Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

16 maja, poniedziałek c.d.

Średniowiecznych kościołów na Sardynii jest naprawdę dużo, zwłaszcza w tej okolicy, w północno-środkowej i zachodniej części wyspy. Kolejne kilkanaście kilometrów główną szosą (będącej zresztą w przebudowie na czteropasmówkę) Sassari-Olbia i już widzimy kolejny z nich – Santa Maria del Regno w Ardarze. Tym razem rzeczywiście stoi na dość wyraźnym – z opisu wulkanicznym wzgórzu



Ardara to nieduże miasteczko, jak się okazało, również niezbyt ciekawe. Kościół jest jego największą atrakcją. Powstał na przełomie XI i XII wieku (1107) jako kaplica pałacowa zamku Ardara, wówczas stolicy królestwa Torres. Nasze Gniezno fajniejsze .

Z zewnątrz wygląda można powiedzieć normalnie i typowo...

Zachęcony otwartymi drzwiami wszedłem... i wydałem z siebie wielkie WOW . Szybko zawołałem Małgosię…

To ten widok tak na mnie podziałał:





Mieliśmy właśnie przed sobą największy XVI wieczny ołtarz na Sardynii, wykonany w 1515 roku. W kontraście z ciemnymi, bazaltowymi ścianami złocone rzeźby robią wielkie wrażenie . Mieliśmy szczęście, kościół otwarty był tylko dlatego, że akurat w bocznej nawie odbywała się lekcja religii prowadzona przez starszą zakonnicę dla kilkorga dzieciaków.















Do kościoła weszło kilka kobiet, być może po swoje dzieci... wychodząc zapytaliśmy gdzie możemy znaleźć ruiny zamku. Wyraźnie zaskoczona jedna z nich wskazała ręką w pobliże...no tak, gdy podeszliśmy, zrozumieliśmy dlaczego zdziwiło ją takie pytanie . Ruiny są … mało imponujące





Wyjeżdżając z Ardary chciałem skrócić sobie drogę, w efekcie pobłądziliśmy i musieliśmy parę km wracać, skutkiem czego powstało jeszcze jedno widokowe zdjęcie bazyliki.



Bardzo się nam tutaj podobało .

Za parę km czekał kolejny romański kościół, San Michele de Salvenero w Ploaghe. Czekał, czekał... ale się na nas nie doczekał , nie trafiliśmy tam bowiem. Później, wyjeżdżając z miasta zobaczyliśmy go, stoi tuż przy skomplikowanych (jak to zwykle we Włoszech) rozjazdach nieopodal, jako że było późnawo już trochę i nie bardzo wiedziałem jak do niego dojechać – odpuściliśmy. Ale zanim... pokręciliśmy się trochę po Ploaghe, niedużym mieście niedaleko Sassari.

W poszukiwaniu romańskiej świątyni zaparkowałem tuż przy głównym placu, Piazza San Pietro, na którym stoi kościół pod tym wezwaniem (podobno stoi na ruinach antycznej świątyni).



Z tyłu za nim znajduje się mniejszy kościółek Santa Croce, nie mamy osobnego zdjęcia. Oba kościoły pochodzą z XVI wieku.











Wnętrze... no jest

Przy placu stoi też Oratorio del Rosario z 1651 roku.







Jedna z głównych uliczek w Ploaghe (druga w kolejce Skoda ) .



Salvenero zobaczyliśmy jak pisałem dopiero wyjeżdżając...

Zdjęcie z internetu:

Nam pozostało przejechać parę km do również stojącego przy tej samej głównej szosie kościoła – bazyliki Santissima Trinita di Saccargia, chyba najbardziej znanego sardyńskiego zabytku architektury i sztuki romańskiej na Sardynii. Bazylika już z daleka przyciąga wzrok swą wysoką wieżą





Przegapiłem zjazd w efekcie czego mogliśmy popatrzeć na zabytek ładnie oświetlony zachodzącym już powoli słońcem.







Zbudowany przez i dla zakonu Kamedułów w charakterystyczne, pizańskie pasy z bazaltu i wapienia kościół powstał w 1116 roku na ruinach istniejącego tu już wcześniej klasztoru. Klasztor odbudowano, funkcjonował do XVI wieku, do dziś pozostały jedynie skromne ruiny, zapuszczone i trochę zapomniane. Legenda opowiada o nakrapianej krowie, która każdego dnia przychodziła z odległych pastwisk by dostarczać zakonnikom mleko i modliła się wraz z nimi w miejscu w którym obecnie stoi kościół... … od niej właśnie wywodzi się nazwa Saccargia – nakrapiana, pręgowana krowa (vacca vargia, w dialekcie sa vaccargia – w skróconym efekcie saccargia).







Kościół jest oczywiście o tej porze zamknięty .

Wizerunek krowy (kilku krów) jest również wyrzeźbiony na jednej z podpór łukowych przed wejściem.







Żeby nie było... są tu nie tylko krowy







Fragmenty ruin dawnego klasztoru









Cienie już długie....hmmm, czy pod tym murem będzie dobre miejsce na nocleg? .





Poza nami pojawiali się czasem jeszcze jacyś turyści.

Pomysł wprowadziliśmy w czyn. Obadawszy teren i rozważywszy za i przeciw postanowiliśmy zostać na nocleg właśnie tutaj, pod klasztornym murem. Miejsce o tyle dobre, że daje osłonę przed dokuczliwym wiatrem, który jednak wiał mniej lub bardziej przez cały dzień a wieczorem skutecznie obniżył temperaturę... jest po prostu bardzo zimno, przed czym bronimy się ubierając kurtki, polary itp. itd. Przy ostatnich promieniach słońca gotujemy sobie obiad, a gdy zapada zmrok, przed położeniem się spać Małgosia wychodzi na fotograficzne łowy ładnie oświetlonego kościoła – jednego z najważniejszych sardyńskich zabytków .







To był dłuuuuuuuugi dzień

Na koniec – mapki z dzisiejszą trasą.

W całości:



I w częściach:



A – plaża Cala Sarraina
B – Costa Paradiso i plaża Li Cossi
C – Roccia dell'Elefante



D – domus de janas Sedini
E – kościół San Pietro obok Bulzi
F – ruiny San Pantaleo w Martis
G – Chiaramonti
H – Ozieri
I – bazylika San Antonio di Bisarcio
J – Ardara – Nostra Signora del Regno
K – Ploaghe
L – Santissima Trinita di Saccargia

c.d.n.

kulka53 napisał(a):wielkie WOW

... faktycznie WOW ... ... mieliście sporego farta, że udało Wam się tam zajrzeć ... ... czyli mamy kolejny argument za tym, żeby nauka religii odbywała się w kościele ... ...
Pozdrawiam.

Interesujące kościoły, zwłaszcza wnętrza robią wrażenie.
Pozdrawiam.

Nadrabiam zaległości w Waszej relacji i jestem pod wrażeniem miejsc, ciekawych zabytków, które odwiedziliście i pozostało mi zobaczyć je z Wami.
Kościoły piękne!

A tu jeszcze moje ulubione miejsce: Costa Paradiso!!!!

kulka53 napisał(a):16 maja, poniedziałek c.d.

A dokąd zmierzamy? Na Rajskie Wybrzeże , czyli Costa Paradiso. A po co? Bo warto….

Pozwolę sobie na wrzucenie kilku zdjęć z Costa Paradiso z lipca 2016r.
Potwierdzam, że warto zobaczyć mieszkaliśmy tu kilka dni i miejsce zrobiło na mnie duuuże wrażenie


Plaża Li Cosi pięknie umiejscowiona w kanionie i dojście do niej pełne wrażeń

Pozdrawiam i przepraszam, za "wtręty"
Asia

Z wejściem do kościoła w miejscowości Ardara mieliście faktycznie dużo szczęścia i wnętrze jego jest niesamowite, bardzo klimatyczne. Aż zazdroszczę...

Ciekawa jestem tego co zwiedzaliście dalej

trinity napisał(a):Z wejściem do kościoła w miejscowości Ardara mieliście faktycznie dużo szczęścia i wnętrze jego jest niesamowite, bardzo klimatyczne

zgadza się, wnętrze świątyni super. Ołtarz robi wrażenie.
Kościół pod którym spaliście - bardzo ciekawa architektura.
Fajne to zdjęcie z daleka
Sporo widzieliście tego dnia...

pozdrawiam,
Michał

kmichal napisał(a):... mieliście sporego farta, że udało Wam się tam zajrzeć ... ...

Chyba tak... chociaż w przypadku innych tego typu świątyń raczej mieliśmy pecha będąc akurat nie w tych godzinach co trzeba
Godziny otwarcia zresztą są różne w różnych miejscach i często dziwne , no a czasami kościoły są w ogóle pozamykane.

zibi.s napisał(a):Interesujące kościoły, zwłaszcza wnętrza robią wrażenie.

Witamy , fajnie że się spodobały.
Nie jest to może to, co można zobaczyć na włoskiej ziemi kontynentalnej, ale skoro jesteśmy na Sardynii, zwiedzajmy to co ma ona do zaoferowania .

trinity napisał(a):A tu jeszcze moje ulubione miejsce: Costa Paradiso!!!!

No proszę... jakiś punkt wspólny się znalazł
Dzięki za fotki... nawet nie ma takiego tłumu na Li Cossi jakiego się można byłoby latem spodziewać.
Widzę, że budkowy bar działa

trinity napisał(a):Ciekawa jestem tego co zwiedzaliście dalej

Dalej pojedziemy na zachód... a potem na południe .

Mikeee napisał(a):zgadza się, wnętrze świątyni super. Ołtarz robi wrażenie.
Kościół pod którym spaliście - bardzo ciekawa architektura.
Fajne to zdjęcie z daleka
Sporo widzieliście tego dnia...

Na miejscu robi to dużo większe wrażenie niż na naszych nie najlepszych fotkach
Saccargia to może nie jest idealne miejsce na nocleg, ale zawsze wychodzimy z założenia, że nocą nikt nie będzie się szwędał przy zabytku, zwłaszcza jeśli nie jest to szczyt sezonu...
Ten dzień był rzeczywiście pełen wrażeń (podobnie jak poprzedni), ale odległości między odwiedzonymi miejscami były na tyle niewielkie, że przejazdy zabierały mało czasu i "zmieściło się" ich aż tyle .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):No proszę... jakiś punkt wspólny się znalazł
Dzięki za fotki... nawet nie ma takiego tłumu na Li Cossi jakiego się można byłoby latem spodziewać.
Widzę, że budkowy bar działa

Tłumu do południa faktycznie nie było i miejscówki do wyboru do koloru. Jednak z każdą godziną ludzi było coraz więcej więc my ruszyliśmy na długi spacer za Li Cossi i wybraliśmy skalistą plażę
Bar faktycznie działał, miał własny generator, ale kawy nie polecę, bo nie kosztowałam
A tu zdjęcie plaży około 16

kulka53 napisał(a):Dalej pojedziemy na zachód...

To się cieszę i towarzyszę w podróży

trinity napisał(a):zdjęcie plaży około 16

No tak... , wcześniej było zadziwiająco pusto.
Ale przynajmniej ludzie mają normalne zdjęcia a nie takie jak my - w polarach i kurtkach