Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Całkiem ładny budynek na placu przed katedrą....



...do którego dobudowano fajnego potworka



Przed i w kościele byliśmy dobre pół godziny, w tym czasie ani w środku, ani w okolicy nie pojawił się żaden człowiek...

Wyjeżdżając z miasta na chwilę zatrzymaliśmy się przed jeszcze jednym kościołem











Chyba był zamknięty, zresztą, gdy robiliśmy te zdjęcia nie zgasiłem silnika

Jedziemy do Cagliari , może nie do samego miasta, a na przedmieścia. Szczególnie zależało na tym Małgosi, ja chętnie ominąłbym stolicę i na wybrzeże dojechałbym jakąś obwodnicą, no ale nie mogłem odmówić . A dlaczego wróciliśmy do Cagliari? Ponieważ wyjeżdżając wczoraj po południu z centrum jakąś drogą szybkiego ruchu mieliśmy widok na podmiejskie rozlewiska w których roiło się od flamingów. Nie było szans by się zatrzymać... dlatego wracamy tu dziś

Przejechaliśmy przez Monserrato i Quartu S'Elena. Nad Stagno di Molentargius na którym to właśnie widzieliśmy flamingowe stada droga nas nie doprowadziła, dojechaliśmy nad morze groblą wiodącą przez środek Stagno di Quartu. Zatrzymałem się (mimo zakazu) po prostu na poboczu . Nie było to to, co wczoraj, ale i tak widok był jak dla nas naprawdę extra

Przejechałem jeszcze kawałek by zatrzymać się przy samej plaży. Małgosia poszła nad staw, ja, nad morze

Plaża ciągnie się tu w obie strony niemal jak okiem sięgnąć, a wzdłuż niej deptak, ścieżka rowerowa, co kawałek parkingi.













Na plażowanie byśmy tu nie zostali, ale zaskoczyło mnie, że prawie zupełnie tu pusto . W końcu było niedzielne popołudnie a pogoda niemal idealna się zrobiła. Tak czy inaczej – z Cagliari i z okolic mamy całkiem dobre wspomnienia, choć rozwiązania komunikacyjne wokół stolicy są tradycyjnie po włosku maksymalnie skomplikowane

c.d.n.

kulka53 napisał(a): Tak czy inaczej – z Cagliari i z okolic mamy całkiem dobre wspomnienia, choć rozwiązania komunikacyjne wokół stolicy są tradycyjnie po włosku maksymalnie skomplikowane

No to mnie już nie do śmiechu . To może chociaż kierowcy na wyspie są bardziej przyjaźni niż ci na płw. Apenińskim
pzdr.

kulka53 napisał(a):Wyjeżdżając z miasta na chwilę zatrzymaliśmy się przed jeszcze jednym kościołem

... kościół jak to kościół, ale ta palma ... ...

kulka53 napisał(a):Nad Stagno di Molentargius na którym to właśnie widzieliśmy flamingowe stada

... piękne te ptaszyska, wiem powtarzam się, ale w naturze naprawdę super się je ogląda ... ...
pozdrawiam.

tiwa napisał(a):może chociaż kierowcy na wyspie są bardziej przyjaźni niż ci na płw. Apenińskim

Hmmm...
Może trochę za mało jeździliśmy po płw. Apenińskim, albo nie dojechaliśmy tam gdzie trzeba by na własnej skórze odczuć "nieprzyjazność" kierowców
Jak dla mnie we Włoszech nie jeździ się inaczej niż gdziekolwiek indziej w Europie. No, może Albania jest trochę specyficzna , no i Grecja, ale akurat Grecja w sensie bardzo pozytywnym

No a Sardyńczycy... nie zauważyłem niczego co mogłoby mnie zniechęcić do ponownej wizyty na wyspie. A 2000 przejechanych km, to jakiś tam obraz dało

Wg mnie najgorzej niestety jeżdżą Polacy (płci obojga)
Kiedyś podobnie jeździli Słowacy, ale odkąd wzrosły im kary, przystopowali i upodobnili się do Czechów

kmichal napisał(a):... piękne te ptaszyska, wiem powtarzam się, ale w naturze naprawdę super się je ogląda ... ...

Ta podcagliarska sadzawka to ostatnie miejsce gdzie mogliśmy je oglądać.
Następny raz, mam nadzieję, może w maju?

kulka53 napisał(a):Wg mnie najgorzej niestety jeżdżą Polacy (płci obojga)

Całkowicie się zgadzam, ale miałem pewne obiekcje co do Włochów. Na szczęście uspokoiłeś mnie .
pzdr.

17 maja, niedziela c.d.

Właściwie nie mamy planu na resztę dzisiejszego dnia... zresztą podobnie jak na tę część, która już za nami . Stwierdziliśmy, że przejedziemy sobie wzdłuż wybrzeża tak daleko, na ile starczy nam czasu i chęci, do momentu aż znajdziemy dobre miejsce na nocleg, najlepiej przy jakiejś super plaży . Oj, przydałoby się już trochę pomoczyć w morzu, ostatnie dni nie sprzyjały tego typu rozrywkom, a dziś po południu pogoda zrobiła się bardzo zachęcająca .

Zaraz za satelickimi miejscowościami Cagliari nadmorskie okolice w kierunku wschodnim są jeszcze dość zabudowane, ale im dalej od stolicy, tym puściej i ładniej się robi. Droga przypomina nieco tę pomiędzy Teuladą a Chią, wzniesienia są jednak wyższe i zapamiętałem, że podobało mi się tutaj jeszcze bardziej, choć może to z powodu lepszej pogody? .







Jedna z kilku mijanych, dobrze widocznych z drogi plaż.



A to wielka, całkiem ładna, chociaż niezbyt dzika plaża w Solanas.



W oddali widać już marinę Villasimius, Capo Carbonara to najbardziej południowo-wschodni przylądek Sardynii.



W takim miejscu nie mogłoby zabraknąć osiedli turystycznych

Villasimius bowiem to jedna z najbardziej znanych miejscowości wypoczynkowych wyspy. W samej miejscowości nie zatrzymywaliśmy się, chociaż oprócz willowych osiedli jest tutaj dobrze wyodrębnione centrum. Zastanawiałem się, do jakiej innej znanej miejscowości można by Villasimius przyrównać, w polskiej skali chyba byłaby to przysłowiowa Łeba . W każdym razie nawet teraz, w połowie maja od razu w oczy rzuca się spory ruch i spacerujący bez wyraźnego celu ludzie. Cała okolica jest dość rozległa, do wielkiej plaży Simius można dojechać w kilku miejscach. My, jadąc po prostu przed siebie , dojechaliśmy do jej północnej części.







Wysepka Isola dei Cavoli.





















Dość mocno tu wiało i może dlatego żadnych plażowiczów nie było widać. Na zdjęciach nie widać też za bardzo tego, że plaża jest dość mocno zabudowana barami i parasolkami... jest jednak na tyle wielka, że puste kawałki też można znaleźć.

Szkoda nam było stąd odjeżdżać, to jest naprawdę fajne miejsce... tzn ładne, bo fajne to tylko dla tych, którzy takie miejsca na urlop lubią . Ale nam i tak się bardzo tam podobało, podjechaliśmy zatem nieco bardziej na południe, nad Stagno, czyli w tym przypadku jeziorko oddzielone od morza właśnie plażą















To właśnie tutaj, po lewej morze, po prawej jeziorko - a kawałek dalej też morze, bo jesteśmy na niezbyt szerokim półwyspie



Wygodniutkie leżaczki tu mają

A potem pojechaliśmy jeszcze dalej, aż na południowy kraniec drogi. Po prawej minęliśmy twierdzę Fortezza Vecchia (powstałą w XIV wieku a rozbudowaną w XVII przez hiszpańskiego króla Filipa II ). Widać ją było na jednym z powyższych zdjęć.











W dole, poniżej parkingu (można było zjechać szutrem), była nieduża i niezbyt ciekawa plaża Spiaggia di Capo Carbonara, chwilę zastanawialiśmy się czy by nie zostać właśnie tutaj na nocleg. Może i zostalibyśmy, mielibyśmy jutro okazję by pokręcić się w tej okolicy trochę dłużej, a może i poleżeć na jednej z tutejszych plaż. Zniechęcił nas fakt, że miejscówki były już pozajmowane przez kilka kamperów , a całość była dobrze widoczna ze wspomnianego placyku. Także po zrobieniu kilku fotek odjechaliśmy z Villasimius uznając zgodnie cypelek za jedno z najładniejszych miejsc jakie na Sardynii widzieliśmy, mimo że nie do końca w stylu jaki by nam odpowiadał.

Pojechaliśmy na północ, drogą wzdłuż wschodniego wybrzeża. Liczyliśmy, że jakieś spokojne miejsce do spania znajdziemy gdzieś przy wielokilometrowej, słynnej plaży Costa Rei. Widziałem zdjęcia przed wyjazdem... były piękne. Myśmy jednak tej plaży w ogóle nie widzieli , może nie trafiliśmy gdzie trzeba, ale fakt jest taki, że cała okolica jest dość szczelnie zabudowana hotelami, campingami i prywatnymi willami. Jako, że robiło się coraz później, a my byliśmy dość mocno już zmęczeni po całym dniu jazdy i zwiedzania, nie zjeżdżaliśmy wyznaczonymi drogami nad samą plażę .

Ale okolica krajobrazowo bardzo nam się podobała









Costa Rei skończyła się (na szczęście), skończył się też asfalt... w sumie nic dziwnego, na naszej mapie w ogóle już nie było żadnej drogi . Przejechaliśmy wzgórze Capo Ferato i okazało się, że o zabudowaniach Królewskiego Wybrzeża nie ma tutaj mowy . Jest pusto, cicho, spokojnie – zupełnie inaczej. Już za parę chwil umieszczaliśmy się w sosnowym lesie tuż przy samej plaży, wielkiej, piaszczystej, wyglądającej na zupełnie dziką . Zapadł zmrok, o kąpieli dziś już mowy być nie może, ale na obiad – czas najwyższy . Nie tylko w Grecji zdarza się nam go przygotowywać i jeść w ciemnościach... ważne, że dziś przez wielkie sosny przyświecał nam znów księżyc. To był piękny, ciepły, niemal bezwietrzny wieczór... nareszcie

I na zakończenie mapka tego długiego i różnorodnego we wrażenia dnia



A – Tuili
B – Barumini i nurag Su Nuraxi
C – Giara di Gesturi
D – Isili
E – stanowisko archeologiczne Santa Vittoria
F – Senorbi
G – Dolianova
H – Quartu S’Elena
I – Vilasimius
J – plaża Feraxi

c.d.n.

... ładna fota na zakończenie dnia ... ... kurcze naprawdę mają super te plażyczki tam ... ... żeby jeszcze w sezonie było tak pusto ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... ładna fota na zakończenie dnia ... ... kurcze naprawdę mają super te plażyczki tam ... ... żeby jeszcze w sezonie było tak pusto ... ...

Oj, tak... plaże mają całkiem niczego sobie
Lepsze to chyba tylko nad południowym Bałtykiem
Myślę, że nawet w połowie maja nie jest tam tak pusto jak na zdjęciach widać... jak sądzę to z powodu dość już późnej pory dnia i silnego wiatru

Nasze zdjęcia nie oddają tego do końca, zresztą sami widzieliśmy tylko część wyspy, ale jak dla mnie krajobraz południowo-wschodniej Sardynii, tak od połowy jej wysokości w dół, jest chyba najładniejszy.

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Oj, tak... plaże mają całkiem niczego sobie
Lepsze to chyba tylko nad południowym Bałtykiem

Pozdrawiam

A który to południowy Bałtyk?

Praia Feraxi bardzo fajna, tego typu "leżaków" jeszcze chyba nigdy nie uświadczyłem!


Ciekawe czy człek z nich nie spada