Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Ale teraz.... oto Piscinas







Rzeczka która zmyła kurz ze skodowych kół właśnie tutaj ma ujście





Na plaży – może ze 20 osób.

Piaszczysty kanion Piscinas







I ujście







Na plaży jest pozostałość czegoś, jakby rampy załadowczej. Dopiero potem mieliśmy się przekonać czemu służyła.



Piękna i wielka plaża Piscinas...



Spędziliśmy tu, spacerując, dłuższą chwilę. Gdyby to był wieczór, z pewnością zostalibyśmy tu na kąpiel i spanko. Ale było jeszcze przedpołudnie – czas wracać (jak widać bez entuzjazmu...)



c.d.n.

Ta plaża naprawdę mi się spodobała.

... pięknie zaczął się ten dzień ... ... najpierw korki, potem wodnestrady ... ... ale osiągnięty cel przepiękny ... ...
Pozdrawiam.

Takie skrzyżowanie naszych wędrujących wydm z plażami Dubaju

krutom napisał(a):Ta plaża naprawdę mi się spodobała.

Nam też ... , a to jeszcze nie koniec...
Witamy

kmichal napisał(a):... pięknie zaczął się ten dzień ... ... najpierw korki, potem wodnestrady ... ... ale osiągnięty cel przepiękny ... ...

Pięknie się zaczął, całkiem ładnie było w trakcie, a i wieczór przyjemny...

kaszubskiexpress napisał(a):Takie skrzyżowanie naszych wędrujących wydm z plażami Dubaju

Drapaczy co prawda brak na horyzoncie ale chyba jakoś nie żałuję...

tony montana napisał(a):Te BASENY (piscinas) całkiem fajne

Uświadomiłeś mi, że mój francuski ma się już całkiem kiepsko... piscine to basen także i w tamtejszym narzeczu. A wcale nie skojarzyłem
Niemniej, wolę takie baseny od miejskich czy nawet hotelowych

Ale puste te plaże . W czerwcu (mój ulubiony miesiąc ) to już pewnie tak fajnie nie jest, ale jak się poszuka i dojedzie (niekoniecznie wypasioną terenówką ), to pewnie też można będzie coś znależć w miarę odludnego. Proszę o jak najwięcej nietypowych informacji (np. most z zakazem wjazdu), każda może się przydać.
pzdr.

Piscinas robi wrażenie. Fajne miejsce i do tego mało ludzi.

Mam jeszcze pytanie, może trochę wyprzedzając Waszą relację. Wczoraj na gazeta.pl natknąłem się na takie zdjęcie z Sardynii, odwiedziliście to miejsce? Co prawda nie jest na nim tak pusto jak na Waszych, ale pewnie zostało zrobione w sezonie.

Pozdrawiam

tiwa napisał(a):Ale puste te plaże . W czerwcu (mój ulubiony miesiąc ) to już pewnie tak fajnie nie jest, ale jak się poszuka i dojedzie (niekoniecznie wypasioną terenówką ), to pewnie też można będzie coś znależć w miarę odludnego. Proszę o jak najwięcej nietypowych informacji (np. most z zakazem wjazdu), każda może się przydać.

Nie wszystkie były aż tak puste, chociaż były i takie na których nie było zupełnie NIKOGO.
Czerwiec zapewne byłby fajniejszy na takie wyjazdy, cieplej, lepsza pogoda, cieplejsza woda, jeszcze w miarę pusto (na początku), ale póki co ze względu na pracę czerwce odpadają
Więcej mostów z zakazem nie było , za to był taki, który istniał tylko na mapie

KOL napisał(a):Mam jeszcze pytanie.....

No niestety, nie trafiliśmy na te plażę. I prawdę mówiąc, nie wiem gdzie to , chociaż myślę (patrząc po skałkach), że prawdopodobnie może to być południowo-wschodnia część wyspy .

kulka53 napisał(a):I prawdę mówiąc, nie wiem gdzie to

Już wiem....
Jednak nie południowa, ani wschodnia część wyspy, a północna
Costa Paradiso obok Isola Rossa, plaża nazywa się Li Cossi

Zdjęcie chyba jednak poza sezonem zrobione

Kolejne bombardowanie z Twojej strony...nie mam nic przeciwko temu...pozdrawiam

14 maja, czwartek c.d.

Mniej więcej środek upalnego – jak się okazało – dnia. Ten czwartek był naprawdę gorący i jak się miało później okazać, był to najgorętszy dzień z całego pobytu na Sardynii. Lubimy ciepełko , ale bez aż takiej przesady, nie dość, że temperatura dochodziła do 33 stopni to było parno i duszno – czyli w sumie niezbyt przyjemnie.

Z Piscinas wróciliśmy w głąb lądu inną, drugą drogą, tym razem bez konieczności przeprawiania się przez rzeczki. Ale także szutrem... asfaltu tu nie doprowadzono. Dobrych parę km trzeba było się potelepać i pokurzyć, zanim ujrzeliśmy nie tylko asfalt, ale i taki zaskakujący widok



Hmmm, że jest to koryto rzeki, to nie ma wątpliwości. Ale ta cała reszta u góry? Co to takiego?



Kawałek dalej sprawa się wyjaśniła...

]

To opuszczona i zrujnowana kopalnia. Okazało się, że w tej okolicy jest ich kilka a w całym regionie, stąd na południe, mniej więcej do Carbonii, znacznie więcej . Wydobywano tu głównie ołów, żelazo i srebro.

To miejsce nosi nazwę Naracauli.

Zdecydowanie ta część wyspy jest pusta, rzadko odwiedzana, wręcz można by nawet powiedzieć, że dzika. Są tu spore góry, wąskie i kręte drogi, osad niewiele. Dotarliśmy w końcu do „głównej” szosy Oristano-Iglesias, na której średnia przelotowa to jakieś 50 km/h. To z pewnością nie są trasy dla chcących szybko i łatwo zaliczyć objazd wyspy dookoła .

Kawałek dalej, w niedużym górniczym miasteczku Fluminimaggiore natknęliśmy się na ujęcie wody, z czego chętnie skorzystaliśmy napełniając nasze butelki. Niedaleko Fluminimaggiore były znaki kierujące do jaskini Su Mannau... nie odwiedziliśmy jej jako że byliśmy już w ponoć najbardziej atrakcyjnej Grocie Neptuna. A potem trochę żałowałem, bo ta jaskinia też jest ciekawa, wewnątrz płynie podziemna rzeczka wzdłuż której wiedzie trasa, a my lubimy takie właśnie atrakcje. Wstęp z tego co pamiętam 10 euro od osoby, no ale może następnym razem.

Tym razem chcieliśmy zobaczyć inną atrakcję nie tylko tej okolicy, ale i całej wyspy, Tempio di Antas.

Osadnictwo w tym miejscu u stóp wapiennego masywu Monte Conca S'Omu istniało już za 1200 lat p.n.e. czasów nuragijskich, po czym pozostały ślady wioski i nekropolii. Swoją świątynię, około roku 500 p.n.e. postawili tu kartagińczycy. Natomiast to, co robi największe wrażenie dziś, to rzymska świątynia powstała w 38 roku p.n.e.

Z drogi głównej skręcamy za znakami i po paru km jest. Na parkingu stoi kilka aut, upał panuje niemiłosierny, ale obowiązki wzywają . Wstęp na teren kompleksu to 5 euro, a oprócz słynnych ruin można tu oglądnąć resztki nuragijskiej wioski, rzymskie kopalnie wapienia i pozostałości rzymskiej drogi. Do drogi było zbyt daleko i do tego pod górę, w takim upale, niekoniecznie....

O ile świątynia jest całkiem całkiem, miała całkiem sporo kolumn i można było pomiędzy nimi pochodzić, o tyle pozostałe tutejsze starożytności nie prezentują się zbyt okazale











Powyżej świątyni ścieżeczka prowadziła do jakiegoś źródełka, ale my wodę mieliśmy już nabraną więc zawróciliśmy.







W tej okolicy rośnie wiele okazów dębów korkowych, kwitnących właśnie o tej porze. Sardynia słynie z korka, wiele pamiątek to wyroby z tego materiału.









c.d.n.