Francja

kaszubskiexpress napisał(a):Zacne autko.

Zgadzam się.

kaszubskiexpress napisał(a):Dobrze się sprawowało ?

Cały czas - bez zarzutu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Parkujemy pod samym kościołem, Niestety, pokrapuje deszczyk i żeby jakoś ująć obiektywem fasadę, chowamy się pod daszek naprzeciwko. Wtedy też widzimy kilka osób zbliżających się po schodach do wejścia. Pani, wyprzedzająca pozostałych o parę kroków, naciska klamkę i... nic. Drzwi pozostają niewzruszone. Nędza! To myśmy się tłukli tyle kilometrów, żeby raptem rzucić okiem na fasadę, która nie rzuca na kolana, a kryjący się wewnątrz, prawdziwy skarb pozostanie dla nas niedostępny?!





Ale nie - pani albo się droczyła z towarzystwem, albo miała za mało siły na te drzwi. Grupka wchodzi, więc i my ruszamy do wejścia, przyspieszając kroku, żeby coś się nagle na gorsze nie zmieniło.

Pierwsze, co się nam rzuca w oczy w przestronnym wnętrzu, to piękne organy, ze wspaniale rzeźbionymi wspornikami. Okazuje się jednak, że do tego, co w tym kościele najcenniejsze, trzeba kupić bilety. To w takim razie najpierw krótki wypad w przylegające krużganki.

Franz napisał(a):

Jakieś takie krótkie nogi ma ten gość.

Vjetar napisał(a):Jakieś takie krótkie nogi ma ten gość.

Może postura typu "krótkie nóżki, dupka hnet".

Pozdrawiam,
Wojtek

Skoro masz, Jacku, jeszcze tyle czasu, żeby tu zaglądnąć, to kilka zdań objaśnień do wcześniejszych odcinków.

Następnie - nie ma rady, przecież przyjechaliśmy tutaj żeby to zobaczyć - płacimy po cztery euro i wchodzimy w obszar sporej wielkości prezbiterium. Najpierw poświęcamy uwagę pięknie rzeźbionym, dębowym stallom - których podobno jest aż 144 - ozdobionym symbolami cnót i występków. Przyglądam się wielu, fotografuję niektóre, ale muszę przyznać - w żadnym przypadku nie wiem, czy mam do czynienia z cnotą, czy z występkiem. Ponad stallami zawieszone są jedne z najpiękniejszych we Francji tapiserii, wykonane w początkach XVI wieku w Brukseli oraz w Arras, przedstawiające sceny za Starego i Nowego Testamentu.
Przychodzi pora na gwóźdź programu. Na zewnętrznych ścianach prezbiterium znajduje się unikalne dzieło. Dance Macabre.

Franz napisał(a):Skoro masz, Jacku, jeszcze tyle czasu, żeby tu zaglądnąć, to kilka zdań objaśnień do wcześniejszych odcinków.

Staram się.

Franz napisał(a):...ozdobionym symbolami cnót i występków. Przyglądam się wielu, fotografuję niektóre, ale muszę przyznać - w żadnym przypadku nie wiem, czy mam do czynienia z cnotą, czy z występkiem.

Franz napisał(a):Dance Macabre.

Przyglądałem się temu freskowi wcześniej ale dopiero tytuł dopełnił obraz.

Pozdrawiam

Vjetar napisał(a):

...ozdobionym symbolami cnót i występków. Przyglądam się wielu, fotografuję niektóre, ale muszę przyznać - w żadnym przypadku nie wiem, czy mam do czynienia z cnotą, czy z występkiem.

Dlatego pewnie również w życiu trudno czasami cnotę od występku odróżnić.

Pozdrawiam,
Wojtek

W dosłownym tłumaczeniu Makabryczny Taniec, jednak w języku polskim przyjęła się nazwa: Taniec Śmierci. Prowadzony przez kościotrupa korowód ludzi wszystkich stanów, w alegoryczny sposób wyraża marność naszego świata, skargę na nieuchronne przemijanie, a także równość wszystkich ludzi wobec śmierci.
Akurat jakiś zakonnik oprowadza dużą grupę, więc rzucamy okiem jedynie na dwie części ogromnego malowidła i wycofujemy się z zamiarem powrotu, gdy już będzie luźniej.