Mały kraj na wielkie wakacje. Słowenia 2019

ruzica napisał(a):Piotrze, specjalnie dla Ciebie jesienne kolory:
. . .
To nie Słowenia, a Słowacja, ale co tam

Bardzo dziękuję , już mogę się odwzajemnić górami z jesiennymi kolorami :





i jeszcze z październikowych Plitvic :



Specjalnie dla Ciebie


Pozdrawiam
Piotr

Piotrze, to pierwsze zdjęcie...

Trajgul napisał(a): Dla mnie wystarczające, jeszcze pewnie z 15 albo 20 mi zostało, mój kolega ma jeszcze ze 30 albo i 40 dni.

U mnie nie ma możliwości zostawiania aż takiej ilości dni. Trzeba wykorzystywać na bieżąco, więc nie zostaje mi nic z zeszłego roku i dla mnie te 26 dni to mało.(tzn. niby wystarcza, ale nie obraziłabym się na więcej

piotrf napisał(a): już mogę się odwzajemnić górami z jesiennymi kolorami :

Dziękuję Piękne jesienne fotki

Katerina napisał(a):Piotrze, to pierwsze zdjęcie...

Też mi się najbardziej podoba pierwsze.

03-06-2019, poniedziałek

Dziś nasz ostatni pełny dzień w Kranjskiej Gorze. Nie oznacza to końca wakacji, bo przed nami jeszcze część nadmorska, ale tamta będzie krótsza, więc czuję mały smuteczek, bo wielkimi krokami zaczynamy zbliżać się do końca urlopu. Dodatkowo dopadają mnie małe problemy zdrowotne, co też nie poprawia mi humoru, ale na szczęście obyło się bez wizyty u jakiegoś doktora z alpejskiej wioski

Dzisiaj nie będziemy zwiedzać niczego szczególnie znanego, za to pokręcimy się po najbliższej okolicy. Jako, że Słowenia jest krainą wodospadów(kilka już widzieliśmy), to teraz zobaczymy następne. W planach były 3, ostatecznie wyszły 2, ale to nic nie szkodzi. Najpierw zobaczymy wodospad Peričnik. Jedziemy zatem do wsi Mojstrana. Nazwa wioski była mi wcześniej znana, ponieważ to tutaj zaczyna się jeden ze szlaków na słynny Triglav. Chciałabym się kiedyś na niego wdrapać, bo podobno chodzą tam słoweńskie babcie na niedzielne spacerki z wnukami

Korsę zostawiamy na małym, darmowym parkingu na końcu wioski i idziemy szlakiem do schroniska Koča pri Peričniku.



Na początku focę się z makietą alpejskich schronisk.

Po około 100 metrach przejścia szlakiem stwierdzamy, że jest jednak za dużo chaszczy i przerzucamy się na równoległą do szlaku drogę utwardzoną. Droga jest dostępna dla samochodów, ale że jest w ponad połowie szutrowa, to sami wiecie.. Spacer do schroniska o ile dobrze pamiętam zajmuje około godzinkę.



Spacer mija jednak przyjemnie i raz, dwa jesteśmy u celu.

Oto wodospad widziany z dołu:



Robimy małą przerwę na jedzenie i picie(upał zaczyna się robić nieznośny) i ruszamy szlakiem na górę wodospadu. Normalnie można zrobić pętelkę- wejść z jednaj strony wodospadu a zejść z drugiej. Teraz jednak szlak z jednej strony jest zamknięty, co wymusza powrót tą samą drogą. Droga jest stroma, ale krótka i wygląda tak:



Kilka minut i jesteśmy przy wodospadzie. Jego woda w połączeniu ze słońcem tworzy mini tęczę:



Peričnik nieco się różni od innych wodospadów tym, że można go obejść dookoła. Chociaż w okolicy turystów jest sporo, to tylko jeden zdecydował się na przejście za "plecami" wodospadu. My troszkę też mielismy na to ochotę, ale podłoże tam takie piaszczysto-żwirowe i na dodatek mokre, więc trochę się bałam ześliźnięcia w dół. Raczej bym się nie zabiła, ale wygrzebanie się na górę mogłoby być trudne



To kolejny odcinek ubogi w zdjęcia, ponieważ mojego męża owładnęła mania robienia filmików. Chciałam jeden wstawić, ale skończyło się zawieszeniem komputera i tyle. W następnym odcinku kolejny wodospad, alpejskie widoczki i więcej zdjęć.
cdn.

ruzica napisał(a):

Katerina napisał(a):Piotrze, to pierwsze zdjęcie...

Też mi się najbardziej podoba pierwsze.

Dziękuję , miło mi bardzo , to piękne Góry Przeklęte




Pozdrawiam
Piotr

Całkiem przyjemny wodospadzik .

piotrf napisał(a): to piękne Góry Przeklęte

Podobno to najdziksze pasmo w Europie. I tym sposobem podrzuciłeś mi kolejny pomysł na wycieczkę Dzięki na inspirację

Nefer napisał(a):Całkiem przyjemny wodospadzik .

Następny też będzie niczego sobie

03-06-2019, poniedziałek

Z wodospadu Peričnik powracamy do auta tą samą drogą. Z górki idzie o wiele szybciej, tylko trzeba uważać na rowerzystów. W wiejskim sklepiku w Mojstranie kupujemy lody i pyszny soczek z marchewki i mango. Po konsumpcji wsiadamy do Korsy i jedziemy do wsi o skomplikowanej nazwie Gozd Martuljek. Chcemy odwiedzić wodospady Martuljek, których w sumie jest 2- Spodnji i Gornji(czyli dolny i górny). Przy wejściu na szlak do wodospadów odnajdujemy mały darmowy parking. Są tu też darmowe i czyste kibelki Właściwie to już sam pobyt na parkingu można uznać za atrakcję:



Poniższego zdjęcia miałam tu nie wstawiać ale....



.....jest to przedostatnie zdjęcie Korsy zrobione w takich okolicznościach przyrody(we wrześniu była jeszcze na Słowacji), wczoraj poszła do Żyda Było nam z tego powodu trochę smutno, bo z Korsą przeżyliśmy wiele pięknych chwil Ciekawe, że akurat zbiegło się to z pierwszym listopada....Eh, niech jej drogi z nowym właścicielem szerokie będą!( i nieszutrowe )

Dobra, koniec tych sentymentów idziemy w stronę wodospadu:



Szlak pełni rolę ścieżki edukacyjnej, są tu tabliczki z opisanymi gatunkami roślin i zwierząt, które występują w okolicy.



Ścieżka łagodnie się wznosi, początkowo mamy widok na wysokie szczyty, potem wchodzimy w wąwóz.





Strzałem w dziesiątkę było przyjście tu w upał. Od górskiego potoku wieje chłodem





Szlak jest bardzo "ucywilizowany", są drewniane i metalowe schodki oraz pomosty.



Rzucamy okiem na to co zostało z tyłu:



A wkrótce dochodzimy do Dolnego Wodospadu, który jest wysoki i całkiem imponujący:



Tu robimy krótką przerwę na odpoczynek i zastanawiamy się co dalej. No niby idziemy na ten Górny Wodospad. Tyle, że nieco powyżej 'naszego' wodospadu szlak jest trochę oberwany i przejście sprawia wrażenie niebezpiecznego. Do pokonania mamy 300 metrów w pionie, czyli to ok. godzina drogi w jedną stronę. A jest już po 16. Dodatkowo końcówka dojścia do wodospadu jest trudna- po klamrach i łańcuchach(i to chyba w dół). Stwierdziłam, że chyba jednak nie czuję się na siłach(bo jak pisałam w poprzednim odcinku, moje samopoczucie tego dnia najlepsze nie było) mierzyć z przewyższeniem i trudnościami. Po za tym pora zrobiła się późnawa, a my byliśmy głodni. Cóż, odpuszczamy drugi z wodospadów.

Jutro przeprowadzka

ruzica napisał(a):.....jest to przedostatnie zdjęcie Korsy zrobione w takich okolicznościach przyrody(we wrześniu była jeszcze na Słowacji), wczoraj poszła do Żyda

Jakieś plany na kolejny wózeczek?
Najlepiej taki coby bezproblemowo i komfortowo dowoził do GR
A może coś już stoi pod domem/w garażu?

kulka53 napisał(a):
Jakieś plany na kolejny wózeczek?
Najlepiej taki coby bezproblemowo i komfortowo dowoził do GR
A może coś już stoi pod domem/w garażu?

Sama w to nie mogę uwierzyć. Wózeczek już jest, ale on nie spowoduje, że liczba kilometrów do GR zmaleje. Ja się będę upierać, że od nas to i tak jest za daleko jak na samochodową podróż. Ponad 2 tys. km. to jest 2,5 dnia drogi=5 dni urlopu w samochodzie. Wychodzi, że Grecja opłaca się nam tylko na emeryturze. Od biedy samolotem

Tak czy siak następczyni Korsy otwiera przed nami nowe możliwości- ma większy bagażnik(będziemy zabierać jeszcze więcej klamotów) i jest 4x4, więc padła już obietnica jazdy po szutrówkach dobrej jakości

ruzica napisał(a):Tak czy siak następczyni Korsy otwiera przed nami nowe możliwości- ma większy bagażnik(będziemy zabierać jeszcze więcej klamotów) i jest 4x4, więc padła już obietnica jazdy po szutrówkach dobrej jakości

Marta , na Bałkanach znalazłem sporo świetnych widokowo i w dobrej jakości szutrówek , prowadzących do ciekawych atrakcji turystycznych , to tak na wszelki wypadek , tzn. gdyby Wam brakło w okolicy


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):
Marta , na Bałkanach znalazłem sporo świetnych widokowo i w dobrej jakości szutrówek , prowadzących do ciekawych atrakcji turystycznych , to tak na wszelki wypadek , tzn. gdyby Wam brakło w okolicy

Zgłoszę się do Ciebie w odpowiednim czasie

maslinka napisał(a):

ruzica napisał(a):Przy wejściu na szlak do wodospadów odnajdujemy mały darmowy parking. Są tu też darmowe i czyste kibelki Właściwie to już sam pobyt na parkingu można uznać za atrakcję:

Rozumiem to całkowicie Może się to wydać dziwne, ale w Słowenii urzekły mnie (oprócz krajobrazów) czyste i pachnące publiczne kibelki, w dodatku - darmowe

Ale mi bardziej chodziło o widok z tego parkingu . No, ale, fakt, ja też doceniam słoweńskie toalety i nie tylko, ale o Słoweńcach to napiszę może więcej w jakimś podsumowaniu.

maslinka napisał(a):
Powodzenia z następczynią Korsy! (Zdradzisz, jakie to autko? ) Wielu fascynujących podróży!

Dziękuję Nowy nabytek to Dacia Duster, już trochę nią jechałam- całkiem wygodna

Dolny Wodospad też bardzo przyjemny .

A Dacia Duster niechaj spisuje się dzielnie i wozi Was bliżej i dalej, szutrem i asfaltem...

Nefer napisał(a):
A Dacia Duster niechaj spisuje się dzielnie i wozi Was bliżej i dalej, szutrem i asfaltem...

Dzięki. Na razie jeździ bliżej i asfaltem, bo jakiś mało wyjazdowy etap w roku mamy

04-06-2019, wtorek

Nadeszła wiekopomna chwila i musimy opuścić Kranjską Gorę, w której spędziliśmy wspaniały tydzień(pomimo początkowych problemów z pogodą). Trochę mi smutno, a trochę nie, bo w końcu jedziemy nad Jadran. Żegnamy się z naszym przemiłym gospodarzem, który ma dla nas pożegnalną propozycję:

A może po kieliszeczku na drogę?

Oj nie, nie dziekujemy...

Myślę sobie, a idź Ty się schowaj z tym swoim bimbrem Wódka, którą od czasu do czasu częstował nas właściciel była własnej roboty, upędzona na kwiatkach wyhodowanych we własnym ogródku i bardzo gorzka. Mi nie smakowała, ale podobno zdrowa była na żołądek.

Rzucamy ostatnie spojrzenie na góry z naszego apartmanu:



Przez te ostatnie dni z ciepłą pogodą śnieg w górach prawie całkiem się roztopił. Peszek.

Wsiadamy do naszej Korsy( ) i jedziemy na południe. Nad Jadran jednak dojedziemy późno, bo po drodze trzeba odrobić lekcje obowiązkowe.

Mówiłam już, że topowe atrakcje mnie męczą, ale miejsce do którego zmierzamy jest warte każdego wydanego euro, choć owych euro trzeba tam wydać niemało

Słowenia jest bardzo mała, wszędzie da się dojechać szybko, więc po 1,5 h meldujemy się na wielkim parkingu przy jaskini Postojna Jama. Parking kosztuje 5e za cały dzień-płatność w kasie razem z zakupem biletów.

Idziemy się rozejrzeć:



Odnajdujemy kasy- zwykły normalny bilet kosztuje 26 e, ale można też kupić bilet łączony w różnych konfiguracjach, np. jaskinia+zamek w Predjamie. Taki bilet początkowo chciałam kupić, ale potem stwierdziłam, że chyba nie ma sensu zwiedzać zamku w środku, bo on najciekawiej prezentuje się z zewnątrz. Kupiliśmy więc bilety do jaskini+wiwarium(dodatkowo 5 e od łebka), które okazało się jednak beznadziejne więc nie polecam

Po próbie obejrzenia jaskiniowych robaków(wszystkie się gdzieś pochowały, albo to podpucha i wcale ich tam nie ma) ustawiamy się w odpowiednim ogonku. Zwiedzanie odbywa się co godzinę w zorganizowanych grupkach. Do wyboru są różne opcje językowe, niestety polskiej brak, więc wybieramy angielską.



Zmierzamy już do wejścia. Podczas wpuszczania do jaskini ma miejsce rzecz dziwna. Robią nam zdjęcia Ale, o co chodzi??? Ja nic nie zrobiłam przecież

Postojna Jama ma długość około 20. km., jednak tylko 5,5 km. udostępniono do zwiedzania. Pierwsze 4 km. pokonujemy podziemną kolejką(ja sobie ubzdurałam, że będą nas tym wozić przez cały czas), do przejścia pozostaje 1,5 km.

Ponieważ w ciemnościach aparat odmówił nam posłuszeństwa, wszystkie poniższe zdjęcia będą z telefonu.

Siedzimy w pociągu:



Jest zimno, ale co niektórzy są w sukienkach i klapkach

Podróż ciuchcią mija szybko. Wysiadamy i rozpoczynamy około 2-godzinny spacer po jaskini. Przewodniczka opowiada różne ciekawe rzeczy, ale już oczywiście wszystko zapomniałam
















W jaskini żyje dziwne zwierzątko zwane ludzką rybką. Wygląda dość obleśnie

Na koniec spaceru ponownie wsiadamy w podziemną kolejkę. Po drodze będziemy podziwiać podziemną rzekę Pivkę, która miliony lat temu wydrążyła te wspaniałe korytarze:



Było fajnie, ale czas wyleźć na powierzchnię. Jakoś nie bardzo lubię przebywać w miejscach ciemnych i zimnych więc wyjście na słońce bardzo mnie cieszy. Na koniec rozwiązuje się też zagadka zdjęć- można zakupić swoją podobiznę za jedyne 5 euro, co niniejszym czynię Potem doczytałam na bilecie(oczywiście drobnym drukiem), że jak się ktoś nie zgadza na zdjęcia, to ma gdzieś tam iścć wcześniej i powiedzieć

Po wydostaniu się na powierzchnię robimy jeszcze mały spacerek. Tereny wokół jaskini są całkiem ładne i zadbane:



Wracamy na parking. Jaskinia zrobiła na nas ogromne wrażenie. Jeśli jeszcze nie byliście, to nie ma się co zastanawiać. Gwarantuję,że będziecie zadowoleni.

cdn.