Między morzem a górami: Czerwcówka 2023

CROberto napisał(a):Noo...po tym upale w końcu powiało bryzą od morza...

Tak mną rzucało między górami a morzem. Dopóki mi upał w ogóle gór z głowy nie wybił...

CROberto napisał(a):A miejsce na kawkę przednie...no i sąsiedzi faktycznie spokojni...

Nikt się nie dołączył.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kilka chwil zupełnego lenistwa, przypatrywania się częściowo zanurzonym w wodzie kamieniom, wystającym z wody skałom, niezbyt odległym brzegom Pagu, po czym ruszam w trasę. W Karlobagu znów krótki postój, rzut oka na górujący nad miasteczkiem środkowy Velebit i dalej w drogę.

Moim celem jest Stap - jeden z najciekawszych fragmentów tych gór, ale już w południowej ich części. Pamiętam z pierwszego wyjazdu rewelacyjne otoczenie Bojin kuka, a czytałem, że tutaj ma być jeszcze ciekawiej. Kieruję się zatem w stronę punktu startu jutrzejszej trasy, który znajduje się w pewnym oddaleniu od głównej szosy - w Kruscicy powinienem z niej odbić w lewo. Tyle, że na końcu dojazdu jest wieś, a ja chciałbym spędzić wieczór w spokojnym miejscu. Zatrzymuję się ze dwa razy po drodze, ale żadne z tych miejsc mnie nie zachwyca i w efekcie przed samą Kruscicą zjeżdżam w boczną drogę, odbijająca w prawo. Jednak okazuje się, że to tylko stary trakt, który po chwili wyprowadza z powrotem na Jadrankę. Wychodzę z wozu przy jakimś pomniku, zapewne czczącym jakichś zapomnianych już bohaterów - czytam wymalowany farbą napis: "Jebodrom". Hmm... czyli zapewne miejsce przeznaczone na romantyczne randki - nie, tu nie mogę liczyć na spokojny wieczór.

Franz napisał(a):...

Nie mogłem się powstrzymać.
To zdjęcie jak z "Big Blue".
Nie jestem nurkiem ale uwielbiam wodę.
Płynąć...

romuald22 napisał(a):Nie mogłem się powstrzymać.

Cieszy mnie, że się nie powstrzymałeś.

romuald22 napisał(a):Nie jestem nurkiem ale uwielbiam wodę.

Ja uwielbiam wodę, jeśli ma odpowiednią oprawę...

Pozdrawiam,
Wojtek

Witam.

Podbijam wątek do góry, gdyż to chyba w tym miejscu obiecałeś mi Sveto Brdo?
Blisko, coraz bliżej także po zdjęciach

Pozdrawiam.

Interseal napisał(a):Podbijam wątek do góry, gdyż to chyba w tym miejscu obiecałeś mi Sveto Brdo?
Blisko, coraz bliżej także po zdjęciach

Zgadza się, to w tym wątku - zarówno Sveto Brdo, a później jeszcze ślady Apaczów.
Pogmatwało mi się ostatnio kilka spraw - nawet samochód przed wylotem na Kretę, zamiast w kilka godzin, załatwiałem przez kilka dni. A potem nagle z kilku biur próbowali mnie autami zarzucić...

Teraz znów się okazało, że kuchenkę turystyczną muszę wymienić na nową - i tracę czas na szukanie takiego towaru.

Ale będę próbował coś jeszcze pchnąć do przodu przed głównym wyjazdem wakacyjnym.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wracam do szosy i nie mija nawet minuta, gdy widzę już drogowskaz w lewo na Ljubotic. Zatem skręcam, a chęć szybkiego znalezienia noclegu wzrasta we mnie gwałtownie. Wąska, asfaltowa szosa podnosi się serpentynami, a ja łapię pierwszy zjazd, który - niestety - szybko doprowadza do zamieszkałych zabudowań tuż za zasypanym głazami, końcowym fragmentem drogi. Nic z tego. Powrót do szosy i kurs w górę. Próbuję kolejnego zjazdu - domy i ludzie; następnego - to samo. Przy okazji napotykam pierwsze tabliczki ze strzałkami, oznaczone napisem "Mirila:. Może później się nimi zainteresuję, teraz zależy mi przede wszystkim na miłym, ustronnym miejscu na nocleg. W efekcie jednak jadę jeszcze przez chwilę i mijam tablicę informacyjną: Ljubotic.

Zatrzymuję się pod cmentarzem, przy którym jest sporo miejsca z każdej strony. Na razie jednak zostawiam wóz i wchodzę na teren cmentarza z kaplicą na środku. Kieruję się od razu pod tylni mur, gdzie bez trudu odnajduję grób, który przygotował sobie Tatek własnymi rękoma. Miniatura Stapu z tą piękną skałą, figurki ludzi - niektórzy się wspinają, ktoś już na szczycie, ktoś inny siedzi i podziwia widoki, jest nawet niedźwiedź; wszystko dzieło Tatka. Miałem już okazję chodzić niektórymi jego szlakami, a jutrzejszego dnia znów się znajdę na wytyczonych przez niego trasach. Już się na nie cieszę. Teraz zaglądam jeszcze do kaplicy, gdzie Stap uwieczniony został również na świątobliwych obrazach - ech, będzie pięknie jutro...











Wsiadam do wozu i sprawdzam jeszcze dwie drogi, rozchodzące się w pobliżu cmentarza, jednak nic nie obiecuje większego spokoju, niż towarzystwo tych, którym już wszystko jedno. Zapada zmierzch. Wracam.

Franz napisał(a):

Nie wiem do końca czy pomniki cmentarne wypada określać jakimś mianem piękna, w końcu są raczej smutnymi elementami życia, ale ten jest absolutnie piękny, taki...nie wiem, osobisty, taki wymowny i...piękny po prostu.

Aldonka napisał(a):Nie wiem do końca czy pomniki cmentarne wypada określać jakimś mianem piękna, w końcu są raczej smutnymi elementami życia, ale ten jest absolutnie piękny, taki...nie wiem, osobisty, taki wymowny i...piękny po prostu.

Czy to smutny element życia, to też kwestia osobistego podejścia. Dla głęboko wierzących w życie pozagorobowe mógłby być radosnym elementem...

Ale zostawiając na boku kwestie światopglądowe, pojęcie piękna również podlega bardzo subiektywnym ocenom. Powiem szczerze - dla mnie ten nagrobek lawiruje na pograniczu kiczu. Natomiast, zważywszy, że wykonany został rękami amatora w tej sztuce, a do tego człowieka, który poświęcił wiele lat swojego życia, poświęcił własne fundusze na to, by inni - tacy, jak ja - zwykli zjadacze chleba mogli poznać najpiękniejsze miejsca Velebitu... już za to jestem gotów stanąć nad przyszłym grobem Tatka, przepełniony szacunkiem dla niego.

A kiedy spocznie na wieczne czasy w przygotowanym przez siebie miejscu - przyjadę tam ponownie, by w milczeniu podziękować mu za to wszytko, czego dokonał...

Pozdrawiam,
Wojtek

Piękny czy kiczowaty?
Klimatyczny, chorwacki, ludowy.
Ciekawe miejsce.

Pozdrawiam

Prawda, że ma w sobie coś z kiczu, ale jakoś ta cała otoczka tego mnie osobiście ten kicz zamienia w coś o wiele głębszego. Nie wie, czy gdybym nie znała dzięki Tobie historii tego i zobaczyła to całkiem przypadkiem nie uznałabym tego za kicz. Nie wiem, być może. Wiadomo, każdy odbiera, odczuwa inaczej i w sumie to dobrze, inaczej na świecie byłoby szaro i nijako

Jacek S napisał(a):Piękny czy kiczowaty?
Klimatyczny, chorwacki, ludowy.
Ciekawe miejsce.

Aldonka napisał(a):Prawda, że ma w sobie coś z kiczu, ale jakoś ta cała otoczka tego mnie osobiście ten kicz zamienia w coś o wiele głębszego. Nie wie, czy gdybym nie znała dzięki Tobie historii tego i zobaczyła to całkiem przypadkiem nie uznałabym tego za kicz. Nie wiem, być może.

Na pewno miejsce jest bardzo oryginalne.
Kwestia kiczu - wiecie, czasem sobie siądę na brzegu jeziora, zachodzące słońce opromienia skały czerwonym blaskiem, zbyrkają owce w dali...
W zasadzie kicz, rzecz oklepana. A jakież piękne...

W moich oczach i ustach słowo "kicz" nie ma w pełni pejoratywnego znaczenia.

Pozdrawiam,
Wojtek

P.S.
Poświęciłem temu miejscu kilka fotek. Nie zrobiłbym tego, gyby mi nie przypadło do gustu.

Franz napisał(a):P.S.
Poświęciłem temu miejscu kilka fotek. Nie zrobiłbym tego, gyby mi nie przypadło do gustu.

I bardzo dobrze, bo ta figurka przy krzyżu jest jedwabista, czy jak tam mówią małolaty