Francja

Przeciągnęliśmy już pół godziny ponad dozwolony czas, a dotarcie do samochodu też nam chwilę zajmie. Zwłaszcza, że w drodze powrotnej zamierzamy zajrzeć w boczne uliczki. Pierwsza z nich doprowadza nas do fragmentu muru obronnego wraz z jedną z baszt.

Tam na dachu jakaś konkretna historia się rozgrywa?

Vjetar napisał(a):Tam na dachu jakaś konkretna historia się rozgrywa?

Nie mam pojęcia.
Możliwe - trzeba by lokatorów molestować.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zapuszczamy się jeszcze w parę zaułków i wąskich uliczek, po czym już definitywnie i szybkim krokiem kierujemy się w stronę samochodu. Niemal w biegu zaglądamy do kaplicy św. Katarzyny, ale wewnątrz zastajemy jedynie wystawę sztuki dosyć nowoczesnej, więc wypadamy równie szybko, jak wpadliśmy. Wkrótce z ulgą oddycham przy samochodzie - żadnego podejrzanego kwitka, zatem upiekło się nam.











Zanim opuścimy Ribeauville, próbuję jeszcze podjechać drogą ponad miasteczko, zakładając, że znajdziemy fajny punkt widokowy na zamki na wzgórzu. Założenie okazuje się mylne - droga kończy się pośród wysokich drzew, które całkowicie przesłaniają widok. Zatem dwie fotki pożegnalne i wyjeżdżamy z miasteczka, które dostarczyło nam tylu wspaniałych wrażeń.

No dobra.... 19 stron a nadal jesteśmy w pierwszym (pelnym) dniu we Francji.

Przyznam, że z chęcią dowiedziałbym się nieco o kilku wartych odwiedzenia miejscach w płd-wschodniej Francji np gdyby "zachciało" mi się i miałbym możliwość zatrzymać się w tamtych rejonach na dwie/trzy noce wracając z Hiszpanii kierując się na Freiburg ...

tony montana napisał(a):No dobra.... 19 stron a nadal jesteśmy w pierwszym (pelnym) dniu we Francji.

I to jeszcze przed śniadaniem!

W odróżnieniu od relacji bardzo skrótowych, jak na przykład prawie niezauważone Wyspy Brytyjskie, ta będzie raczej dokładna.

tony montana napisał(a):Przyznam, że z chęcią dowiedziałbym się nieco o kilku wartych odwiedzenia miejscach w płd-wschodniej Francji np gdyby "zachciało" mi się i miałbym możliwość zatrzymać się w tamtych rejonach na dwie/trzy noce wracając z Hiszpanii kierując się na Freiburg ...

To raczej musiałbyś zajrzeć tutaj.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kierujemy się do zauważonego wcześniej z szosy tuż przed Ribeauville kościoła, który zachęcająco się wznosił na zupełnie zielonym zboczu wzgórza. Skręcamy zgodnie z drogowskazem na Hunawihr i zaraz przejeżdżamy przez wioskę o tej nazwie. Rozglądam się ciekawie - wioska wchodzi w skład Les plus beaux villages de France - tymczasem nic specjalnego nie zwraca na siebie uwagi. W ogóle nie ma żadnego porównania z przepięknym Ribeauville. Może to i dobrze, bo już tam spędziliśmy znacznie więcej czasu, niż na to przeznaczyliśmy.

Podjeżdżam pod sam kościół, napotykając na zakaz wjazdu w takim miejscu, że zawrócić się nie da. Zresztą, ktoś na naszych oczach właśnie ten zakaz łamie, ruszam więc za nim i parkuję zaraz obok. Przez bramę w grubym murze wchodzimy na podwórzec i dalej do kościoła św. Jakuba. Wnętrze okazuje się znacznie mniej ciekawe od wyglądu zewnętrznego, natomiast pobyt umila śpiew dwóch pań, z których jedna akompaniuje na gitarze - najwidoczniej jakaś próba.

Obchodzimy kościół, zaglądając na cmentarz – napisy na nagrobkach zarówno w języku francuskim, jak i niemieckim, zaś najciekawiej wygląda zestaw, gdzie na przykład imię jest francuskie, nazwisko zaś wyraźnie o brzmieniu niemieckim.

Nesamowicie fajnie wygladaja te zameczko-palacyki na wzgorzu!

Znam jednego Francuza z Alzacji,
Jean-Claude Hauptmann

Bardzo miły facet, do Polski trafił z miłości do dziewczyny i został

francuskie imię, raczej niemieckie nazwisko

Zawsze mówi, że jest tylko Francuzem

Dyryguje chórami


http://rafael-biedaczyna.blog.onet.pl/2 ... prochrist/

tony montana napisał(a):Nesamowicie fajnie wygladaja te zameczko-palacyki na wzgorzu!

Taki widok - rzadka okazja.

Lednice napisał(a):Znam jednego Francuza z Alzacji,
Jean-Claude Hauptmann

francuskie imię, raczej niemieckie nazwisko

Pogranicze...

Pozdrawiam,
Wojtek

Wychodzimy następnie poza broniące świątyni mury, na zbocze wzgórza, prawie w całości obsadzonego winoroślami. Cóż – Alzacja. Ostatnie spojrzenia na zbite w ciasną gromadkę domostwa Hunawihr, na wspaniale ulokowane zamki Saint-Ulrich, Gersberg (Petit-Ribeaupierre) i Haut-Ribeaupierre, po czym wracamy do samochodu.

Świetne spacery ... i te po ... i te za miastem.

pozdrawiam.