Francja

Pięknie !

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Pięknie !

Rewelacyjne miejsce.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zatrzymujemy się nawet jeszcze ponad punktem widokowym, bo nie da się obojętnie przyjąć tego, co natura w tym miejscu oferuje.

Franz napisał(a):

mariusz-w napisał(a):Pięknie !

Rewelacyjne miejsce.

O matko
Pozdrawiam.
Piotr

Piotrek Byrdziak napisał(a):O matko

Juliette Binoche.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na samym dnie krętego wąwozu, wciętego trzysta metrów w głąb płaskowyżu, znajduje się maleńka osada, usytuowana u stóp niewielkiego - ale wpadającego w oko - wzniesienia, powstałego na skutek meandrowania rzeki Vis. To właśnie jest Cirque de Navacelles.

Ruszamy krętą szosą w dół.

Minęła już siódma, więc cień zaczyna stopniowo ogarniać coraz większe połacie wąwozu, jednak osada znajduje się jeszcze w strefie nasłonecznionej.

Franz napisał(a): To właśnie jest Cirque de Navacelles.

Ten wodospad obok.... całe miejsce i otoczenie.....pięknie.
Pozdrawiam.
Piotr

Piotrek Byrdziak napisał(a):Ten wodospad obok.... całe miejsce i otoczenie.....pięknie.

Ukryta perła Langwedocji. W Polsce mało kto o niej wie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ukryta perła Langwedocji.

To tak wygląda jakby się tam czas zatrzymał się wiele lat temu.
Pozdrawiam.
Piotr

Piotrek Byrdziak napisał(a):To tak wygląda jakby się tam czas zatrzymał się wiele lat temu.

A wiesz - ja na to patrzę jednak inaczej. Właśnie mi się wydaje, że tutaj widzę pędzący czas - wszystko, jakby w przyspieszonym tempie pokazane.
Płytkie morze z koralowcami, stopniowo wypiętrzane i osuszane. Teren wznosi się na kilkaset metrów wzwyż. Potem topnieją potężne lodowce. Ogromne masy wody rzeźbią głębokie wąwozy, następnie ilość wody znacznie się zmniejsza, w szerokim wąwozie struga potoku rzeźbi sobie własne meandry. Jeszcze później trafia tu człowiek i stawia pierwsze domostwa...

Historia przelatuje w szalonym tempie przed oczami...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

Piotrek Byrdziak napisał(a):To tak wygląda jakby się tam czas zatrzymał się wiele lat temu.

A wiesz - ja na to patrzę jednak inaczej. Właśnie mi się wydaje, że tutaj widzę pędzący czas - wszystko, jakby w przyspieszonym tempie pokazane.
Płytkie morze z koralowcami, stopniowo wypiętrzane i osuszane. Teren wznosi się na kilkaset metrów wzwyż. Potem topnieją potężne lodowce. Ogromne masy wody rzeźbią głębokie wąwozy, następnie ilość wody znacznie się zmniejsza, w szerokim wąwozie struga potoku rzeźbi sobie własne meandry. Jeszcze później trafia tu człowiek i stawia pierwsze domostwa...

Historia przelatuje w szalonym tempie przed oczami...

Ja miałem takie wyobrażenie oglądając Twoją Bramę Twardowskiego a także będąc w BiH w Jajce na górze przy wodospadzie.
Pozdrawiam.
Piotr

Piotrek Byrdziak napisał(a):Ja miałem takie wyobrażenie oglądając Twoją Bramę Twardowskiego a także będąc w BiH w Jajce na górze przy wodospadzie.

Proces powstawania skalnych bram, okiem - to też fascynująca historia...

Pozdrawiam,
Wojtek

Zdajemy sobie sprawę, że nie zostało nam wiele czasu.