Małe i duże po Polsce podróże - Na Wschód-odsłona 2 :)

Mieliśmy jechać już prosto do Przemyśla, ale po drodze, we Fredropolu zauważam drogowskaz Szlaku Architektury Drewnianej w lewo. 2 kilometry i jesteśmy we wsi Młodowice gdzie stoi cerkiew Poczęcia Bogurodzicy.



Cerkiew jest zamknięta i wygląda na dość wiekową, okazuje się jednak że nie całkiem bo została zbudowana w 1923 roku (w miejsce wcześniejszej). W tym samym czasie zbudowano też dzwonnicę. Cerkiew należy do parafii w pobliskich Kłokowicach w których również znajduje się drewniana cerkiew zbudowana w połowie XIX wieku. Tam nie trafiliśmy.



Cerkiew jest własnością kościoła prawosławnego i służy miejscowej ludności która w większości jest tego wyznania.











Bezpośrednio przy cerkwi znajduje się cmentarz.



Są na nim tablice po polsku i po ukraińsku, w większości jednak te drugie .







Byliśmy, zobaczyliśmy, porozmyślaliśmy… nic dziwnego, wszak jesteśmy może kilometr od granicy .

c.d.n.

29 lipca, sobota c.d.

W Przemyślu, do którego znów dojechaliśmy, znajduje się jeszcze pałac. Pałac Lubomirskich w dzielnicy Bakończyce, dawniej osobnej wsi, został zbudowany w końcu XIX wieku i nie uległ poważniejszym zniszczeniom na skutek działań wojennych. Od końca II wojny pełni funkcje edukacyjne, obecnie jest siedzibą Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej.

Podjechaliśmy by sprawdzić czy warto się tym obiektem zainteresować, a przynajmniej go zobaczyć. Wiele widać nie było, budynek stoi kawałek od ulicy a prawdę mówiąc nie chciało się nam wychodzić z auta i łazić po szkole w wakacje . Nawróciłem i pojechaliśmy z powrotem, zdjęć brak.

Naszym celem był cmentarz. Widzieliśmy go wczoraj wyjeżdżając popołudniu z miasta. Skoro nie udało się nam wejść na zabytkowy cmentarz w Rzeszowie, postanowiliśmy, że pójdziemy na ten w Przemyślu .

Starsza część cmentarza to ta przy głównej ulicy Słowackiego. Obok jest mały parking na którym zostawiamy auto. Cmentarz został założony w połowie XIX wieku, główną kaplicę wybudowano w 1859r. Przeniesiono tu sporo zabytkowych nagrobków ze starego cmentarza który mieścił się na Przedmieściu Lwowskim, najstarszy jest datowany na 1806 rok.

Cmentarz położony jest na pagórkowatym terenie, przy czym część najstarsza leży najniżej. Ograniczamy nasz spacer do obszaru pomiędzy ulicą a kaplicą.

Tuż obok tego cmentarza przy tej samej ulicy leży mniejszy nieco, ale też w sumie ogromny cmentarz żydowski. Powstał kilka lat później niż katolicki, w roku 1860. Większość nagrobków została wywieziona stąd przez hitlerowców, którzy używali ich głównie jako materiał budowlany. Mimo to jak się okazało nadal jest tu co oglądać, zwłaszcza, że teren jest… może nie tyle zadbany co przynajmniej uporządkowany. I właśnie gdy tam spacerowaliśmy brygada kilku robotników sprzątała gałęzie, wycinała krzaki i kosiła trawę. Cmentarz jest używany, niedaleko wejścia stoi kilkadziesiąt nowych nagrobków.

Dalsza część cmentarza sprawia wrażenie parku. Jest zadrzewiona, zielona, przestronna. Podoba się nam tutaj, poza nami nie ma kompletnie nikogo (poza wspomnianymi pracownikami), jest cicho i nastrojowo.





















Mogiła bardziej zbiorowa





Powoli kierujemy się już do wyjścia.





Część współczesna.





Brama cmentarza od zewnątrz.





To były ciekawe miejsca, zwłaszcza ta druga, żydowska nekropolia, warto było poświęcić im godzinkę z dzisiejszego czasu .

Wydaje się nieprawdopodobne, ale w Przemyślu jeszcze chwilę spędzimy .

c.d.n.

... powoli nadrabiam ... ... ale materiału jest ogrom ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):materiału jest ogrom ... ...

Zwykle zwiedzamy dość intensywnie
Półmetek tego wyjazdu a tym samym i relacji już za nami. I teraz będzie już bardziej lajtowo

Pozdrawiam

29 lipca, sobota c.d.

Z parkingu pod cmentarzem ruszyliśmy ostro pod górę krętą i kostkową ulicą… na myśl przyszły mi rajdy na warszawskiej Karowej jednak mój styl jazdy zdecydowanie nie przypomina rajdowego . Po drodze mijamy jakieś cmentarze wojskowe a także elementy umocnień Twierdzy Przemyśl, ale to już nas nie interesuje. W parę minut docieramy na parking pod Kopcem Tatarskim .

Nie mieliśmy pojęcia co to takiego. Po prostu taki napis widniał na moim starożytnym niemal planie miasta Przemyśla i postanowiliśmy sprawdzić.

Kopiec Tatarski (albo Przemysława-założyciela miasta) na wzgórzu Zniesienie (po drugiej jego stronie wznosi się przemyski zamek) to jego najwyższy punkt (352m. n.p.m.). Prawdopodobnie usypany w IX wieku, wg legendy przez Tatarów jako mogiła zabitego w walce chana. Był miejscem kultu bogów słowiańskich (Swarożyca), na jego szczycie stała pogańska świątynia zastąpiona później kaplicą św. Leonarda zniszczoną w czasie II wojny światowej.

Kopiec Tatarski z położonego po jego wschodniej stronie parkingu .







Chwila moment i stoimy na szczycie . Niestety, widoczność jest marna, niebo zamglone, a i widoki takie powiedzmy średnie .















Wdrapaliśmy się stromą „dziką” ścieżką nie wiedząc, że z drugiej strony są cywilizowane schodki .



Widać, że miejsce to jest zadbane, widać, że włożono tu środki w jego rewitalizację. Ponieważ intryguje nas widziany z kopca wielki krzyż a w tamtą stronę prowadzi przyjemna spacerowa ścieżka bez wahania udajemy się na spacer .

Spacer kończy się przy drugim parkingu i dalszym ciągu ulicy którą tu przyjechaliśmy. I nawet autobusem da się tu dojechać też .



Widok na miasto jednak też nie jest zbyt rozległy ani ciekawy.







No to zajmijmy się ogromnym, stojącym tu krzyżem .



Krzyż Zawierzenia ma 22 metry wysokości. Powstał w 2000 roku dla upamiętnienia Roku Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa i aktu zawierzenia miasta Bożemu Miłosierdziu.

Mniejsza o cel, całość jak dla mnie prezentuje się całkiem ok.









Nieopodal znajduje się niewielki amfiteatr.



Wracamy do auta. Nie nasyciliśmy zbytnio oczu widokami, ale tereny są tu przyjemne, spacerowo-rekreacyjne, warto było zobaczyć i taką stronę miasta. Dopiero po powrocie okazało się, że w pobliżu funkcjonuje także wspomniany już w relacji stok narciarski . W połączeniu z pozostałościami dawnych umocnień Twierdzy Przemyśl całość tworzy całkiem ciekawe miejsce.



I sporo krzewów kaliny koralowej tu rośnie .



I to było już ostateczne pożegnanie z Przemyślem. Miastem które jak dla mnie jest jedną z perełek nie tylko wschodniej, ale i całej Polski . Dochodzi południe, czas ruszać dalej…

c.d.n.

kulka53 napisał(a):I to było już ostateczne pożegnanie z Przemyślem. Miastem które jak dla mnie jest jedną z perełek nie tylko wschodniej, ale i całej Polski .

Zdecydowanie, pełna zgoda .

Nadrobiłem zaległości. W Kalwarii Pacławskiej byłem dawno temu jako dziecko i z tamtego czasu pamiętam, że wielkie wrażenie zrobiły na mnie te dróżki kalwaryjskie, kaplice, stacje drogi krzyżowej rozrzucone na wielu kilometrach. Po latach pewnie wrażenia byłyby inne.

kulka53 napisał(a):Zwykle zwiedzamy dość intensywnie

... oczywista, oczywistość ... ... ale mam wrażenie, że tym razem jeszcze bardziej intensywnie, ale to może tylko takie "złudzenie optyczne" ... ...
Pozdrawiam.

Nefer napisał(a):

kulka53 napisał(a):I to było już ostateczne pożegnanie z Przemyślem. Miastem które jak dla mnie jest jedną z perełek nie tylko wschodniej, ale i całej Polski .

Zdecydowanie, pełna zgoda .

To fajnie że podzielasz moją opinię

Nefer napisał(a):Nadrobiłem zaległości. W Kalwarii Pacławskiej byłem dawno temu jako dziecko i z tamtego czasu pamiętam, że wielkie wrażenie zrobiły na mnie te dróżki kalwaryjskie, kaplice, stacje drogi krzyżowej rozrzucone na wielu kilometrach. Po latach pewnie wrażenia byłyby inne.

Ja z wizyty sprzed lat kapliczek w ogóle nie zapamiętałem, za to kojarzyłem kalwaryjskie wzgórze jako miejsce z którego rozciągają się piękne widoki. Nie wiem czy przez 20 lat tak bardzo mogły urosnąć drzewa bo teraz praktycznie żadnych krajobrazów sprzed kościoła podziwiać się nie da. Wieża widokowa zapewne stoi nieopodal nie bez powodu (nie wiem czy napisałem, wejście kosztuje parę zł ), ale wydaje mi się że nic szczególnego nawet z niej się nie zobaczy.

kmichal napisał(a):mam wrażenie, że tym razem jeszcze bardziej intensywnie, ale to może tylko takie "złudzenie optyczne" ... ...

Nie... to nie złudzenie raczej
Po prostu odwiedzaliśmy praktycznie same miasta, kościoły, zamki, pałace... letni dzień długi to trochę się tego uzbiera. Będąc w Grecji jednak są to w dużej mierze spacery (zarówno piesze jak i samochodowe ) na łonie natury a znaczną część dnia zwykle przeznaczamy na plażę , więc siłą rzeczy za wiele w ciągu tych parunastu godzin miejsc czy obiektów nie odwiedzamy.

Pozdrawiam.

Dobry wieczór.
Czytam i oglądam Waszą relację i muszę powiedzieć że włożyliście dużo wysiłku w chodzenie, zwiedzanie, robienie zdjęć , następnie pisanie , wrzucanie zdjęć na forum ale myślę że ta praca może czymś zaowocuje.... . Mam nadzieję iż niektórzy z forumowiczów zauroczonych tym co za granicą być może zastanowią się nad lepszym poznaniem naszego kraju bo tak naprawdę warto, ja oglądając Wasze zdjęcia mógłbym zaraz odpalać samochód i tam jechać, ale oczywiście aura teraz nie sprzyja i dlatego muszę czekać do maja by ruszyć na wschód. Przemyśl bardzo mi się podobał w Waszej relacji ( tylko nie panorama z blokami) również jak sam go zwiedziłem i wywiozłem miłe wspomnienia, a cmentarze i świątynie różnych wyznań dają nam niezwykły obraz naszego kraju wielu kultur .
Serdecznie Pozdrawiam.

iwc1 napisał(a):Czytam i oglądam Waszą relację i muszę powiedzieć że włożyliście dużo wysiłku w chodzenie, zwiedzanie, robienie zdjęć , następnie pisanie , wrzucanie zdjęć na forum ale myślę że ta praca może czymś zaowocuje.... .

Tak, masz rację, to jest duży wysiłek, tzn mam na myśli "tworzenie" tej relacji. Tej, i nie tylko tej, innych też... a już ich przez 10 lat powstało nawet nie wiem ile , to idzie już w kilkadziesiąt. Zabiera to sporo czasu, zarówno przygotowanie zdjęć jak i potem "ubranie" ich w jakieś tam ramy. Ale na pewno nie można powiedzieć, że jest to czas stracony bo sami przy okazji dowiadujemy się wielu nowych rzeczy, wpadamy na pomysły następnych podróży, przypominamy sobie, na nowo przeżywamy te już zakończone. No i dopóki ta strona nie zniknie to będziemy mieć swego rodzaju pamiątkę... nawet samych siebie sprzed lat.

Na początku rzeczywiście te relacje mogły być jakąś inspiracją dla Czytelników, zwłaszcza że udawało się nam docierać w mniej znane miejsca na Bałkanach, zdobywać mało popularne szczyty. Teraz w dobie postępującej internetyzacji świata i miliardów zdjęć z każdego zakątka ta funkcja jakby już przestała być w ogóle istotna.

iwc1 napisał(a):Mam nadzieję iż niektórzy z forumowiczów zauroczonych tym co za granicą być może zastanowią się nad lepszym poznaniem naszego kraju bo tak naprawdę warto, ja oglądając Wasze zdjęcia mógłbym zaraz odpalać samochód i tam jechać, ale oczywiście aura teraz nie sprzyja i dlatego muszę czekać do maja by ruszyć na wschód. Przemyśl bardzo mi się podobał w Waszej relacji ( tylko nie panorama z blokami) również jak sam go zwiedziłem wywiozłem miłe wspomnienia, a cmentarze i świątynie różnych wyznań dają nam niezwykły obraz naszego kraju wielu kultur .

Wg mnie do zwiedzania Polski trzeba "dojrzeć" . Też jeszcze do niedawna kompletnie nas (mnie) w ogóle nie interesowało co jest w naszym kraju ciekawego do zobaczenia, wręcz uważałem, że jeśli w ogóle jest coś ciekawego to bardzo mało . Teraz uważam przeciwnie... niewiele tylko jest obszarów gdzie jest mało atrakcyjnie i nieciekawie, wręcz brzydko. Te ominiemy , natomiast będziemy się starać co roku odwiedzać kolejne fragmenty Polski by przynajmniej w miarę dobrze ją poznać.

Pozdrawiamy

29 lipca, sobota c.d.

Wyjeżdżamy z Przemyśla kierując się na wschód . Echhhh pojechało by się hen, jeszcze dalej, znacznie dalej...ale to trzeba byłoby się przed wojną urodzić , w obecnych czasach dostępny przynajmniej dla nas świat kończy się bardzo już niedaleko. Zważywszy na szereg najrozmaitszych okoliczności nie zamierzamy się wybrać za tę granicę… choć z pewnością nic aż takiego to nie jest.

Mniejsza z tym, to nie temat na tę relację . Tuż przed Medyką skręcam w lewo, na północ. Naszym pierwszym celem w tych rejonach jest inne miejsce, ale pierwszy raz zatrzymujemy się już po paru kilometrach. Bo jesteśmy na terenach, gdzie co chwilę, co kawałek, w każdej niemal miejscowości jest coś ciekawego . A w Lesznie ciekawa jest dawna cerkiew pw. Bazylego, obecnie kościół parafialny.

Samo Leszno nosiło dawniej nazwę Poździacz i zamieszkiwali je niemal wyłącznie Ukraińcy. Wysiedleni po akcji Wisła w części wrócili do swoich domów po 1956 roku. Im służy dziś dawna, stojąca na uboczu wsi XIX wieczna kaplica, dziś cerkiew. Uwagę naszą gdy przejeżdżaliśmy zwróciła ta ważniejsza budowla, piękna, okazała, na dodatek stojąca na rozległej działce, pięknie zadbanej, otoczonej wielkimi starymi drzewami…. Zresztą naprawdę jesteśmy zdumieni, wręcz zaszokowani tym jak wyglądają te okolice . Już wcześniej widzieliśmy w innych regionach jak bardzo są zadbane wsie, obejścia, płoty, domy… dokładnie tak samo jest tu, może kilometr od naszej obecnej wschodniej granicy.

Nawet przydrożny parking obsadzony jest kwitnącymi kwiatami .



Cerkiew Bazylego Wielkiego została zbudowana w 1737 roku i znajduje się na podkarpackim Szlaku Architektury Drewnianej. Jako kościół rzymskokatolicki funkcjonuje od 1957 roku. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych XX wieku została wyremontowana, niestety mało fachowo i z ingerencją w istotne elementy…. Gontowy dach zamieniono na blaszany, wewnętrzne polichromie zasłonięto boazerią a przy poszerzaniu drzwi usunięto belkę z wyrytą datą budowy cerkwi.

Niemniej całość wygląda świetnie, wręcz rewelacyjnie, jesteśmy pod wielkim wrażeniem kształtu budowli .















Jak można się było spodziewać, drzwi są zamknięte.







Dzwonnica jest tylko mało interesująca



Ale nietrudno dowiedzieć się dlaczego .



Do obecnej cerkwi nie wybraliśmy się , jakoś nie przyszło nam to do głowy, a szkoda, mielibyśmy całość lesznieńskich zabytków zaliczoną.

c.d.n.