Francja

całego życia nie starczyłoby na Francję;
Ribeauville (chyba dobrze doczytałem) z tymi kamienicami ze wstawkami i obiciem drewnianym (nie wiem co to za styl) wspaniałe...
a jakie pustki...

te kiero napisał(a):całego życia nie starczyłoby na Francję;
Ribeauville (chyba dobrze doczytałem) z tymi kamienicami ze wstawkami i obiciem drewnianym (nie wiem co to za styl) wspaniałe...
a jakie pustki...

Pustki, bo to chyba rano było

Francuzi cenią sobie odpoczynek

mariusz-w napisał(a):Świetne spacery ... i te po ... i te za miastem.

Trzeba sobie przecież na śniadanie jakoś zapracować.

tony montana napisał(a):

te kiero napisał(a):Ribeauville (chyba dobrze doczytałem) z tymi kamienicami ze wstawkami i obiciem drewnianym (nie wiem co to za styl) wspaniałe...
a jakie pustki...

Pustki, bo to chyba rano było

Francuzi cenią sobie odpoczynek

W wielu miejscach w różnych krajach zdarzało nam się być rankiem. Wtedy mamy prawie puste ulice i miasta jakby tylko dla nas samych.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wyjazd okazuje się nieco utrudniony, gdyż w zakaz ruchu właśnie pcha się kamper na włoskich numerach i ma problemy z manewrowaniem. Jednak się wycofuje i wtedy możemy ruszyć w trasę. Zjeżdżamy do głównej szosy i tym razem kierujemy się na autostradę, słusznie zakładając, że ten odcinek będzie bezpłatny. Nie trwa długo, gdy już mijamy Colmar, ale tuż za nim widać potężny korek. Udaje nam się z niego uciec, ale zjazd odrzuca nas z powrotem na północ. Wymaga to trochę kręcenia, by znów – tym razem na zwykłej, dwupasmowej szosie – powrócić do właściwego kursu na Milhouse. Nie udajemy się do tego miasta – ponoć nie przyciąga alzackim urokiem – tylko skręcamy do leżącego kilkanaście kilometrów na północny zachód od niego Ecomusee d’Alsace. Jako że dojrzeliśmy już do śniadania, znajdujemy sobie luźniejsze miejsce na olbrzymich parkingach i rozstawiamy nasz bufet, co wyraźnie interesuje niektóre z licznie wokół spacerujących bocianów. Pokrzepieni na ciele ruszamy na zwiedzanie rozległego skansenu, oczywiście po uiszczeniu w kasie po trzynaście euro od głowy. Mam nadzieję, że atrakcja będzie warta tej ceny.

Pierwsze, co nas wita, to bociany – skoro muzeum Alzacji, to jakże mogłoby się bez nich obejść. Poświęcam im parę ujęć, po czym ruszamy na zwiedzanie. Na pierwszy strzał idzie dom fryzjera.

Urocze

Jak byłem w Auchan w Alzacji, to największą atrakcją były żywe świnki, któe można było wygrać w loterii. Świnki biegały przed wejściem, w ogrodzeniu, po słomie.
Francuzi lubią chyba takie klimaty wiejskie

Lednice napisał(a):Jak byłem w Auchan w Alzacji, to największą atrakcją były żywe świnki, któe można było wygrać w loterii.

I co? Udało Ci się którąś wygrać?

Pozdrawiam,
Wojtek

Nie grałem, pojechałem tam kupić wino i sery, nie wygrać mięso

Lednice napisał(a):Nie grałem, pojechałem tam kupić wino i sery, nie wygrać mięso

Mnie kiedyś - nie pamiętam w tej chwili, w którym kraju, ale w południowym - chcieli w ramach promocji dorzucić w kasie marketu gratis wielki parasol, nadający się nad stolik. Nie wziąłem, bo nie chciało mi się tego targać w samochodzie.
A potem bywały momenty tak upalne, że bardzo by się przydał...

Pozdrawiam,
Wojtek

Ja w pewnym mieście, z 1000 kilometrów od Cieszyna, byłem w hipermarkecie,
podszedłem do stoiska z promocyjną sprzedażą piwa. Na miejscu była oczywiście degustacja.
Starsza pani nalała piwo i czysto po polsku powiedziała: a ja pana poznaję, pan jest z Cieszyna

Lednice napisał(a):ja pana poznaję, pan jest z Cieszyna

Mnie do tej pory zaskoczyła tylko pewna Słowaczka w Stettiner Hütte, ale rozpoznała jedynie, że jestem z Polski.
Ty to musisz być jakimś celebrytą!

Pozdrawiam,
Wojtek

Jadąc do Paryża, wpadliśmy przed miastem do Leclerca. Trzeba przyznać, że tamtejsze markety są nieporównywalne z naszymi. Olbrzymie i zaopatrzone w super jedzenie. Nakupiliśmy na tydzień wina w promocji i olbrzymia ilość genialnych serów. Też starczyły na tydzień.Do tej pory pamiętam te uczty. W Polsce nie do kupienia. To co jest w naszym Leclercu, to tylko drobny procent tamtego. Bernard.

Franz napisał(a):Mnie do tej pory zaskoczyła tylko pewna Słowaczka w Stettiner Hütte, ale rozpoznała jedynie, że jestem z Polski.
Ty to musisz być jakimś celebrytą!

Okazało się, że ona znała dobrze mojego ojca i przy okazji kojarzyła mnie

Bernadr C napisał(a):Jadąc do Paryża, wpadliśmy przed miastem do Leclerca. Trzeba przyznać, że tamtejsze markety są nieporównywalne z naszymi. Olbrzymie i zaopatrzone w super jedzenie. Nakupiliśmy na tydzień wina w promocji i olbrzymia ilość genialnych serów. Też starczyły na tydzień.Do tej pory pamiętam te uczty. W Polsce nie do kupienia. To co jest w naszym Leclercu, to tylko drobny procent tamtego.

No cóż - specyfika konkretnego kraju.
Nie szukałem, więc nie wiem. Ale może na wzór sklepów "wina świata" są też "sery świata"?...

Lednice napisał(a):Okazało się, że ona znała dobrze mojego ojca i przy okazji kojarzyła mnie

Można też zostać zaskoczonym stwierdzeniem:
- Pan jest ojcem jednego z moich dzieci!

Kiedy się trafi na nauczycielkę swojej latorośli.

Pozdrawiam,
Wojtek

Następnie zaglądamy do kuźni, po czym składamy wizytę w warsztacie szewskim.

Jest też okazja - więcej niż jedna - by zajrzeć do wnętrza tradycyjnej alzackiej chałupy.