Francja

Obecnie z tego najpotężniejszego niegdyś opactwa pozostały resztki tak nikłe, że rezygnujemy z pierwotnego zamiaru powrotu do Cluny następnego ranka. Nawet wiele z odrestaurowanych fragmentów nie za bardzo się nam podoba - porządnie otynkowane sprawia wrażenie zbudowanego w ostatnich czasach. Również krużganki zupełnie nie w naszym guście; co z tego, że wielkie, skoro pozbawione atrakcyjności. To nam upraszcza planowanie trasy w dniu następnym. Nie żałuję, że tu dotarliśmy - historia ma dla nas swoją wartość, niemniej co się tyczy wrażeń wzrokowych, gdzie indziej znajdziemy bardziej atrakcyjne miejsca.









Wracamy do samochodu i wyjeżdżamy z Cluny w kierunku południowym. Trochę kluczymy, szukając spokojnego miejsca, w końcu znajdujemy coś w sam raz dla nas. Wprawdzie niezbyt daleko od szosy oraz torów kolejowych, niemniej mamy nadzieję, że nie będzie nam to snu zakłócało.

Mapka przejazdów do wielu ostatnio zamieszczonych odcinków:



A - Brandon
B - Couches
C - Cormatin
D - Brancion (Chapelle-sous-Brancion, Chateau de Nobles)
E - Cluny

Czy to nie dziwne , że przy ogromnych nakładach sił i środków odbudowujemy zabytki , a przez to stają się one dla nas mniej atrakcyjne

Hmmmm . . . ja też wolę te pokryte mchem , często zarośnięte , w szczątkowej formie , ale oryginalne , niż te wygłaskane , nie pozostawiające miejsca da wyobraźni zabytki . . .


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Czy to nie dziwne , że przy ogromnych nakładach sił i środków odbudowujemy zabytki , a przez to stają się one dla nas mniej atrakcyjne

Hmmmm . . . ja też wolę te pokryte mchem , często zarośnięte , w szczątkowej formie , ale oryginalne , niż te wygłaskane , nie pozostawiające miejsca da wyobraźni zabytki . . .

Ja nie mam nic przeciw odbudowywaniu, tylko to trzeba robić umiejętnie - żeby nie zniszczyć całkowicie odciśniętej pieczęci czasu...

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzień trzeci

Noc minęła spokojnie pomimo bliskości szosy. Zwijamy majdan i rozpoczynamy nasz kurs po okolicznych zamkach. Do pierwszego z nich mamy bliziutko, więc już po chwili jesteśmy na miejscu. O tej porze zamek nie jest dostępny - pierwsze wejście o 11:00, zresztą nie braliśmy tego w ogóle pod uwagę - nam wystarczy spojrzenie z zewnątrz. To Saint Point - zamek, w którym wiele lat życia spędził słynny poeta Lamartine, o czym informuje przytwierdzona do muru kamienna tablica.

Natomiast otwarty jest kościółek o grubych murach i filarach oraz nadgryzionych już przez ząb czasu freskach, z których najlepiej zachowały się te w absydzie za ołtarzem.

To kościół św. Donata, pochodzący z XI stulecia, jedynie dzwonnica jest młodsza, bo postawiona w wieku XII - niemalże wczoraj. Wychodząc na zewnątrz, rzucamy okiem na kaplicę grobową Alfonsa de Lamartine - uznawanego za pierwszego francuskiego twórcę epoki romantyzmu. Zaangażował sie również w politykę - był ministrem spraw zagranicznych, a także startował w wyborach prezydenckich w 1848r., które jednak przegrał zdecydowanie w starciu z Ludwikiem Napoleonem.

Obchodzimy kościół dookoła, podziwiając go zwłaszcza od tyłu, gdzie w ładnym świetle prezentuje trzy apsydy, a na ścianę przybudówki rzucają cienie przekrzywione stare płyty nagrobne. Wystająca na dwie kondygnacje ponad poziom dachu dzwonnica, wyposażona jest w dwa biforia na każdą stronę świata, zaś z wieńczącego ją daszku wystają jeszcze lukarny. Bardzo ładne, spokojne miejsce - potraktujemy je, jako dobrą wróżbę rozpoczynającego się dnia.

Drugie zdjęcie WYMIATA!!!

Generalnie uważam, że świetne miejsce - byliście tam sami w tym momencie?

tony montana napisał(a):Generalnie uważam, że świetne miejsce - byliście tam sami w tym momencie?

Zupełnie sami. Cały nastrój tego miejsca wyłącznie dla nas.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ruszamy do następnego punktu naszej trasy, nieodległego chateau Pierreclos. Uliczka przecinająca maleńką miejscowość, doprowadza do stojącego opodal, otoczonego winnicą, zamku. Stawiamy wóz na pustym parkingu i podchodzimy do zamkniętej bramy. Cóż, to jeszcze nie jest pora na zwiedzanie.

Gdybyśmy byli gośćmi hotelowymi - bo część zamku pełni taką funkcję - to co innego, wtedy moglibyśmy wejść. Ale nie jesteśmy, więc udajemy się wzdłuż wysokiego ogrodzenia, gdzie naprzeciw obsadzonej drzewami alejki znajduje się inne wejście. Wejście mające tę zaletę, że... jest otwarte. Dobiega do nas warkot silnika, jak gdyby kosiarki - ktoś tam wewnątrz urzęduje. Może w takim razie uda się zajrzeć do środka?

Na te 650 zeta mogłeś się szarpnąć.

FUX napisał(a):Na te 650 zeta mogłeś się szarpnąć.

Zważywszy, że wszystkie noclegi razem wyniosły nas 0,00 euro - co po aktualnym kursie dawało 0,00 złotych - to... fakt! Raz przecież mogłem się szarpnąć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Forumowa plotka głosi, że we Francji byliście.
Zaglądam więc i tu.

pzdr