Małe i duże po Polsce podróże - Na Wschód-odsłona 2 :)

Kierujemy się w stronę Rynku. Ulica Franciszkańska (w dawnych wiekach Lwowska) to przyjemny deptak zabudowany kamienicami z przełomu XIX i XX wieku stojącymi na wcześniejszych fundamentach.



Fajka pokoju? Czy może dla Szwejka ?



Przy Franciszkańskiej na sporym placu wznosi się wieża.



Wieża Zegarowa o wysokości 34 metrów dziś mieści Muzeum Dzwonów i Fajek oraz pełni funkcję tarasu widokowego , oryginalnie zbudowano ją w końcu XVIII wieku jako dzwonnicę przyszłej grekokatolickiej katedry. W czasie rozbiorów wyburzono starą XVI wieczną cerkiew oraz rozpoczęto budowę nowej, jednak z braku funduszy nigdy tych planów nie zrealizowano, powstała jedynie dzwonnica.

Plac z fontanną to bardzo przyjemne miejsce.





Znajduje się tu też pomnik…Jana Pawła II .







Muzeum nie zamierzaliśmy odwiedzać, może innym razem. Kierujemy się w stronę Rynku przyglądając się ładnym kamieniczkom.















c.d.n.

Dzień Dobry.
Wiem że w miastach średniej wielkości i miasteczkach odległości nie są duże ale mimo wszystko patrząc na to co obeszliście trzeba mieć wygodne buty..
Oglądając zdjęcia w takiej ilości można w pełni docenić fotografię cyfrową z możliwością zrobienia praktycznie nieograniczonej ilości zdjęć , korekty itd.
Ja jedno mogę stwierdzić iż moje zdjęcia robione analogiem były bardziej przemyślne no cóż klisza i odbitki stanowiły określony wydatek, a obecnie jest to wielkie udogodnienie i ja np. pstrykam często nie przykładając się do poszczególnych ujęć no cóż komfort "niektórych" rozleniwia ....niedobrze.
Serdecznie Pozdrawiam.

iwc1 napisał(a):Wiem że w miastach średniej wielkości i miasteczkach odległości nie są duże ale mimo wszystko patrząc na to co obeszliście trzeba mieć wygodne buty.

Odległości są niby takie sobie ale dzięki aplikacji w smartfonie Małgosi okazywało się, że przemierzaliśmy naprawdę spore odcinki, nie wiem czy dobrze pamiętam ale w Jarosławiu było to 8 km a w Przemyślu jeszcze więcej . Do tego dochodzi zwłaszcza CZAS spędzony na nogach, wiele godzin... dobrze że mamy w miarę dobrą kondycję jeżdżąc codziennie na rowerach do pracy, a ja do tego jeszcze trochę biegam . Tak czy inaczej - wieczorami byliśmy absolutnie wykończeni .

iwc1 napisał(a):Oglądając zdjęcia w takiej ilości można w pełni docenić fotografię cyfrową z możliwością zrobienia praktycznie nieograniczonej ilości zdjęć , korekty itd.
Ja jedno mogę stwierdzić iż moje zdjęcia robione analogiem były bardziej przemyślne no cóż klisza i odbitki stanowiły określony wydatek, a obecnie jest to wielkie udogodnienie i ja np. pstrykam często nie przykładając się do poszczególnych ujęć no cóż komfort "niektórych" rozleniwia ....niedobrze.

To prawda, teraz ilości zdjęć są powalające, sięgają kilku tysięcy
My też sporo pstrykamy (i potem tu pokazujemy, niektórzy uważają że za dużo ), ale oboje lubimy gdy jest sporo zdjęć w relacjach bo dopiero wtedy można sobie wyrobić zdanie na temat miejsca pokazywanego, można tam prawie być. A dla nas te relacje jest to dodatkowa pamiątka i powrót do opisywanych miejsc, przypominanie sobie tego fajnego zwykle czasu jaki mogliśmy sobie spędzić w przeszłości.

Pozdrawiam

28 lipca, piątek c.d.

Zanim pójdziemy na Rynek zajrzymy jeszcze do dwóch obiektów kościelnych, które znajdują się z jego bliskim sąsiedztwie. Najpierw – kościół św. Marii Magdaleny który wraz z klasztorem franciszkanów wznosi się w narożniku Rynku przy ulicy Franciszkańskiej.

Kościół jest w remoncie, trwają prace przy całkowicie niemal zasłoniętej fasadzie. Przeciskając się pomiędzy rusztowaniami można jednak wejść do środka, co też robimy .

Kościół w tym miejscu stał już w średniowieczu, był drewniany i spłonął w 1638 roku. Odbudowany jako murowany już 20 lat później przetrwał do połowy XVIII wieku kiedy zdecydowano o jego rozebraniu i zbudowano nowy w obecnym kształcie. Chociaż pewnych zmian nie uniknął, po pożarze w połowie XIX wieku obniżono dach i wieże oraz przemurowano fasadę.

Z zewnątrz kościół póki co prezentuje się kiepsko, zapewne po remoncie się to zmieni. Natomiast wnętrze jest już odświeżone i całkiem ładne.







W prezbiterium znajduje się cudowny obraz MB Niepokalanej z przełomu XVI i XVII wieku.

Kaplica boczna Chrystusa Miłosiernego z obrazem pochodzącym prawdopodobnie z XVI wieku.



Fresk przedstawiający obraz na jednej ze ścian.



Fresk przedstawiający przekazanie obrazu zakonnikom w 1770r.



Zresztą fresków w tym kościele nie brakuje .



Ten na przykład przestawia rzeź zakonników która miała miejsce w 1498 roku.



Ten zaś – przy którym stoimy dłuższą chwilę wczytując się w staropolski tekst - oblężenie miasta przez wojska Rakoczego w 1657 roku i procesję z relikwiami św. Wincentego (podobno znajdują się gdzieś w kościele).



Wychodzę na zewnątrz przez boczne wyjście i trafiam na zamknięte podwórze… z jednej strony znajduje się klasztor, z drugiej zaś – tyły kamienic ulicy Franciszkańskiej.







Fasada kościoła.

Po lewej stronie mamy ścianę boczną kościoła Marii Magdaleny a naprzeciw – kolejny kościół .



Jest to wspomniana już wcześniej grekokatolicka cerkiew katedralna, przekazana temu obrządkowi przez papieża Jana Pawła II w początku lat 90-tych.







Świątynia została zbudowana dla zakonu jezuitów w pierwszej połowie XVII wieku. Po kasacie zakonu kościół służył jako magazyn, dopiero na początku XX wieku został przejęty przez diecezję rzymskokatolicką i wyremontowany. W latach 1957-1991 odprawiano w nim nabożeństwa w obu obrządkach.

Budowla, widać, że świeżo odrestaurowana prezentuje się wspaniale .





Ikonostas jest zbytkowy, pochodzi z końca XVII wieku, przez pewien czas znajdował się w cerkwi w Lubaczowie a po wojnie w tamtejszym muzeum.

Bardzo się nam tu podoba .























Widok sprzed cerkwi na wieżę katedralną.

Szwędamy się już po Przemyślu ładnych parę godzin , co w połączeniu z wcześniejszym zwiedzaniem Krasiczyna sprawia że nogi powoli zaczynają nam odmawiać posłuszeństwa . Przenosimy się na Rynek, poprzyglądamy się, pochłoniemy trochę jego atmosfery, a przy okazji zalegniemy na trochę na jakiejś ławce .

Przemyski Rynek jest niezbyt wielki, optycznie zmniejszają go rosnące na mim drzewa, powiększa zaś przylegający do niego od zachodu plac Dominikański. Stał tu kiedyś kościół, lecz decyzją władz austriackich został zamknięty i rozebrany, w dawnym klasztorze mieści się obecnie Starostwo Powiatowe. Austriacy rozebrali również stojący na Rynku piękny renesansowy, XVI wieczny Ratusz . Dawnemu Rynkowi brakuje też kamienic dawnej pierzei zachodniej, jedno źródło podaje, że rozebrano je również w czasie zaborów, natomiast inne – że zostały zniszczone w czasie bombardowań II wojny światowej i nie odbudowano ich .

Rynek był oryginalnie mniej więcej kwadratem o długości boku 80 m ale pochyły jest nadal . Kamieniczki pochodzą nawet z XV i XVI wieku ale po licznych przebudowach zwłaszcza w XIX wieku wyglądają zupełnie inaczej. Charakterystycznym ich elementem są liczne podcienia przeznaczone do handlu.





Trochę obrazków z oświetlonego popołudniowym słońcem placu, gwarnego i pełnego ludzi.























Ratusz obecnie mieści się w takim budynku.

Idę do charakterystycznej fontanny z niedźwiadkami , wydawałoby się, że jest to nowy obiekt ale nie, pochodzi z 1964 roku.











Inny charakterystyczny element Rynku, pomnik Szwejka (podobno odwiedził kiedyś miasto) również jest oblegany przez dzieci .











Ładnie tu .







No i w efekcie za wiele sobie nie posiedzieliśmy… ławek trochę jest ale wszystkie były już zajęte przez licznych turystów i mieszkańców. Przycupnęliśmy na trochę na murku w cieniu…ale czas trochę nas poganiał a chcieliśmy jeszcze kilka miejsc zobaczyć w Przemyślu .

Niedługo ruszamy

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Ładnie tu .

Bardzo ładnie. Polska, a taka dla mnie nieznana.
Nie wiem, kiedy dojrzeje pomysł wyjazdu w tamte strony. Oprócz Suwałk i Białegostoku na północy oraz Rzeszowa i Łańcuta na południu, to same białe plamy na mojej mapie wschodniej Polski.

kulka53 napisał(a):...

Ktoś klina zabił, z tym dopiskiem UWAGA ...
Q... co tu wybrać ?
Może jednak pójść w te uszy. .

walp napisał(a):Bardzo ładnie. Polska, a taka dla mnie nieznana.
Nie wiem, kiedy dojrzeje pomysł wyjazdu w tamte strony. Oprócz Suwałk i Białegostoku na północy oraz Rzeszowa i Łańcuta na południu, to same białe plamy na mojej mapie wschodniej Polski.

Dla mnie totalną białą plamą pozostaje Podlasie... raz tylko przejeżdżaliśmy tamtędy w drodze do państw nadbałtyckich. Małgosia była też kiedyś w Suwałkach. Nadrobimy to .
Ty masz za to bliżej do ciekawych terenów Warmii i okolic . Ceglane gotyckie kościoły i zamki które kiedyś pokazywała w swej relacji Marzena też wciąż są w naszych planach.

Buber napisał(a):Q... co tu wybrać ?

Jest takie powiedzenie - osiołkowi w żłoby dano...
Przyglądając się postaci Szwejka można dostrzec, że największym powodzeniem cieszą się nos i fajka... chyba sporo facetów odwiedza Przemyśl , ciekawe jak się mają potem ich kobiety .

28 lipca, piątek c.d.

Z Rynku wędrujemy na północ, parę kroków i będziemy nad Sanem. Uwagę zwraca tu odnowiony budynek Kolegium Nauczycielskiego (dawniej KW PZPR ), który powstał i do czasu zaborów funkcjonował jako klasztor Bonifratrów. Obok stał kościół św. Piotra i Pawła, również jak wiele innych budowli rozebrany przez Austriaków.





Przy okazji jeszcze jedna ładnie odnowiona fasada przemyskiej kamienicy.



Przechodzimy na drugą stronę Sanu spoglądając na ładny rządek kamienic i wyglądający znad nich zamek . Pamiętam sprzed lat wybetonowane nabrzeża na których opalali się nad rzeką ludzie… teraz takiego obrazka nie ma, nabrzeża porasta bujna trawa a nad Sanem tu i ówdzie można zauważyć jakiegoś rybaka.





Jest bardzo gorąco , panuje wręcz upał… nie są to najlepsze warunki do łażenia po mieście ale i tak lepiej że nie leje . Na niebie jest trochę chmur ale nie zasłaniają one słońca… panuje taka nieco leniwa, wakacyjna, wczesnoweekendowa atmosfera… ludzie snują się wolno, samochodów też nie ma zbyt wiele. A my przechodzimy na drugą stronę…

…gdzie wznosi się kościół św. Trójcy wraz z klasztorem Sióstr Benedyktynek.



Kościół murowany wzniesiono w drugiej połowie XVIII wieku na miejscu drewnianego z 1616 roku. W tym samym czasie rozbudowano klasztor do obecnej formy otaczając go jednocześnie murem obronnym ze strzelnicami i basztami.



Wędrujemy dalej.









I już niedługo ukazują się nam nasze cele po tej stronie rzeki .

Najpierw zajrzymy do cerkwi .



Cerkiew MB Bolesnej jest stosunkowo nowa bo została zbudowana w latach 30-tych XX wieku. Jednak zakon Bazylianów którego klasztor przylega do niej od tyłu funkcjonował w Przemyślu już od XIII wieku a pierwsze wzmianki o klasztorze w tym miejscu pochodzą z XVI wieku. W początkach czasów austriackich Bazylianie po rozwiązaniu zakonu zostali zmuszeni do opuszczenia miasta, powracając dopiero w 1913 roku. Wówczas odbudowano klasztor w obecnym kształcie, powstała też kaplica. Po II wojnie klasztor i cerkiew przejęło państwo umieszczając wewnątrz archiwum. Bazylianie wielokrotnie podejmowali próby odzyskania budynków, udało się to dopiero w 1996 roku. Cerkiew wyremontowano 3 lata później.



Cerkiew jest zamknięta, ale można zajrzeć do środka.











Cerkiew wraz z przylegającym do niej klasztorem.

Kościół salezjański pw. św. Józefa nie jest może wyjątkowym zabytkiem , został bowiem zbudowany w latach międzywojennych w stylu neogotyckim, ale skoro mamy już blisko to zajrzymy też do niego . Przy kościele działa Zespół Szkół Salezjańskich.







Z zewnątrz kościół jest jak widać dość zwyczajny, ale wnętrze nas zaskakuje .







Jest ciekawe, oryginalne i prawdę mówiąc bardzo się nam podoba