Między morzem a górami: Czerwcówka 2023

Sebulba napisał(a):Poogladałem te Twoje zdjęcia.
Chciałbym to wszystko zobaczyć kiedyś na żywo

Tego Ci życzę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jak to dobrze mieć kilka dni poświątecznej laby. Udało mi się połknąć tę relację za jednym zamachem, pomijając większość ochów i achów oglądających. Dobrze wiedzieć, że Twojego globtroterstwa jest tutaj więcej bo nie dość, że się z zadziwieniem ogląda to i ze smakiem czyta.

Kenik napisał(a):Dobrze wiedzieć, że Twojego globtroterstwa jest tutaj więcej bo nie dość, że się z zadziwieniem ogląda to i ze smakiem czyta.

Miło mi, że w taki sposób moje wypociny odbierasz.

Pozdrawiam,
Wojtek

Posuwam się do przodu bardzo ostrożnie, starając się za każdym razem trafiać stopami na dwie sąsiadujące żylety. Po obu stronach trasy otwierają się kolejne przepastne szczeliny - nie miałbym najmniejszych szans, by mnie tutaj ktokolwiek znalazł, gdybym się przez nieuwagę ześliznął w którąś. Chodzenie w pojedynkę nie jest wskazane - często to powtarzam innym. W pewnym momencie sytuacja się odwraca; teraz ja idę wąziuteńkim mini-kanionem, mając na wysokości głowy pierońsko ostre poręcze. Za zakrętem wspinam się na najwyższe skały, gdzie nie ma nawet tyle miejsca, by można zrzucić plecak, ale jest przymocowana metalowa puszka.

Żig - jestem na szczycie. W puszce kilka stempelków, nasączona tuszem poduszka i pomięty mały kajecik, gdzie można się wpisać.

Chwilę poświęcam na kontemplację okolicy - w oddali widać wciąż wystającą smukłą bulę Stapu - po czym ruszam w dalszą trasę. Nadal bardzo ostrożnie, gdyż teren niezmiennie obfituje w czeluście, których dna dostrzec nie sposób. Wspaniały szlak - chwała niech będzie Tatekovi!

No teraz to się horrorkowato zrobiło

świetne zdjęcia......niektóre są jak wystające brzytwy..

Kenik napisał(a):No teraz to się horrorkowato zrobiło

Spacer po żyletkach

Dla mnie zbyt ostro . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Dla mnie zbyt ostro . . .

Aaa tam
Ostro to było w filmach w latach 80 .
Teraz widzimy tępo

Pozdrawiam i dzięki za cd.

Kenik napisał(a):No teraz to się horrorkowato zrobiło

marko350 napisał(a):świetne zdjęcia......niektóre są jak wystające brzytwy..

Chorwacja kryje w sobie wiele skarbów.

romuald22 napisał(a):

piotrf napisał(a):Dla mnie zbyt ostro . . .

Aaa tam
Ostro to było w filmach w latach 80 .

Ostro jest wtedy, gdy Ci się pieprzniczka nad zupą otworzy.

Pozdrawiam,
Wojtek

O.K.
W takim razie . . . dla mnie zbyt . . . pikantnie


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):W takim razie . . . dla mnie zbyt . . . pikantnie

W porządku, postaram się, żeby już tak ostro nie było.

Pozdrawiam,
Wojtek

Poruszam się po dosyć zwartym geograficznie terenie, nie oddalając się jakoś specjalnie od miejsca, gdzie rozpoczynałem wędrówkę po Kamiennej Galerii. Gdyby jednak pokusić się o wyprostowanie mocno skomplikowanej trasy, jaką do tej pory przemierzyłem, to wtedy bardziej by usprawiedliwiała ilość spędzonego tu czasu. Dodatkowo, poruszam się niezbyt szybko; po pierwsze - z ostrożności, po drugie - by poświęcić uwagę na mijane fenomeny natury.

Pokonuję jeszcze sporo pofalowanych żyletek, mijając wiele czeluści o niewiadomej głębokości i wreszcie teren się zmienia. Pokazuje się ściółka, a po niej... coś pełza, Wyprzedzam gadzinę, zmierzającą w tym samym, co i ja, kierunku i po niecałej minucie docieram do rozstajów. Na skale wymalowane strzałki w dwie przeciwne strony. Przy prawej dopisane słowo „lakse”, przy lewej - „ljepse”. Co lepsze - lakse, czy ljepse? Chyba oczywiste, że ljepse jest lepsze. W takim razie zostawiam lakse, czyli lżejsze, na inną okazję, a teraz skręcam w lewo, przechodząc obok wypisanych czerwoną farbą nazw czekających mnie atrakcji: Klin, Klanac. Dwa metry dalej kolejna strzałka skierowana wprost w dół, a tam... głęboka szczelina, luźna lina stalowa, niżej jakaś drabina. Świetnie!