Menorca - fall in love

mahadarbi napisał(a):Wiesz co? Jadąc tak z Wami po tych bezkresnych polach porośniętych zielonymi kępami, wyciszam się nawet w pracy

Franz napisał(a):Fryzja - na wyspach nie byłem, natomiast zwiedzając wybrzeże Morza Północnego od południwej Jutlandii po Holandię, zetknąłem się z wtedy zupełnie mi nie znanym zjawiskiem - Wattenmeer.

helen napisał(a):... aaaa już wiem, będzie "wielki błękit"

longtom napisał(a):

helen napisał(a):... aaaa już wiem, będzie "wielki błękit"

Z pomarańczowym błotkiem może się ładnie komponować.
pzdr

helen napisał(a):Ja na Borkum pierwszy raz zetknęłam się z przypływami i odpływami. Nie mogłam się nadziwić jak szybko się to odbywa. Na tym białym cyplu, na jego końcu leżakowały foki, żeby je odwiedzić, trzeba było o określonej godzinie wyjść, by zdążyć przed przypływem wrócić. Potem cypel znikał, a co dzień miał inny kształt

helen napisał(a):Wojtku, wygooglałam sobie tą Holy Island i bardzo niecierpliwie czekam, aż nam to pokażesz. Piękne miejsce.

helen napisał(a):Rozumiem, że jak się nie zdąży to potem w najlepszym wypadku tak?

Elizasz napisał(a):Kurcze, jakie piękne miejsca są na świecie!

Niesamowite te kolory, niebo, błoto, skały-coś wspaniałego!

Franz a Ty to zawodowym podróżnikiem jesteś? Zaglądam do tylu Twoich relacji z całego świata i zazdrość mnie bierze icon_wink.gif

przepraszam za OT icon_redface.gif

helen napisał(a):Będzie błękit, będzie chillout u pirata, potem duuużo bieli, a na koniec odrobina stolicy

Niewątpliwie fakt ten związany jest z historią. Mianowicie po okresie wojny domowej w 1936-1939 Minorka była ostatnim regionem w Hiszpanii, która do końca podtrzymywała charakter republikański. To zachowanie obywateli wyspy naturalnie nie przypadło do gustu wielkiemu dowódcy, co więcej nie przeszedł on obok tego niezauważalnie. Generał Franco wyraźnie ukarał Minorke zabraniając jej mieszkańcom używania języka katalońskiego oraz wprowadził całkowity zakaz rozbudowy tego miejsca. Można sobie wyobrazić, iż to spowodowało totalny zastój ekonomiczny oraz brak rozwoju turystyki, jaki w tym czasie dokonywał się na pobliskiej Majorce czy Ibizie. Sytuacja uległa zmianie dopiero po jego śmierci gen. Franco czyli w 1975 roku.

Chcąc się wzbogacić lub raczej zmodyfikować rolniczy charakter wyspy poprosili o pomoc już wtedy ekspertów z Wysp Kanaryjskich czy Majorki. Owi znawcy rozwoju turystyki zjechali powierzchnię wyspy wzdłuż i wszerz oraz opłynęli ją dookoła, wybierając kilka miejsc, a w szczególności plaże, gdzie nastąpił rozwój zabudowy.

Na dziewiczej skale i w schowanych zatokach zaczęły wzrastać betonowe wysokie budynki przypominające bloki. Przykładem jest Cala Galdana – pierwsza duża zatoka, osłonięta przed wiatrem wokół której powstały aż trzy tego typu hotele i rzeczywiście funkcjonują do dnia dzisiejszego.

Minorkańczycy jednak bardzo szybko zaregowali na lekkomyślny rozwój wyspy i nie pozwolili na tego typu zabudowę. Do dnia dzisiejszego na całej powierzchni Minorki, która liczy 702 km 2 zachowało się 9 obiektów hotelowych z tamtego okresu. Te wydarzenie tj. zakaz dot. zagospodarowania przestrzennego jest istotnym lecz nie jedynym czynnikiem świadczącym o odrębności w postrzeganiu kultury i stylu życia mieszkańców wyspy. Później zaczęto budować przyjemne apartamenty, których wysokość nie przekracza trzech pięter.