Maslinka w Maslinicy :)

tony montana napisał(a):W kwestii Pilznera przypomniala mi sie jedna z tzw wpadek dziennikarskich (choc wg mnie ta akurat wpadka jakas nie jest)

"Czechoslowak sadzac po wygladzie lubi wypic sobie Pilznerka"
Za czasow Czechoslowacji to bylo

Ja też lubię Chociaż podobno tego nie widać



18 lipca (poniedziałek): Koncert

Późnym popołudniem plażujemy jeszcze na najbliższej nam plaży. Dostaje nam się też trochę tuńczyka z grilla od gospodarzy, więc nie musimy się już martwić o kolację

Pójdziemy więc do Maslinicy tylko na piwo. I na koncert. Dzisiaj w ramach Šoltańskiego Kulturalnego Lata w amfiteatrze w marinie zagra zespół Trebelmakers. Sprawdzimy, co to za jedni

Tak jak pisałam, Maslinica będzie pojawiać się regularnie, więc znowu kilka fotek z nocnego miasteczka:




Stragany z suwenirami (jedyne w Maslinicy):



W środy i soboty rozkładały się też stoiska w centralnej części nabrzeża, pod palmą.

Życie towarzyskie kwitnie:



Zasiadamy w jednej z knajpek, tuż nad morzem. Zdjęcie z avatara :



A później spacerujemy w stronę mariny. Pałac-hotel:



Zaglądamy do środka, gdzie jakaś postać przygrywa zwierzakom :



Z amfiteatru zaczyna dobiegać muzyka, więc przyśpieszamy kroku...



Można usiąść przy kawiarnianych stolikach:



albo na stopniach amfiteatru, zadbano nawet o poduszki i popielniczki

Wybieramy tę drugą opcję, bo piwo piliśmy przed chwilą

Koncert właśnie się zaczyna, z godzinnym opóźnieniem

Okazuje się, że Trebelmakers to męski duet grający na gitarach:



Ale jak! Chłopaki wymiatają



Grają znane rockowe kawałki. I trzeba przyznać, obaj mają niezłe głosy

Słuchamy z przyjemnością jakieś 1,5 godziny. Koło 23:30, kiedy koncert jeszcze trwa, zaczyna nam się chcieć trochę spać. No i robi mi się zimno Wracamy więc powoli przez nieco uśpioną Maslinicę:



Restauracje już pozamykane, ale ekipa, choć mocno uszczuplona, siedzi na swoim stałym miejscu:



Na koniec widoczek na marinę z góry. Widać, że na schodkach amfiteatru nie zostało już zbyt wiele osób:



Dźwięki gitary niosą się echem po całej miejscowości, wtórują im świerszcze, a my wracamy na kwaterkę...

Ależ się romantycznie zrobiło

Nie pozostaje mi nic innego, jak powiedzieć: Laku noć
Choć jest dopiero środek dnia

Nefer napisał(a):Piwo, muzyka, ładne zdjęcia .
Bardzo przyjemnie .

Było nam bardzo przyjemnie

tomekkulach napisał(a):Skojarzyło mi się
...
http://goo.gl/NKZuHj

Pozdrawiam

Super!

Mniej więcej tak to u nas wygląda

janusz07 napisał(a):No właśnie, w Zavali na Hvarze tez mocno cały czas wiała co skracało nasz wycieczki kajakowe, ale "windserverzy" szaleli.
Ach wróciłoby się jeszcze.

Ja też tęsknię...

arko2007 napisał(a):Jakże inaczej wyglądają te same miejsca w dzień i wieczorem, zupełnie inny klimat i oświetlenie.

Pozdrawiam
Krzysiek

Maslinica jest urokliwa zarówno w dzień, jak i w nocy

19 lipca (wtorek): Szutrowe próby i konoba Šešula

Dziś na śniadanie dostajemy od gospodarzy burek Później dzwonimy i rezerwujemy miejsce na statku na jutrzejszy fishpicnic

Tak to się tutaj odbywa. Mała wyspa, nie ma więc stoisk z propozycjami wycieczek na nabrzeżu. Pani w informacji turystycznej wydrukowała nam ofertę - w każdą środę można popłynąć do Trogiru i na Drvenik Veli. Dzwonimy pod wskazany w ofercie numer telefonu i bukujemy 2 miejsca oraz rybki na statku, który jutro rano odpływa ze Stomorskiej

Ale to dopiero jutro. Dziś jeszcze powiosłujemy, chociaż trochę potrwa, nim zwodujemy Plavca...

Plan jest taki, żeby szutrem zjechać do uvali Stračinska. Prowadzą do niej trzy szutrowe drogi z Gornjego Sela.

Najpierw musimy pokonać wąskie uliczki w miejscowości:



Jesteśmy na wspólnym szutrze:



który później rozgałęzia się na trzy drogi. Każda z nich prowadzi do zatoki Stračinska, chociaż nie każda bezpośrednio nad morze. Najpierw próbujemy zjechać tą, która powinna nas doprowadzić nad sam Jadran.

Jedzie się całkiem nieźle:



chociaż pod koniec drogi szuter nie jest już zbyt komfortowy:



Jednak Maździak jest na szczęście wyżej zawieszony od Fabiaka i daje radę

Wszystko fajnie, droga kończy się sporym wyasfaltowanym parkingiem, ale... wszystkie "miejsca parkingowe" lub takie, które mogłyby za takie uchodzić, mają wyraźne napisy: privat, a dalej jest zakaz ruchu... Akurat obok wypakowuje się słoweński turysta. Pytamy go więc (w sumie nie wiem, po co), czy nie ma tu opcji zaparkowania. Mówi, że to tylko dla turystów zakwaterowanych w zatoczce (jest tam kilka robinsonad )

No cóż, kilka z tych miejsc jest wolnych, ale wolimy nie ryzykować, że ktoś nam np. złośliwie przebije oponę. Privat to privat...

Pokonujemy tę samą drogę w przeciwnym kierunku, aż do rozwidlenia i postanawiamy spróbować dojechać do Stračinskiej inną drogą. Drugi szuter wygląda na słaby, próbujemy więc trzeci z kolei - patrz fioletowy krzyżyk na mapce.

Mniej więcej w tym miejscu rezygnujemy:



Droga jest coraz gorsza, coraz więcej dużych kamieni. Nie chcemy ryzykować jazdy autem, które jest z nami dopiero od kilku miesięcy i jeszcze nie do końca znamy jego możliwości Zwłaszcza, że nie wiemy, czy na końcu tej drogi nie spotka nas równie niemiła parkingowa niespodzianka.

Widać Stračinska nie jest nam pisana... A szkoda, bo na zdjęciach w folderach prezentuje się pięknie. Zresztą możecie sami zobaczyć w internecie

Patrzymy na mapę i tym razem postanawiamy uderzyć na Senjską. Z głównej drogi przed Gornjim Selem trzeba odbić w szutrową. Szuter jest niezły, do pewnego momentu - zaznaczyłam czerwony x na mapce. To będzie mniej więcej to miejsce:



Później zdecydowanie gorzej i problem z zaparkowaniem. Chociaż miejsce do zostawienia auta by się znalazło (mimo że jest już południe - trochę nam zeszło na tych szutrowych próbach)....

Od tego miejsca trzeba potem jeszcze trochę pomaszerować. Zatoczkę już prawie (a wiadomo, jak to jest z tym prawie ) widać:



I zdradzę Wam, że Senjska jest przepiękna i wrócimy tu ostatniego dnia, bez kajaka. Dzisiaj jednak jest to bez sensu, bo musielibyśmy taszczyć Plavca dosyć daleko, w dodatku później wąską dróżką przez krzaczory. Tu gdzieś majaczy ścieżka:



Ponieważ "straciliśmy" już sporo cennego wakacyjnego czasu, jedziemy tam, gdzie na pewno można pokajakować (i bez problemu zwodować Plavca), a przy okazji coś zjeść, bo już zdążyliśmy zgłodnieć. Pewnie głównie z emocji, jakich dostarczyły nam szutrowe przygody

Jedziemy praktycznie z powrotem do Maslinicy , do uvali Šešula i pierwsze kroki kierujemy do konoby o tej samej, co zatoka, nazwie:




W restauracji serwują very sloooow food Na szczęście jest pięknie położona i możemy sobie umilać czas oczekiwania, podziwiając widoki:



Cały czas coś się dzieje - przepływają rodacy:



do restauracji przypływa pan z imponującą fryzurą :



Żeby nie myśleć, o tym, jak jestem głodna , idę na spacer po najbliższej okolicy, oczywiście z aparatem :





Piękne agawy:



i jak wszędzie na Šolcie - kaktus:



Wracam, może niedługo się doczekamy Jeszcze trochę cierpliwości i na stół wjeżdża talerz pysznych ćevapčići:



Najedzeni możemy wreszcie wsiąść do kajaka i pozwiedzać duża i ciekawą zatokę Šešula. Ale o tym - w następnym odcinku

mysza73 napisał(a):Dobrze, że zajrzałam tu po obiedzie ... bardzo apetycznie to wygląda i gdybym była głodna, to ślinka zalałaby mi kompa ...

W takim razie cieszę się, ze względu na Twojego kompa

ajdadi napisał(a):Ja jestem jeszcze przed...ale dam radę...

I co, dałeś radę?

piotrf napisał(a):Właśnie jadę na obiad . . . smacznego

Teraz pewnie już po kolacji?

greg1595 napisał(a):Hej Maslinko

że tak zapytam ile to cevapicici kosztowało?

Na Korculi wczoraj wyrwali 65 Kun + 20 za frytki

Pozdrav

To niedużo wyrwali

Za samo cevapicici płaciliśmy 80 kun. W restauracjach na Šolcie jest generalnie drożej niż na bardziej popularnych wyspach A w zatoczkach ceny są szczególnie wysokie Čevaby były prawie najtańsze w menu w tym miejscu; no, jeszcze girice były za 60 kun za porcję.