Menorca - fall in love

kkra napisał(a):ps. 32 h- podziwiam

Całe szczęście tylko do marca tak dużo, potem spadnę do 10-ciu, no i na następny rok nie mam planu . Ale w tej chwili przynajmniej wypłata wygląda porządnie, to mnie pociesza

Es Grau, w którym się nie zatrzymaliśmy wygląda z góry tak:



Nie jest to miejsce oblegane przez turystów-plażowiczów. Tu przyjeżdża się dla walorów przyrodniczych parku de s'Albufera des Grau.




Park obejmuje duży fragment północno-wschodniego wybrzeża wraz z wysepką Illa de'n Colom i dzikim półwyspem Cap de Favaritx. Znalazło tu schronienie wiele gatunków ptaków, roślin i zwierząt.

Nie byliśmy, ale uważam, że relacja bez wspomnienia o tym miejscu byłaby niepełna.

Dzień 7 - środa
Odcinek 4: Sa Mesquida

Żeby dotrzeć do naszego właściwego celu, do miejscowości i plaży Sa Mesquida musimy wrócić do Maó. Tak też robimy, jednak źle zjeżdżamy na rondzie i lądujemy po drugiej stronie portu w Maó. Tędzy byśmy dojechali do wielkiej twierdzy, ale ją, nie bez żalu, odpuściliśmy. Stąd byłby tez ładny widok na tą nadbrzeżną część Maó w której byliśmy niedawno.



Rezygnujemy jednak, chcemy po prostu poleniuchować na plaży. Na tej plaży, z której zrezygnowałam podczas pobytu w Maó, wtedy kiedy mąż z córą "zgodzili się" na latarnię, ale nie na plażę . Dziś udaje mi się postawić na swoim.

Droga jest dość kręta:







Przejeżdżamy przez uroczą wioskę fotografując w locie kolejny zabytek motoryzacyjny



I ruszamy dalej na plażę



Miejsce ma niesamowity klimat, jest zupełnie inne niż te odwiedzane do tej pory.



Taka wioska rybacka gdzieś na końcu świata. Jedziemy jeszcze kawałek i parkujemy powyżej plaży, dalej trzeba iść pieszo...

helen napisał(a):Taka wioska rybacka gdzieś na końcu świata.

To jest chyba miejsce , które tygryski ( i nie tylko ) lubią najbardziej

Świetne miejsce do naładowania akumulatorów na kolejny rok - pięknie


Pozdrawiam
Piotr

Es Grau z góry wygląda pięknie,

helen napisał(a):

ale i tu by mi się baaardzo podobało.

Pozdrawiam,
Wojtek

Świetne miejsce do naładowania akumulatorów na kolejny rok - pięknie icon_biggrin.gif

Tak, gdybym jeszcze raz mogła wybrać się na Minorkę szukałabym lokum zdecydowanie w takich miejscach.

Es Grau z góry wygląda pięknie, ale i tu by mi się baaardzo podobało

Sa Mesquida z lotu ptaka wygląda również uroczo:

helen napisał(a):Sa Mesquida z lotu ptaka wygląda również uroczo

Nie da się ukryć, że z góry większość miejsc wygląda pięknie.
To jeden z powodów, dla których mnie w góry ciągnie.

Pozdrawiam,
Wojtek

c.d.

Po tygodniu spędzonym na wyspie jesteśmy wyciszeni, zrelaksowani, te kilka dni dały nam chyba więcej niż dłuższe pobyty gdziekolwiek indziej. Na tej plaży chcemy po raz ostatni nacieszyć się atmosferą Minorki, jeszcze nie myśleć o jutrzejszym powrocie.

Przed wejściem na plażę oceniamy asortyment w objazdowej lodziarni. Będzie dokąd biegać po lody i zimne napoje.



Ale najpierw na plażę.



Sa Mesquida to pierwsza plaża "z charakterem" (tak nazywa ja przewodnik zakupiony na wyspie) jaką napotyka się jadąc od strony Maó. Zabudowa nad zatoką to głównie domki zbudowane przez mieszkańców wyspy w celu spędzania w nich wolnego czasu. Utworzyły one z czasem małe osiedle. Plażę ogranicza z jednej strony skała Pa Gros (68 m) a z drugiej wieża obronna, zbudowana przez Brytyjczyków pod koniec XVIII wieku.

Tłumów nie ma, wybieramy miejsce na jej prawym, spokojniejszym skraju, tu jest sporo osób plażujących nago, im bliżej wieży strażniczej tym ich przewaga jest większa Rozkładamy się w "zrównoważonej strefie" .
Woda jest wyjątkowo ciepła, nie ma słońca więc najpierw popływamy.



Potem dzielimy się prowiantem z "kurą", tak nazywamy mewę, która dłuższy czas spaceruje między ręcznikami nie zwracając uwagi na ludzi.






Na szczęście wkrótce wychodzi słońce i możemy zażyć również kąpieli słonecznych




Morze lekko faluje



czasem tworzy się większa fala



W skale Pa Gros zauważamy wejście do groty



Zaglądamy do środka:



W środku jest całkiem sporo miejsca



Czyżby i to "wydłubano" w celach obronnych



Wychodzimy





Za Pa Gros jest kolejna zatoka Sa Raconada Vella, dobrze znana bramka otwiera przed nami drogę do tej innej Minorki, Minorki dla wędrowców, miłośników przyrody i pięknych widoków. Tu po raz kolejny wchodzimy na chwilę na szlak Cami de Cavalls. To fragment odcinka pierwszego, Maó-Es Grau, który cały ma 10 km .

No i jesteśmy po drugiej stronie, tu piasek ustępuje miejsca kamieniom, no i widzimy teraz Pa Gros z innej strony.




Jesteśmy blisko naszej plaży, a tu zupełnie nikogo nie ma, pusto. Fakt, zatoczka nie jest zbyt zachęcająca do plażowania, ale mimo to fajnie tak posiedzieć sobie tylko we dwójkę.




Gdy wracamy na plażę mijamy grupę wędrowców z plecakami, tak... oni mają odpowiednie buty, plecaki a my? dziwnie wyglądamy w strojach kąpielowych i na bosaka Kamienie na szczęście są gładkie i można po nich w miarę sprawnie chodzić. A ja uwielbiam chodzić na boso...

Wracamy


Wybieramy inną ścieżkę i idziemy wśród suchych traw i bardzo licznie tu występujących lilii morskich, dobrze zapamiętałam Wojtku? To lilie morskie są?

Po około 3 godzinach plażowania opuszczamy Sa Mesqueidę skąpaną w zachodzącym pomału słońcu



Z drogi zerkamy na nasz kawałek plaży



i jej bardziej nagą część



Zerkamy na wieżę




i domki nad zatoką




Odnajdujemy auto i zjeżdżamy do "miasteczka"



Teraz żałuję, że tam wtedy nie stanęliśmy i nie zajrzeliśmy tu:



Wjeżdżamy na chwilę do Maó, tankujemy auto tak, żeby poziom paliwa był zgodny z umówionym w wypożyczalni, decydujemy się umyć również samochód, jest tak brudny, że aż wstyd go oddawać w takim stanie. 2 euro i lśni jak nowy

Czas wracać "do domu"

helen napisał(a):Wybieramy inną ścieżkę i idziemy wśród suchych traw i bardzo licznie tu występujących lilii morskich, dobrze zapamiętałam Wojtku? To lilie morskie są?

Bardzo dobrze.

A grota ma mocno bunkrowaty charakter.

Pozdrawiam,
Wojtek

Po czym poznać, że czas pożegnań? Dziecko chce posiedzieć samo w zamyśleniu, Wy idziecie przed siebie i pewnie częściej milczycie niż komentujecie? U każdego jest chyba podobnie. Nostalgia mnie ogarnęła

To, co? Czas na zaległe relacje, droga pani Tak w ramach tych 32 a potem tylko 10.

mahadarbi napisał(a):Po czym poznać, że czas pożegnań? Dziecko chce posiedzieć samo w zamyśleniu, Wy idziecie przed siebie i pewnie częściej milczycie niż komentujecie? U każdego jest chyba podobnie. Nostalgia mnie ogarnęła

Dokładnie tak.

To, co? Czas na zaległe relacje, droga pani Tak w ramach tych 32 a potem tylko 10.

To jest niewykonalne moja droga, zupełnie niewykonalne w każdym bądź razie nie w najbliższym czasie. Skończę tą relację i będę zaglądać towarzysko, poza tym mam książkę do przetłumaczenia. Zupełnie o niej zapomniałam, a autor jesienią się upomni.

No to już mam jasność, skąd u nauczyciela tyle optymizmu życiowego Tłumaczenia To godziwy zastrzyk, choć dłuoterminowe działanie

Ja też kończę Zante i się powoli wycofuję Mam jeszcze co prawda zaległy Rab z 1,5 rocznym dzieckiem, ale raczej nie podejmę wyzwania