Małe i duże po Polsce podróże - Na Wschód-odsłona 2 :)

19 sierpnia, środa c.d.

Było wciąż jeszcze dość wcześnie, może nie na tyle by zabierać się za zwiedzanie sporego Elbląga, ale skoro już w tej okolicy jesteśmy (po raz pierwszy i dość przypadkowo), warto byłoby coś jeszcze zobaczyć. Rzut oka na mapę, najbliżej jest Braniewo. Chwila na pogrzebanie w smartfonie... internet jakoś mało entuzjastycznie prezentuje wspaniałe zabytki miasta... chyba nie ma tam nic szczególnego . Nie szkodzi, podjedziemy, to tylko 10 km.

Chwilę później krążę po... chyba centrum niezbyt wielkiego miasta by znaleźć zacienione miejsce do zaparkowania. Upał, może nie niemiłosierny, ale jednak daje się we znaki nawet na „dalekiej północy” . Nad samym morzem to co innego, tu, nieco w głębi lądu jest zwyczajnie bardzo gorąco.

Zostawiamy auto pod ogromnym kościołem. Jakieś dziwne to miasto, zaglądaliśmy tu i tam, gdzie jest jakiś Rynek? . Nie ma? . Ano nie ma.

Nie trzeba być wybitnym znawcą historii by się domyślić, że nie zawsze tak było. Po powrocie poczytałem to i owo... z Braniewem los obszedł się wyjątkowo brutalnie.

Ten wielki kościół w którego cieniu schroniliśmy Skodę to bazylika św. Katarzyny. Poczytaliśmy sobie trochę informacji na jego temat na tablicy informacyjnej i powoli zaczął się nam rysować obraz dlaczego to miasto wygląda tak jak wygląda.

Kościół robi wrażenie, zarówno zewnątrz jak i wewnątrz.



















Przed kościołem stoi pomnik błogosławionej Reginy Protmann, urodzonej w Braniewie i ustanowionej patronką miasta założycielki Zgromadzenia Sióstr Św. Katarzyny. Zgromadzenie to do tej pory funkcjonuje w mieście. W kościele znaleźliśmy wejście do krypty w której jest pochowana, ale nie udało się nam zapalić światła by po zejściu na dół zobaczyć szczegóły .



W tle – Baszta Prochowa, jedna z niewielu pozostałości po XIV-wiecznych murach obronnych miasta.

Nie bardzo chciało mi się wierzyć, że nie ma tutaj żadnego centrum, jakiegoś choćby zabudowanego blokami (jak w wielu polskich miastach) Rynku. Podobno po wojnie były w Braniewie kamienice, które nadawały się do odbudowy, nadawał się także Ratusz. Niestety, wszystko to zostało zniszczone, Braniewa po prostu nie odbudowano.

Sądziliśmy że ten budynek



to pozostałość po jakimś zamku . Ale myliliśmy się, to tzw. Collegium Hosianum, jedna z najważniejszych szkół jezuickich w Polsce, założona w połowie XVI wieku. Jezuici zajęli dawny klasztor franciszkański i przebudowali go w znacznej mierze przez lata swojej działalności do 1780 roku, kiedy zakon został zlikwidowany. Budowla jest wpisana w część dawnych miejskich obwarowań, Bramy Mniszej oraz Bramy Młyna Kieratowego.





Braniewo to miasto o smutnej, tragicznej historii. Szkoda że kompletnie nic nie wiedzieliśmy o tych faktach, także o tym, że przejeżdżaliśmy tuż obok największego w Europie cmentarza Armii Czerwonej na którym pochowanych jest w 250 zbiorowych mogiłach ponad 31 tysięcy żołnierzy, z których tylko nieco ponad 4000 ma ustaloną tożsamość . W mieście jak rodzynki w cieście tu i ówdzie stoją stare ceglane budynki, które przetrwały w całości, lub jako fragmenty większych budowli. Choćby tak jak ta wieża bramna XIII-wiecznego zamku biskupiego nad brzegiem przepływającej przez miasto rzeki Pasłęki.



Niewiele zostało w Braniewie z jego dawnego wyglądu, historii. Jakby mało było powojennych zniszczeń, 3 stycznia 2016 roku XIX-wieczny kościół św. Antoniego został strawiony przez groźny pożar. W mieście są też dwie cerkwie, jest XVIII wieczne sanktuarium, ale wiemy o tym dopiero teraz, tam także nie dotarliśmy.

Opuściliśmy Braniewo wczesnym popołudniem by udać się w dość daleką drogę . Ale żeby nie wracać tą samą trasą, postanowiłem przejechać się tym razem nad brzegiem zalewu, dla urozmaicenia.

Na chwilę zatrzymaliśmy się w Tolkmicku, podobnym do Fromborka mikro-miasteczku, znacznie mniej znanym, bo pozbawionym tak znaczącego zabytku .

Kościół św. Jakuba Apostoła z XIV wieku stojący na tolkmickim rynku.





Porcik w Tolkmicku

Jeszcze na moment zatrzymaliśmy się w pobliskich Kadynach gdzie jest całkiem przyzwoita plaża nad zalewem (zdjęć brak) i ruszyliśmy już na poważnie w drogę. Bez większych przestojów, jadąc przez Elbląg i trójmiejską obwodnicą pod wieczór dotarliśmy na Mierzeję.... Helską . Zapragnęliśmy się tu znaleźć – to sobie przyjechaliśmy

Powstał pewien problem... o ile spanko na poprzedniej mierzei to tylko skręt do lasu, o tyle tutaj mógł być to pewien problem . Powoli sunęliśmy w kawalkadzie pojazdów wypatrując potencjalnych możliwości i … udało się . Tuż przed Kuźnicą, w najwęższej chyba części mierzei jest sobie parking... darmowy . O dziwo było na nim sporo wolnych miejsc, nie wahaliśmy się by sobie jakieś zająć, licząc że przynajmniej większość z tych aut wieczorem odjedzie. Było późne popołudnie, nie obciążając się zbytnio akcesoriami powędrowaliśmy więc na plażę by chociaż chwilę sobie posiedzieć.

Nie posiedzieliśmy długo. Wiał silny, lodowaty wiatr, słońce było coraz niżej i w ogóle nie grzało. Mimo to udało mi się na chwilę zamoczyć w wodzie , ale potem, jako że nie uznajemy siedzenia na plaży w spodniach i koszulach stwierdziliśmy, że lepiej wrócić, przyrządzić jedzenie i posiedzieć nad zalewem. Mimo chłodu i nieudanego dziś plażowania, trzeba przyznać Helowi, że woda miała tu najładniejszy kolor i mimo sporych fal była najbardziej przejrzysta z tych wszystkich miejsc które odwiedziliśmy .

Nie pomyliliśmy się, na parkingu pod wieczór zostały tylko takie pojazdy, których pasażerowie mieli zamiar w nich nocować. I jednak trochę zaskoczeni byliśmy, że oprócz kilku normalnych, legalnych kamperów w różnym stanie i wieku zostało także kilka osobówek podobnych naszej Skodzie

Bez krępacji rozłożyliśmy się z gotowaniem nad samym brzegiem zalewu za towarzyszy mając dwie młode Niemki ze starego Caddy i starsze polskie małżeństwo z... Golfa IV . Państwo ci nocowali w swoim aucie w bagażniku, mając jeszcze ze sobą małego pieska . Naprawdę byliśmy zaskoczeni, że to nie tylko my tak.....

Obok nas zaparkowała jeszcze jedna osobówka, której pasażerowie, ludzie w średnim wieku od razu zabrali się za rozkładanie posłania we wnętrzu. Średnio mi się to podobało, bo nasze auta dzielił może metr.... zapewne sądzili, że zaraz odjedziemy. Ale nie... gdy ja zacząłem przygotowywać wnętrze do spania, nie zareagowali. Musiałem zapukać i grzecznie poprosić o przestawienie auta bo nie mam jak dobrze drzwi otworzyć . Przestawili.

Gotowanie o zachodzie słońca na Helu... w sumie fajna sprawa





I jeszcze trochę nastrojowych fotek

















A na koniec – dzisiejsza mapka



A – Piaski
B – Frombork
C – Braniewo
D – Tolkmicko
E – Kuźnica

c.d.n.

Fajna wyprawa. Tradycyjnie masa dobrych zdjęć i przydatnych informacji!

Ja z Bałtykiem "przeprosiłem się" po kilkunastoletniej przerwie 3 lata temu. Od tamtej pory odwiedzam go co roku

Zachód słońca to tylko nad Bałtykiem

Krzychooo napisał(a):Fajna wyprawa. Tradycyjnie masa dobrych zdjęć i przydatnych informacji!

Ja z Bałtykiem "przeprosiłem się" po kilkunastoletniej przerwie 3 lata temu. Od tamtej pory odwiedzam go co roku

Cześć , fajnie że zaglądasz i że się podoba
Mamy nadzieję, że od teraz, jeśli tylko czas i pogoda pozwolą, także będziemy nad Bałtykiem każdego roku, albo prawie każdego... I nawet jak nie w naszym kraju, to jakimś innym

piekara114 napisał(a):Zachód słońca to tylko nad Bałtykiem

Inne też są czasem fajne
A ten na Helu jest dość wyjątkowy, bo niewiele jest chyba takich miejsc na wybrzeżu, gdzie słońce zachodzi nie do morza, a nad ląd . I tak ważniejsze, by dopisała pogoda

kulka53 napisał(a):A ten na Helu jest dość wyjątkowy, bo niewiele jest chyba takich miejsc na wybrzeżu, gdzie słońce zachodzi nie do morza, a nad ląd .

Dla mnie to akurat najsłabszy punkt półwyspu .

Frombork i Braniewo - pozycje obowiązkowe.
Jako, że nad Bałtykiem bywamy ostatnio co dwa lata to żeby tradycji stało się zadość w 2016 roku też powinniśmy parę dni tam spędzić. Mierzeja Wiślana jest na razie faworytem .

Z przyjemnością obserwuję ciąg dalszy relacji, zwłaszcza że jako dziecko regularnie na Mierzei Helskiej bywałem i bardzo miło te pobyty wspominam. Po wielu latach wróciłem na Mierzeję w 2008 roku, a potem w 2014 roku, i również mi się tam podobało.
Zobaczymy, co będzie dalej .

marze_na napisał(a):

kulka53 napisał(a):A ten na Helu jest dość wyjątkowy, bo niewiele jest chyba takich miejsc na wybrzeżu, gdzie słońce zachodzi nie do morza, a nad ląd .

Dla mnie to akurat najsłabszy punkt półwyspu .

Niemniej, wyjątkowy

marze_na napisał(a):Frombork i Braniewo - pozycje obowiązkowe.
Jako, że nad Bałtykiem bywamy ostatnio co dwa lata to żeby tradycji stało się zadość w 2016 roku też powinniśmy parę dni tam spędzić. Mierzeja Wiślana jest na razie faworytem .

Frombork na pewno. Braniewo... nie ukrywam, że zapadło mi w pamięć to miasto i to co się później o nim dowiedziałem. Inne miasta i miasteczka spotkał w sumie podobny los, ale Braniewo było przed wojną podobno wyjątkowo ładnym miastem z bardzo długą i bogatą historią

Jeśli na Mierzei nie byliście, trzeba wstąpić. Nam też jeszcze parę białych plam na polskim wybrzeżu zostało, już jakieś pomysły są by co nieco z nich wymazać

Nefer napisał(a):Z przyjemnością obserwuję ciąg dalszy relacji, zwłaszcza że jako dziecko regularnie na Mierzei Helskiej bywałem i bardzo miło te pobyty wspominam. Po wielu latach wróciłem na Mierzeję w 2008 roku, a potem w 2014 roku, i również mi się tam podobało.
Zobaczymy, co będzie dalej .

Mało kto chyba nie zna Helu
Także kilkukrotnie bywałem tam w zamierzchłych latach 80-tych i 90-tych, ale Małgosia była dopiero po raz drugi .
Powoli nasze bałtyckie wakacje zmierzają ku końcowi, ale jeszcze parę miejsc odwiedzimy .

kulka53 napisał(a):Braniewo... Upał, może nie niemiłosierny, ale jednak daje się we znaki nawet na „dalekiej północy” .

Ja z Braniewa zapamiętałem straszną ulewę.

pzdr

kulka53 napisał(a):Mało kto chyba nie zna Helu
Także kilkukrotnie bywałem tam w zamierzchłych latach 80-tych i 90-tych, ale Małgosia była dopiero po raz drugi .

U mnie jest podobnie. Moja żona pierwszy raz na Mierzei była właśnie w rzeczonym 2008 roku, a później w 2014. Jako dziecko jeździła nad morze do Rewala, a później przez wiele lat nad Bałtykiem w ogóle nie bywała.

longtom napisał(a):Ja z Braniewa zapamiętałem straszną ulewę.

Nieraz już pisałem o tym, że na odbiór danego miejsca znaczny wpływ mają warunki w jakich dane było się nam znaleźć
Widzę, że dokładnie penetrowałeś te okolice

Nefer napisał(a):

kulka53 napisał(a):Mało kto chyba nie zna Helu
Także kilkukrotnie bywałem tam w zamierzchłych latach 80-tych i 90-tych, ale Małgosia była dopiero po raz drugi .

U mnie jest podobnie. Moja żona pierwszy raz na Mierzei była właśnie w rzeczonym 2008 roku, a później w 2014. Jako dziecko jeździła nad morze do Rewala, a później przez wiele lat nad Bałtykiem w ogóle nie bywała.

Byłem przed laty (około 20) w Rewalu, podobała mi się ta miejscowość... teraz pewnie wygląda inaczej.
Pamiętam przejażdżkę wąskotorówką do Pogorzelicy , do tej pory sądziłem, że to na wrocławskich torowiskach tramwajowych okropnie trzęsie... zmieniłem zdanie

kulka53 napisał(a):Byłem przed laty (około 20) w Rewalu, podobała mi się ta miejscowość... teraz pewnie wygląda inaczej.
Pamiętam przejażdżkę wąskotorówką do Pogorzelicy , do tej pory sądziłem, że to na wrocławskich torowiskach tramwajowych okropnie trzęsie... zmieniłem zdanie

Ja w Rewalu byłem tylko raz i to niedługo, nie pamiętam zupełnie tej miejscowości.
Natomiast kolejkę pamiętam dobrze - jechaliśmy z Trzęsacza do Niechorza z naszym synem (wtedy dwuletnim) i bardzo się nam wszystkim podobało. Trzęsło - to fakt - ale uznaliśmy, że tak być musi. A widoki z okien, zwłaszcza na zakrętach, były przednie .

Nefer napisał(a):Ja w Rewalu byłem tylko raz i to niedługo, nie pamiętam zupełnie tej miejscowości.
Natomiast kolejkę pamiętam dobrze - jechaliśmy z Trzęsacza do Niechorza z naszym synem (wtedy dwuletnim) i bardzo się nam wszystkim podobało. Trzęsło - to fakt - ale uznaliśmy, że tak być musi. A widoki z okien, zwłaszcza na zakrętach, były przednie .

Kojarzę, że przez jakiś czas kursowanie tej kolejki było zawieszone, za to teraz jest to atrakcja turystyczna
Podobnie jak kolejka na Żuławach, widzieliśmy ją jadąc do Nowego Dworu. Ale sami się nie przejechaliśmy.

Trzęsacz... pokazywała go Maslinka swego czasu, trochę się tam zmieniło. Powstały schody na plażę i taras widokowy . Może kiedyś przy okazji zajrzymy. Natomiast Niechorze to też całkiem fajna miejscowość, pamiętam małe, stare domki ceglane... Trochę podobnie jest w starej części Jastarni .