Francja

Poważne "murki" . . .
Akwedukty zawsze robiły na mnie ogromne wrażenie



Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Poważne "murki" . . .
Akwedukty zawsze robiły na mnie ogromne wrażenie

"Murki" zapewne odnoszą się do najnowszych odcinków.
Co do akweduktu... Pont du Gard to jednak symbol z tych najsłynniejszych.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Co do akweduktu... Pont du Gard to jednak symbol z tych najsłynniejszych.

Tym bardziej wzbudziły moje zainteresowanie zdjęcia jakie zamieściłeś - świetnie zachowany , zakończony
jednym z dwóch zachowanych do dzisiaj Castellum divisorium ( drugie jest w Pompejach ) , ciekawe ilu falom powodziowym stawił czoła


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Tym bardziej wzbudziły moje zainteresowanie zdjęcia jakie zamieściłeś

Fajnie, że ktokolwiek na tym forum docenia skarby światowego dziedzictwa.

piotrf napisał(a):Castellum divisorium

Filtrowanie wody im się zamarzyło.
A wiesz, że Rzymianie potrafili również prowadzić (chociaż na krótkich odcinkach) akwedukt pod górę?

Pozdrawiam,
Wojtek

Kiedy wracamy na wielką łąkę, oprócz mojego pojazdu stoją już tylko dwa inne samochody, a mundurowy pan z pieskiem pyta, czy to auto na brzegu jest może nasze. Potwierdzam i wtedy on prosi, żeby już wyjeżdżać, bo muszą ponownie cały teren zamknąć. Czyli nam się po prostu udało - załapaliśmy się na okazyjnie tylko udostępnioną łąkę, unikając w ten sposób problemu horrendalnie drogiego parkingu.

Wyjeżdżamy, kierując się z powrotem na Nimes, a jako, że minęła dziewiąta, to tuż przed miastem skręcamy w boczną dróżkę i rozkładamy się ze śniadaniem. Po chwili przebiegający tą dróżką jogger robi sobie koło nas półmetek, a potem przejeżdża rowerzysta. Oczekujemy zatem w następnej kolejności kawalkady TIRów, ale zamiast nich na niebie pojawiają się samoloty, a wkrótce zakwitają kolorowe spadochrony wyskakujących skoczków.

Po śniadaniu ruszamy w dalszą drogę, a widząc, że pomimo święta narodowego markety są czynne, uzupełniamy na przedmieściach Nimes nadwątlone zapasy piwa oraz ciastek. Teraz już bez przystanków kierujemy się do Aigues-Mortes.

Zaparkowanie kosztuje nieco wysiłku - to jednak święto i Francuzi opuścili domowe pielesze - w końcu znajduje miejsce wprawdzie blisko murów obronnych, ale dosyć daleko od bramy wjazdowej. Zatem najpierw spacer wzdłuż potężnych fortyfikacji, a potem krótsze od niego przejście miasteczka w poprzek. Po zaglądnięciu na drugą stronę wracamy do centrum i bardziej deptakiem niż ulicą docieramy do głównego placu.

Na jego środku stoi pomnik Ludwika Świętego - założyciela Aigues-Mortes, wokół kilka straganów, kłębiący się tłum, my zaś dajemy nura w otwarte wejście zacnie się prezentującego kościoła.

Postawiony w XIII wieku kościół Notre-Dame de Sablons, czyli Marii Panny z Piasków, pomimo późniejszej rozbudowy, zachował swój gotycki charakter. Podświetlona rzeźba Ludwika Świętego pochodzi ze znacznie nam bliższych czasów, zaś najcenniejszym obiektem jest Chrystus Ukrzyżowany, który z upływem wieków utracił ramiona, przybite do nieistniejącego już dzisiaj krzyża.

Po opuszczeniu świętego przybytku zbliżamy się do potężnych murów, okalających całe miasto.

Pamiętam z dawnych czasów, że dużą frajdę sprawiło mi przejście po nich. Bea nie zgłasza sprzeciwu, więc kupujemy bilety po 7,5 euro i kierujemy się na mury.

Zaczynamy nawet od wyjścia poza główny ich obręb, jako że szturmem zdobywamy wysuniętą na prowadzący do morza kanał, Tour de Constance.