Migawki z PAGórków - wrzesień 2018

„Pag? To przecież jakaś łysa wyspa na której nie ma nic, oprócz zmutowanych owiec, które pożarły tam całą roślinność i wszystkich mieszkańców.”.
sneer, czerwiec 2018

„W tym roku na pewno nie pojedziemy do Chorwacji”.
sneer, lipiec 2018

Tymczasem już kilka tygodni później, trzeciego września, podążaliśmy do Chorwacji. Nie muszę chyba dodawać, że na wyspę Pag.

Abyście zrozumieli jak do tego doszło muszę nieco cofnąć się w czasie.

Rok 2018 był (jest?) dla mnie dość absorbujący. Otóż, budowa naszego domu wkroczyła w wakacje w okres tak zwanej „wykończeniówki”. A to – jak wiedzą ci, którzy swoje budowle już postawili – potrafi wykończyć praktycznie wszystkich „inwestorów” (jak dumnie nazywa się tych naiwniaków, który postanowili wybudować swój wymarzony dom). Ponadto młodsza córka w sierpniu kończyła dopiero roczek, co stawiało wakacyjny wyjazd pod jeszcze większym znakiem zapytania. Podobnie więc jak rok wcześniej (z racji porodu), tak i teraz, na naszej ulubionej Chorwacji postawiliśmy – w kontekście wakacyjnym - krzyżyk.

Jednak, gdy podczas tegorocznej fali upałów, kolejny fachowiec na budowie sprawił, że zacząłem rozważać wystąpienie o pozwolenie na broń oraz studiowanie książki pt. Historia Chińskich Tortur, coś przelało czarę goryczy i w mojej głowie pojawiła się myśl: „A gdyby tak jednak rzucić to wszystko i pojechać do Chorwacji, chociaż na tydzień?”. Dom się przecież nie zawali, a fachowcy i tak spieprzą to co mają spieprzyć.

Tym oto sposobem, na początku września znaleźliśmy się na wyspie Pag w celach wybitnie wypoczynkowych, na pełnym luzie, by naładować swoje zdezelowane baterie. A dlaczego Pag skoro tam nic nie? O tym w następnej części

Z góry przepraszam za chaotyczny sposób narracji. Moja relacja (jeśli w ogóle można tak ją nazwać) nie będzie ani chronologiczna, ani specjalnie szczegółowa. Jednak jako, że kilka osób prosiło mnie o umieszczenie na forum kilku fotek z podróży (i to jest w zasadzie główny powód dla którego piszę tą „relację”), postaram się nadrobić braki pisarskie poprzez obrazy.

Oczywiście z racji obecności roczniaka w ekipie oraz wypoczynkowego charakteru pobytu, moje zdjęcia pokazują tylko mały wycinek wyspy, stąd owe „migawki” w tytule. Wszystkich, którzy chcą zgłębić Pag do ostatniego kamyka, odsyłam do świeżych, szczegółowych i nad wyraz zacnych relacji z wyspy autrostwa Habanero: https://www.cro.pl/50-plaz-paga-t54499.html czy Pitera_M: https://www.cro.pl/pag-2014-a-to-bylo-tak-t46609.html.

Ok, po tym przynudnawym wstępie zapraszam na pierwszą część migawek

Jestem i ja.
Na Pagu byłam też w tym roku, a w trakcie budowy domu, też musiałam odpuścić na jeden rok wyjazd na wakacje. Znam ten ból

O mój Boże, ale zdjęcia
Coś pięknego. Jestem w szoku.
Jak najwięcej proszę takich

zdjęcia...

cudowne

No taki Pag to mi się marzy. Rewelacja. Pewnie mógłbyś poczekać do konkursów, ale chwała Ci za to że tego nie robisz.
Dobra nasza. Masz rękę i oko. Nawet pokażę żonie, której Pag niezbyt interesuje.

WOW co mam powiedzieć że zdjęcia boskie? To chyba widać
Jednak Pag we wrześniu bez tłumów zyskuje jeszcze więcej w moich oczach.

Habanero napisał(a):O mój Boże, ale zdjęcia
Coś pięknego. Jestem w szoku.
Jak najwięcej proszę takich

Ja w szoku nie jestem.
Zdjęcia sneera wcześniej często "łapały się" do kalendarza.

Jest pierwszy rząd. U mnie rzadkość.

Człowieku jak ja Ciebie doskonale rozumiem. Mieliśmy tak w 2015r gdy pierwszy raz jechaliśmy do Jelsy na Hvarze.
Nic nie mieliśmy zaplanowane aż w maju 2015r postanowiliśmy, że rzucamy wszystko w pi*** i zmykamy do Chorwacji pomimo pewnych przeciwności.
W maju szukałem noclegów w Jelsie
Okazało się, że znalazłem wspaniały apartament u wspaniałych gospodarzy, do których wracaliśmy jeszcze rok później,
I były to jedne z naszych najpiękniejszych wakacji w życiu.

Co do budowy domu to tak jak piszesz. Plany swoje, fachowcy swoje
Ja miałem to szczęście, że miałem dość ogarniętych fachmanów i niewiele wpadek było.

PS. Aha i mnie nazywali "szef", rzadko inwestor
PS2. Czy te fotki są surowe czy jest tak bajerancko obrobiłeś ? Są MEGA.

Podpatruję z zachwytem, bo Pag kiełkuje i kiełkuje...Na razie przezornie nie wspominam mężowi, że tam cienia nie ma Na miejscu się dowie Piękne widoki

Fotki kosa. Pozdro.

Ładnie tu - zostaję

Przepiękne te PAGórki. Będę czytać i oglądać.

Ja tam Pagu nigdy nie mam dość więc będę gościem i w tej relacji
Trzeba być na bieżąco w razie decyzji o powtórnych odwiedzinach wyspy wszak 5 lat minęło od ostatniej wizyty
Piękne fotki

maslinka, elka21: Serdecznie witam pierwszych gości

Habanero: Dziękuje Postaram się się nie zawieźć i dorzucić jeszcze kilka fotek w kolejnych postach

te kiero: Dzięki! Moja chęć podzielenia się z forumowiczami Pagiem jest większa niż trzymania zdjęć w szufladzie, czekając na konkurs

mchrob: Dzięki - tak, wrzesień (po raz pierwszy w tym miesiącu byłem w Chorwacji) okazał sie strzałem w dziesiątke, o czym to jeszcze kilka słów napiszę.

Janusz Bajcer: fajnie słyszeć, że ktoś jeszcze o tym pamięta

jolcix, Katerina, welna, beatabm, pomorzanka zachodnia, gusia-s: Dzięki za miłe słowa

kaeres: Ano właśnie, czasem jest po prostu chęć, żeby rzucić wszystko w.... i pojechać do Chorwacji, No i gratuluję przeżycia budowy domu w tak dobrej formie psychicznej

"PS2. Czy te fotki są surowe czy jest tak bajerancko obrobiłeś ? Są MEGA."

Dzięki. Na to pytanie techniczne muszę się (niestety) trochę rozpisać. Osoby, które nie interesują się fotografią mogą ten akapit opuścić, bo będą same nudy .

Pamiętam, to uczucie, gdy ładnych parę lat temu, zacząłem jeździć po świecie i po powrocie do domu oglądałem przywiezione przez siebie zdjęcia. Było to poczucie rozczarowania, że zdjęcia w żaden sposób nie oddają tego, co zapamiętały z tych pięknych miejsc moje oczy i pozostałe zmysły. Zdjęcia wydawały się zupełnie pozbawione emocji i wrażeń, które towarzyszyły mi gdy je wykonywałem. Między innymi z tej właśnie frustracji zacząłem szukać przyczyn tego zjawiska.

Minęło kilka lat i wciąż daleka droga przede mną, ale nauczyłem się trochę lepiej korzystać ze sprzętu i bardziej świadomie robić zdjęcia. Staram się, aby zdjęcie już na etapie „pstryknięcia” było tak zrobione, by nie potrzebowało godzin retuszu. Większość fot w tym wątku robiłem obiektywem szerokokątnym, który świetnie sprawdza się w krajobrazach. W paru miejscach, dla lepszego wydobycia wody czy nieba użyłem filtra polaryzacyjnego. Do zdjęć nocnych i wieczornych używałem statywu. Dodatkowo zdjęcia zapisuje na karcie jako pliki RAW, rejestrując maksymalną ilość informacji, które „zauważy” matryca aparatu.

Dzięki temu obróbka zdjęć nie musi być już – jak napisałeś - jakaś mega „bajerancka”. Sprowadza się ona głównie do kwestii technicznych (lepsze kadrowanie, wydobycie detali z cieni, pozbycie się aberracji chromatycznej, podkreślenie kontrastu itd.).