy im przeszkadzać. Tylko zwodujemy kajak.

Małż parkuje Maździaka:



a ja obczajam ścieżkę prowadzącą do plaży. Jest mały kawałek do przejścia, ale damy radę! Ciekawe miejsce, na drzewach rosną kamienie :



Teraz pogorszy się jakość zdjęć, bo reszta będzie robiona "podwodnym aparatem". Dojście do zatoczki:



Plaża jest ładna i całkiem duża:





Minus to baaardzo zimna woda. Normalnie wykręca... Prawdopodobnie wpływa tu podziemny strumień. Widać, jak słodka woda miesza się ze słoną.

Ruszamy:



Piękne miejsce do plażowania, tylko ta lodowata woda...:



Po lewej mijamy charakterystyczną kamienną kućę:



Przed nami, na wodzie, całe stada galebów :



Obsiadły też prawie wszystkie skałki:



Jest to zapewne spowodowane bliskością hodowli ryb. Chcąc, nie chcąc, płoszymy mewy:



Zapamiętujemy charakterystyczny punkt z trzema masztami:



Przyda nam się to w drodze powrotnej

Skręcamy do pierwszej uvali - Gornji Turski Bok:



Tutaj też jest mnóstwo galebów:



Na szczęście siedzą na skałach. Oszczędziły plażę, która wygląda na czystą i bardzo przyjemną :




Niestety, z bliska okazuje się niezbyt wygodna ze względu na spore nachylenie.



Zostajemy tu chwilę, bo Dzielny Flaming chce popływać :



ale narzekamy, że nam niewygodnie... Dzisiaj w ogóle jesteśmy w marudnym nastroju i trudno będzie nam znaleźć plażę idealną

Obserwujemy płynący kuter i krążące wokół niego galeby:



oraz podziwiamy, nierozwinięte jeszcze, ukwiały końskie:



Po czym zbieramy się w dalszą drogę, ciekawi, jakie skarby kryją się w tej części wybrzeża

Na koniec odcinka - mapka dotychczasowej trasy, która nie jest szczególnie imponująca :



Ale to dopiero początek! Dzisiejsze kajakowanie będzie chyba najdłuższym w tym sezonie

Bravik napisał(a):Fleming jakiś niekompletny.

Zdążyliśmy już opróżnić jego zawartość

Mikromir napisał(a):Bardzo malownicze plaże, na dodatek z naturalnym cieniem. Szkoda, że woda była zimna.

Zgadza się - cienia nie brakowało, ale dla nas to akurat nie jest zaleta Zawsze smażymy się w słońcu

Nefer napisał(a):Fajne te nierozwinięte ukwiały .

Fajne kulki Wydają się być miłe w dotyku, ale chyba lepiej ich nie dotykać

Kapitańska Baba napisał(a):Niesamowite ilości ptaków Musiały robić niezły szum jak startowały przepłoszone

Trochę się obawialiśmy, że na nas narobią

Habanero napisał(a):Małe, ukryte w zatoczkach plażyczki , bardzo
Aż chciałoby się teraz ukryć w jednej z nich

Ale bym się teraz w takiej ukryła

piekara114 napisał(a):Aga, jak tam zdrowie, bo od kilku dni się nie odzywasz....

agus78 napisał(a):Mam nadzieję, ze wszystko ok

Hej Dziewczyny! Dzięki za troskę

Tak, wszystko ok, chociaż słaba jestem nadal...
Od wtorku wróciłam do pracy i to jest powód mojej nieobecności. Zdalne nauczanie to jest masakra. Pracuję dużo więcej niż normalnie

Jutro postaram się wrzucić odcinek

31 lipca (piątek): Kajakowanie z Velej Grški - część druga i ostatnia

Wypływamy z uvali Gornji Turski Bok:



Przed nami (znowu) stada galebów i niesamowity ruch na wodzie:



Nawet prom się przypałętał:



Linia brzegowa w tym miejscu jest niedostępna, za to okolica obfituje w małe groty:



a wody - w jeżowce:



Wpływamy do kolejnej zatoczki (Srednji Turski Bok), ale skałki w niej są już zajęte przez naturystów. Nie będziemy powiększać "tłoku", płyniemy dalej.

Kolejna uvala to Donji Turski Bok. Plaża wygląda bardzo obiecująco:



Obok są też wygodne półki skalne:



Pusto i dużo naturalnego cienia:



Rzucamy kotwicę i wiosła :



Nie przeszkadza nam jachcik, ale kręcimy nosem na kolor wody:



Jest zielona, mętna, nie całkiem przezroczysta, jakby zamulona Zdajemy sobie sprawę, że to nie oznacza, że Jadran jest w tym miejscu brudny. To z pewnością kwestia obecności dużej liczby "żyjątek", dlatego pewnie w tych okolicach zlokalizowane są hodowle ryb.

Mimo tej świadomości jakoś nie mamy ochoty się tu kąpać. Nieźle się rozbestwiliśmy

Obserwujemy trochę życie podwodne, ale tylko to przy brzegu :




Znowu odwiedza mnie motylek. Najpierw siada na chustce:



a później na okularach:



Trudno się go pozbyć Kiedy odlatuje, my też znikamy.

Wpada nam do głowy szalony pomysł, żeby popłynąć do uvali Lučice, w której byliśmy w dniu, kiedy widzieliśmy delfiny Po drodze będzie też szansa na ponowne ich zobaczenie

Płyniemy obok hodowli ryb przy wejściu do uvali Mala Maslinova, ale niestety, po dupinach nie ma dzisiaj śladu A może są gdzieś pod nami, tylko się nie pokazują...

Praktycznie nie robię zdjęć, bo mamy kawałek do przepłynięcia i cały czas oboje wiosłujemy. Jednak tutaj nie mogłam się powstrzymać:



Czarna mewa goni białą mewę.
Z czym ci się to kojarzy?

Pamiętacie zespół Kury i ich hit "Szatan" :



Uwielbiałam to! Nic nie szkodzi, że oba galeby, które widzieliśmy, były białe

Po ponad pół godzinie wiosłowania wreszcie jest - uvala Lučice:



I nasza ulubiona półka skalna, ta sama, co ostatnio :




W zatoce jest dość tłoczno:



A jednak bardzo lubimy to miejsce, bo "nasz" kawałek skałki zapewnia nam dużo prywatności. A przy okazji mamy trochę atrakcji, np. takie widoki:



Czasem pojawi się jakiś natręt :



W szczelinach między skałami rośnie motar:



który przypomina mi o pysznej kolacji przyrządzonej przez Jelicę

Pod wodą "podglądamy" rybki z paskiem na ogonku (tak je nazywamy ):



i wątrobę czy inne podroby:



Chyba Longtom określił tak kiedyś to niezbyt przyjemnie wyglądające "coś".

Czas, jak zwykle, biegnie zbyt szybko... Po 16:00 postanawiamy płynąć z powrotem.



Tym bardziej, że mamy baaardzo daleko W dodatku nadciągają cumulusy, jak mówią słowa podlinkowanej piosenki zespołu Kury



Tak naprawdę nie są to cumulusy, a bardziej złowróżbne chmury. Cumulonimbusy Nie znam się na chmurach, ale to chyba one, bo słyszymy też grzmoty No to pięknie! Trzeba było płynąć tak daleko?!

W głębi wyspy jest już całkiem ciemno, chociaż zdjęcia tego nie oddają:



Zresztą nie ma czasu na ich robienie, trzeba ostro wiosłować! Najszybciej, jak się da, mijamy kolejne zatoczki. Widać już maszty:



To charakterystyczne miejsce zapamiętaliśmy dobrze, żeby wiedzieć, że tutaj mamy skręcić do uvali Vela Grška, z której rano wyruszyliśmy.

Znowu płoszymy galeby:



Przed nami ostatnia prosta. Grzmoty słychać coraz bliżej Mijamy jacht zacumowany w zatoczce i szczęśliwie dopływamy do plaży :



Wyciągamy kajak i rzucamy wiosła wraz z całym "dobytkiem":



Ufff! Już nam się robiło gorąco... Musimy na chwilę usiąść na plaży i odpocząć Ludzie na jachcie widocznym na zdjęciu machają do nas i biją nam brawo Czujemy się zwycięzcami , a może raczej fuksiarzami

Nie po raz pierwszy mamy takie przygody, a najdziwniejsze jest to, że również nie po raz ostatni (w tym sezonie ), chociaż jest to przedostatnia wycieczka kajakowa

W każdym razie ten rejs był z pewnością najdłuższy. Trasa ledwo mieści się obrazku :



Kolorami oznaczyłam poszczególne etapy wycieczki. Mniej więcej policzyliśmy z Małżem odległości i w jedną stronę wyszło nam jakieś 5 km, a w drugą - 4. (Z powrotem płynęliśmy już bez zawijania do zatoczek.) W sumie 9 km, czyli całkiem nieźle

To oczywiście nie koniec tego ciekawego dnia. W następnym odcinku też będzie się działo