Francja

ASIULA HK napisał(a):Jeżeli wrócę do pracy, to urlopu nie styknie ,a jeśli nie, to inne elementy mogą wejść w grę
Tak, że chyba pozostanie wybór

W takim razie wybierz najlepiej jak możesz. Żyje się tylko raz...

Pozdrawiam,
Wojtek

Idąc dalej murami, przechodzimy przez Tour du Sel (Wieżę Solną), Porte Saint-Antoine i Tour de la Meche, której nazwa - "meche" znaczy "lont" - wiąże się z faktem, że w przypadkach największego zagrożenia, trzymano tu zapalony lont, przygotowany do wysadzenia w powietrze prochowni.

Wspaniałe , potężne obwarowania , piękne miejsca i kolejne dopisane do listy .
Odwiedziłem Smederevo i Kalemegdan w tym tygodniu ( na Kućevo i Ceremośnję brakło czasu ) i po raz kolejny zastanawiałem się tam nad niszczącą rolą dziejów .
Zabytki we Francji miały jednak wiele szczęścia


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Odwiedziłem Smederevo i Kalemegdan w tym tygodniu ( na Kućevo i Ceremośnję brakło czasu ) i po raz kolejny zastanawiałem się tam nad niszczącą rolą dziejów .
Zabytki we Francji miały jednak wiele szczęścia

Również niszczono, jednak później większość odbudowywano. Cóż, dogodniejsze warunki geopolityczne i demograficzne...

Pozdrawiam,
Wojtek

Narożna Tour de Villeneuve zamyka północno-wschodnie obmurowania - pod kątem prostym skręcamy w kierunku La Porte de Cordeliers, nazwanej tak od stojącego niegdyś w pobliżu konwentu Franciszkanów. Nie byłbym sobą, gdybym nie wspomniał o ciekawostce językowej - francuska nazwa zakonników pochodzi od słowa "corde", czyli "sznur", którym się przepasywali.

Po minięciu Bramy Królowej, której nazwa wiąże się z faktem, że nią do Aigues-Mortes wjeżdżał król Ludwik XIII z Anną Austriaczką, docieramy do stanowiącej kolejny marożnik, Wieży Prochowej. Stąd otwiera się rozległy widok na leżące u stóp miasta saliny.

Wypatrujemy ludzi zgarniających sól z powierzchni wody, ale nic z tego. Może zresztą tutaj wprowadzono mechanizację na szerszą skalę - w każdym razie widać całkiem spory taśmociąg między hałdami.

Aigues-Mortes.!!
Aleś mnie zaskoczył - choć nie dziwne patrząc na mapę, że tam trafiliście w tych rejonach

Właśnie czytałem o tym mieście wczoraj w przewodniku

tony montana napisał(a):Aigues-Mortes.!!
Aleś mnie zaskoczył - choć nie dziwne patrząc na mapę, że tam trafiliście w tych rejonach

A widziałeś, co się znalazło na naszej trasie przed Aigues-Mortes?

tony montana napisał(a):Właśnie czytałem o tym mieście wczoraj w przewodniku

Konkretne plany, czy na razie zdobywanie wiedzy?

Pozdrawiam,
Wojtek

tony montana napisał(a):Aigues-Mortes.!!
Aleś mnie zaskoczył - choć nie dziwne patrząc na mapę, że tam trafiliście w tych rejonach

Franz napisał(a):A widziałeś, co się znalazło na naszej trasie przed Aigues-Mortes?

Amfoteatr w Nimes.... (brakuje mi jako jeden z kilku do "Korony najlepiej zachowanych aren"), Pont du Gard
Aż wstyd, że nie zajrzałem wcześniej - to są miejsca, które mam wymarzone na podróż po Langwedocji i Prowansji
Plus Arles, Awionion, Carcassone i wiele innych miejsc

tony montana napisał(a):Właśnie czytałem o tym mieście wczoraj w przewodniku

Franz napisał(a):Konkretne plany, czy na razie zdobywanie wiedzy?

Pozdrawiam,
Wojtek

Bardzo chciałbym, ale życie zmusza póki co do rezygnacji z takich planów....zatem pogłębianie wiedzy o miejscach, które....może kiedyś
Tych miejsc we Francji mam znacznie więcej ... tak na rok zwiedzania

tony montana napisał(a):Amfoteatr w Nimes.... (brakuje mi jako jeden z kilku do "Korony najlepiej zachowanych aren"), Pont du Gard
Aż wstyd, że nie zajrzałem wcześniej - to są miejsca, które mam wymarzone na podróż po Langwedocji i Prowansji
Plus Arles, Awionion, Carcassone i wiele innych miejsc

Wcześniej jeszcze wąwóz Lot, jaskinia z podziemną rzeką i prawdziwa perełka - Cirque de Navacelles...

Arles, Avinion odwiedziliśmy w ramach zwiedzania Prowansji, z kolei Carcasonne znalazło się Po obu stronach Pirenejów (konkretnie po północnej ).

Pozdrawiam,
Wojtek

Pora może rzucić nieco światła na okoliczności powstania tych imponujących fortyfikacji. Otóż w 1240r. Ludwik IX, chcąc wziąć udział w kolejnej krucjacie do Ziemi Świętej, a jednocześnie uwolnić się od zawsze kłopotliwego problemu transportu na włoskich okrętach, postanowił wypłynąć w morze już z Francji. W owym czasie południowe wybrzeże dzisiejszej Francji należało do różnych władców, najmniej zaś do francuskiego króla. Wschodnią częścią władał król Neapolu - Karol Andegaweński - i nic nie ułatwiało, że był bratem Ludwika, natomiast zachodnią król Aragonu. Zamieszany w to wszystko był jeszcze hrabia Tuluzy, nominalnie wasal z jednej strony króla Francji, a z drugiej Aragonii, jednak stosunki wasalne z rodem dumnych hrabiów tuluzańskich nie były łatwe. Bezpośrednio pod władzą Ludwika IX znajdował się jedynie maleńki skrawek wybrzeża na skraju bagnistego Camargue. Tak naprawdę właścicielami tego skrawka wraz z salinami byli zakonnicy, ale z nimi dało się już zrobić normalny interes i wtedy Ludwik rozpoczął budowę tego, co możemy dziś zwiedzać.

Wybudowano kanał i osiem lat później, w roku 1248, król wyruszył na swoją upragnioną krucjatę. Kolejny raz Aigues-Mortes było świadkiem następnej krucjaty świętego króla w 1270r. - tym razem do Tunisu - z której już żywy nie powrócił. Jego syn, Filip III Śmiały, kontynuował budowę fortyfikacji, jednak znaczenie miasta i portu zaczęło szybko słabnąć i o Aigues-Mortes prawie zapomniano. W charakterze miejsca zapomnienia na końcu świata najlepiej sprawiała się Tour de Constance - w jej grubych murach Filip Piękny więził Templariuszy w 1307r. Kiedy w XV stuleciu we Francji obudziło się zainteresowanie Morzem Śródziemnym, w pierwszej chwili przystąpiono do odnowienia portu, jednak wkrótce do terytorium państwa udało się przyłączyć Prowansję, więc wszystko ponownie pokrył kurz historii. Żaden wróg zewnętrzny nie był zainteresowany szturmowaniem świetnie ufortyfikowanego, a przy tym tak nieistotnego miejsca, więc mury przetrwały bez szwanku do naszych czasów.

Nie znaczy to, że w ogóle nie miały tu miejsca dramatyczne zdarzenia. Właśnie mijamy ostatni narożnik, który tworzy Tour des Bourgignons, co przypomina mi, że w 1421r. podczas toczących się walk pomiędzy Armaniakami - w tym momencie wspierającymi władzę królewską - a Burgundczykami, doszło do masakry tych ostatnich. Ich ciała powrzucano na najniższy poziom tej wieży, a żeby nie dopuścić do zarazy, zasypano je solą. Podobno Armaniacy mieli przy tym niezłą zabawę, co później zaowocowało w słowach popularnej piosenki:

"Bourguignon salé,
L'épée au côté,
La barbe au menton,
Saute ! Bourguignon!"

"Burgundczyku solony, mieczem przepasany, na twarzy nie golony, skacz! Burgundczyku!" pie...

Pokonujemy ostatni fragment murów, zamykając pętlę przy Wieży Konstancji.