Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Ledwo ruszyliśmy – znów przystanek i to jak się okazało niejeden. Z każdej strony chcieliśmy poprzyglądać się miasteczku Buggerru.

Buggerru to dawna osada górnicza założona i rozwinięta w XIX wieku, malowniczo położona u wylotu niedużej dolinki do morza. Turystyka ma tu potencjał rozwojowy, jako że wybrzeże jest bardzo atrakcyjne a otwarty w ostatnich latach port jest jedynym na odcinku od Carloforte do Oristano.

Pierwszy postój wypadł na stacji benzynowej, sądziłem że nieczynnej, ale one widocznie tak tu czasem tylko wyglądają .







Kopalniana przeszłość widoczna jest na każdym kroku, zresztą nie tylko tu, w całym tym regionie.

Przystanek nr 2

Parę serpentyn na końcu doliny i….







Ktoś tu lekko nieostro widzi z bliska



Dobrze że szerszy plan wciąż w miarę





Stadion też tu mają



W ogóle fajnie tu mają , w tym sensie że ładnie…



Jeszcze kawałek dalej - pamiątka industrialnej przeszłości tego miejsca….







Bardzo nam się tu podobało

c.d.n.

21 maja, sobota c.d.

Z Buggerru w parę kilometrów dotarliśmy do plaży Cala Domestica. Słynna plaża nie jest duża, ale efektownie położona wśród skalistych brzegów tej części naprawdę ładnego, atrakcyjnego wybrzeża. Zrobiła na mnie wielkie wrażenie na zdjęciach wyszukanych w sieci, prezentując się świetnie zwłaszcza z lotu ptaka. Na taką perspektywę szans nie mieliśmy, ale popatrzeć z dołu to żaden problem

Miejsce jest dobrze przygotowane na przyjęcie turysty, także kamperowego, jest tutaj bowiem plac parkingowy przeznaczony dla takich pojazdów. Parking dla zwykłych aut oczywiście też jest, w sezonie oczywiście płatny, teraz darmowy i prawie pusty. Zaraz za parkingiem jest coś w rodzaju niewielkich wydm przez które na plażę wiodą drewniane pomosty (trochę jak nad naszym Bałtykiem), oraz inne ścieżki… cała okolica jest naprawdę dobrze wg mnie turystycznie zagospodarowana w sensie wyznaczonych szlaków, drogowskazów itp. itd.

Mając więcej czasu i spędzając urlop stacjonarnie gdzieś tutaj można z pewnością zobaczyć więcej ciekawych rzeczy i powędrować po skałach, my ograniczyliśmy się do spaceru na Cala Domestica.















Na plaży, mimo pięknej pogody i odpowiedniej pory jednak mało ludzi….



Oto jak sądzę główny powód – też i tutaj są spore ilości nieprzyjemnie pachnących wyrzuconych przez fale resztek czegoś.

Zauważyliśmy, że po skałkach z prawej strony plaży można przejść dalej, jest wyraźna ścieżka.













Na plaży jest bar (już czynny)

Ścieżką doszliśmy do niewielkiego tunelu



po przejściu którego i nieco trudniejszych skałek dalej zobaczyliśmy taki widok



Plaża w odnodze zatoczki była znacznie przyjemniejsza ze względu na brak mało sympatycznego zapachu.





Chociaż traw w wodzie sporo



Szlak prowadzi dalej w górę dolinki.



Na plaży było kilkanaście osób, niektórzy nawet wchodzili do wody



Wylot tunelu.





Nie zostaliśmy tam długo, nie było dziś w planie plażowania, zwłaszcza w dość licznym towarzystwie. Porozglądawszy się tu i ówdzie wróciliśmy do auta.









c.d.n.

Chciałem dotrzeć na Cala Domestica, ale nie dałem już rady zapuścić się w ten region Sardynii.
Cóż, dzięki Wam mogę podziwiać ją przynajmniej wirtualnie

pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a):Chciałem dotrzeć na Cala Domestica, ale nie dałem już rady zapuścić się w ten region Sardynii.
Cóż, dzięki Wam mogę podziwiać ją przynajmniej wirtualnie

Plaża całkiem przyjemna, z racji popularności sądzę, że przed sezonem została odpowiednio przygotowana i gnijące resztki usunięto .
Bardzo fajne są te wydmowe piaszczyste okolice wielu sardyńskich plaż
Ogólnie uważam, że ten region jest jednym z najciekawszych na wyspie... Choć północnej części wyspy wiele nie brakuje, to cieplejsze nieco wspomnienia mamy z jej południowej części.
Pozdrawiam

21 maja, sobota c.d.

Znowu niewiele kilometrów z Cala Domestica na południe, najpierw stromo pod górę, potem jeszcze bardziej stromo w dół i mamy przed sobą dawną górniczą osadę i kopalnię Masua.



A w oddali słynną skałkę – Kostkę Cukru (Pan di Zucchero)



Tędy zjechaliśmy





Masua, jako kopalnia nie funkcjonuje od lat 80-tych, jednak wciąż mieszka tu podobno kilkadziesiąt osób. Poniżej położonej na średniej wysokości 100 m. n.p.m. osady jest popularna plaża, nas jednak bardziej ciekawią i przyciągają pozostałości po kopalni, zwłaszcza tory i rzędy wagoników

Jednak nie dla Masuy tutaj przyjechaliśmy, chociaż oczywiście także. Głównym jednak powodem zboczenia z głównej nadmorskiej trasy jest inna tutejsza ciekawostka – Porto Flavia.

Bogactwa naturalne południowo-zachodniej Sardynii wykorzystywane były od wieków, dopiero jednak w XIX wieku szybki rozwój technologiczny pozwolił i zapewnił opłacalność wydobycia na skalę przemysłową. Wydobywane rudy metali transportowano do najbliższego portu w Carloforte co odbywało się na zasadzie ręcznego załadunku na i wyładunku z małych, tradycyjnych sardyńskich łodzi. W Carloforte rudy składowano w magazynach lub powoli zapełniano nimi parowce transportujące je do odlewni w krajach północnej Europy. Proces transportu był niebezpieczny, kosztowny i długotrwały a także wymagający ogromnego wysiłku od nisko opłacanych lokalnych marynarzy. Właściciele kopalni zlecili opracowanie rozwiązania które uprości cały proces załadunku inżynierowi Cesare Vecellemu, który wybrał miejsce na budowę podziemnego portu nieopodal Pan di Zucchero. Port, którego konstrukcja składa się z wykutych w skale 2 tuneli o długości 600 m każdy i 9 ogromnych pionowych zbiorników na urobek, został oddany do użytku w 1924 roku i nazwany na cześć córki inżyniera – Porto Flavia. Budowa zwróciła się po 2 latach jako że koszty produkcji zmalały o 70 procent, port mógł zapewnić załadunek na cumujący u podnóża skały statek 500 ton rudy w godzinę. Jednak żeglarze z Carloforte pozostali bez pracy co zniszczyło w dużej mierze gospodarkę tej części wyspy. Znaczenie Porto Flavia zmniejszyło się od lat 60-tych wraz ze zmniejszeniem wydobycia w regionie, całkowite zamknięcie portu nastąpiło w 1990 roku. Wraz z wieloma innymi pozostałościami po górniczej przeszłości jest objęty patronatem UNESCO a od kilku lat można go zwiedzać.

Gdy wkrótce po powrocie z pierwszej podróży po Sardynii zobaczyłem w internecie zdjęcia betonowych wylotów tuneli z pionowej skały spadającej do morza i wyczytałem, że to miejsce można zwiedzać , uznałem, że będzie to fajna odmiana od plaż i kościołów . Z tego co się dowiedziałem, wejścia z przewodnikiem miały się odbywać kilka razy dziennie, w weekendy nawet więcej, a że akurat mamy weekend, nasze szanse urosły . Sprawdziłem dokąd można dojechać autem… jechaliśmy szutrówką kawałek za Masuę i wszystko się zgadzało. Auto zostawiliśmy jak najbliżej się dało, na placyku co prawda bez odrobiny cienia, ale za to po paru minutach byliśmy już przy wejściu. Chwila rozeznania się w czasie i sytuacji zakończyła się pozytywnie – wszystko działa a wejście będzie za kilkanaście minut, koszt to 10 euro/osoba. Dostaliśmy latarkę i kaski i mogliśmy w spokoju oczekiwać na zwiedzanie.

No to parę fotek okolicy





Widać wylot tunelu







Wejście









W oddali wielka plaża Porto Paglia (Fontanamare) – byliśmy tam w zeszłym roku.







Bliżej – plaża Masua i Portu Cauli



Sobota, ładna pogoda to i ludzi sporo, co zresztą było widać po zapchanym parkingu w Masui.



My jednak jesteśmy przygotowani na co innego….

Chętnych na zwiedzanie nie było zbyt wielu (potem się okazało, że na następną godzinę było dużo więcej ludzi), z czego tylko my nie byliśmy Włochami. W związku z tym dostaliśmy indywidualnego przewodnika w osobie młodego chłopaka, studenta z Cagliari który w ten sposób sobie dorabiał. Był bardzo sympatyczny i bardzo się starał opowiedzieć nam wszystko co trzeba, co trzeba przyznać przychodziło mu z niemałym trudem jako, że angielski znał na poziomie dość podstawowym, niewiele chyba lepszym niż ja . Czasami wspólnie dochodziliśmy do tego, co chciał nam powiedzieć, czasem udało się znaleźć jakiś zrozumiały przeze mnie włoski zwrot… wszystko to musiałem mniej więcej przekazać Małgosi…dość męczące to było , a wniosek jak zawsze jeden – warto uczyć się i znać języki chcąc trochę popodróżować choćby po Europie . Tak czy inaczej, trochę się mimo wszystko udało nam dowiedzieć o Porto Flavia, a naszemu przewodnikowi – o nas i o Polsce .

Wewnątrz można robić zdjęcia, także parę udało się nam zrobić, zwłaszcza Małgosi bo ja nie miałem do tego głowy .







I widoki z wylotu tunelu na otwarte morze.



















Wracamy

Czy warto tu przyjechać i odwiedzić to miejsce? Trudno powiedzieć, myśmy byli zadowoleni, że zrealizowaliśmy ten punkt programu, spodziewałem się jednak czegoś więcej. Ale też nie do końca wiedziałem co właściwie będziemy zwiedzać, dopiero przewodnik nam wszystko wyjaśnił. Całość to po prostu tunel z torami i wagonikami, oraz wylot załadunkowy nad morzem. Podobno w niedalekiej przyszłości będzie można również zwiedzać dolny tunel, nam musiało wystarczyć to co widzieliśmy. Na pewno jest to miejsce unikatowe, jedyne w swoim rodzaju i jeśli już to właśnie dlatego warto je zobaczyć… oczywiście oprócz ładnych krajobrazów i widoków w okolicy .

Parę ostatnich zdjęć z powrotu do nagrzanego auta i z parkingu.



























Przejechaliśmy przez Masuę i Nebidę, inną post-górniczą miejscowość pełniącą dziś rolę niewielkiego kurortu znanego zarówno z możliwości zwiedzania obiektów górniczych jak i możliwości wspinaczkowych i zatrzymałem się by popatrzeć na piękną plażę Porto Paglia.











Na tym zakończyło się nasze uzupełnienie zwiedzania tej okolicy… do wydm Piscinas, Tempio di Antas i Iglesias dorzuciliśmy Grottę Su Mannau, Portixeddu, Capo Pecora, Buggerru, Cala Domestica, Masua i Porto Flavia. Jestem zdania, że rejon pomiędzy Piscinas i Giuspini a Porto Paglia i Iglesias to jedna z najciekawszych okolic na Sardynii .

A teraz pojedziemy zobaczyć kolejne miejsce o którym nie wiedzieliśmy w zeszłym roku, a które bardzo się nam spodobało…. jeszcze dalej na południe

c.d.n.

kulka53 napisał(a):

Prawie jak Starożytna Świątynia

Cala Domestica z odpowiednim dla Domestosu kolorem wody hueheue

kulka53 napisał(a):A w oddali słynną skałkę – Kostkę Cukru (Pan di Zucchero)

PETARDA!

Ale dla mnie wygląda jak siedzący tyłem pies razy spaniel

Swoją droga to cudne widoki spod Porto Flavio!

kulka53 napisał(a):Czasami wspólnie dochodziliśmy do tego, co chciał nam powiedzieć, czasem udało się znaleźć jakiś zrozumiały przeze mnie włoski zwrot… wszystko to musiałem mniej więcej przekazać Małgosi…dość męczące to było , a wniosek jak zawsze jeden – warto uczyć się i znać języki chcąc trochę popodróżować choćby po Europie

W Grotach Castellana w Apulii mieliśmy włoskiego przewodnika, który wiedząc, że jest trochę cudzoziemców w wycieczce cedził, bardzo GŁOSNO i wolno wymawiał poszczególne słowa pomagał sobie przy tym rękami i dziwnymi dźwiękami starając się opisać zwierzęta, które rzekomo obrazowały poszczególne nacieki skalne
W efekcie nawet ci, którzy nie znali specjalnie włoskiego czuli się dobrze

Plaża Porto Paglia - ogromna - coś a la dzikie plażę zachodniej Portugalii

Nie wiem czy byliście w Museo dell'Arte Mineraria w Iglesias ? Ja chciałem tam być i z żalem skreśliłem to miejsce na rzecz Grotte di Su Mannau. Jak się później okazało (wyjechaliśmy z kempingu Torre Chia dzień wcześniej i mieliśmy więcej czasu), mogliśmy zobaczyć oba te miejsca, ale jakoś nie wpadłem na ten pomysł .
Ciekawy jestem Waszej opinii o tym Muzeum Sztuki Górniczej
pzdr.

kulka53 napisał(a): Jestem zdania, że rejon pomiędzy Piscinas i Giuspini a Porto Paglia i Iglesias to jedna z najciekawszych okolic na Sardynii .

Witam
Nadrobiłam zaległości w relacji i widzę, że duuużo jeszcze przed nami do zobaczenia na tej wyspie. Ten region pomiędzy Piscinas i Giuspini a Porto Paglia i Iglesias nawet przez nas nie tknięty, a widzę, że warto Pięknie

Pozdrawiam
Asia