Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Jeszcze parę obrazków z kompleksu świątynnego.







W tym kółku z innego koloru ścian też się pewnie odbywały jakieś niezwykłe ceremoniały

I tu też jakiś ołtarzyk



















Fajne, ciekawe miejsce, do tego ładnie położone – warto było tu przyjechać







Była mniej więcej 18 gdy wsiedliśmy znów do auta. Postanowiliśmy już stąd nie odjeżdżać, jedynie pojeździć po okolicy szutrowymi dróżkami by znaleźć ustronne miejsce do spania. Okoliczności bardzo temu sprzyjały, dno doliny na jej końcu porośnięte jest niewysokim laskiem z polankami i krzewami, podłoże trawiasto-skaliste – jednym słowem – bardzo przyjemnie. Szybko znaleźliśmy tego, czego szukaliśmy – ten ostatni nocleg na Sardynii okazał się jednym z najlepszych, o ile w ogóle nie najlepszym – w bonusie bowiem trafił się nam fajny kamienny stół z także kamiennymi ławami do siedzenia dzięki czemu gotowanie było bardziej komfortowe niż zwykle . Wokół żywej duszy, jedynie zachodzące słońce, powiewający lekko wiatr, widoczki na jasne skały okolicznych gór – bardzo sympatyczne chwile zafundowała nam Sardynia na (prawie) pożegnanie...

A na zakończenie odcinka – mapka .



A – nocleg przy drodze
B – parking pod Tiscali
C – spacer do Tiscali
D – tylko taki kawałek można podjechać autem pod Goroppu
E – Sorgente Su Gologone
F – Dolina Lanaittu, Sa Serra e Sos Carros i nocleg.

c.d.n.

kulka53 napisał(a):bardzo sympatyczne chwile zafundowała nam Sardynia na (prawie) pożegnanie...

... czyli zdążyłem na ( prawie ) zakończenie ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... czyli zdążyłem na ( prawie ) zakończenie ... ...

Zgadza się, jeszcze jeden dzień, a w nim połowicznie udana wycieczka... no i już powrót
Ale też "wyjaśni" się skąd wzięliśmy nazwę dla naszego nowego auta , no i w ogóle skąd taki pomysł....
A potem wątek popadnie na dłuższy czas w zapomnienie, bo w tym 2017 roku planów na Włochy i inne południowe, niebałkańskie okolice nie mamy.
Ale mamy za to jakieś tam porachunki z Sardynią do załatwienia , przyjdzie na nie czas mam nadzieję .

Pozdrawiam

27 maja, piątek

Noc, prawie już letnia (mamy koniec maja), w Valle Lanaittu, ostatnia na wyspie była chyba pierwszą podczas której nie zmarzliśmy, i to nawet mimo górskiego otoczenia. Pomysłów na ten dzień też zapewne by się nazbierało sporo, ale my już wczoraj zdecydowaliśmy jak on będzie wyglądał – no chyba żeby nagle i niespodziewanie zaczęło lać . Na szczęście nie zaczęło

Zebraliśmy się bez większego pospiechu cykając tuż przed odjazdem parę fotek na pamiątkę tego fajnego miejsca noclegowego.







Krajobraz doliny mniej więcej pod jej koniec.





I piękna aleja ciągnąca się wzdłuż prawie całej doliny







A gdy już wróciliśmy na asfalt i dojechaliśmy do główniejszej szosy prowadzącej do Dorgali zatrzymaliśmy się spojrzeć po raz ostatni na masyw Supramonte.

Plan na dziś obejmował dwa cele. Zamierzaliśmy spróbować przekonać się na własne oczy ile prawdy jest w powszechnej opinii, że dzikie, skaliste wybrzeże i plaże pomiędzy Cala Gonone a Baunei są tak piękne , a przy okazji zaliczyć jedną jaskinię .

Jedziemy do Dorgali i tunelem do Cala Gonone. Rok temu popatrzyliśmy tylko z góry na okolicę, teraz sprawdzimy jak jest na dole… nie, miasta zwiedzać nie będziemy, od razu dojedziemy do samego końca drogi, do Cala Fuili.

Zjazd z góry jest dość emocjonujący, strome serpentyny – lubię taką jazdę, ale w dół, Skodą pod górkę bywa różnie . A ruch już o tej porannej porze jest spory…w zatoczkach i placykach przy drodze widnieją tu i ówdzie znane nam już zakazy spędzania nocy… no cóż, nie jest to zbyt przyjazna nam okolica i fajnie że w Valle Lanaittu zastaliśmy taki fajny, inny nieco świat.

Chociaż…ewidentnie o tej porze roku zakazami nie wszyscy się przejmują . Na krótkim około 2-kilometrowym odcinku z Cala Gonone do Cala Fuili widzieliśmy co najmniej kilka budzących się właśnie kamperów…

I my zatrzymaliśmy się po drodze na chwilę by poprzyglądać się widokom na okolicę. Pogoda może nie była zła, było ciepło i bezwietrznie, ale zamiast błękitu nieba dominowała spowijająca je mgła wskutek czego widoczność też była dość marna.













Cala Gonone

Jedziemy, jedziemy, aż tu nagle…potężny parking



Nie powiem że się nie spodziewałem, widziałem to miejsce na street view , dlatego zawróciłem z niejakim trudem i udaliśmy się na upatrzone wcześniej miejsce. Przy drodze, tu inaczej się nie da, ale pod potężnym krzakiem, gdzie umieściłem się tak by do popołudnia autko miało zapewniony cień. Trochę blisko jednego z kamperów to wypadło, ale facet i jego pies nie mieli chyba obiekcji, przynajmniej nic na to nie wskazywało.

No to jesteśmy, jedno z najsłynniejszych miejsc na Sardynii przed nami .



5,6 kilometra, damy chyba radę? .





Cala Luna, tak, to tam się wybieramy , ale po drodze mamy znaną Grottę del Bue Marino. Swoją drogą dopiero parę dni wcześniej doczytałem, że to nie jest błąd i to nie ma być Blue, a BUE właśnie – co oznacza gatunek foki, która zamieszkuje przybrzeżne wody w tej okolicy.

Do Groty trzeba będzie nieco zboczyć ze ścieżki na Calę Lunę, no i pozbyć się 20 euro w gotówce, no ale rejs stateczkiem kosztowałby znacznie więcej a my i tak już dziś czasu za wiele nie mamy.

Jeszcze rzut oka z góry na plażę Cala Fuili…











To co, idziemy? Jasne .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):To co, idziemy?

... oczywista oczywistość ... ...
Pozdrawiam.

27 maja, piątek c.d.

Na tablicy reklamującej Grottę del Bue Marino widniały także godziny wejścia, było ich kilka, w tym pierwsza – o 10. 9 już minęła:roll: dość dawno, ale sugerowany czas dojścia dawał nadzieję, że damy radę na tę 10 dotrzeć. Staraliśmy się iść jak najszybciej, toteż nawet fotek zbyt wielu nie mamy, poza taką jedną



I takimi





I jeszcze taką, gdy było już bardzo blisko i wydawało się, że jesteśmy na czas.



Wydawało się... to jest takie określenie jak słynne „prawie” które robi różnicę . Nie wiem czy zegarek miałem źle ustawiony, czy powód był inny, w każdym razie gdy dotarłem jako pierwszy pod bramę wejściową zastałem ją zamkniętą na głucho, nikt też na wejście nie czekał. Przez jakiś czas sądziliśmy, że może jeszcze ktoś dotrze i otworzy, potem uznaliśmy, że może jednak jest nieczynne dziś z jakiegoś powodu , potem, widząc płynące łódki....



stwierdziliśmy, że chyba jednak spóźniliśmy się tych parę sekund

Co tu robić? Godzina w plecy to ewidentna strata czasu... jednak po krótkich rozważaniach za i przeciw zdecydowaliśmy, że poczekamy, a na plażę też powinniśmy zdążyć – najwyżej porozglądamy się tylko i ruszymy z powrotem.

No to czekamy....nawet nie żałujemy, bo całkiem tu ładnie .

Co chwilę przepływała jakaś łódka, motorówka czy taka łódź



Naprawdę byliśmy pod wrażeniem jak bardzo popularny jest to region, mamy przecież koniec maja

Tuż przed godziną 11 od środka nadeszła pani przewodniczka (chyba musiała być wewnątrz cały czas ), sprzedała nam bilety – nikogo innego nie było i mogliśmy rozpocząć zwiedzanie. To już drugi raz na Sardynii, że mieliśmy indywidualne oprowadzanie , pani była sympatyczna, mówiła dość łatwo zrozumiałym nawet jak dla mnie angielskim. Mogliśmy robić zdjęcia, wyszło na to, że to Małgosia robiła bo ja musiałem się mocno skupiać by nie stracić wątku i nadążać jeszcze za panią, która narzuciła dość ostre tempo .



Okazało się także, że jaskinia ma 3 główne odgałęzienia, korytarze – ramię północne, środkowe i południowe – my zwiedzimy dostępne suchą nogą północne, natomiast stateczkowe wycieczki wpływają do zalanego morską wodą ramienia południowego. Ewidentnie jest to bardziej popularna forma zwiedzania,, choćby ze względu na to, że nie trzeba pokonywać drogi pieszo po skałach.

Parę zdjęć z jaskini, nietypowej, nie ma tu bowiem zbyt wielu utworów naciekowych – jest to raczej grota, głęboka szczelina w wapienno-piaskowcowej skale, której charakter w dużej mierze kształtuje wpływająca do niej morska woda.























To nie pomnik... ta skałka miała kogoś przypominać... mimo że nie jesteśmy znawcami średniowiecznej włoskiej literatury jednak odgadliśmy, to Dante Alighieri



Zdjęcia nie pokazują wielkości groty, spędziliśmy w niej – głównie dość szybko wędrując – praktycznie całą godzinę. Nie zrobiła ona na nas wielkiego wrażenia, choć na pewno warto ją mieć zaliczoną. Powiem tak – na pewno warto, ale cena 10 euro jest jednak zbyt wygórowana , 10 zł byłoby bardziej w porządku .

c.d.n.

A ja w pierwszej chwili pomyślałem, że to Mickiewicz lub Chopin .
pzdr.

tiwa napisał(a):A ja w pierwszej chwili pomyślałem, że to Mickiewicz lub Chopin .

Gdybyśmy w Polsce mieli taką Bue Marino, skojarzenie byłoby na pewno absolutnie prawidłowe

kulka53 napisał(a):bo całkiem tu ładnie .

... nie da się ukryć ... ...
Pozdrawiam.