Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

tiwa napisał(a):Bardzo ładnie . Chciałem kiedyś połączyć Sardynię z Korsyką i odpuścić południe tej pierwszej. Teraz skłaniam się (i upewniam ) żeby zrobić "Tour de Sardynia" ( z kilkoma dniami w Rzymie), a Korsyka będzie musiała poczekać .

To chyba lepszy pomysł
Ciężko byłoby zrezygnować z którejś konkretnej części Sardynii, piękne plaże i ciekawe miejsca, a także ładniejsze miasta są rozsiane po całej wyspie.
My chyba ostatecznie zrezygnowaliśmy z Korsyki

krutom napisał(a):Fajne te plaże, czyste, duże.

Oj byłoby co grodzić płotkami, byłoby.

Naprawdę fajne... jeśli ktoś lubi właśnie coś takiego, piach i płytkie morze. My akurat lubimy
Może i byśmy kawałek sobie odgrodzili, ale zapomnieliśmy parawanu

kmichal napisał(a):... no to teraz ładnie pojechałeś z tymi plażami ... ... do tego przy niedzieli - piękne miejsce, wspaniałe plaże i cudowne ptaszki ... ... a do tego jeszcze wspólna fota ... ...

U nas wspólne foty najczęściej tego rodzaju... nie zaopatrzyliśmy się jak dotąd w kijek do selfie
Chociaż, w Grecji, tym razem dwukrotnie inni turyści widząc jak się certolimy z samowyzwalaczem zaoferowali się, że nam coś cykną
Jak dla mnie Chia to jeden z hitów Sardynii i tego wyjazdu .

tony montana napisał(a):Nie ukrywam, że mnie też

tony montana napisał(a):Syn ze mną to ogląda i pyta, czy też tam pojedziemy?

i co, pojedziecie?

tony montana napisał(a):Syn ze mną to ogląda i pyta, czy też tam pojedziemy?

kulka53 napisał(a):i co, pojedziecie?

Na razie ze względu na lekką zmianę sytuacji materialnej zanosi się, że nie BARDZO...


Ale kto wie, co ziźń przyniesie

kulka53 napisał(a):.... flamingi ...

Ptaszki jakby znajome i komentarze do fotek też jakby znajome.

Okazuje się, że Sardynia to nie sardynkowe a flamingowe eldorado.

pzdr

longtom napisał(a):Okazuje się, że Sardynia to nie sardynkowe a flamingowe eldorado.

Być może sardyńscy rybacy łowią sardynkę bo występuje ona rzecz jasna w Morzu Śródziemnym ale nazwa wyspy raczej pochodzi od człowieka imieniem Sardus Pater, który przybył na wyspę na długo przed Rzymianami i mocno przyczynił się do jej rozwoju. Całkiem możliwe że rybki sardynki noszą nazwę od wyspy choć nie jest to pewne. Myśmy rybek nie widzieli bo ich nie szukaliśmy.
O tym, że są tam flamingi wiedzieliśmy z przewodnika. Okazało się, że jest ich na wyspie całkiem sporo. Największej kolonii nie byliśmy w stanie sfotografować (taka była ogromna, jeszcze nie dojechaliśmy w relacji do tego miejsca), kilka mniejszych jak widać, i na szczęście, też się trafiło.

Lidia K napisał(a):Największej kolonii nie byliśmy w stanie sfotografować (taka była ogromna, jeszcze nie dojechaliśmy w relacji do tego miejsca)

już przebieram oczami ze zniecierpliwienia, ciągu dalszy relacji następuj
pzdr.

tiwa napisał(a):ciągu dalszy relacji następuj

Do tego miejsca dotrzemy za 2 dni... (pobytu na wyspie)
Relacyjnie trochę dłużej to potrwa, ale liczę że w niedalekiej przyszłości
Zresztą, jesteśmy mniej więcej w połowie objazdu wyspy, a w tej drugiej połowie postanowiliśmy trochę poleniuchować i było mniej intensywnie

16 maja, sobota

Niestety... ten dzień też nie zapowiadał się ca ciekawie, pogodowo rzecz jasna . W nocy i o świcie widać było tu i ówdzie pomiędzy chmurami fragmenty nieba, jednak potem z minuty na minutę było coraz gorzej. Śniadanie jeszcze zdążyliśmy zjeść, a potem nawet trochę popadało, a temperatura nie przekraczała 15 stopni. No trudno, jak widać parasole i kurtki przeciwdeszczowe to niezbędne wyposażenie turysty w majowych Włoszech... .

Zebraliśmy się i mniej więcej o 8 rano byliśmy gotowi na spotkanie z kolejnymi miejscami na Sardynii. Sąsiedzi chyba jeszcze spali











Postanowiliśmy zobaczyć jeszcze jedną z pięknych plaż w tym rejonie, tę położoną najbliżej wieży strażniczej. Tuż za nią jest kolejne mokradło – raj dla flamingów











Torre di Chia



Kilka obrazków ze wspomnianej plaży







Tam leje....

Jako pierwszy cel na dziś obraliśmy Norę, drugie zachowane antyczne miasto z fenickim rodowodem. Ale po drodze na chwilę zatrzymaliśmy się w.... Puli . Zachęciła nas nazwa, ale trzeba przyznać, że ta chorwacka Pula jest zdecydowanie ciekawsza .











W księgarni można było nabyć mapkę w języku sardyńskim

Ruiny Nory są położone na wybrzeżu, tuż obok Puli.... i obok miejskiej plaży pięknie posprzątanej i przygotowanej na lepsze pogodowo czasy





Fenickie miasto Nora założone w IX w. p.n.e. rządzone było w późniejszych wiekach przez kartagińczyków, a największy rozkwit przeżyło za czasów rzymskich. Wraz z upadkiem Imperium, a także w wyniku trzęsienia ziemi podupadł także i ten ośrodek, który całkowicie opustoszał i popadł w ruinę w VII w. na skutek ataków arabskich piratów. Zachowane ruiny są w nieco lepszym stanie niż te w Tharros, m.in. można tu zobaczyć najcenniejsze na wyspie rzymskie mozaiki, ale i tak nie są zbyt imponujące.

Mieliśmy szczere chęci by pospacerować po Norze, ale ostatecznie zrezygnowaliśmy. Zwiedzanie odbywa się bowiem wyłącznie w większych grupach i wyłącznie z przewodnikiem , musielibyśmy czekać mniej więcej godzinę na wejście.... a zza płotu było widać, że cudów to tutaj nie ma. Poza tym w każdej chwili mogło lunąć

Zarządziliśmy odwrót i zajrzeliśmy jeszcze do stojącego przy plaży (i parkingu) niedużego kościółka Sant'Efisio, który przed wiekami był częścią klasztoru. W kościółku trwały akurat przygotowania do mającego się odbyć, zapewne dziś, ślubu , jednak nikt nam nie zabronił wejść, a wręcz jedna pani bardzo zachęcała i nawet zapaliła nam światło w krypcie .



















No to jedziemy do Cagliari

c.d.n.

... chyba śmiało można nazwać Sardynię wyspą pięknych plaż i pięknych ptaków - flamingów ... ... a sardyńska Pula bardzo kolorowa ... ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... chyba śmiało można nazwać Sardynię wyspą pięknych plaż i pięknych ptaków - flamingów ... ... a sardyńska Pula bardzo kolorowa ... ... ...

Oj, można, można.... gdyby jeszcze dodać do tego że w maju jest tam piękna (i pewna) pogoda, byłoby idealnie

Pula to nieduże miasteczko, podobnie jak większość innych - niezbyt ciekawe architektonicznie.
W części bliższej morza jest sporo hoteli, to taki trochę kurort

A kolorowe... być może te chorągiewki to pozostałość po bardzo znanym religijnym święcie, trwającym od 1 do 4 maja, uważanym za największe w basenie Morza Śródziemnego, podczas którego wierni z całej Sardynii niosą posąg świętego z Cagliari do Puli właśnie.

16 maja, sobota c.d.

Stolica Sardynii to spore miasto, leżące w zatoce na południowym wybrzeżu. Ze względu na pogodę nie nastawiliśmy się na jakieś wielkie zwiedzanie, choć czasu mieliśmy sporo przeznaczając na to resztę dzisiejszego dnia. Jadąc, dopadła nas ulewa, istne oberwanie chmury, i gdy dojechaliśmy, wciąż jeszcze trochę padało. Udało się nam znaleźć darmowe miejsce na pozostawienie auta przy głównej ulicy nieopodal portu, ale chwilę jeszcze musieliśmy w nim (tzn. w aucie) posiedzieć aż deszcz stanie się mniejszy i będziemy mogli łazić bez obaw o natychmiastowe przemoczenie butów .

W Cagliari mieliśmy jeszcze jeden ewentualny cel – kupno biletów promowych na powrót, ze względu na rabat prawie 20 euro jaki dostaliśmy w Livorno chcieliśmy płynąć także liniami MOBY. Naszukaliśmy się w porcie odpowiedniej budki no i się okazało, że ich promy do Cagliari nie pływają (nie ma to jak dobre opracowanie planu podróży ). Zatem, trzeba będzie bilety kupić w Olbii.

Cagliari podobnie jak wiele innych miejsc na wyspie ma rodowód fenicki, następnie zamieszkiwali tu kartagińczycy i rzymianie. Obecny kształt miasto zawdzięcza rządom Pizy i Królestwa Aragońskim, wtedy powstała najstarsza, średniowieczna dzielnica Castello a także część centrum bliżej morza. I właśnie od tych okolic rozpoczęliśmy nasz spacer.



Piazza Matteotti, przy którym stoi wielki Palazzo Comunale oraz m.in. budynek dworca kolejowego.

Mówiąc szczerze, ta okolica nie była za ciekawa . Wszędzie kręciło się sporo czarnoskórych osobników, a chaotyczny ruch pojazdów po wyboistych jezdniach był dość denerwujący. Wszystko to sprawiło, że początkowe wrażenie mieliśmy nie da się ukryć raczej negatywne…. Choć sam Ratusz prezentował się okazale









Całkiem nieźle wygląda także Via Roma, główna nadmorska arteria w centrum.

W międzyczasie nie tylko przestało padać, ale przejaśniło się i wyszło nawet słońce , od razu zrobiło się bardzo ciepło. Z jednej strony to rzecz jasna świetnie, ale z drugiej – byliśmy trochę nieodpowiednio ubrani na taką zmianę i było nam zwyczajnie niewygodnie i gorąco . Fakt, mogliśmy się zaopatrzyć w lżejszy ubiór tutaj….



Powędrowaliśmy jednak pod górkę w kierunku Castello.















Nie mieliśmy specjalnie ochoty na odnajdowanie i zaliczanie kolejnych kościołów, w większości barokowych. Uliczki są wąskie, trudne w orientacji, zwykle trzeba iść pod górkę, a my nie mieliśmy też zbyt dobrej mapy.