Między morzem a górami: Czerwcówka 2023

Przełęcz Mali Alan jest stąd na wyciągnięcie ręki. Podjeżdżam jednak już tylko tyle, żeby wygodnie zawrócić i ruszam w dół. Kończy się mój leniwy dzień - jest godzina 19:20 - najwyższa pora, by poszukać odpowiedniego miejsca na nocleg, a od wyboru tego miejsca zależy jutrzejszy dzień.
Zatrzymuje mnie na moment jedynie stado kóz, po czym bez dalszych przeszkód zjeżdżam nad samo morze.

Ech...
Wojtek, Wojtek...
Chciałoby się tam być. Moja mama jest tam teraz ale telefoniczna rozmowa tylko rozdrapuje mi rany...

romuald22 napisał(a):Ech...
Wojtek, Wojtek...
Chciałoby się tam być. Moja mama jest tam teraz ale telefoniczna rozmowa tylko rozdrapuje mi rany...

Gdyby nie moja mama, to ja bym w tej chwili właśnie był w Chorwacji.
Jakaś analogia jest...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dopadam Jadranki, ale to tylko na moment. Jak się okazuje, moment trochę dłuższy, niż myślałem, gdyż przejeżdżam za pierwszym razem mój zjazd. Kończy się Modrić, a to w nim przecież miałem odbić, zawracam więc, jadąc teraz wolniej i uważniej się rozglądam. Widząc idącego kogoś drogą, zatrzymuję się i wypytuję. Tak, zna drogę, mam się jeszcze trochę cofnąć i zjechać asfaltem w dolinkę.

Rzeczywiście, kiedy teraz zjeżdżam z głównej szosy, udaje mi się odcyfrować na mocno zamazanym drogowskazie: Sveti Ivan. Nieco dalej kolejna tabliczka, ta już wyraźna, potwierdza właściwy kierunek. Asfalt się kończy i dalej jadę szutrem, już w zapadającym mroku. Kiedy dojeżdżam na kulminacyjny punkt trasy i zaczyna się zjazd, nawierzchnia dramatycznie się pogarsza i jadę dosłownie na paluszkach, zastanawiając się, czy na pewno następnego dnia uda mi się ten odcinek pokonać w górę. Gdybym wiedział wcześniej, co mnie tu czeka, raczej bym nie zaryzykował, tylko zanocował wcześniej. Teraz jednak jest już za późno - droga jest na tyle wąska, że nie ma możliwości zawrócenia, a na wstecznym bym się w żadnym wypadku próbować nie odważył. Trudno, trzeba mieć nadzieję, a resztę problemów zostawić na jutro.

W końcu dojeżdżam na Malo Libinje - szerokie wypłaszczenie terenu, prawdziwy raj dla szukających noclegu. Ustawiam wóz dziobem w kierunku południowym i mogę uznać, że zakończyłem ten dzień.

Z takim zachodem jak na zdjeciu moglbym konczyc dzien codziennie.

Berbel napisał(a):Z takim zachodem jak na zdjeciu moglbym konczyc dzien codziennie.

O ile w poprzednich dniach zdarzyły mi się noclegi na wybrzeżu, to tym razem musiałem jednak wbić się w góry. A zachód słońca, faktycznie kusił...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzień szósty

Budzik mam nastawiony na szóstą, ale budzę się chwilę przed alarmem. Leniwie doczekuję jednak ustalonej pory, po czym zwijam majdan. Spoglądam na niebo - pogoda wytrzyma? Trudno orzec. Jedno wiadomo - trzeba wyruszyć w góry.
Nie mogę powiedzieć, że spędziłem tę noc samotnie - wokół mnie spokojnie skubią trawę konie.

Mam nadzieję, że samochód nie będzie dla nich specjalnie interesujący. Przygotowuje plecak na drogę i mogę startować. Dziś kierunek: Sveto brdo. Święta Góra.

Korzystam z zapraszającej, sprawiającej wrażenie otworu bramnego, przerwy w suhozidzie i ruszam w trasę. Ścieżka prowadzi bardzo łagodnie wznoszącym się terenem. W dali widać szczyt, do którego zdążam, niebo stopniowo się rozjaśnia, ja zaś w oczekiwaniu na lokalny wschód słońca, wędruję na razie rozległą strefą cienia. Po kwadransie docieram do św. Jana - po kapliczce został tylko kamienny obrys, ale podobno czasami są tu nawet odprawiane nabożeństwa.

Oprócz niskiego kamiennego krzyża, znajduje się tu również drugi, wyższy, z rozpiętym Chrystusem, chroniony ogrodzeniem. Któż mógłby mu zagrażać na tym pustkowiu? Odpowiedź przychodzi wraz z dźwiękiem dzwoneczka. Kieruję wzrok w stronę źródła i odkrywam małe stadko koni, z których jeden przygrywa zawieszonym na szyi dzwoneczkiem.

Wkrótce mijam drewnianą tabliczkę - od tego miejsca poruszam się już po terenie parku narodowego Paklenica.

Gdzie Franz schowałeś towarzyszkę podróży ???

Franz napisał(a):... stado kóz,...

Prawie jak w Grecji.

pzdr

Franz napisał(a):Wkrótce mijam drewnianą tabliczkę - od tego miejsca poruszam się już po terenie parku narodowego Paklenica.

A bilecik wstępu to gdzie się kupuje?

darek1 napisał(a):Gdzie Franz schowałeś towarzyszkę podróży ???

Zostawiłem w domu. Na tym wyjeździe byłem sam.

longtom napisał(a):

Franz napisał(a):... stado kóz,...

Prawie jak w Grecji.

Konie! Tomku, konie...

romuald22 napisał(a):A bilecik wstępu to gdzie się kupuje?

Hmm... w kasie?

Pozdrawiam,
Wojtek