Między morzem a górami: Czerwcówka 2023

Wydeptany zielony ślad lekkim łukiem prowadzi na jej drugi skraj. Kilka razy odwracam się w tył, gdzie ponad mur zieleni wzbija się Stapina wraz z jej niższą sąsiadką.

Natykam się na mocno zrujnowane kamienne zabudowania, po czym zagłębiam się w las. Po około dziesięciu minutach w prawo odchodzi szlak zawijający się szeroko i pozwalający na powrót do Stapu południowym wariantem. To mnie jednak w tej chwili nie interesuje - zmierzam do najciekawszego miejsca całego tego wyjazdu. Szybkim marszem przemierzam łagodne stoki porośnięte lasem i nie upływa pół godziny, gdy staję na rozstajach. Właściwie, w pierwszym momencie mijam je z rozpędu, dopiero po sekundzie zwracając uwagę na niewyraźny znak, który na szczęście został przez zmysł wzroku zarejestrowany. Cofam się - tak! Odbicie w lewo. Dopiero kilka metrów głębiej informacja, że to właśnie tutaj.

Kilkaset metrów dalej kolejne skrzyżowanie. Czyli jestem już na rondzie, jako że jest sugerowany konkretny kierunek przejścia szlakiem, tworzącym pętlę. Strzałka w prawo: ulaz. Nie mam powodu, by się temu kierunkowi sprzeciwiać, skręcam więc zgodnie z sugestią. Ścieżka jest raczej niewyraźna, jednak znakowanie na tyle gęste i widoczne, że nie ma problemu z podążaniem właściwym szlakiem. Pokonuję drobne pagórki i towarzyszące im doły - wszystko dosyć zarośnięte. Tu i ówdzie otwierają się niewielkie szczeliny skalne - niektóre w podłożu, trzeba więc uważnie spoglądać, gdzie się stawia kroki. W pewnym momencie dostrzegam nieco w lewo przed sobą coś na kształt dziurki od klucza.

Potężnej dziurki od klucza!

Na głazie blisko wejścia wymalowane kółeczko ze szlakiem z dodatkową kreską w kierunku tej dziurki przypomina wyglądem klucz, tyle tylko, że klucza z głazu zdjąć się nie da. To nie zaczarowany ołówek go narysował. Na szczęście, żaden klucz nie jest potrzebny, bo ten chudy, wysoki łuk skalny jest wielokrotnie wyższy ode mnie. No cóż, trzeba tam wleźć!

Fajne miejsce na wędrówkę, a kształty skałek bardzo sympatyczne.
No i jak jest klucz i dziurka od niego to już mamy wszystko. !

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Fajne miejsce na wędrówkę, a kształty skałek bardzo sympatyczne.

Ba! Zaczęła się Skalna Galeria.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ba! Zaczęła się Skalna Galeria.

No to czekamy na kolejne eksponaty.

pzdr

longtom napisał(a):No to czekamy na kolejne eksponaty.

Coś tam się znajdzie.

Pozdrawiam,
Wojtek

weldon napisał(a):Kokarda na właściwym miejscu i we właściwym czasie

Biało-czerwona kokarda?
Może minimalnie się obsunęła.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kształtem przypomina trochę potężny łuk w rumuńskim Padiszu - Cetatea Ponorului, czyli Ponorowa Twierdza - ten tutaj jest jednak mniejszy. Przechodzę pod nim na drugą stronę, gdzie skały się tylko lekko na boki rozchodzą, zostawiając nad głową zaledwie wąski, nieco romboidalny skrawek nieba. Romboidalny, gdyż zwęża się on aż do całkowitego zamknięcia. Nie ma stąd innego wyjścia, niż ta skalna brama - niezłe miejsca na pułapkę na grubego zwierza. Byle nie nazbyt grubego.

Przeciskam się za Tobą , mam nadzieję, że się zmieszczę


Pozdrawiam, Gośka

Wracam zatem tak, jak przyszedłem i rozglądam się za kontynuacją drogi. Musiałem nie zauważyć głównego szlaku, zafascynowany skalną bramą. Teraz bez trudu odnajduję właściwe miejsce i okrążam skały zamykające w sobie zwiedzoną właśnie pułapkę. Trafiam na kolejną ciekawostkę - niską bramę w kształcie spłaszczonego serca. Serca przebitego strzałą Amora, gdyż takie skojarzenie nasuwa mi pień rosnącego po drugiej stronie drzewa. Chwilę później szlak wspina się na skały - użycie rąk jest konieczne - i wychodzę na powierzchnię, na którą składają się czubki skał i korony drzew.













Trasa zawija z powrotem - tylko o kondygnację wyżej - i oto staję nad rozpadliną, w której znajdowałem się poprzednio. Bardzo ostrożnie wychylam się znad krawędzi, by lepiej dojrzeć - tym razem z góry - wąski skalny łuk.

malina1959 napisał(a):Przeciskam się za Tobą , mam nadzieję, że się zmieszczę

Pewnie!
Zmieścimy się oboje.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

P21G1142.JPG

Serce przebite... skałą

malina1959 napisał(a):

P21G1142.JPG

Serce przebite... skałą

Skałą?..
A nie drzewem?

Pozdrawiam,
Wojtek