Menorca - fall in love

Pyszny odcinek ... Idę do lodówki, bo mam pełne usta śliny ...
Pozdravki.

wojan napisał(a):Pyszny odcinek ... Idę do lodówki, bo mam pełne usta śliny ...
Pozdravki.

Witaj, smacznego. Zjedz coś konkretniejszego niż żelki

helen napisał(a):Witaj Wojtku, jak się cieszę, że wróciłeś. Wakacje się skończyły, wróciłam do pracy... relacja tez mi się kończy jakoś tak smutno się zrobiło. A tu niespodzianka

Niespodzianka?
Skończył się kolejny wyjazd, więc natychmiast zajrzałem do ulubionych wątków. U Mahadarbi załapałem się na końcowy prolożek na jednej wyspie i przeskoczyłem od razu na następną. U Ciebie musiałem tylko poskakać po różnych zakątkach jednej wyspy.

A co do ceny za tę zupkę - to zwykle tyle wydaję przez trzy tygodnie wakacji na zakup wyżywienia za granicą.

Pozdrawiam,
Wojtek

Witam w nowym roku szkolnym

Zmogła mnie choroba na początek, słaba jestem jak mucha, ale do Ciebie zaglądam

Cudnie, spokojnie, zupa przepyszna! ale cena, ech, szkoda gadać.....

te kolorowe cosie w mgnieniu oka znikałyby w brzuchach moich łasuchów

Franz napisał(a):Skończył się kolejny wyjazd, więc natychmiast zajrzałem do ulubionych wątków. 8
...
Pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo mi miło.

Elizasz, toś sobie znalazła sposób na przedłużenie wakacji , dbaj o siebie i wracaj do zdrówka. Ja wystartowałam bez problemów i będę w tym roku zmagać się z 32 godzinami, jak ja to zrobię nie tracąc głosu, nie mam pojęcia . Ale przynajmniej pensja będzie godziwa

Pozdrawiam wszystkich piszących i tych tylko czytających również.

C.d.
Gdy już nacieszyliśmy oczy uroczym portem i łódeczkami ruszyliśmy na spacer w kierunku wieży strażniczej i obronnej El Torre de Fornells.

Po drodze zatrzymywaliśmy się tu i tam zachwycając a to drzwiami, a to firanką, czy ciekawym budynkiem zaprojektowanym na wzór megalitycznej tauli.









Mijaliśmy również polecaną przez przewodnik restaurację Es Cranc, ale nawet już nie zaglądaliśmy, żeby porównać ceny. Zasłodziliśmy się smakołykami ze straganu tak, że o jedzeniu czegokolwiek nie było mowy. Podziwialiśmy za to widzianą już po raz kolejny uroczą rynnę



Czasem naszą uwagę przykuwały zupełnie inne obrazki, kunszt parkowania południowców zawsze będzie mnie wprawiał w osłupienie.



Szliśmy wzdłuż brzegu zatoki ku otwartemu morzu, raz po raz zerkając to na zatokę, to na ciąg budynków przy uliczce.






W końcu ten drugi widok zwyciężył.



Wszystkie segmenty długiego szeregowca posiadały otwarte loggie, a każda z nich kryła inny widok...

Jak Ci południowcy zdają te prawo jazdy?

W powietrzu czuć nieuchronny koniec wycieczki... Jak ja nie lubię końca wakacji

Wydaje mi się, że ten szeregowiec to nic innego jak letnie siedziby bogatszych Hiszpanów. Niektóre wyglądały na nieodwiedzane, inne były pełne życia. Szliśmy zaglądając tu i tam, na większości tarasów stały stoły nakryte do posiłku, na innych widzieliśmy coś w rodzaju wystawy pamiątek, czasem w loggiach bawiły się dzieci, czasem ktoś pił kawę, czytał książkę.






Każda loggia w pewien sposób opowiadała o ludziach, którzy na niej przesiadywali.



To krzesełko musiałam sfotografować, wszak piwo Estrella Damm niemal co wieczór umilało nam czas w hotelu, jak piwa nie lubię, tak to bardzo mi smakowało. No i pamiętałam filmik reklamowy oglądany przed wyjazdem



Niektóre z domków miały urocze patia




Bardzo nam się podobała możliwość zerknięcia do środka.
Naszą uwagę zwróciły też schodki ozdobione kolorowymi kafelkami, podobnie wyglądały schody w naszym hotelu.





Na jednym z tarasów gościła jaszczurka






Bardzo fajne, interesujące miejsce, no i oczywiście tu nie było turystów, wszyscy siedzieli w porcie, a my dalej zmierzaliśmy ku wieży strażniczej.

Na końcu uliczki okazało się, że droga do wieży prowadzi pod górkę, tu nasza nastolatka stwierdziła, że sobie na nas poczeka na dole. Zasiadła nad zatoką z pamiętnikiem i na swój sposób przetrawiała coraz bardziej nostalgiczny nastrój jaki nas zaczął ogarniać.

A my dreptaliśmy w górę podziwiając zamglony krajobraz, a zwłaszcza majaczący w oddali półwysep Cavalleria z latarnią morską, wdychając unoszący się w upalnym powietrzu zapach rumianku. To tu po raz pierwszy zobaczyliśmy ile go rośnie między kamieniami. Musicie wiedzieć, że jest to jedno z bardziej znanych na wyspie ziół, a herbatka z rumianku jest bardzo popularnym napojem na Minorce zwłaszcza w sezonie jesienno zimowym.

Na półwyspie Cavalleria karmiliśmy kozy, dziś widok klifu z latarnią wywołuje uśmiech ale jednocześnie powiększa żal powodowany zbliżającym wyjazdem .



Z drogi do wieży mogliśmy zerknąć na mijany wcześniej szeregowiec od tyłu i "pokłonić się" El Toro. Wzgórze jest niemal nieodłącznym towarzyszem wycieczek w tym rejonie wyspy, co rusz pojawia się w kadrze. Wspominam je równie ciepło jak drogę Mandre - Kolan na Pagu

helen napisał(a):Naszą uwagę zwróciły też schodki ozdobione kolorowymi kafelkami, podobnie wyglądały schody w naszym hotelu.

W kontynentalnej Hiszpanii też można się na nie napatrzeć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Za nami pozostawało wejście do zatoki

A przed nami górowała wieża



Została ona zbudowana między1801 a 1802 r. pod koniec panowania Brytyjczyków na wyspie i miała chronić wejście do portu Fornells. Poniżej znajduje się kapliczka poświęcona Maryi Pannie z Lourdes.

Przy wejściu do wieży okazuje się, że jest ona nieczynna. Miła, śliczna dziewczyna zaprasza nas .... jutro. Ej.. jest dopiero 15-sta z minutami! Spóźniliśmy się dosłownie te kilka minut.

Cóż, oglądamy panoramę Fornells i schodzimy.







Panienka z wieży dziarskim krokiem schodzi do samochodu, śmiejemy się, że ma do pracy pod górkę



Nasz córa nadal siedzi tam gdzie ją zostawiliśmy

Wracamy znów wzdłuż uliczki Carrer des Vivers

następnie odbijamy w stronę parkingu. Brniemy przez coraz większy upał, co chwilę wychodzi słońce, a nawet jak go nie ma to i tak jest bardzo gorąco. Postanawiamy resztę dnia spędzić na plaży.

W drodze do auta jeszcze kilka zdjęć, autorstwa córy:





i opuszczamy Fornells

Kierujemy się na Maó, nie wracamy jednak do Me-1, jedziemy znaną nam już drogą Me-7.



Przybyło świeżo zaoranych pól.

Wkrótce widzimy Maó.



Skręcamy w lewo w Me-5




Szybciutko dojeżdżamy do Es Grau, tutaj również widać świąteczne dekoracje, fiesta pewnie już się odbywała.



Po lewej stronie ulicy biuro organizujące wycieczki kajakowe, na tablicy przy wejściu godziny zbiórek chętnych.


Córa śpi, a my nie możemy znaleźć miejsca parkingowego, bardzo tu wąsko wszędzie, a parking przy wjeździe do miasteczka pełny.

Wracamy w stronę Maó.

Piękne okolice, kiedy ja to wszystko zdążę zobaczyć?
ps. 32 h- podziwiam