Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Po dłuższej chwili doszliśmy do jednego z symboli miasta, bastionu San Remy, w tej neoklasycznej formie istniejącego od końca XIX wieku, choć już wcześniej były to obronne bastiony wybudowane przez Hiszpanów.







Do Castello wchodzimy przez Bramę Lwów (Porta dei Leoni).





Z tarasów nad bastionem San Remy są piękne widoki na większą część Cagliari.

Wędrujemy po Castello….









…by dotrzeć do głównego placu dzielnicy, z katedrą Santa Maria, wybudowaną na przełomie XII i XIII wieku. Trzeba przyznać, że ma bardzo ładną fasadę, jednak nie średniowieczną, a dodaną w 1933 r. .

Katedra była zamknięta , to częsta tutejsza praktyka zamykania zabytków w środku dnia. No trudno, może zaglądniemy później. Za to z zaskoczeniem odkryliśmy, że otwarty jest (i można go zwiedzać za darmo) Palazzo Viceregio, czyli Pałac Gubernatora, używany przez piemonckich królów Sardynii. To sobie pooglądaliśmy











W każdej z sal żyrandol jest w kolorze ścian









Flagi – Unii E., Włoch i Sardynii – nowa wersja z głowami bez zasłoniętych oczu… my mamy koszulki z zasłoniętymi oczami







Sala główna









Ufff, naprawdę porządnie gorąco się zrobiło, już nie wiadomo co lepsze, słońce czy te czarne chmury które je zakrywały . Chyba jednak słońce… przy takiej aurze od razu nastroje mamy lepsze chociaż zwiedzanie nie jest łatwe.

Kawałek dalej znów można wyglądnąć ze wzgórza na niżej położone dzielnice.











Palazzo Viceregio „od tyłu”







Od zachodu wejścia na Castello bronił naprawdę potężny bastion





Porta Santa Cristina i wieża Torre San Pancrazio (z tarasem widokowym, nie wchodziliśmy)







Tą bramą



dawniej wchodziło się do położonego w najwyższym punkcie wzgórza królewskiego arsenału, na którego miejscu w tzw. Cittadella dei Musei w częściowo odbudowanych pomieszczeniach mieszczą się najciekawsze muzea Cagliari z Muzeum Archeologicznym na czele. Wizyty w nim nie mogliśmy sobie odmówić….

c.d.n.

W Bramie Lwów uchwyciłeś fajny automobil ... ...
A z Castello mieliście piękne widoczki, szczególnie gdy na horyzoncie było widać odchodzące chmury deszczowe ... ...
Pozdrawiam.

tony montana napisał(a):Plaża w Puli faktycznie ładnie musi się prezentować w lato przy lepszej słonecznej pogodzie

Nora - myślę, że po prostu za dużo juz fajnych zniszczonych miast widzieliście, gdyby to były Wasze początki poczekalibyście na przewodnika

Cagliari naprawdę spore, prawie 150.000 mieszkańców, sprawdziłem, parę miejsc ciekawych znalazłem

Każda plaża lepiej wygląda w słońcu... i jak widać nie dotyczy to tylko tych bałtyckich

Co do Nory, fakt, że parę TROCHĘ lepiej zachowanych ruin widzieliśmy (ale tylko trochę bo w Turcji nie byliśmy ), mimo to chętnie byśmy się poszwędali po nich tak bez celu i planu. A z przewodnikiem, raczej nie byłoby to możliwe

Cagliari to całkiem fajne miasto, jak dla mnie mieści się w sardyńskiej pierwszej trójce
Nawet w porównaniu do kontynentu myślę, że W MIARĘ wygląda
I jest raczej nietrudne w zwiedzaniu, chociaż myśmy na pewno paru być może fajnych miejsc nie widzieli

kmichal napisał(a):W Bramie Lwów uchwyciłeś fajny automobil ... ...
A z Castello mieliście piękne widoczki, szczególnie gdy na horyzoncie było widać odchodzące chmury deszczowe ... ...

To Małgosia zrobiła to zdjęcie i parę chwil później to cacko mało by jej nie rozjechało
Ech, południowcy ...

Chmury.... hmmm... czasem jest tak, że odejdą i ani się nie obejrzysz a są znów z powrotem

16 maja, sobota

Jako, że kilkanaście muzeów widzieliśmy w Grecji, archeologicznego muzeum sardyńskiego odpuścić nie mogliśmy. Wstęp – całkiem jak na Włochy niedrogi, raptem 4 euro. Muzeum mieści się w sporym budynku o skomplikowanym układzie sal znajdujących się na różnych poziomach i powiem szczerze, można się tam trochę w pierwszej chwili pogubić . Ale wnętrza są eleganckie, wszystkie eksponaty ładnie podświetlone – ogólnie robi to bardzo dobre wrażenie.



Na tej tablicy dobrze widać jak ważna była dla wyspy kultura Nuraghi. Eksponatów jest naprawdę ogromna ilość , pochodzą z całej wyspy i obejmują okres od neolitu aż do średniowiecza. Oczywiście można w muzeum robić zdjęcia, byle bez lampy.



Prawdę mówiąc, to co w muzeum było najciekawsze i zrobiło na nas największe wrażenie, pochodziło właśnie z okresu kultury Nuraghi.... a były to zarówno małe, brązowe figurki wotywne, jak i coś, co zobaczyliśmy na samym końcu

Na początek jednak, dwie figurki sprzed około 5000 lat (tzw. kultura Ozieri)





Zważywszy na ilość eksponatów, można by spędzić tutaj i pół dnia. My spędziliśmy jakieś dwie godziny, a tak naprawdę to na większość z nich mogliśmy tylko rzucić przez chwilę okiem...

Wiele eksponatów bądź pochodziło z handlu z innymi częściami znanego wówczas świata, bądź były stworzone na miejscu, ale inspirację wyraźnie widać.















Te jednak figurki są typowo sardyńskie.

To już znaleziska z późniejszych okresów.

Czasami dość trudno było się zorientować z jakiego okresu pochodzą konkretne znaleziska, wystawa nie jest przedstawiona jakoś ściśle chronologicznie. To co mi przynajmniej najbardziej utkwiło w pamięci znajduje się można powiedzieć na samej górze...

To wielkie, 2-2,5 metrowe posągi „gigantów” - Giganti di Mont'e Prama .

Wszystkie posągi wykonane z pojedynczych bloków piaskowca z miejscowego kamieniołomu, w liczbie kilkudziesięciu (w mniejszych bądź większych fragmentach) zostały wydobyte spod ziemi niedaleko miasteczka Cabras na półwyspie Sinis. Odkrycia dokonano w latach 70, przypadkowo, rolnik orząc swe pole po prostu najechał pługiem na wielki kamień...

Wydobyte figury podzielono na 3 grupy, są to łucznicy (wyposażeni w łuk i osłonę na rękę), wojownicy (wyposażeni w okrągłe tarcze), oraz bokserzy (w rękawicach i maską ochronną na głowie). Poza posągami wydobyto także wiele tzw. betyli (domów boga), oraz modeli nuragijskich grobowców. Uważa się, że cały ten wielki obszar na którym dokonano odkrycia, był to symboliczny cmentarz, którego dokładnego znaczenia do tej pory nie udało się ustalić. Z pewnością było to miejsce magiczne i symbolizuje arystokrację ludzi cywilizacji nuragijskiej.

















Zdjęcie z sieci:

Z Muzeum wróciliśmy prosto pod katedrę, która o tej znacznie późniejszej porze była już otwarta. Wewnątrz teoretycznie nie wolno robić zdjęć, ale trochę zrobiliśmy





Niedługo miał się odbyć ślub

Torre dell'Elefante







Powoli wracamy już do auta, na ulicach dużo więcej ludzi niż wcześniej.

















Via Roma w słońcu całkiem ładnie się prezentuje





No i to tyle widzieliśmy w Cagliari. Mam wrażenie niedosytu, wiem, że można by zobaczyć więcej, także w innych częściach miasta. A my byliśmy naprawdę już mocno zmęczeni tym dniem i tą zmianą pogody, nie mieliśmy już ani siły, ani ochoty by jeszcze gdzieś powędrować lub podjechać. Na następny raz mam nadzieję przygotujemy się lepiej .

Wyjechaliśmy z miasta tak po prostu, za drogowskazami, mimo to błądząc nieco. Udaliśmy się główną szosą na północ, w głąb wyspy, zjeżdżając z niej w okolicach Sanluri. Potem, jadąc bocznymi, pustymi dróżkami chcieliśmy znaleźć sobie jakieś miejsce na nocleg i jak się okazało – kompletnie nie było takiego miejsca . Niby pusto, ale wszędzie pola, żadnych zagajników, żadnego ustronnego miejsca.... bardzo słabo to wyglądało. Minęliśmy Lunamatronę, Tuili, za tą wioską pojechaliśmy wąską dróżką pod górę – to już początek Giara di Gesturi, czyli znanego płaskowyżu który jutro mieliśmy zamiar zobaczyć. Tam bez trudu znaleźliśmy dobre miejsce, ale.... było STRASZNIE ZIMNO . Wjechaliśmy sporo metrów do góry, wiał trochę wiatr, temperatura spadła do 10 stopni , a my musieliśmy przecież jeszcze ugotować sobie obiad. Krótko mówiąc – nie było to wszystko proste i zdecydowanie nie mieliśmy głowy i sił by uwieczniać bardzo ładne wieczorne widoki na prawie całą południową część wyspy i zachód słońca. Widać było burzę w oddali, widać także miejscowe ulewy, tęczę... pogoda bardzo dynamiczna. Liczyliśmy, że jutro wreszcie będzie jednak spokojny i pogodny dzień...

Dzisiejszy się skończył - a więc mapka



A - Chia
B - Pula i Nora
C - Cagliari
D - Tuili

c.d.n.

... sporo tej ceramiki w tym muzeum ... ... aż tak mało w Cagliari nie zobaczyliście, bez przesady ... ... a jak coś zostanie to dobrze, powrót jest wtedy bardziej prawdopodobny ... ...
Pozdrawiam.

Mam nadzieję, że w przyszłym roku zawitam do Cagliari, to pewnie zajrzę też do innych części miasta i niejako uzupełnię Waszą relację .
Muzeum tak dokładnie pokazane, że już chyba nie będę go zwiedzał
pzdr.