Francja

ten portal sporo obiecuje...

pozdrawiam,
M

Mikeee napisał(a):ten portal sporo obiecuje...

A w tym prześwicie miał wspaniałe światło.

Pozdrawiam,
Wojtek

To portal kościoła św. Piotra, chociaż nawet po minięciu obronnej bramy nie widać żadnych innych przesłanek, że chodzi o kościół.

Francuskie miasteczka to pierwsza liga. Pięknie je pokazujesz.

pozdrawiam,
Michał

Gonię Same piekne miejsca
Rocamadour zapadło mi w pamięć

Pozdrawiam.

Mikeee napisał(a):Francuskie miasteczka to pierwsza liga.

Zdecydowanie.

ASIULA HK napisał(a):Rocamadour zapadło mi w pamięć

Mnie także. Już za pierwszym razem, kiedy tam przed wielu laty byłem, dlatego tym razem również nie mogliśmy go pominąć.

Pozdrawiam,
Wojtek

Witam.
Zastanawia mnie, czy te miasteczka, większość kościołów jest taka zachwycająca dlatego ,że nie odnowiona ? Co nie oznacza-zaniedbana.
Zauważyłam, że dużo budynków np. budowanych techniką szachulcową z zewnątrz wygląda cudnie, ale zdarza się często ,że w nich nikt nie mieszka ( to w nawiązaniu do Bretanii).
Pozdrawiam
Renata

Renatka66 napisał(a):Zastanawia mnie, czy te miasteczka, większość kościołów jest taka zachwycająca dlatego ,że nie odnowiona ? Co nie oznacza-zaniedbana.

Jestem przekonany, że są odnawiane, tylko w umiejętny sposób, który nie zaburza ich struktury, nie wprowadza istotnych zmian, dlatego zachowują swój pierwotny urok.

Renatka66 napisał(a):Zauważyłam, że dużo budynków np. budowanych techniką szachulcową z zewnątrz wygląda cudnie, ale zdarza się często ,że w nich nikt nie mieszka ( to w nawiązaniu do Bretanii).

Mnie to jakoś szczególnie nie uderzyło - zaglądałem wręcz w otwarte okna zamieszkałych domów, gdzie zachwycały mnie ugięte nieco, stare belki stropowe.
A widziałaś może kościółki budowane metodą szachulcową? W Szampanii kilka zwiedziliśmy - prawdziwe małe klejnoty.

Pozdrawiam,
Wojtek

Portal jest odrobinę skromniejszy od widzianych przez nas wcześniej, jednak urodą i dbałością o detale tamtym nie ustępuje. Pochodzi z XII stulecia, podczas gdy ukryty za nim kościół jest o jeden wiek starszy.

Wewnątrz zostajemy zaskoczeni sporą ilością młodych ludzi, zdradzających nieodpartą potrzebę wyznania grzesznych myśli i uczynków - praktycznie w każdej bocznej kaplicy ktoś właśnie się spowiada, więc wstrzymuję się z fotografowaniem tychże. Pozostali młodziankowie grupują się wokół dziewczyny z gitarą, podczas gdy inna dziewczyna coś akurat maluje, parę osób pisze chyba jakieś listy - najwyraźniej jakaś pielgrzymka opanowała świątynię. Nie zabawiamy zatem długo, wychodząc po chwili i kierując się w uliczką górę. Ta się po stu metrach kończy, zaś po drodze zauważamy informację, że można zwiedzić krużganki za 2,50 euro, ale że nic o nich nie wiemy, to decydujemy się na jeden dzień bez krużganków.
Wracamy przez główną bramę, po czym wnikamy w wioskę innym przejściem.