Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Już wcześniej poprzyglądaliśmy się basenikom z gorącą wodą na zewnątrz ogrodzenia, ale teraz pójdziemy jeszcze raz bo dzieją się tam ciekawe rzeczy











To, że ludzie przyjeżdżają z butelkami różnej wielkości i kanistrami do przeróżnych ujęć wody to nas nie dziwi, wielokrotnie to widzieliśmy a i sami tak robimy bo bez tego nie byłoby naszych samochodowych wyjazdów. Ale przepierka w rzymskich termach , tego jeszcze nie było.

W zasadzie, czemu nie… powędrowałem do auta po mydło i trochę brudnego tego i owego skoro inni mogą, dlaczego nie ja . Woda była bardzo gorąca , bardzo, bardzo gorąca, po pewnym czasie zanurzanie w niej rąk zaczęło być boleśnie parzące… zapewne także i dlatego pani tubylczyni miała na dłoniach gumowe rękawice. Niemniej, na pewno fajne doświadczenie .

Podeszliśmy jeszcze kawałek wzdłuż rzeki gdzie przy jej brzegu stoi niewielki budyneczek współczesnych term historią sięgający roku 1800 – gdyby ktoś chciał można tam skorzystać z kąpieli. Bardziej luksusowe warunki można jednak znaleźć po drugiej stronie rzeki – w Grand Hotel Terme

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Ale przepierka w rzymskich termach , tego jeszcze nie było.

... takie cuda to tylko u Was w relacji ... ... ...

kulka53 napisał(a):Plastikową rurą

... mogliby chociaż te plastiki zamaskować jakimiś klamotami, których tam nie brakuje, żeby chociaż spróbować zachować odpowiedni klimacik ... ...
Pozdrawiam.

Ostatnimi czasy lubię termy, to bardzo chętnie pooglądam . Już zaczynam żałować, że tam nie byliśmy .
pzdr.

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):Ale przepierka w rzymskich termach , tego jeszcze nie było.

... takie cuda to tylko u Was w relacji ... ... ...

U nas to w ogóle różne dziwne cuda i pomysły

kmichal napisał(a):... mogliby chociaż te plastiki zamaskować jakimiś klamotami, których tam nie brakuje, żeby chociaż spróbować zachować odpowiedni klimacik ... ...

No tak, może i można by tak to zrobić żeby nie było widać. Nie zwróciłem na to uwagi, ale widać są więksi esteci

tiwa napisał(a):Ostatnimi czasy lubię termy, to bardzo chętnie pooglądam . Już zaczynam żałować, że tam nie byliśmy .

Jest parę miejsc z termami na wyspie... na pewno coś można by sobie wybrać
Takie rzymskie łaźnie są (chyba) jedne jedyne, uznałem że warto je zobaczyć. To fajne miejsce, położone nad rzeką.
Zajrzycie następnym razem

Sama bym sobie chyba przepierkę zrobiła w trakim miejscu.... Ciekawe co by było jak bym postanowiła wziąść kąpiel

piekara114 napisał(a):Ciekawe co by było jak bym postanowiła wziąść kąpiel

Myślę, że nie byłoby problemu w tych basenikach, one są już poza ogrodzeniem...może tylko ludzie dziwnie by spoglądali
Chociaż , tak serio to myślę że problemy jednak byłyby nawet dwa. Po pierwsze, woda tam jest bardzo płyciutka, nawet nie do kolan , po drugie, zdecydowanie za gorąca na zanurzenie. Ręce nie wytrzymywały w niej dłużej niż parę sekund

Do budyneczku przeznaczonego na termalne kąpiele jest może 200 m. w dół rzeki. Nawet rzuciliśmy okiem na wywieszony cennik, zupełnie teraz już nie pamiętam, poza tym że nie były to kwoty bardzo wygórowane.

tony montana napisał(a):Nurag Losa faktycznie spory

Spory i na pewno jest jednym z kilku najważniejszych/najciekawszych na wyspie.

tony montana napisał(a):Tama i most imponujące, a to cudo obok tamy słodkie

Tego typu budowli inżynieryjnych jest tam dużo, pobudowali sobie zbiorniki w głębi wyspy.
To miejsce było jednym z priorytetów tegorocznej Sardynii, na szczęście udało się je odszukać i tak ułożyć trasę by pasowała

tony montana napisał(a):

kulka53 napisał(a):Znad jeziora Omodeo jedziemy kilkanaście kilometrów na północny zachód, prostą jak drut, choć lekko pofalowaną drogą przez pagórkowatą dolinę.

Coś a la droga Mandre - Kolan na Pagu - tylko tu więcej roślinności

To prawda, kiedyś byliśmy na Pagu i co nieco jeszcze pamiętam
Podobnie jest także jadąc trasą Nuoro-Galtelli

tony montana napisał(a):Przepierka w rzymskich termach - to mały skandal

Często można spotkać się z opinią, że najlepiej pójść na obiad do lokalu w którym stołują się tubylcy... my to tylko trochę zmodyfikowaliśmy

Pozdrawiam

20 maja, piątek c.d.

Bilet do rzymskich term w Fordongianus uprawniał także do wstępu do tzw. Casa Aragonese – siedziby arystokratycznej rodziny aragońskiej z końca XVI wieku. Zapewne byśmy tam nie trafili, ale skoro można zwiedzić to miejsce w już zapłaconej cenie, to czemu nie. Dom stoi praktycznie w samym centrum miasta przy deptaku i nie było całkiem łatwo do niego trafić jadąc samochodem bo nie zauważyliśmy żadnych drogowskazów, ale pokrążyliśmy trochę po uliczkach i ostatecznie się udało.

No to obejrzeliśmy , najpierw z zewnątrz.

I wewnątrz , gdzie w zasadzie nie było oryginalnego wyposażenia a nowoczesne tablice informacyjne i wystawa.

















Z drugiej strony jest wyjście na niewielki ogród, można też zajrzeć do dawnych budynków gospodarczych.











Szału to miejsce nie robi, ale skoro była taka możliwość to czemu nie skorzystać. Podobnie jak centrum miasta, odpuściliśmy sobie spacer po raczej średnio ciekawych uliczkach. Zapytałem jeszcze pań przy wejściu jak trafić do pewnego miejsca które też chcieliśmy w Fordongianus zobaczyć, okazało się, że to przy drodze którą i tak mieliśmy jechać - to jedziemy .

Daleko nie zajechaliśmy, może 2 kilometry. Kościółek San Lussorio stoi bowiem tuż za miastem przy drodze w kierunku Oristano.





San Lussorio to kolejna romańska sardyńska świątynia. Zbudowano ją w XII wieku na ruinach dwóch poprzednich stojących tu budowli będących miejscem pochówku męczennika – św. Lussorio. Lussorio był pracownikiem rzymskiego gubernatora Sardynii który nawrócił się na chrześcijaństwo czytając psalmy. Prawdopodobnie w roku 304, za panowania cesarza Dioklecjana został osądzony za wiarę i skazany na ścięcie, egzekucję wykonano w Forum Traiani (czyli w Fordongianus). Pochowano go w krypcie pogańskiego kultu wody, czyli w nuragijskim tempio a pozzo, która później stała się grobowcem dla innych chrześcijan i miejscem kultu chrześcijańskiego. Około V wieku krypta została powiększona i wyłożona mozaikami a następnie zbudowano nad nią bazylikę – która ostatecznie przyjęła formę romańskiego kościoła który możemy oglądać do dziś.



Panie z Casa Aragonese powiedziały, że kościoła zwiedzać nie można, jest zamknięty. Widać, że na zewnątrz teren jest trochę nieuporządkowany, domyśliłem się, że nie można wejść za bramę bo trwają jakieś prace archeologiczne, być może także w środku. Z zewnątrz jest wysoki mur, za wiele więc nie widać… przeszedłem się kawałek wzdłuż niego i zarazem wzdłuż szutrowej dróżki za której zakrętem stał samochód. Elegancki sportowy wóz a w nim para Francuzów w średnim wieku, nie wnikam co tam robili , w każdym razie pan poinformował mnie, że jeśli chcę poprzyglądać się kościołowi to muszę zejść z powrotem i przejść dołem wzdłuż ogrodzenia a gdy się skończy – będę już tam gdzie trzeba. Tak też zrobiłem a oto efekt:













Długo to nie trwało, miałem trochę stracha tak łazić po zamkniętym terenie bo całość widać było z głównej drogi którą czasem jednak coś przejeżdżało… ale co dało się zobaczyć w tym miejscu to zobaczyłem. Fordongianus zaliczone , robi się coraz później, a przed nami teraz spory kawałek drogi, przemieścimy się bowiem w nieco inny rejon wyspy i jeszcze dziś będziemy chcieli zobaczyć jeszcze jedno miejsce. Czy się uda? . O tym w następnym odcinku .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Czy się uda?

... ... to brzmi raczej jakby się to nie udało ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):

Super to zdjęcie, maki jakby do mnie wychodziły...

kościółek rzeczywiście urokliwy..

kulka53 napisał(a): przed nami teraz spory kawałek drogi, przemieścimy się bowiem w nieco inny rejon wyspy i jeszcze dziś będziemy chcieli zobaczyć jeszcze jedno miejsce. Czy się uda? . O tym w następnym odcinku

szczerze mówiąc jestem zaintrygowany

pozdrawiam,
M