Mój Brač w koronie

agus78 napisał(a):Jak co roku, sprawiasz ogromną przyjemność swoją relacją Czekam na nią prawie z takim samym utęsknieniem, jak na wakacje w Cro My w tym roku pojechaliśmy końcem czerwca Twoimi śladami i spędziliśmy 19 cudownych dni na wyspie Šolta
I to była po prostu bajka Zero tłumów, zero wirusa, tylko cisza, spokój i cykady! Chciałam Ci podziękować za inspirację, to były piękne wakacje!!! Pozdrawiam Cię Maslinko bardzo serdecznie i nie mogę się doczekać Twoich tegorocznych wrażeń, gdyż Brač
kocham ....

Jest mi ogromnie miło i bardzo się cieszę, że wakacje tak wspaniale się Wam udały!


Zapraszam na pierwszy odcinek


15/16 lipca (środa/czwartek): Dojazd i przywitanie z Supetarem

Wyjeżdżamy z Gliwic późnym wieczorem, dokładnie o 23:05, nie będzie więc tradycyjnego zdjęcia zapakowanego po dach Maździaka. I tak wyglądał podobnie, jak rok temu
Późniejszy wyjazd jest spowodowany tym, że nie chcemy pojawić się na kwaterze zbyt wcześnie; o 12:00 będzie w sam raz.

Apartament zarezerwowaliśmy (bez płacenia zaliczki, co w tym roku jest chyba dość częste) tydzień przed wyjazdem. Wybór kwater był spory, choć nie tak duży, jak się spodziewaliśmy w tym dziwnym roku. Pewnie na przełomie czerwca i lipca apartmanów było do wyboru, do koloru, ale ludzi w Cro stopniowo zaczynało przybywać, o czym się przekonamy na miejscu.

Najpierw myśleliśmy o jakiejś robinsonadzie, ale to przerosło nas finansowo. Zresztą długo nie wytrzymalibyśmy w zupełnej izolacji Ostatecznie zdecydowaliśmy się na Supetar, w którym byliśmy na kwaterze 5 lat temu i na campingu - 8. Tym bardziej, że dostaliśmy bardzo dobrą cenę - 40 euro za apartman, który "normalnie", w tym okresie, kosztowałby 60 e.

No to jedziemy! Na drogach pusto, w Czechach w zasadzie tylko polskie auta. Jedzie się bardzo sprawnie, mimo deszczu i objazdu mostu na jeziorze przed Mikulovem. Na przejściu granicznym Gruškovje-Macelj spędzamy jakieś 15 minut. Jest specjalny, wydzielony na żółto, pas dla tych, którzy wypełnili Entercroatia. Auta w tej kolejce przesuwają się zdecydowanie szybciej. Za szybą mamy kartkę dowodzącą, że wypełniliśmy ten formularz, ale pogranicznik nawet na nią nie patrzy. Skanuje paszporty i każe jechać.
Po 6:00 wjeżdżamy do Chorwacji

Pora na kilka zdjęć. Klasyczne kadry :



Moja ulubiona góra :



Pierwszy, wyczekiwany od roku, widok Jadranu:




Nawigacja pokazuje spory korek w okolicy Klisu, więc nie zjeżdżamy na węźle Dugopolje, tylko trochę wcześniej - na Kaštele i jedziemy ciekawą trasą przez Prgomet i Labin. Górą poprowadzona jest linia kolejowa:



Kamieniołom, czyli zapowiedź tego, co będzie na Braču:



Zbliżamy się do celu - widok na wzgórze Marjan w Splicie:



Popłyniemy też Marjanem :



Zachwyciłam się stylówką pani w beżowym Chociaż musiało jej być gorąco

Mamy wyjątkowe szczęście, bo do portu dojeżdżamy 15 minut przed odpłynięciem promu, kiedy zaczyna się załadunek i mieścimy się na pokład

Błyskawicznie zmieniam długie gacie na krótkie spodenki i wsmarowuje w skórę mazidła o wysokim faktorze. Jeszcze tylko coś na głowę i... maska na twarz
To moja stylówa :



Od trzech dni w Chorwacji jest obowiązek noszenia maseczek w sklepach i w środkach komunikacji, a więc również na promach. W praktyce wygląda to tak, że przy wchodzeniu i opuszczaniu promu, wszyscy maski mają, ale podczas podróży już niekoniecznie. (W drodze powrotnej nie będzie miał prawie nikt )

Problem polega na tym, że "naszym" promem podróżuje mnóstwo pieszych (w tym okresie wyłączone były niektóre kursy katamaranów). Jest naprawdę bardzo gęsto i przyznaję, że odczuwam w związku z tym dyskomfort Raczej się tego nie spodziewałam, zwłaszcza po tym, jak dotarliśmy tu pustymi autostradami. Praktycznie wszystkie miejsca siedzące są zajęte. Stoimy w miejscu, w którym jest trochę luźniej i przez większość czasu w maseczce...

Jest mi potwornie gorąco, więc robię tylko dwa zdjęcia Splitu:




Jakoś udaje mi się przetrwać te 50 minut rejsu, który w takich okolicznościach nie cieszy tak, jak zwykle. Z ulgą witam Supetar Nie przeszkadza mi nawet widok zjeżdżalni :



Niestety i tu dotarły "dmuchańce":



Mimo tych "atrakcji" bardzo lubię Supetar i już się nie mogę doczekać wieczoru




Jeszcze chwila i jesteśmy pod apartmanem. Gospodyni (Jelica) czeka na nas przed domem i macha przyjaźnie. Zastanawiałam się, jak będzie z podawaniem rąk, ale z jej strony nie ma takiej inicjatywy, więc tego nie robimy. Zresztą Jelica na początku zachowuje duży dystans; podkreśla też, że w apartmanie wszystko jest zdezynfekowane. Super, chociaż i tak mamy swój zestaw do dezynfekcji i nie omieszkam "popsikać" baterii w łazience i innych newralgicznych punktów

Kwatera jest faktycznie bardzo czysta i posiada balkon z pięknym pogledem :



Jak widać, dom jest położony dość daleko do morza, ale dla nas nie stanowi to problemu, bo i tak zwykle będziemy pakować kajak na dach i jechać gdzieś dalej. To jedna (z dwóch) wad apartmana. Drugą jest droga biegnąca kawałek za domem. Wychodzą na nią okna sypialni, więc hałas może trochę przeszkadzać. My jednak nie mieliśmy z tym problemu, bo po pierwsze do szumu aut jestem przyzwyczajona , a po drugie - w nocy nie było specjalnego ruchu.

Poza tymi drobnymi niedogodnościami byliśmy tak zadowoleni z kwatery (głównie dzięki serdeczności Jelicy), że choć na początku mieliśmy zarezerwowane tylko 8 noclegów, zostaliśmy tu na całe 18 nocy

Wznosimy toast za udane wakacje :



A potem szybki prysznic i idziemy przywitać się z Jadranem. Do najbliższej plaży mamy jakieś 800 metrów, niestety - powrót pod górkę. Idziemy wąskimi uliczkami i podziwiamy ukwiecone domy:



Szkodnik palm zwany crvenim surlašem i tutaj wyrządził wiele szkód :



Chyba widać próby przeciwdziałania tej paskudzie:



Myślę, że profilaktycznie zrobiono palmom "fryzury na cebulę"

Pozuję z kobietę niosącą wodę; oczywiście to pomnik z bračkiego kamienia:



A potem zanurzam się w "rześkim" Jadranie :



Temperatura wody przez pierwszy tydzień pobytu była raczej niska, ale później było już dla mnie komfortowo.

To, co nas dziwi, to zupełnie pusta główna plaża:



Będziemy się tu kąpać tylko dzisiaj, więc trudno powiedzieć, czy ludzi zaczęło przybywać wraz ze zbliżaniem się szczytu sezonu, ale podejrzewam, że tak.

Patrzymy, jak płynie Tin Ujević:




Trochę przysypiamy na ręcznikach, a potem idziemy do naszego nowego domu, żeby uskutecznić "małe pindrzonko" i przygotować się na pierwszy wieczór w Supetarze

agus78 napisał(a):Uwielbiam te pierwsze chwile po przyjeździe, kiedy wszystko pachnie Chorwacją, a przed nami całe wakacje.......

To jest zawsze niesamowite! W momencie zapominam o zmęczeniu całonocną jazdą i cieszy mnie wszystko - zapachy ziół i lawendy, "hałasujące" cykady i przede wszystkim - widoki

Epepa napisał(a):Powitania w czasie pandemii to dość niezręczna sytuacja, nie wiadomo do końca jak się zachować. Ja jestem teraz na Słowacji i obawiałam się, że ludzie będą się bali, dlatego trzymałam dystans. Jest przeciwnie, to Słowacy podchodzą i pierwsi wyciągają rękę. Myślę, że Wasza gospodyni nie chciała, żebyście poczuli się niekomfortowo, stąd dość chłodne przywitanie.

Ja to rozumiem i pierwsza bym ręki nie wyciągnęła, żeby ktoś nie czuł się niekomfortowo. W końcu jesteśmy z tego "strasznego" Śląska i możemy stanowić zagrożenie. Inna sprawa, że sama przeżywałam spory szok, bo przez ostanie 4 miesiące mało wychodziłam z domu - głównie do ogródka, do lasu i na górskie wycieczki. Oboje z Małżem pracowaliśmy zdalnie, a spotykaliśmy się tylko z rodzicami.
Kilka razy przed wyjazdem poszliśmy do restauracji, żeby się przyzwyczaić do "normalności" przed urlopem

Po przyjeździe do Cro byłam więc trochę "dzika" i dopiero z czasem, w miarę upływu urlopu, "cywilizowałam się"
A z Jelicą poznawaliśmy się lepiej i rozmawialiśmy często. Dwa razy przyniosła nam też pyszny obiadek i dwie butelki wina Ale o tym będę jeszcze pisała szczegółowo

Epepa napisał(a):Ciekawa jestem, co tym razem uda Wam się odkryć kajakiem. Już nie mogę się doczekać kolejnych części relacji.

Wycieczek kajakowych było rekordowo dużo, bo aż 11 Widzieliśmy naprawdę dużo pięknych zatoczek

Bratwojciech napisał(a):Splicka to dla mnie takie magiczne miejsce, w którym mógłbym spokojnie spędzić resztę życia. Tam chyba czas się zatrzymał, albo płynie trochę wolniej .

Przyznaję, że 8 lat temu Splicka nie zrobiła na mnie wrażenia. Dopłynęliśmy tam kajakiem, nie obsłużono nas w knajpce, bo byliśmy w samych strojach kąpielowych (co teraz rozumiem ) i może stąd taka ocena.

Przy drugiej wizycie na Braču (w 2015 roku) nawet tam nie zajrzeliśmy Natomiast w tym roku daliśmy Splickiej szansę i bardzo spodobał mi się senny klimat tej miejscowości

Bravik napisał(a):Wszędzie te kababy Rozlazło się cholerstwo po całej Chorwacji.

Kababy? Masz na myśli obcięte pnie palm?

Habanero napisał(a):Nasza kwatera w Supetarze była blisko starówki i oddalona od ulicy,
ale trafiliśmy na remont nabrzeża i codziennie o 7:00 tak młotami nawalali, że spać się nie dało.
W niedzielę była przerwa w pracach, ale dzwon w kościele robił w zastępstwie
Marzyłem o spaniu przy jadrance

U nas tak naprawdę było spokojnie. Nasz apartman był jedyny w budynku; oprócz niego gospodyni wynajmowała tylko mały domek na posesji, do którego przyjechała spokojna para Niemców. Nie było więc zagrożenia hałasującymi sąsiadami

kroj napisał(a):Bardzo chętnie dołączę do podczytywania, bo po jednym pobycie mam niedosyt wyspy i trochę mieszane uczucia.

A to ciekawe! Możesz rozwinąć?

ziemniak napisał(a):Skusiła nas oferta nie do odrzucenia
Zamiast 610 euro za 5 nocy.
Dostaliśmy ofertę 580 euro za 6 nocy.
Za dwie rodziny z dziećmi.

Takich ofert rzeczywiście się nie odrzuca

ziemniak napisał(a):My byliśmy 11 dni w 2018 roku w Bol na przełomie września i października. Było cudownie. Cisza i tylko nasze plaże w Murvicy.

Wyobrażam sobie, jak spokojnie musiało być Chociaż w tym terminie ryzyko gorszej pogody zdecydowanie większe...

krombocher napisał(a):Już po pierwszym odcinku czuję się zarażony twoją relacją. Więc robię kwarantannę od innych obowiązków i śledzę. Miło powrócić na Brač. Pozdrawiam K

Witaj! Kwarantanna od obowiązków czasem się przydaje

Bravik napisał(a):

maslinka napisał(a):Kababy? Masz na myśli obcięte pnie palm?

Miało być kebaby.
Jak tylko pierwszy raz zobaczyłem te chore drzewa, tak mi się skojarzyło i tak już zostało

Hehe, no tak - kebaby

Aguha napisał(a):Zaglądam na forum już bardzo rzadko , ale czasem mnie "najdzie" i wtedy czytam relacje kilku osób, Twoje zawsze obowiązkowo

Cześć Agata! Bardzo miło mi, że do mnie zajrzałaś

Aguha napisał(a):Choć w czeskich - pustych - Karkonoszach też było zacnie .

Na pewno! Czeskie Karkonosze są super!