Mój Brač w koronie

.....ja zdecydowanie odradzam (joke) ; jedna z moich załogantek pływała startując z platformy kąpielowej ; chcąc nieco urozmaicić to pływanie, namówiliśmy ją do założenia "maski z decatlonu". Nie był to dobry pomysł,bo w efekcie musieliśmy przeprowadzać akcję ratunkową; dziewczyna, gdy zobaczyła ,gdzie znajduje się dno dostała ataku paniki , połączonego z nudnościami i dusznością. Od tego czasu pływała, tylko odziana w szelki i linę.

lew napisał(a):Od tego czasu pływała, tylko odziana w szelki i linę.

To mi nie grozi


25 lipca (sobota): Droga do Pustinji Blaca, czyli górska wyrypa, której się nie spodziewaliśmy

Wreszcie ją zobaczymy! Bo już wstyd był trochę - to nasz trzeci pobyt na Braču, a jeszcze nie odwiedziliśmy Pustinji.

Rano jest pochmurno, a nawet trochę kapie z nieba W ciągu dnia pogoda ma się jednak poprawić. Kiedy, jak nie dzisiaj? Od jutra do końca pobytu na Wyspie będziemy mieć nudę w postaci upałów Ostatecznie okaże się, że dziś też zrobi się całkiem pogodnie. Przynajmniej będziemy mieć słoneczne zdjęcia z tej "górskiej wyprawy"

Jedziemy w stronę Vidovej, potem odbijamy na uvalę Farską i w końcu skręcamy w szutrową drogę prowadzącą do Pustinji:



Szuter dobrej jakości, a do tego jest malowniczo:



Tuż przed parkingiem zatrzymujemy się, bo z krzaczorów wychodzą do nas trzy osiołki :



Witam je z otwartymi ramionami :



Spotkamy się z nimi ponownie za kilka godzin



Parking pełny. (Pokażę go, gdy będziemy wracać.) Większość ludzi wybiera najkrótszą drogę prowadzącą do klasztoru:



My jednak decydujemy się pójść trochę dookoła, ze względu na "walory widokowe" szlaku. Poza tym będziemy mieć urozmaicenie. Ostatecznie zrobimy taką pętelkę:



Teraz idziemy trasą, którą zaznaczyłam na pomarańczowo. W większości pokrywa się ona z drogą rowerową.

Cudne widoki możemy podziwiać już od samego początku:



W dole - uvala Blaca:



Do Pustinji można się też dostać drogą morską i podejść z tej właśnie zatoczki. Wycieczkę statkiem do uvali Blaca można wykupić w Bolu.

Podskakuję z radości :



Wybaczcie dużą liczbę zdjęć, ale nie mogę się powstrzymać W stronę Visu:



I bliżej:



Fotogeniczne pinie:



Pustynny krajobraz:




Zatoczki, do których nie dotarliśmy :



Hodowle przed uvalą Mala Grška:



Za parę dni będziemy blisko, bo w Velej Gršce

Słońce przypieka, choć na szczęście temperatura nie jest wysoka - jakieś 25 stopni w cieniu. Właściwie idealnie Nieustannie podziwiamy surowe piękno natury:



Wkrótce po raz pierwszy wyłania się Pustinja:



Dużo jeszcze będzie podobnych ujęć:



ale to pierwsze wywołuje największy zachwyt

Szlak skręca i będzie teraz prowadził ostro w dół. Konieczne jest pokonanie drucianego ogrodzenia:



Bez obaw, jesteśmy na szlaku , o czym po chwili się upewniamy:



A płotek to zabezpieczenie, żeby osły czy owce nie połamały sobie nóg, schodząc po kamienistej ścieżce, którą teraz będziemy przemierzać:



Widoki są obłędne! Nie mogę się zdecydować, czy lepsze w stronę morza:



czy klasztoru:



Muszę usiąść i na spokojnie rozważyć ten problem Potrzebuję łyka talentu On na pewno pomoże mi podjąć decyzję :



Zdecydowałam! Wygrał widok na Pustinję, więc teraz zobaczycie klasztor na kolejnych trzech zdjęciach :





Ufff! Niezła górska wyrypa nam się trafiła Trzeba patrzeć pod nogi, co jest bardzo trudne, bo widoki rozpraszają. Małż krzyczy na mnie , że się zabiję, jak będę tyle pstrykać. Przydałyby się kije trekkingowe Dobrze, że chociaż założyliśmy porządne buty.

Staram się nie myśleć o czyhających w zaroślach poskokach Na szczęście żadnego nie spotykamy i bezpiecznie docieramy do Pustinji, która zwiedzimy w kolejnym odcinku

"Spacer" zajął nam godzinę, razem z krótkim przystankiem na "łyk talentu"

Chyba się nie bardzo sprawdziła ta prognoza Piękny odcinek Ilość zdjęć wybaczam

maslinka napisał(a):
Wreszcie ją zobaczymy! Bo już wstyd był trochę - to nasz trzeci pobyt na Braču, a jeszcze nie odwiedziliśmy Pustinji.

Toż to szok

Jak się kiedyś w końcu wybierzemy na Brač, to będzie to jedna z pierwszych wycieczek

Przysiadłem do Twojej relacji, ale żeby się lepiej czytało, wcześniej sprawdziłem lodówkę... jest pięć talentów, ale w wersji butelkowej.
Ten wyskok to przed czy po otwarciu puszeczki?

ruzica napisał(a):Chyba się nie bardzo sprawdziła ta prognoza

Sprawdzi się dopiero, jak będziemy chcieli plażować

ruzica napisał(a):Jak się kiedyś w końcu wybierzemy na Brač, to będzie to jedna z pierwszych wycieczek

I słusznie! Warto!

My zawsze mieliśmy jakąś wymówkę. Zazwyczaj taką, że jest za gorąco

Bravik napisał(a):Ten wyskok to przed czy po otwarciu puszeczki?

Przed, przed Wyskok był na samym początku trasy, a puszeczkę skonsumowaliśmy pod koniec. Zresztą jedną na pół, więc za dużo tych łyków nie było

Poskoki pochowały się ze wstydu po Twoim skoku

Fajny wyrypowy spacer

Co do wymówek - zawsze warto jakąś mieć w zanadrzu . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Poskoki pochowały się ze wstydu po Twoim skoku

Hehe, bardzo możliwe

piotrf napisał(a):Fajny wyrypowy spacer

Nie spodziewaliśmy się, że będzie aż tak fajnie!



25 lipca (sobota): Pustinja Blaca - zwiedzanie i powrót

Nasza "górska wycieczka" dobiega końca. Docieramy do pięknego cyprysu i cysterny na deszczówkę:



I po chwili jesteśmy u celu:



Wchodzimy na dziedziniec klasztoru:




na którym kilkanaście osób czeka na zwiedzanie:




Są też urocze koty:




Jedna pani zaczyna je karmić, z dezaprobatą kręcąc głową i mrucząc pod nosem, że muszą być głodne, bo "rzucają się" na jedzenie. To samo mówi do przewodnika, który pojawia się po chwili. Mężczyzna przekonuje ją, że dostają jeść regularnie. Mnie tam na zagłodzone nie wyglądają; są szczupłe, jak większość kotów. Raczej dobrze im się tu żyje.

Przewodnik (nie mam pojęcia, jak ma na imię; nie przedstawił się) zbiera chorwackojęzyczną grupę, do której dołączamy i my. Mówi, że zapłacimy, jak skończymy zwiedzać. Ciekawe podejście, chyba nigdzie się z tym nie spotkałam

Na bramie wejściowej była informacja, że zwiedzanie odbywa się w grupach liczących maksymalnie 15 osób, ale podejście do tych ograniczeń jest bardzo luźne , bo w naszym przypadku grupa liczy 18 osób, z tym, że niektóre z nich to dzieci, więc może były liczone jako pół osoby, podobnie jak w restauracjach
Wszyscy, poza nami i rodziną Słoweńców, są Chorwatami.

Nikt nie ma maseczek, co na początku budzi moje obawy. Nikt też na szczęście na kaszle , a ja staram się stawać w pewnym oddaleniu od grupy lub w otwartym oknie

Przewodnik na wstępie zastrzega, że nie wolno robić zdjęć. Wspomina nawet o karze, która wynosi sto ileś kun Nie do końca pochwalam takie zakazy, ale trudno, dostosuję się.

Będę pstrykać tylko przez okno:





i na zewnątrz, kiedy już wyjdziemy z klasztoru.

Przewodnik mówi wyraźnie i raczej powoli, więc rozumiemy w zasadzie wszystko albo prawie wszystko Swą opowieść zaczyna od historii mnichów - Mateja Tomasevića i Grgura Martinovića, którzy w połowie XVI wieku uciekli z Poljicy przed najazdem tureckim. Początkowo osiedlili się w jaskini wydrążonej w skale; później zaczęli dobudowywać kolejne poziomy i pomieszczenia klasztoru.

Pustelnia funkcjonowała ponad cztery wieki, do 1963 roku, kiedy zmarł ostatni kapłan zarządzający klasztorem – Nikola Miličević. Był on wybitym astronomem i założył w pustelni obserwatorium, które zresztą zwiedzamy. Mamy okazję zobaczyć największy na Bałkanach (oczywiście ówcześnie) teleskop, z pomocą którego mnich odkrył nową gwiazdę i kometę.

Wszystkich historyjek nie będę Wam przytaczać, zresztą nie wszystkie już pamiętam Zainteresowanych odsyłam do relacji ZdziHa (Abakusa), który bardzo szczegółowo opisał wizytę w Pustinji :
post2094129.html#p2094129

Warto też zajrzeć do opisu Kateriny z tej samej wycieczki :
post2094721.html#p2094721

Wspomnę tylko o ciekawej historii z fortepianem koncertowym, który postanowiono sprowadzić z Wiednia na początku XX wieku. Przewodnik opowiada, że z uvali Blaca niosło go 12 mężczyzn, co zajęło im 8 godzin. Najlepsze było to, że po drodze wypili 56 litrów wina Szacun, że donieśli fortepian w jednym kawałku!

Poza pomieszczeniami zamieszkanymi przez mnicha-astronoma i jego poprzedników zwiedzamy kuchnię z wielkim paleniskiem oraz szkołę, do której uczęszczało około 20 uczniów. Każdy z niech, codziennie, miał obowiązek przynieść ze sobą jeden kawałek drewna, który był dokładany do ogniska. Stanowił on zapłatę za pobierane nauki. Był to też sposób na podtrzymanie ognia, którego nigdy nie gaszono.

Wychodzimy na zewnątrz klasztoru:



Przewodnik otwiera drzwi kościółka Matki Boskiej Wniebowziętej:



Wnętrze jest barokowe, choć początkowo kościół wybudowano w stylu renesansowym.

Na koniec oglądamy grób jednego z mnichów:



i powoli udajemy się do wyjścia. W kasie płacimy 40 kun od osoby za zwiedzanie, które trwało jakieś 45 minut. Cena, moim zdaniem, niewygórowana, zwłaszcza, że opowieści przewodnika były naprawdę ciekawe. Na pewno można załapać się na oprowadzanie w języku angielskim. Mijaliśmy się też z niemieckojęzyczną grupą.

Jedynym minusem jest zakaz robienia zdjęć...

Po wyjściu z pustelni szokuje nas nieco widok tłumów oczekujących na zwiedzanie:



Albo będą tu długo czekać, albo wejdą grupy liczące zdecydowanie więcej niż "przepisowe" 15 osób Mieliśmy dużo szczęścia i wstrzeliliśmy się idealnie Dodam, że do klasztoru weszliśmy przed 13:00.

Oddalamy się od zbiegowiska i podziwiamy kamienne dachy Pustinji:



Podoba mi się też komin, a zwłaszcza cień obok niego :



Upał zaczyna się robić coraz bardziej męczący. Dobrze, że droga, którą będziemy wracać, jest w dużej części zacieniona. Jednak nie uświadczymy już takich widoków, jakie mieliśmy, idąc do pustelni. Coś za coś! Na początku trasy jeszcze jest ciekawie:




Szczególnie, gdy spotykamy jaszczurkę :



Potem widoków nie ma, ale idzie się wygodnie:



Kto wybierze tę trasę, nie musi mieć butów trekkingowych, chociaż w sandałkach bym się tam nie wybrała Tym bardziej, że po minięciu ruin domów dawnej miejscowości Dragovode:



zaczyna się robić bardziej kamieniście:



Mijamy bardzo dużo turystów, niektóre grupy są naprawdę liczne. Będzie się działo w Pustinji! Być może ludzie czekali na "wyklarowanie się" pogody.

Na parkingu też tłum; nie tylko ludzi, ale i osiołków :



No dobra, osiołki są tylko trzy Nie mogę sobie odmówić zdjęcia z jednym z nich :



Samochodów i turystów, jak pisałam, mnóstwo:



Osiołek podążający za grupą:



Być może skusiła go woda w ręce pana w czerwonej koszulce

Żegnamy się z osiołkami i Pustinją:



To był świetna wycieczka! Podobało nam się zarówno dojście (widoki!), jak i samo zwiedzanie. Serdecznie polecam!

Na koniec odcinka powtórzę mapkę z zaznaczoną pętelką, którą zrobiliśmy:

Wspaniała wycieczka, piękne zdjęcia, znajome widoki .

Nefer napisał(a):Wspaniała wycieczka, piękne zdjęcia, znajome widoki .

O tak, było super!

piekara114 napisał(a):Aga,pytanie organizacyjno-ciekawskie. Jak jedziecie w taki dzień na wycieczkę to macie kajak dalej na dachu? Czy po zakończonym pływaniu w danym dniu zdejmujecie go i gdzieś koło apartamentu (tylko gdzie?) go przetrzymujecie?

Jeśli zamierzaliśmy kajakować kolejnego dnia, kajak zostawialiśmy na dachu samochodu. Auto miało stałą miejscówkę w cieniu.
Natomiast, jeśli wycieczki kajakowej nie było w planach, Plavac odpoczywał obok domu. Było to też zacienione miejsce.

To zdjęcie już nawet wrzucałam w relacji :



Na dole mieszkali tylko gospodarze. Kajak nikomu tam nie przeszkadzał. Zazwyczaj właściciele apartmana wskazują nam jakieś miejsce w ogródku, gdzie możemy zostawiać Plavca. Albo sami je znajdujemy

Podczas wycieczki do Pustinji Blaca nie mieliśmy kajaka na dachu

Beata, kupiłaś już ten kajak?

Super trasa do Blacy, szkoda ,że wcześniej o niej nie wiedziałam.
Blacę "zaliczyliśmy" podczas tegorocznego wrześniowego urlopu.
Mieliśmy szczęście, gdyż o 9 rano byliśmy jedynymi zwiedzającymi.
Przewodnik cierpliwie wszystko nam opowiadał po chorwacku wtrącając polskie słowa.
Także 99% zrozumieliśmy ,również słowo "svećenik" (ksiądz), które małż spolszczył do świecznika
A szutrówka którą dojeżdża się do parkingu niestety nie była już taka gładka
Trafiliśmy na koleiny i ostre wystające kamienie oraz na ciężarówki, spychacze i robotników -czyżby planowali tam asfalt ?

Ps.Osły na parkingu chciały zjeść nam samochód

...kiedyś biegałem z Bolu do tego klasztoru , ale nie wiem ,czy to ten sam ,co w twojej relacji

maslinka napisał(a): Przewodnik (nie mam pojęcia, jak ma na imię; nie przedstawił się) zbiera chorwackojęzyczną grupę, do której dołączamy i my. Mówi, że zapłacimy, jak skończymy zwiedzać. Ciekawe podejście, chyba nigdzie się z tym nie spotkałam

Musisz odwiedzić Albanię - tam spotkałem się z takim traktowaniem kilkukrotnie W Szkodrze zyskałem przyjaciela , któremu winny jestem przysługę - okazało się , że pokazał nam góry ( w tym najwyższe partie ) oprowadził po najciekawszych miejscach gór - po sprawdzeniu cen tzw. sezonowo normalnych - zdecydowanie jestem jego dłużnikiem , co napawa mnie optymizmem , bo po następnym spotkaniu zrobię wszystko , żeby to On był moim

Pamiętam nasz pierwszy wyjazd z pożyczonym pontonem - horror używania i opieki , stres w trakcie używania i podczas oddawania - to wystarczyło do tego , by zapadła decyzja o zakupie własnego pływadła i pływania "na luzie"


Pozdrawiam
Piotr

piekara114 napisał(a):Już nawet było wodowanie

Ooo! Czyżbym przegapiła? A może nie chwaliłaś się na forum?

piekara114 napisał(a):A nie obawiasz się, że jakiś kot może kajakowi zaszkodzić pazurami? Nie mam pojęcia jak taki sprzęt jest wytrzymały i stąd takie pytania.

Do tej pory nic takiego nie miało miejsca. Myślę, że kot prędzej mógłby nasikać
Kiedyś Živko (kot gospodarzy z Komižy) polizał wiosło i siatkę (czyli naszą kotwicę). Widocznie potrzebował soli

travel napisał(a):Blacę "zaliczyliśmy" podczas tegorocznego wrześniowego urlopu.

Cześć Iza. Czyli w tym roku znowu Brač

travel napisał(a):Przewodnik cierpliwie wszystko nam opowiadał po chorwacku wtrącając polskie słowa.
Także 99% zrozumieliśmy ,również słowo "svećenik" (ksiądz), które małż spolszczył do świecznika

Tak, wtrącał polskie słowa Zazwyczaj jednak tłumaczył te wyrazy, które nie sprawiały problemu

travel napisał(a):A szutrówka którą dojeżdża się do parkingu niestety nie była już taka gładka
Trafiliśmy na koleiny i ostre wystające kamienie oraz na ciężarówki, spychacze i robotników -czyżby planowali tam asfalt ?

Pewnie tak Przybywa dróg asfaltowych na Braču

lew napisał(a):...kiedyś biegałem z Bolu do tego klasztoru , ale nie wiem ,czy to ten sam ,co w twojej relacji

Skoro biegałeś, to chyba wiesz, do którego

piotrf napisał(a):

maslinka napisał(a): Przewodnik (nie mam pojęcia, jak ma na imię; nie przedstawił się) zbiera chorwackojęzyczną grupę, do której dołączamy i my. Mówi, że zapłacimy, jak skończymy zwiedzać. Ciekawe podejście, chyba nigdzie się z tym nie spotkałam

Musisz odwiedzić Albanię - tam spotkałem się z takim traktowaniem kilkukrotnie

W Pustinji mieli dużo zaufania do turystów Mam nadzieję, że się nie zawiodą...
Po zwiedzaniu nikt nikogo nie pilnował, każdy grzecznie poszedł do kasy.

A Albanię kiedyś odwiedzę