Francja

Franz napisał(a):

Bez twarzy. Po ilości osób można się domyślać kto tam jest.

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):Bez twarzy. Po ilości osób można się domyślać kto tam jest.

Tyle, że za wyjątkiem jednej twarzy, pozostałe wyglądają na zmyte przez oddziaływanie strumienia czasu, natomiast dlaczego sam Szef zamiast głowy ma wklęsły krzyż z zaokrąglonymi rogami?...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Vjetar napisał(a):Bez twarzy. Po ilości osób można się domyślać kto tam jest.

Tyle, że za wyjątkiem jednej twarzy, pozostałe wyglądają na zmyte przez oddziaływanie strumienia czasu, natomiast dlaczego sam Szef zamiast głowy ma wklęsły krzyż z zaokrąglonymi rogami?...

Też się nad tym głowiłem...

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):Też się nad tym głowiłem...

Może, gdyby wziąć oprowadzanie z przewodnikiem, coś by się wyjaśniło. Ale nie na pewno.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jeszcze wewnątrz świątyni zaczynają się schody, opadające długim ciągiem pomiędzy stojące niżej kamieniczki. Schodzimy nimi na tyle, by móc ogarnąć wzrokiem wspaniałą, pięciokondygnacyjną fasadę o kamiennej, kolorowej mozaice. Następnie ruszamy krętymi i wąskimi przejściami między niesamowicie urozmaiconą bryłą katedry, a sąsiednimi zabudowaniami. Wszystko to wynika ze wzrastającej w XII i XIII wieku popularności tego miejsca, spowodowanej zarówno ustanowieniem Le Puy głównym miejscem zbiórki pielgrzymek do Santiago de Compostela, jak i faktem, że to właśnie tutaj w 1095r. papież Urban II rzucił wezwanie do świętej wojny z muzułmanami, rozpoczynając cały szereg tragicznych w skutkach wypraw krzyżowych, będących powodem rosnącej nienawiści dwóch podobnych sobie religii. Aby pomieścić coraz większą rzeszę pielgrzymów, przedromańską świątynię usiłowano rozszerzać w każdym kierunku, gdzie tylko ukształtowanie opadającego dosyć stromo stoku na to pozwalało. Stąd tak zagmatwany kształt oraz posadowienie na różnych poziomach obecnej katedry.

Kręcąc to w jedną, to w drugą stronę, przechodząc bramami, a nawet dosyć długimi tunelami, docieramy pod portal św. Jana, w którego tympanonie widać Ostatnią Wieczerzę oraz Jezusa z aniołami powyżej - wszystko mocno przez ząb czasu nadgryzione, jakby wymyte, ale już zupełnie nie wiem, dlaczego wklęsłości wyraźnie później dodanych elementów architektonicznych zupełnie pozbawiły twarzy Chrystusa.

Franz napisał(a):...wszystko mocno przez ząb czasu nadgryzione, jakby wymyte, ale już zupełnie nie wiem, dlaczego wklęsłości wyraźnie później dodanych elementów architektonicznych zupełnie pozbawiły twarzy Chrystusa.

Może był pożar i długo bez dachu stał?

Może trafił się jakiś konserwator a'la Cecila Gimenez?



Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):Może był pożar i długo bez dachu stał?

Nic o tym w historii katedry nie wspominają.
Może czyszczono to szczotką drucianą, a płaskorzeźby wyglądają na wykonane z miękkiego tufu.

Vjetar napisał(a):Może trafił się jakiś konserwator a'la Cecila Gimenez?

to by wszystko tłumaczyło.


Pozdrawiam,
Wojtek

Tuż obok odnajdujemy fryzy gallo-rzymskie; to najstarszy fragment katedry Notre-Dame - stajemy oko w oko z kilkunastowieczną historią tych murów...

To już wszystko, co mogliśmy tutaj zdziałać. Niestety, krużganki są już zamknięte, dochodzi ósma wieczorem i trzeba pomyśleć o noclegu. Dwukrotnie spotykamy trójkę pielgrzymów, którzy w skomplikowanym układzie zabudowań szukają wejścia do Domu Pielgrzyma. My nasz dom mamy ze sobą, tylko musimy znaleźć dla niego odpowiednie miejsce.
Wyjeżdżamy z Le Puy-en-Velay.

Początkowy fragment drogi pokrywa się z końcówką dojazdu, ale nie możemy się oprzeć pokusie krótkiego przystanku, aby ostatni raz spojrzeć na miasto.

Co fotka to inny smaczek...

FUX napisał(a):Co fotka to inny smaczek...

Użyliśmy bardzo dużych przybliżeń, co w przypadku małpek przynosi średnie efekty. Ale myślę, że dają się te fotki oglądać.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wojtku, czy próbowałeś przetłumaczyć te napisy?