Mój Brač w koronie

26 lipca (niedziela): Bol (miasto murali) - część pierwsza

Parkujemy w górnej części Bolu i schodzimy do centrum:



Kościół Matki Boskiej Karmelitańskiej (Gospe od Karmela) z przełomu XVII i XVIII wieku:



Turystów jest trochę, głównie tych z fishpicnickowych statków:



Makarski Jadran:



W następnym odcinku będziemy patrzeć, jak odpływa

Bardzo lubię ten porcik:



Uważam, że Bol jest klimatyczny i elegancki.



Trzeba się tylko trzymać z dala od Zlatniego Ratu

Frankiem (statkiem Frane Bol):



płynęliśmy stąd kiedyś na Hvar.

Pustki na miejskiej plaży :



Przynajmniej na tej

Nieco sfatygowane murale:



Za chwilę zobaczymy ich więcej. Mijamy konobę Mlin:



i docieramy do opuszczonego hotelu Bijela Kuća:



Ten rejon Bolu to raj dla miłośników murali Nie jestem jakąś zapaloną fanką tej sztuki, chociaż muszę przyznać, że oglądanie malowideł na ścianach budynkach sprawia mi frajdę.

A oto efekty działań artystów w ramach zeszłorocznego festiwalu Graffiti Na Gradele, który odbył się już po raz ósmy:




Niektóre murale "żyją" dłużej niż rok. Ten np. powstał w 2018:



Graffiti Na Gradele to doroczne, trwające kilka dni, święto street artu, które gromadzi wielu zdolnych artystów – muzyków, pisarzy oraz malarzy, bo tworzeniu murali towarzyszą koncerty i spotkania autorskie. Tegoroczny festiwal rozpocznie się za 3 dni (29 lipca), ale my w tym roku do Bolu już nie przyjedziemy...

Największe wrażenie robi na mnie mural Dionysus, który wreszcie mogę zobaczyć na żywo (do tej pory widziałam w relacjach ):



Malowidło przedstawia greckiego boga wina z kiścią winogron, do której przymocowane są... No właśnie, niech każdy sobie zinterpretuje, co autor miał na myśli

Mural powstał w 2017 roku i do tej pory nie zastąpiono go innym. Widocznie podoba się nie tylko mnie

Z terenu opuszczonego hotelu mamy widok na plażę Bijela Kuća:



przy której działa jedna z najbardziej znanych restauracji w miasteczku - Ribarska Kućica:



Zagęszczenie podobne jak w Murvicy:



A tutaj - prawie jak w Breli :



Miało być zdjęcie ze skałką, ale ją zasłoniłam :



Pogled na klasztor dominikanów:



przed którym stoi najstarszy w Bolu, wczesnoromański kościół sv. Ivana i Teodora:



Brama do klasztoru zamknięta:



Kiedyś można było wejść na dziedziniec i do ogrodu, w którym mieściła się kawiarnia.

Coś się zmieniło... Od kilku lat w części zabudowań klasztornych działa Hotel Baština Sveti Križ wraz z restauracją, której ogródek "wychodzi" na piękną plażę, która bardzo nam się spodobała w 2011 roku, kiedy przypłynęliśmy z Makarskiej do Bolu w ramach fishpicnickowej wycieczki. Teraz plaża ta prezentuje się następująco:



Mało kto przestrzega wymaganego dystansu:



Tłoczno jest nawet na "pływającej plaży":



9 lat temu też nie było tu pusto, ale jednak znacznie luźniej:




Plażować już dzisiaj nie zamierzamy (choć zrobiło się bardzo gorąco), więc opuszczamy okolice klasztoru i ponownie spacerujemy w stronę centrum...

Mural przedstawiający boga winka robi wrażenie nawet na zdjęciu

Mural boga wina świetny

Bol - byłam w nim raz i muszę powiedzieć zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Zalicza się do grupy moich ulubionych portów. Cudnie przejść się z Wami jego uliczkami

No, mural świetny, to fakt .

Dionizos wymiata.

Bratwojciech napisał(a):Mural przedstawiający boga winka robi wrażenie nawet na zdjęciu

Kapitańska Baba napisał(a):Mural boga wina świetny

Nefer napisał(a):No, mural świetny, to fakt .

Mikromir napisał(a):Dionizos wymiata.

Widzę, że się podoba

Autorem jest niejaki Lonac. Najpierw zrobił zdjęcie przyjaciela odzianego w togę. A oto i przyjaciel ze skończonym dziełem:


Źródło: facebook

Tutaj z kolei można zobaczyć etapy powstawania Dionizosa

Kapitańska Baba napisał(a):Bol - byłam w nim raz i muszę powiedzieć zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Zalicza się do grupy moich ulubionych portów. Cudnie przejść się z Wami jego uliczkami

Fajnie, że Ci się podoba, bo będzie jeszcze część druga

maslinka napisał(a):
będzie jeszcze część druga

Fajnie, bo właśnie nominowałam Bol na bazę wypadową bračkich wakacji w bliżej nieokreślonej przyszłości. Bardzo ładna mieścina i plaże też

No i już wiem gdzie był Makarski Jadran, jak go nie było

ruzica napisał(a):

maslinka napisał(a):
będzie jeszcze część druga

Fajnie, bo właśnie nominowałam Bol na bazę wypadową bračkich wakacji w bliżej nieokreślonej przyszłości. Bardzo ładna mieścina i plaże też

Bol jest bardzo ładny, tylko trzeba pamiętać, że droższy od innych miejscowości na Braču. Z kwaterami pewnie może się udać (jak zawsze, zależy od standardu), ale ceny w konobach są znacznie wyższe.

ruzica napisał(a):No i już wiem gdzie był Makarski Jadran, jak go nie było

W Bolu i w Jelsie. Zależy, o której godzinie

.......uwielbiam Bol ; niestety w tym roku w nim nie byłem pierwszy raz od 15 lat przez przepowiadaczy pogody

lew napisał(a):.......uwielbiam Bol ; niestety w tym roku w nim nie byłem pierwszy raz od 15 lat przez przepowiadaczy pogody

Ja może nie uwielbiam, ale bardzo lubię

26 lipca (niedziela): Bol - część druga

Z okolic klasztoru dominikanów wędrujemy znowu w stronę centrum:



Mijamy kościół św. Antoniego:



i piękne kamienne domy:




Detale:




Krzaki pomidorów w pniach ściętych palm :



Wychodzimy na nabrzeże:




przy którym cumuje Makarski Jadran. Po chwili odpływa, oczywiście z przytupem - tak, żeby wszyscy dookoła słyszeli Ciekawe jest to, że głośniejsze od muzyki jest rzężenie samego statku. Cóż, nie jest to najnowsze jednostka

O dystansie społecznym na pokładzie oczywiście nie ma mowy :



Gdy dudnienie się oddala, oddychamy z ulgą. Dla kontrastu - w porcie stoi inny fishpicnickowy statek. To Murter, który za kilka dni zobaczymy w Povlji:



Również za moment odpływa, wypełniony w 1/3. Z głośników sączy się muzyka chorwackiej klapy. Takie wycieczki lubimy!

Fishpicnic fishpicnickowi nierówny. Zawsze powtarzam, że najważniejsze to dobrze wybrać łajbę

W Bolu, w 1903 roku, powstała pierwsza w Dalmacji winiarska spółdzielnia. Jej budynek możemy podziwiać w porcie:



W jego podziemiach znajduje się winiarnia Stina, która jest udostępniona do zwiedzania oraz restauracja serwująca miejscowe wyroby. Dobre miejsce na wieczór, jeśli jest się zakwaterowanym w Bolu

Ponownie wchodzimy w uliczki i mijamy budynek szkoły podstawowej z początku XIX wieku:



Obok szkoły, w cieniu rozłożystych lip (?), "przycupnęła" sympatycznie wyglądająca knajpka Marinero:




Zazdrościmy trochę ludziom w kafiću , że mogą odpocząć od upału. My musimy zwiedzać

Na szczęście zostaje nam ostatni punkt na liście - zmierzamy do ciekawego miejsca, którego nie odwiedziliśmy do tej pory, mimo kilku wizyt w Bolu:



Z Kućą u kući (czyli domem w domu) wiąże się dziwna historia braci Vukovićów, XIX-wiecznych mieszkańców Bolu.

Czytałam różne wersje tej historii. Przytoczę Wam tutaj wariant zaczerpnięty z blogu Polki mieszkającej na Braču, która prowadzi blog http://www.polako.eu

Marko Vuković miał wielodzietną rodzinę. Często brakowało mu środków do życia, przez co zmuszony był do pożyczania pieniędzy od sześciu braci. Byli oni dość zamożni - trzech z nich uprawiało handel na morzu, a pozostali trzej byli duchownymi. Marko z każdym dniem coraz bardziej zapożyczał się u rodzeństwa, jednak nie zwracał długów. Nie mając możliwości oddania pieniędzy, podarował braciom ziemię znajdującą się dookoła swojego domu.

Pewnego dnia bracia postanowili wybudować pałac dla swoich wybranek. Poprosili Marka o sprzedanie im reszty swojej ziemi, na co on nie przystał. Aby zmusić go do zmiany decyzji, rozpoczęli budowę pałacu po zewnętrznej stronie jego domu. Zdążyli postawić ściany boczne, kiedy zabrakło im materiałów do dalszej budowy. Wszyscy bracia wypłynęli więc po resztę surowców, jednak w drodze powrotnej dopadł ich sztorm i utonęli. Marko przez resztę życia mieszkał w swoim domu otoczony wysokim murem niedoszłego pałacu.

Idziemy przyjrzeć się z bliska temu osobliwemu budynkowi:



Z tego miejsca niewiele widać:



Zdjęcie zrobione przez kraty:



Ale kiedy podejdzie się uliczką w górę, można dostrzec znacznie więcej:



Widać dach "wewnętrznego" domu:



Kućę u kući mamy w końcu odhaczoną , możemy powoli wędrować w stronę Maździaka:



podziwiając widoki na zamglone Biokovo:



Samochód zostawiliśmy na tej ulicy:



Zdjęcie zrobiłam oczywiście ze względu na przejeżdżającego maluszka

Bol, po raz kolejny, bardzo mi się podobał. Jak zawsze, spacerowaliśmy po nim w upale Szkoda, że mieszkamy na drugim końcu wyspy, bo chętnie spędziłabym tu wieczór. Kiedyś już byliśmy w Bolu po zmroku i było bardzo klimatycznie

Wracamy do Supetaru, ogarniamy się w apartmanie, po czym idziemy na najbliższą plażę. Chcemy tylko poczytać, gapiąc się co jakiś czas na przepływające promy




Całkiem dużo osób wpadło na podobny pomysł

A potem nieśpiesznie wracamy na kwaterę, odwiedzając po drodze "kota o mądrym spojrzeniu", który dzisiaj jest w bardzo refleksyjnym nastroju :



Wieczór spędzamy, tradycyjnie, na balkonie. Scrabble, piwo, wpatrywanie się w światełka Splitu, planowanie wycieczki kajakowej - standard , ale jaki przyjemny!

maslinka napisał(a):Marko Vuković miał wielodzietną rodzinę. Często brakowało mu środków do życia, przez co zmuszony był do pożyczania pieniędzy od sześciu braci. Byli oni dość zamężni - trzech z nich uprawiało handel na morzu, a pozostali trzej byli duchownymi

Ciekawa legenda, ale czy na pewno chodziło o zamężnych braci... i to w dodatku trzech duchownych ...

Nefer napisał(a):

maslinka napisał(a):Marko Vuković miał wielodzietną rodzinę. Często brakowało mu środków do życia, przez co zmuszony był do pożyczania pieniędzy od sześciu braci. Byli oni dość zamężni - trzech z nich uprawiało handel na morzu, a pozostali trzej byli duchownymi

Ciekawa legenda, ale czy na pewno chodziło o zamężnych braci... i to w dodatku trzech duchownych ...

Jedna literka Już poprawiłam.

Brawo za czujność! Fajnie, że czytasz uważnie

Gdybyś usłyszała dźwięki wydawane przez Makarski Jadran przed remontem, to dzisiejsze dudnienie odbierałabyś jako ledwo słyszalny pomruk. Dziesięć lat temu mieszkałem w Makarskiej na ulicy Zadarskiej (czyli dość wysoko i daleko od portu) i mimo dużej odległości codziennie rano o godzinie ósmej budził nas potężny łoskot wypływającego z portu MJ. Nawet ukuliśmy powiedzenie - "Hałas" wypływa...Bodajże w 2013 MJ przeszedł remont i chyba wymianę silnika i znacznie przycichł.

Bravik napisał(a):Bodajże w 2013 MJ przeszedł remont i chyba wymianę silnika i znacznie przycichł.

A przed remontem nie pozostawało nic innego, jak zagłuszać te hałasy szumem w głowie

maslinka napisał(a):Byliście w tym roku na Braču?

Sorry, nie zauważyłem przedtem tego pytania
Tak, byliśmy też i na tej wysepce . Ale Bol dokładniej oglądamy dopiero w Twojej relacji...