Francja

napisał(a) **Franz** » 21.09.2015 16:52

Cudnie wygląda rzeka, ściśnięta ostrymi zerwami skalistych ścian. Na sterczącym ponad wodę głazie widać Wymalowany znak, że tutaj koniec trasy kajakowej, co wprawia w zdumienie, że w ogóle jest możliwe poruszanie się kajakiem. Ale cóż - zbieramy się. Wracamy do samochodu i podjeżdżamy w górę doliną. Kiedy widać zabudowania, parkujemy i ruszamy na rekonesans.

napisał(a) **Franz** » 21.09.2015 22:47

Nie mamy pewności, w którym miejscu, ani po której stronie drogi szukać, wypatrujemy zatem pilnie pomiędzy gałęziami drzew zabudowań opactwa.

napisał(a) **Franz** » 22.09.2015 14:52

napisał(a) **Franz** » 22.09.2015 23:23

Jakoż i wkrótce je dostrzegamy - w miarę, jak podchodzimy drogą, coraz okazalej się prezentujące na tle ostrych ścian, otaczających wąską dolinę.

napisał(a) **Franz** » 23.09.2015 15:14

napisał(a) **ASIULA HK** » 23.09.2015 15:17

Wojtku, czy Ty zawsze i wszędzie pogodę zamawiasz?

Pozdrawiam.

napisał(a) **Franz** » 23.09.2015 15:42

ASIULA HK napisał(a):Wojtku, czy Ty zawsze i wszędzie pogodę zamawiasz?

Staram się, chociaż czasem zamówienie nie jest realizowane skrupulatnie.

Pozdrawiam,
Wojtek

napisał(a) **Franz** » 23.09.2015 22:18

To właśnie opactwo Gellone, dla którego diabeł wybudował most u wylotu doliny.

napisał(a) **Franz** » 24.09.2015 20:46

Droga kończy się parkingami, ale nie będę wracał po wóz, żeby go przestawić. Skręcamy do miasteczka, czy może bardziej wioski.

napisał(a) **Franz** » 24.09.2015 22:36

Należy bowiem do "Les plus beaux villages de France" - najpiękniejszych wiosek Francji - miejscowość o dosyć długiej nazwie: Saint-Guilhem-le-Désert.

napisał(a) **Franz** » 27.09.2015 21:14

W ten sposób uczczono pamięć Wilhelma - w języku okcytańskim: Guilhem - wnuka Karola Młota, a zatem kuzyna Karola Wielkiego, który wsławił się w historii zwycięskimi potyczkami z nadciągającą zza Pirenejów armią arabsko-berberyjską, w tym odbiciem z ich rąk Barcelony. I to on właśnie ufundował tutejsze opactwo.

napisał(a) **Franz** » 27.09.2015 23:05

Przed wejściem do kościoła dobiega nas śpiew dobywający się z wnętrza. Nabożeństwo? O tej porze? Delikatnie popycham drzwi i zaglądamy do środka. Kilka benedyktynek w nieskazitelnie białych habitach właśnie kończy jakąś nutę i zapada absolutna cisza. Pstrykam parę fotek i sam nie wiem - ruszać się, czy nie? Wejść głębiej, czy lepiej się wycofać?...
Wtem absolutną ciszę przerywa ponowna intonacja i kilkuosobowy chór podejmuje śpiew. Piękny śpiew...

napisał(a) **Franz** » 28.09.2015 16:42

napisał(a) **Franz** » 28.09.2015 22:49

napisał(a) **Franz** » 29.09.2015 15:31