Milos u schyłku sezonu 2014

Fajnie, że dzięki Twojej relacji mogę pozaglądać w miejsca, które my pominęliśmy
Patrząc na fotki z tej strony wyspy aż trudno uwierzyć, że prom nie pływał. Mimo, że generalnie mieliśmy super pogodę, widzieliśmy też sytuację odwrotną: na południu i w zatoce koło Adamas były ogromne fale, a na północy koło swojej chatki spokojnie mogliśmy pływać.
Po powrocie widzieliśmy filmik z rejsu Blue Stara (gdzieś koło Tinos) z tego okresu. Fale były wyższe od statku.

margaret-ka napisał(a):
Po powrocie widzieliśmy filmik z rejsu Blue Stara (gdzieś koło Tinos) z tego okresu. Fale były wyższe od statku.

Wobec tego wokół Milosa było lajtowo , żadnego dużego promu nie zalewało. Być może z małym na Kimolos też nie byłoby tragedii, gdyby jednak popłynął.

Jesteśmy na plaży Agios Sostis ( Άγιος Σώστης ), reklamowanej (tak samo jak Provatas) jako „golden beach”. Blask zachodzącego słońca sprawia, że podoba nam się tutaj. Niemniej jednak, ani razu nie plażowaliśmy na Agios Sostis, chociaż teoretycznie moglibyśmy , skoro ze względu na wiatr, musieliśmy wybierać plaże na południu.

Od plaży strome schodki prowadzą na klif, to restauracji „Tarantella”. Tego wieczora również była zamknięta, ale tak w ogóle, to sezon jeszcze tu trwał.
Do „Tarantelli” można dojechać szutrem odbijającym od głównej drogi tuż obok kaplicy Agios Sostis. Tam jednakże już byliśmy, gdy jechaliśmy na panigyri do monastyru Agios Ioannis, teraz więc wracamy . Najpierw jednak trzeba się pobawić z miejscowym pasiakiem, który bardzo się tego domagał . Tak bardzo, że odprowadził nas spory kawałek (od „Taranteli” wracaliśmy górą, obok „Maistrali”).



Szutrówką nie poszliśmy jednak aż do asfaltu, ale ciut wcześniej skręciliśmy do jeszcze jednej tawerny – „Muses”. Ta była czynna.



Byliśmy wprawdzie bo obiadokolacji, ale przysiąść na winko przecież możemy ? Tym bardziej, że to co mieliśmy w aucie, „wypiły” kalmary.





W „Muzach” trochę posiedzieliśmy, bo … znów zaczęło lać! Kolejny raz tego dnia… Na szczęście nie tak długo, jak rano.
Byliśmy jedynymi gośćmi, więc trochę pogwarzyliśmy z właścicielem tawerny.. Rabatu nam jednak nie dał, tyle że "po rachunku" dostaliśmy darmowy deserek (ale porcja była mikro).













No a potem zeszliśmy na plażę schodkami wiodącymi tam od tawerny, a następnie przestawiliśmy auto z parkingu na wcześniej upatrzoną lokalizację noclegową .

Dobranoc

Qarva.

Pozytywnie zazdroszczę tej Grecji.

To nasz następny w kolejce kierunek.

FUX napisał(a): To nasz następny w kolejce kierunek

Ciekawe, jak wypadnie w porównaniu z Italią?
Ja porównania nie mam, bo osobiście włoskie plaże odwiedziłam tylko raz, w czasach zamierzchłych… Przed pierwszym spotkaniem z Grecją, bardziej niż o niej, myślałam o Kanarach. Z różnych jednak względów, przesunęły się w kolejce do tyłu. Możliwe, że całkiem z niej wypadną.

Niedziela, 28 IX

Poranek nie był zły, chociaż wiało i ciepło nie było.





Ale i tak przez cała noc klapa nie została zamknięta .



Ze względu na temperaturę, jakoś nie chciało nam się zażywać morskich kąpieli. Spacer po najbliższej okolicy też już mieliśmy zaliczony …







Postanowiliśmy więc wyjechać z Provatas zaraz po śniadaniu.

Niewykluczone, że gdyby na morzu nie było grzywek, zatrzymalibyśmy się na leniuchowanie w Achvadolimni. Ale jak szukać ośmiornicy, gdy fale biją o brzeg?
Na kawkę w Adamasie było jeszcze za wcześnie…



Ale rozgrzać gdzieś się trzeba! Całkiem niezłym miejscem będzie … wulkan . A że trasa do wulkanu Fyriplaka odbija od asfaltu w pobliżu lotniska, do którego właśnie się zbliżamy…

Z tym, że zjedziemy na złą drogę, nie było problemu, bo cała trasa Volcano na wszystkich rozwidleniach oznaczona jest strzałkami z symbolem szlaku „Geowalk”.
Początek gruntowej drogi jest bardzo przyzwoity, kamyków prawie wcale nie ma . Jedzie się miękkim perlitowym podłożem wśród łąk, gajów oliwnych, uprawnych poletek (ale już jest po zbiorach) i pastwisk (ale owce i kozy już zjadły, co mogły, więc z pastwisk je zabrano).







Mijamy kępki starych cedrów – pozostałość po rozległym lesie, który spłonął w 1982 r. Ze względu na wiatr, nie chce nam się wychodzić z cieplutkiego auta, żeby drzewa oglądnąć z bliska. Wysiadamy dopiero przy kaplicy Agios Athanasios. Nie jest to zabytek, ale skoro znajduje się tuż przy drodze…

„Próba” oglądnięcia cedrów skończyła się niepowodzeniem – tak dmuchało, że czym prędzej wróciliśmy do samochodu, nie dochodząc do żadnego drzewa .





Potem podjazd pod górę, a następnie zjazd w dół z widokiem na dolinkę, w której leży dawna stolica wyspy – Zefiria. Fotek jednak nie robiłam, bo skupiona byłam na uderzeniach kamieni w podwozie … No bo tu właśnie był mało przyjemny (jak dla nas) odcinek drogi. I tak mieliśmy farta, że nie trafiliśmy na drodze na bramę, o której pisał Tomek... No bo skoro na pastwiskach nie było już zwierząt, to brama nie była potrzebna

Nie robienie zdjęć „przeniosło” mi się także na dalszą część drogi dojazdowej do Kalamos – kulminacji wulkanu Fyriplaka. Chociaż krater wulkanu jest spory (średnica ma około 1,7 km), to specjalnego wrażenia na mnie nie zrobił, ot taka niecka nieco zarośnięta suchą trawą.... Tomek pokazał trochę zdjęć z krateru (najwięcej z kozami), więc zaglądnijcie do Jego relacji .

O aparacie przypomniałam sobie dopiero wtedy, gdy do Kalamosa było już blisko .



Zaparkowaliśmy mniej więcej w tym samym miejscu, co Longtomy. Fakt, można byłoby podjechać bliżej , co akurat w związku z wietrzyskiem byłoby nawet wskazane , ale… Mały spacerek też był wskazany , chociażby z tego względu, żeby do „sypialni” nie wtargnęły siarkowe smrodki. Wystarczy, że przesiąknęły nimi nasze ciuchy (pomimo codziennego wystawiania na wiatr. już do końca miloskich wakacji polarkowe bluzy nie pozbyły się zapaszku).



Bardzo chcieliśmy zobaczyć fumarole …

longtom napisał(a): Wyczytałem, że zjawisko które mamy nadzieję zobaczyć najłatwiej zobaczyć gdy jest chłodno i wilgotno. A my mamy środek czerwca, jest sucho i gorąco i do tego wieje porywisty wiatr.
Mimo wichury intensywnie śmierdzi siarkowodorem.

Chłodno było , ale wilgotno – nie! No i ten wiatr.. Opary siarkowodoru, jakie wydobywały się z licznych otworków (naprawdę gorących!) w skałach stożka Fyriplaki, automatycznie „znikały”.
Brakło mi cierpliwości, aby uchwycić jakiś nikły dymek na zdjęciu, chociaż na wulkanie trochę zabawiliśmy. Blade dymki mam tylko złapane na jakimś filmiku, ale też nie za bardzo jest co pokazać. Lepiej zaglądnijcie do wspominanego już przeze mnie odcinka nr 3 „Teorii Smaku” . Na samym początku tego odcinka, Teo rozmawia o wulkanie z gościem z muzeum geologicznego, a w tle widać naprawdę niezłe fumarole !

Fumaroli nie pokażę , ale różnokolorowe skały w rejonie stożka wulkanicznego – jak najbardziej . Minerały siarczanowe mają tu sporo barw – białą, różową, żółtą, jasnozieloną… Zdjęcia robią się same !

Dzisiaj poszłaś jak burza z relacją
Fajne poranne fotki, ale te kolorowe skałki, też niczego sobie

ASIULA HK napisał(a):Dzisiaj poszłaś jak burza z relacją
Fajne poranne fotki, ale te kolorowe skałki, też niczego sobie

To prawda.

Ale rzewnie mi się zrobiło;
-Provatas, nasz pierwszy kajakowy rejs na Milosie.
-Fumarolowe smrodki , to one sprawiły, że kolejne wakacje były na Nisyros
-przypomniałaś mi kozy wśród cedrowych kęp.

I do tego piękny zachód słońca i poranek.

Dzięki

longtom napisał(a): Ale rzewnie mi się zrobiło (…)Fumarolowe smrodki , to one sprawiły, że kolejne wakacje były na Nisyros

A my, dzięki Wam właśnie, dotarliśmy na Kalamos. Jeszcze na troszkę zostaniemy w smrodliwym klimacie, ale... to już po przerwie.

ASIULA HK napisał(a): Dzisiaj poszłaś jak burza z relacją

„ A po nocy przychodzi dzień,
A po burzy spokój”…
Dzisiejsze popołudnie i wieczór mam przeznaczone na „Lilkowanie” , jutrzejsze - na uroczyste obchody urodzin mojego młodszego dziecka (w piątek rozpoczyna ostatni rok pierwszego ćwierćwiecza ), więc z przyczyn oczywistych, na Milosie będzie spokój, żaden wulkan nie wybuchnie .

dangol napisał(a):...na uroczyste obchody urodzin mojego młodszego dziecka ...

Nasza córa kończy 8. trzydziechę.

dangol napisał(a):Jeszcze na troszkę zostaniemy w smrodliwym klimacie,...

Suchorośle przywiezione z Milosa a znalezione w fumaroli do dzisiaj potrafi "zapachnieć" Milosem.

pzdr

Jeszcze jedna porcja kolorów Kalamosa.