Francja

Z czystym sumieniem mogę powiedzieć...zaległości nadrobione Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):Z czystym sumieniem mogę powiedzieć...zaległości nadrobione

Z zainteresowania Francją, czy dla towarzystwa?
Niezależnie od powodu - miło mi.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ruszamy zatem w górę zboczem, na którym są rozlokowane, raz po raz rzucając okiem na tonące w zieleni mury Fontfroide.

Cysterskie opactwo zostało założone w XI wieku przez wicehrabiego Narbonne, jednak egzystowało z biedą do połowy XII stulecia, kiedy to hrabia Barcelony hojnie obdarował je ziemią. Tutejsi mnisi brali aktywny udział w zwalczaniu katarów w czasie trwania krucjaty przeciwko nim. Kres zakonnemu życiu w dolinie położyła Rewolucja Francuska i mimo że później zakonnicy Senanque próbowali je odnowić, to jednak Republika Francuska miała inne zdanie w tej kwestii.

Kiedy na początku XX wieku amerykański kolekcjoner zaczął sukcesywnie wykupywać fragmenty opactwa i wywozić do USA, podjęto szybką akcję ocalenia zabytku, który przeszedł w prywatne ręce i dziś funkcjonuje głównie dzięki... produkcji wina.

Spotykamy pojedyncze osoby w trakcie krótkiego spaceru, a kiedy wracamy, widzimy już spory tłum przy wejściu. Otwarte już są punkty informacyjne - koncert ma się zacząć o godzinie 21:30. Widzę również inną cenę za zwiedzanie opactwa, tym razem 9,75 euro - nie mam pojęcia, skąd taka rozbieżność.

Mapka przejazdów



A - Pont du Diable
B - Saint-Guilhem-le-Desert
C - opactwo Valmagne
D - Beziers
E - Narbonne
F - opactwo Fontfroide

Super rozeta w tym opactwie!

tony montana napisał(a):Super rozeta w tym opactwie!

Nie mam danych na jej temat, przypuszczam jednak, że jest dosyć nowa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Kilka linijek tekstu do zakończonego właśnie dnia.

Wracając na parking konstatujemy, że w międzyczasie zapełnił się prawie całkowicie - zostało raptem kilkanaście miejsc na końcu wielkiego placu. Pośród zmierzających w mury cysterskiego opactwa widać bardzo eleganckie panie, niektóre wystrojone tak, że aż rzuca się to w oczy. W przeciwieństwie do całej rzeszy przybywających, my obieramy kierunek odwrotny i opuszczamy tę z każdą minutą bardziej zatłoczoną atrakcję. Na zwolnione przez nas miejsce od razu wjeżdża kolejny samochód, a my mamy już tylko jedno zadanie na dziś - znaleźć sobie miły nocleg. Po dojechaniu do szosy skręcamy w lewo i zaraz odbijamy w rozległe łąki. Słońce właśnie zachodzi, na wzgórzu w pobliżu widnieje zamek Saint-Martins de Toques, w oddali ciągnie się sznur wiatraków, a my powoli rozstawiamy tabor.

Dzień dziesiąty

Wstajemy o wschodzie słońca i zwijamy majdan.

Wracamy do szosy i nią do głównej trasy, prowadzącej z Narbonne na zachód. Wkrótce mijamy w oddali mury Carcasonne. Nawet przez moment pojawia się pomysł, by choć na chwilę tam zajrzeć, przeważa jednak rozsądek, że przecież zwiedziliśmy je kilka lat wcześniej objeżdżając te tereny po obu stronach Pirenejów i lepiej poświęcić czas na miejsca jeszcze nieznane. Po chwili zapala się rezerwa, czyli auto robi się głodne; najpierw jednak musimy pomyśleć o własnych żołądkach, które również już zgłaszają zapotrzebowanie. Rozglądamy się zatem za odpowiednim zjazdem, a że wokół widać mnóstwo pół słonecznikowych, za którymi przepada Bea, to znajdujemy sobie prowadzącą w ich stronę dróżkę.

Po śniadaniu krótka sesja słonecznikowa.