Francja

Za Łukiem Triumfalnym mijamy po lewej stylizowany na antyczną świątynię Pałac Sprawiedliwości - gęsta kolumnada podpiera tympanon, na którym Sprawiedliwość demaskuje Występek i bierze w opiekę Niewinność.

Skręcając w lewo docieramy szybko do katedry św. Piotra. Należy ona do najstarszych zabytków Montpellier, jednak bardzo ucierpiała w trakcie wojen religijnych, a obecny wygląd nadano jej w połowie XIX stulecia. Mamy pecha, bo jej najładniejszy fragment jest akurat w renowacji, w związku z czym został opatrzony rusztowaniami i przyodziany w sukienkę.

Dobiega muzyka z wewnątrz, więc Bea stwierdza, że jak zwykle w czasie mszy nie będzie wchodzić. Ale od razu doczytuje, że akurat trwa koncert na trąbkę i organy, co wpływa na zmianę decyzji. Wślizgujemy się zatem do środka, zauważając nieszczęśliwą minę stojącej w pobliżu pani. Za nami wchodzi ktoś następny i pani już dłużej nie wytrzymując, ostentacyjnie zamyka wierzeje. No, tak - wejść weszliśmy, ale przed końcem koncertu już nam się stąd zwiać nie uda...

Wtem muzyka się kończy, ludzie zaczynają bić brawa, a pani otwiera drzwi. Wraz z paroma innymi - zapewne równie przypadkowymi słuchaczami - rzucamy się do wyjścia. Refleks okazuje się jak najbardziej na miejscu, gdyż nagle rozbrzmiewają kolejne dźwięki - tym razem Marsylianki - co wywołuje konsternację na twarzy groźnej pani, ale nas już nic nie jest w stanie powstrzymać. Wypadamy na ulicę.

Podchodzimy w górę, przecinając ulicę Focha i docieramy pod kościół św. Anny, który - szczerze mówiąc - do tego momentu braliśmy za kościół św. Rocha.

Święty Roch jest patronem Montpellier - tutaj się urodził, pozbył się odziedziczonego po rodzicach majątku i wyruszył na pielgrzymkę do Rzymu. Zapadł na dżumę, ale ozdrowiał, potem pomagał innym chorym, a w drodze powrotnej został wtrącony do więzienia pod zarzutem szpiegostwa i tam zmarł. Często jest przedstawiany w stroju pielgrzyma, zatem czasami i w jego kierunku wędrują myśli tych, którzy są w drodze.

Ładne rozetki Ci "wyszły"
Piękne zdjęcia

tony montana napisał(a):Ładne rozetki Ci "wyszły"

Pod ostrym kątem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zegarek informuje, że minęła już godzina siódma - zbliża się wieczór, nadszedł więc czas, byśmy i my ruszyli w dalszą trasę.

Wracamy pod Łukiem Triumfalnym, zatrzymując się przy Chateau d'Eau na ostatnie spojrzenia na miasto oraz na akwedukt św. Klemensa, po czym schodzimy do samochodu.

Wyjeżdżamy z Montpellier, kierując się początkowo na Millau, ale szybko się gubimy i zaczyna się kluczenie po coraz węższych ulicach, więc staram się utrzymywać właściwy azymut. Udaje się dojechać do właściwej drogi, chociaż jeszcze trwa chwilę, zanim rozwiążemy problem wjazdu na nią. Wreszcie trafiamy na wylotową szosę i zostawiamy miasto za sobą. Zbliża się pora noclegu, a my zużyliśmy prawie całą wodę, więc zanim zapadniemy, musimy napełnić bidony. Rozglądamy się uważnie w Gignac, w którym zjeżdżamy z autostrady, jednak niczego nie widać. W Aniane już koniecznie musimy coś znaleźć, lecz nie jest to łatwe zadanie. Kluczę po wąskich uliczkach, aż Bea zauważa kurek na murze przy kościele. Łapię bidony z nadzieją, że z kurka popłynie woda i... uff... płynie!
Napełniam pod korek i teraz pozostaje już tylko znaleźć nocleg.

To zadanie okazuje się dziecinnie łatwe - pierwsza boczna droga prowadzi pomiędzy uprawy winorośli. Bea przygotowuje pyszny obiad i jedyne, co nie do końca konweniuje w kończącym się dniu, to fakt, że pomiędzy morzem winogronowych kiści, my popijamy... piwko.

Już po zmroku widzimy w oddali strzelające ognie sztuczne - na szczęście na tyle daleko, że nie ranią naszych bębenków.

Mapka przejazdów całego dnia



A - Pont du Gard
B - Aigues-Mortes
C - Montpellier
D - nocleg

Dzień dziewiąty

Dzień zaczynamy tuż przed wschodem słońca. Zwijamy majdan i opuszczamy nasz winny nocleg.