Francja

Mikeee napisał(a):ładny wirydarzyk.

Widywaliśmy znacznie ładniejsze, ale i ten brzydki nie jest.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pośród tej żywej i żyjącej zieleni krzepimy się w standardowy sposób wyznaczając jednocześnie dalszy kierunek jazdy i po kawie ruszamy w stronę miasta o intrygującej nazwie, skręcając jednak po drodze do niewielkiego La Romieu, dokąd przyciąga nas tamtejsza kolegiata. Pierwsze wrażenie jest nieszczególne, gdyż jej wieże nasuwają skojarzenia z betonowymi silosami zbożowymi, parkujemy jednak w miasteczku, zwracając uwagę na pomnik kota naturalnej wielkości. Po chwili odkrywamy kilka kolejnych tego typu "pomników" - na każdym kociak przyjmuje jakąś inną pozę - na razie jednak nie orientując się jeszcze, o co w tym wszystkim chodzi, kierujemy się do widocznych w pobliżu krużganków.

Odbijamy się od bezpośredniego wejścia, które jest zamknięte i trzeba przejść przez biuro informacji turystycznej, gdzie kupuje się bilety. Płacimy po pięć euro, dostając w zamian maleńkie (takie mini) paragony fiskalne i możemy zwiedzać.

Tym ostatnim zdjęciem ubawiłeś mnie do łez Dziękuję
Mam podobne z Hamilton Island , muszę poszukać . . . jedno jest pewne - brody na moim zdjęciu nie ma


Pozdrawiam
Piotr

Jestem, czytam i oglądam. Jakiś niewymiarowy ten rycerz. Duże rączki, krótkie nóżki, No cóż, widocznie taki obowiązywał kanon piękna.
Pozdrawiam
Renata

piotrf napisał(a):Tym ostatnim zdjęciem ubawiłeś mnie do łez Dziękuję
Mam podobne z Hamilton Island , muszę poszukać . . . jedno jest pewne - brody na moim zdjęciu nie ma

Mylisz mnie z jakimś rycerzem...

Renatka66 napisał(a):Jestem, czytam i oglądam. Jakiś niewymiarowy ten rycerz. Duże rączki, krótkie nóżki, No cóż, widocznie taki obowiązywał kanon piękna.

Nooo, też bym się nie zakochał...

Pozdrawiam,
Wojtek

Bea standardowo chowa bilety, a ja się do niej śmieję:

- Nie zgub tych pięknych wejściówek, bo jakby tak "kanar" wpadł...

Tymczasem w krużgankach aż w dwóch miejscach widnieje przypomnienie, żeby nie wyrzucać zakupionych biletów, bo mogą być sprawdzane. Pierwszy raz chyba z czymś takim się spotykamy. Niezbyt tym jednak zestresowani poświęcamy całą swoją uwagę całkiem ładnym krużgankom z licznymi pięknymi kapitelami. W jednym z narożników - niespecjalnie komponujący się charakterem ani artyzmem - stoi blaszany rycerz z otworem, w który można własną głowę wsadzić. Atrakcja zapewne dla dzieci, co jednak w żaden sposób nas nie powstrzymuje przed skorzystaniem z niej.