Milos u schyłku sezonu 2014

Kolor owszem , ale poza nim tego poranka nie było innego bodźca, żeby w morzu się zanurzyć...

Najpierw odwiedzimy jakieś wioski z syrmatami oraz wypijemy gdzieś kawkę - wiatr nie będzie w tym przeszkodą! A potem pomyślimy, co dalej…

Najbliżej mamy do Firopotamos, więc pójdzie na pierwszy rzut.
Po podjechaniu na grzbiecik oddzielający obie części wybrzeża, mamy dylemat. Jechać najbliższą (jest drogowskaz!), ale szutrową drogą, dość ostro w dół? A może jednak nieco dalej, lecz łagodniej? No i przede wszystkim drogą utwardzoną! Wybieramy to ostanie, chociaż może przestraszyliśmy się niepotrzebnie? Bo przecież niekoniecznie są tam wertepy, z którymi volvo miałoby problem…
Naokoło też jest jednak krótko

Widoczki z rozdroża w kierunku Plaki, Plathieny oraz Firopotamos.









Tam już wkrótce będziemy .

dangol napisał(a):Z fotkami to się dopiero rozkręcam , Milos to przecież bardzo malownicza wyspa.

Mając w pamięci relacje i fotki poprzedników z Milosa co do fotek w ogóle w to nie wątpię
Natomiast miejscówka na obiado-kolację bardzo sympatyczna...a wręcz do tego przeznaczona

Serdecznie pozdrawiam

GR, GR, GR; kiedy Cię zobaczę...

Brawo Dangol.

.
NAPOLEON

ajdadi napisał(a): miejscówka na obiado-kolację bardzo sympatyczna...a wręcz do tego przeznaczona

Na Peloponzeie mieliśmy więcej tawern tylko dla siebie . Na Milisie była okazja na jeszcze jedną, ale ... nie skorzystaliśmy. Co nie znaczy, że więcej sympatycznych miejscówek nie było .

FUX napisał(a): GR, GR, GR; kiedy Cię zobaczę...

Może już w przyszłym roku?

darek1 napisał(a): Brawo Dangol

Witaj Kolego Darku .

Darkos napisał(a): NAPOLEON

Wzrost pasuje , charakter (na szczęście) mniej.

Przy zjeździe z głównej drogi do Firopotamos (Φυροπόταμος ) tak się rozpędziliśmy , że zatrzymaliśmy się niemalże przed kościółkiem.



Nie było więc wyjścia, zwiedzanie trzeba było zacząć od niego . Kościółek Agios Nikolaos zabytkowy nie jest, ale czy to ma jakieś znaczenie? Zwłaszcza w tak urokliwym otoczeniu ...











W latach 60-tych XX wieku w Firopotamos znajdowało się miejsce obróbki i załadunku bentonitu. Może tajemnicza brama „do morza” to pozostałość po tamtych czasach?
Możliwe, że to jednak coś całkowicie innego… Natknęłam się na netową stronkę jakiegoś apartamentu do wynajęcia w Firopotomos - są tam sugestie, że symboliczna brama stoi w miejscu, gdzie w V w.p.n.e. znajdowała się świątynia Apollina, boga światła. Dlatego właśnie brama usytuowana jest tak, aby wschodzące słońce świeciło dokładnie środek tej bramy, a następnie rozświetlało całą zatokę…
W 1800 roku rosyjska marynarka wojenna zbudowała magazyn w miejscu, gdzie kiedyś stało sanktuarium Apollina, następnie pomieszczenia wykorzystywano do przetwarzania wydobywanego w okolicy bentonitu , a w 1940 budynki przejęli Niemcy.
Czy jednak opowieść o antycznym sanktuarium w tym właśnie miejscu nie jest bajką? Nigdzie więcej na wzmiankę o nim nie trafiłam…





Przez bramę schodzimy nad wzburzoną wodę… Morze groźnie szumi, fale chcą nas dosięgnąć, ale się nie dajemy ! Na szczęście nie musimy wodować kajaka .





Zamiast zmagać się z żywiołem, pooglądamy sobie kolorowe skały oraz ładnie w nie wkomponowane syrmaty.

Danusiu , ten schyłek sezonu to jednak doskonały pomysł - pustki , aż trudno uwierzyć

Cała piękna wyspa dla Was . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): ten schyłek sezonu to jednak doskonały pomysł - pustki , aż trudno uwierzyć

Z tymi pustkami to tak nie do końca … Owszem, w mniej popularnych miejscach tak było , a wszędzie z pewnością sporo mniej ludzi, niż w pełni lata. Niemniej jednak byliśmy zaskoczeni, jak wiele osób wybiera koniec sezonu. I wcale nie chodzi o naszych rodaków ( wśród nich przeważali żeglarze, jedną parę „lądową” spotkaliśmy na Sarakiniko, a na margaretk-ę i jej męża nie trafiliśmy wcale, chociaż kilka dni byliśmy „wspólnie” na Milosie) - wielu było zwłaszcza Francuzów i Włochów.

Oglądanie hitowych milosowych pozycji w towarzystwie innych osób (na szczęście nie tłumów) nie było jednak uciążliwe, a na miejsca noclegowe jakoś udało nam się znaleźć te bardziej kameralne . Poza jednym wyjątkiem, chyba najludniejszym miejscem podczas całego naszego pobytu na Milos, no ale to akurat wybraliśmy w pełni świadomie i cieszymy się, że tak zdecydowaliśmy.

dangol napisał(a):Na szczęście nie musimy wodować kajaka .

Ja ostatnio tak z doskoku tu zaglądam, ale to nie powód abym słowa "kajak" w Twojej relacji nie zauważył.

Oczywiście bylismy z kajakiem w Firopotamos, fajna lajtowa wycieczka po zakamarkach zatoki to była.

pzdr

mysza73 napisał(a): kiedy ja też to wszystko na własne oczy zobaczę

Może jak już Ci się znudzą Włochy? Albo w ramach przerywnika w ich dalszym odkrywaniu...

longtom napisał(a): Oczywiście bylismy z kajakiem w Firopotamos, fajna lajtowa wycieczka po zakamarkach zatoki to była

W zestawieniu z Kleftiko, to może i lajtowa . Dla mnie jednak nawet same okolice Firopotamos mogłyby okazać się katorgą. Nawet, gdyby nie było wiatru! Przynam jednak, że myśl o dniu z kajakiem się pojawiła , tyle że pomysł taki miał Grzesiek, nie ja.

Wracamy do auta i przenosimy się … bliziutko, czyli na parking przy plaży. Zjazd jest stromy, ale bez przesady .









Plaża niewielka, przy niej są jeszcze jakieś leżaki, ale mała kantyna nie jest czynna. Przynajmniej rano , bo wisi karteczka informująca o otwarciu pod wieczór. Wracać tu jednak nie będziemy, chociaż miejsce ładne. Z pewnością byłoby jeszcze fajniej, gdyby nie wiało...
Przy plaży fale nie są nawet jakoś przerażająco duże, ale i tak nie zachęcają mnie do kąpieli. Grzesiek też nie śpieszy się z wejściem do wody, toteż posiedzimy sobie w Firopotamos jeszcze przez minut kilkanaście, a potem pojedziemy dalej .
Zwijamy się, gdy przyjeżdża „druga zmiana” w małym autku z wypożyczalni.





Wakacje spędzone w jednym z takich domków z pewnością byłyby fajne .

...ale tłumy na plaży...to uwielbiamy w Grecji najbardziej
Pozdrawiam