Między morzem, a górami, czyli Passatem przez Europę ;)

mariusz-w napisał(a):Taaa ... teraz to nie tylko dotyk szorstkiej skały, ale jeszcze sporo powietrza pod stopami.

Na tej ferracie powietrza pod stopami rzeczywiście nie brakowało. Praktycznie większa część trasy jest dość mocno eksponowana. Ale o to przecież chodzi. Po to tam przyjechaliśmy

Przed Nami przejście kolejnym mocno eksponowanym odcinkiem. Prezentuje się wyjątkowo pięknie





A takie widoki są pod nogami...











Po chwili znajdujemy się w miejscu w którym zaczynają się schody. Pan w zielonym ewidentnie nie może sobie poradzić z przejściem tego odcinka. Robi się lekki zator. Po chwili dochodzą Nas nawet Polacy których mijaliśmy na samym początku. No to myślimy sobie, że to zapewne najtrudniejszy element tej trasy...



Widać, że gość zupełnie opadł z sił, bo momentami nawet chwyta się za linę zgięciami w łokciach. Dopiero ten Pan w czerwonym pokazywał po kolei gdzie ma stawiać nogi, i w końcu udało mu się ten odcinek pokonać.
I teraz właśnie mi się przypomniało, że jeden turysta nie sprostał też tej ferracie i zaczął schodzić "pod prąd". Tylko nie pamiętam czy to akurat przy okazji tego przejścia, czy tego wcześniejszego na którym była ta przewieszka...



Tak to wygląda, stojąc nieco bliżej. Generalnie to przejście nie było jakieś strasznie trudne. Wystarczyło się jedynie dobrze ustawić. Ja np. w ogóle nie szedłem tak jak Oni, tylko bardziej dołem, a dokładniej tak jak idzie ta rysa. Lonża jest na tyle długa, że wcale nie trzeba iść przyklejonym do "żelaznej liny"...







Z uśmiechem na twarzy pokonujemy ten odcinek...



A po wyjściu na górę Nasze uśmiechy są już bardzo szerokie
Swoją drogą, jest to chyba moje ulubione zdjęcie z Dolomitów. Dlaczego ? Dlatego, że odzwierciedla prawie w 100 % to co czułem/czuliśmy przechodząc tą ferratę. Nawet teraz jak przeglądam zdjęcia z tego dnia, to się łezka w oku kręci, bo to, co tam przeżyliśmy jest niedopisania. Trasa jest naprawdę przepiękna. Ilość odcinków wymagających wspinaczki jest tutaj bardzo duża. Do tego ferrata poprowadzona jest w wyjątkowo przepaścistym i mocno eksponowanym terenie, co dodatkowo dodaje jej uroku. Lipella zdecydowanie przy niej wysiada.



I jeszcze w tym miejscu wrzucę dodatkowo uśmiechy Kamila i Szymona. Łukasz jak zwykle gdzieś uciekł do przodu
Wydaje mi się, że te zdjęcia wyjątkowo oddają Naszą radość i satysfakcję z przejścia tej ferraty
A i tak, to jeszcze nie koniec. Jeszcze kawałeczek do przejścia Nam zostało





I tak jeszcze na zakończenie dzisiejszego odcinka, jedno zdjęcie. Tak, żeby się lepiej spało. Dobranoc

blackmore2k3 napisał(a):A po wyjściu na górę Nasze uśmiechy są już bardzo szerokie
Swoją drogą, jest to chyba moje ulubione zdjęcie z Dolomitów. Dlaczego ? Dlatego, że odzwierciedla prawie w 100 % to co czułem/czuliśmy przechodząc tą ferratę.

Tym razem za komentarz niech służą cytaty :

"Najlepszym wspinaczem jest ten kto czerpie z tego największą radość”- Andreas Heckmair

"Wielkie rzeczy się dzieją kiedy się spotykają ludzie z górami". - Andrzej Zawada

pozdrawiam.

W tych Twoich Dolomitach dużo więcej ludzi niż w Dolomitach Franza.

pzdr

mariusz-w napisał(a):Tym razem za komentarz niech służą cytaty :

"Najlepszym wspinaczem jest ten kto czerpie z tego największą radość”- Andreas Heckmair

"Wielkie rzeczy się dzieją kiedy się spotykają ludzie z górami". - Andrzej Zawada

Całkowicie się z Nimi zgadzam. Myślę, że są jak najbardziej trafne

longtom napisał(a):W tych Twoich Dolomitach dużo więcej ludzi niż w Dolomitach Franza.

pzdr

Tylko się teraz zastanawiam, czy to dobrze czy źle

blackmore2k3 napisał(a):Tylko się teraz zastanawiam, czy to dobrze czy źle

Inaczej,

czyli


dobrze

longtom napisał(a):

blackmore2k3 napisał(a):Tylko się teraz zastanawiam, czy to dobrze czy źle

Inaczej,

czyli


dobrze

ale odludzie też czasem potrzebne...

longtom napisał(a):W tych Twoich Dolomitach dużo więcej ludzi niż w Dolomitach Franza.
pzdr

No bo Wojtka w okresie lipiec/sierpień w Dolomitach nie spotkasz ... zresztą nie tylko Wojtka.

pozdrawiam.

longtom napisał(a):
Inaczej,

czyli

dobrze

No inaczej inaczej. Ale wynika to przede wszystkim z tego, że Wojtek wybiera przeważnie wrzesień na takie wędrówki. I tak jak już słusznie wspomniał Mariusz, w tych najbardziej obleganych miesiącach jakimi bez wątpienia są lipiec i sierpień, jego tam po prostu nie ma.
Po drugie, my akurat wybieraliśmy ferraty dość popularne, więc chcąc nie chcąc liczyliśmy się z tym, że może być tłoczno.
A trzecie kwestia to to, że Wojtek wędruje samotnie. Więc nawet nie ma mu kto zdjęcia zrobić

Ale jak uważasz, że to równie dobrze, to najważniejsze

te kiero napisał(a):ale odludzie też czasem potrzebne...

Odludzia to będą w drugiej części wakacji. Na wyciszenie tej przyjdzie czas

Jedni odpoczywają...



Pani ładnie radzi sobie z trawersem...



Jeszcze sobie raz zerkniemy w dół, gdzie do wspinaczki przymierzają się już kolejne osoby...



No nic, pora iść dalej. Przed Nami kolejny pięknie eksponowany trawers



Tutaj już widziany z drugiej strony...





Mijamy teraz lekki przesmyk...



Od samego początku ferraty. aż do tego miejsca, poprowadzona jest całkowicie nowa żelazna lina. Natomiast tutaj zaczyna się już ta stara. Jest dużo cieńsza, mocowania zrobione są na mniejszych śrubach, no i przede wszystkim nie jest tak fajnie naciągnięta, jak ta nowa.



Teraz kawałek pionowej wspinaczki...



I kilka widoczków...

Do szczytu zostało już nie daleko...



Jeszcze tylko trochę wspinaczki...











I to już chyba wierzchołek Punta Anna. Znajdujemy się na wysokości 2731 m n.p.m.











W oddali widać schronisko Giussani...



Parę kawałków czekolady, woda i kierujemy się dalej. Nie spędziliśmy tutaj za wiele czasu. Ale to była w zasadzie jedyna okazja żeby wyprzedzić wszystkich i iść dalej swoim tempem...

Chłopakom się zebrało na wygłupy



Jeszcze obrót za siebie...



I idziemy do przodu...

blackmore2k3 napisał(a):A trzecie kwestia to to, że Wojtek wędruje samotnie. Więc nawet nie ma mu kto zdjęcia zrobić

... za to u Ciebie zdjęcia, to swojego rodzaju uzupełnienie tego co możemy zobaczyć u Wojtka.

Widoczne na fotkach sylwetki bohaterów wspinaczki, doskonale oddają jej "atmosferę".
U Wojtka poza pięknymi widokami widzimy najczęściej jego buty.
Mogę Wam (oczywiście w tajemnicy) powiedzieć, że w kolejnych (tych aktualnych) odsłonach, zapewne będziemy oglądać inne, gdyż te kultowe wymienił na nowszy model.

Świetne ujęcia ze ściany, super pamiątka i doskonała dokumentacja pokonania ferraty Giuseppe Olivieri.
Jeszcze raz ogromne brawa dla całego Waszego teamu.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Widoczne na fotkach sylwetki bohaterów wspinaczki, doskonale oddają jej "atmosferę".

Właśnie.

mariusz-w napisał(a):U Wojtka poza pięknymi widokami widzimy najczęściej jego buty.

pzdr

mariusz-w napisał(a):... za to u Ciebie zdjęcia, to swojego rodzaju uzupełnienie tego co możemy zobaczyć u Wojtka.
Widoczne na fotkach sylwetki bohaterów wspinaczki, doskonale oddają jej "atmosferę".

No w jakiś tam sposób na pewno oddają atmosferę. U Wojtka są głównie same skały. U mnie na tych skałach można znaleźć również osoby. A to, w połączeniu ze sobą daje bardzo fajny efekt, bo mniej więcej widać poszczególne trudności.
Chociaż pomimo tego połączenia, to i tak zdjęcia nie oddają tego jak tam jest naprawdę. Ale jakieś wyobrażenie pozostawiają

mariusz-w napisał(a):U Wojtka poza pięknymi widokami widzimy najczęściej jego buty.

Rozbawiło mnie to z rana hehe. No, ale taka jest prawda

mariusz-w napisał(a):Świetne ujęcia ze ściany, super pamiątka i doskonała dokumentacja pokonania ferraty Giuseppe Olivieri.
Jeszcze raz ogromne brawa dla całego Waszego teamu.

Miło to słyszeć
Dokumentacja jest rzeczywiście konkretna. Aż się czasem zastanawiam czy nie przesadzam z tymi zdjęciami